Σε επαγρύπνηση και κινητοποίηση καλεί η Νοτιοανατολική Αχτίδα της ΚΟΑ του ΚΚΕ τους κατοίκους της περιοχής, τα ταξικά συνδικάτα και τους μαζικούς λαϊκούς φορείς ώστε να απαιτήσουν την κατοχύρωση της γης, που διεκδικούν καταπατητές, ως δημόσια λαϊκή περιουσία. Σε ανακοίνωσή της, με αφορμή και την επικείμενη δίκη, στην οποία οι κληρονόμοι καταπατητές αμφισβητούν τη δημόσια γη στους Δήμους Ηλιούπολης, Αργυρούπουλης και Αλίμου, υπογραμμίζονται οι ευθύνες των διοικήσεων των τριών παραπάνω δημάρχων, καθώς δεν αναδεικνύουν το βασικό ζήτημα που είναι ότι η πολιτική της ιδιωτικοποίησης, το ξεπούλημα της δημόσιας γης, πάει χέρι - χέρι με την ανάπτυξη των επιχειρηματικών σχεδίων.

Στην ανακοίνωση γίνεται εκτενής αναφορά στο ιστορικό των αγώνων των κατοίκων της Ηλιούπολης, οι οποίοι από το 1983 με επικεφαλής τον κομμουνιστή δήμαρχο Δ. Κιντή και με κεντρικό αίτημα «Εξω οι καταπατητές και σφετεριστές της λαϊκής περιουσίας», «Η γη δημόσια λαϊκή περιουσία» κατάφεραν τελικά να καταγραφεί η καταπατημένη γη ως δημόσια περιουσία, κάνοντας πράξη την κάλυψη των λαϊκών αναγκών για σχολεία, αθλητικές, πολιτιστικές υποδομές, υποδομές Υγείας και Πρόνοιας όπως το ΙΚΑ, παιδικούς σταθμούς, ελεύθερους χώρους και πάρκα.

Ωστόσο, όπως τονίζεται, με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, «το θεσμικό και πολιτικό πλαίσιο επιτρέπει στους καταπατητές να επανέρχονται μέσω της δικαστικής οδού, να αμφισβητούν το δημόσιο χαρακτήρα της γης και κατά καιρούς να κατοχυρώνουν με τις πλάτες της ταξικής δικαιοσύνης δήθεν νόμιμη ιδιοκτησία στην Ηλιούπολη για πάνω από 12 χιλιάδες στρέμματα. Η βάση των αποφάσεων των δικαστηρίων είναι τα χοτζέτια του Σουλτάνου».

Σε αυτά τα πλαίσια, «στις 25 του Γενάρη στα Δικαστήρια της Αθήνας λαμβάνει χώρα η τελική πρόβα για την έφοδο των κληρονόμων των καταπατητών για την ολοκληρωτική αμφισβήτηση της δημόσιας γης στους Δήμους Ηλιούπολης - Αργυρούπολης - Αλίμου.

Είναι η συνέχεια των τροχιοδεικτικών βολών που ήδη έχουν ρίξει ο Αρειος Πάγος και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με αποφάσεις υπέρ των καταπατητών. Είναι η περίοδος της εξέλιξης της καπιταλιστικής κρίσης και η κυβέρνηση έχει κάνει φανερές τις προθέσεις της για το πώς εννοεί την "αξιοποίηση" της δημόσιας γης. Η γη, ιδιαίτερα στην Αττική, συγκεντρώνει το επενδυτικό ενδιαφέρον συγκεντρωμένων κεφαλαίων και κατ' επέκταση της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου (ΚΕΔ). Ο κυβερνητικός διαχειριστής της δημόσιας γης επιδιώκει να βγει στην "επενδυτική αγορά" χωρίς βαρίδια. Γίνεται φανερό το ενδιαφέρον κυβέρνησης - κληρονόμων να κλείσει το "ιδιοκτησιακό" των εκτάσεων στην Ηλιούπολη και στους γύρω δήμους».

Στην ανακοίνωση τονίζεται:

«Το ΚΚΕ καλεί τους κατοίκους της περιοχής, τα ταξικά συνδικάτα και τους μαζικούς λαϊκούς φορείς να βρεθούν σε αγωνιστική επαγρύπνηση και κινητοποίηση.

• Να ακυρώσει η οργανωμένη λαϊκή παρέμβαση κάθε προσπάθεια συμβιβασμού ή σύμπραξης με καταπατητές και ιδιώτες.
• Να μην επιτρέψουν σε κυβέρνηση και δικαιοσύνη να επαναφέρουν τους καταπατητές στην πόλη ως νόμιμους τάχα διεκδικητές της δημόσιας περιουσίας.
• Να απαιτήσουν τώρα την κατοχύρωση της γης ως δημόσιας λαϊκής περιουσίας και τον αποκλεισμό των κληρονόμων των καταπατητών από κάθε απαίτηση ιδιοκτησίας με βάση τα χρυσόβουλα και τα χοτζέτια. Να μην εναποθέσουν και να μην εμπιστευτούν για την περιφρούρηση της λαϊκής περιουσίας τις αποφάσεις των δικαστηρίων και τις τοπικές διοικήσεις των αστικών κομμάτων στους δήμους».

Και η ανακοίνωση καταλήγει: «Δεν μπορεί να δεχτούμε να γίνονται κινήσεις χωρίς να δίνεται ο λόγος σε όλες τις απόψεις. Το ζήτημα δεν είναι να γίνονται εθιμοτυπικά κινητοποιήσεις, αλλά: Να πάρει ο οργανωμένος λαός την υπόθεση της προάσπισης της δημόσιας γης στα χέρια του, να απαιτήσει την ολοκληρωμένη και σχεδιασμένη αξιοποίησή της υπέρ των λαϊκών αναγκών. Να στρατευτεί με το ΚΚΕ για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης ως μόνου αναγκαίου και ρεαλιστικού, με κέντρο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με λαϊκή εξουσία και λαϊκό έλεγχο. Γιατί μόνο σε αυτό το έδαφος η γη δε λειτουργεί ως εμπόρευμα, κατοχυρώνεται ως λαϊκή περιουσία και υπηρετεί αποκλειστικά λαϊκές ανάγκες».

Η πολιτική της ΕΕ για την «απελευθέρωση» θα επιδεινώσει ακόμη περισσότερο τη δύσκολη κατάσταση χιλιάδων μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων μηχανικών και θα ωφελήσει μόνο τους μονοπωλιακούς ομίλους και τα μεγάλα τεχνικά γραφεία. Αυτό τονίζει σε ανακοίνωσή της η «Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση Μηχανικών» και καλεί τους διπλωματούχους και πτυχιούχους μηχανικούς σε συγκέντρωση - συζήτηση για την κλιμάκωση της δράσης τους, την Παρασκευή 28 Γενάρη, στις 7.30 μ.μ., στην Αίθουσα του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας.

Στον κλάδο των μηχανικών, η «απελευθέρωση» έχει ξεκινήσει με την «αδειοδότηση» του επαγγέλματος ήδη από το 1989 (οδηγία 89/48/ΕΟΚ) και ολοκληρώθηκε το 2005, με την οδηγία 2005/36/ΕΕ και το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Προσόντων, όπως αυτά έχουν ενσωματωθεί στην εθνική νομοθεσία. Στη νομοθεσία για τα δημόσια έργα, που έπαιξε το δικό της ρόλο στην επιτάχυνση της κυριαρχίας των μεγάλων ομίλων στον κλάδο των κατασκευών, τόσο μέσα από γενικές ρυθμίσεις, όσο και «ειδικές» παρεμβάσεις (π.χ. τη διά νόμου κύρωση συμβάσεων με κονσόρτσιουμ κατασκευαστικών ομίλων, τη νομοθεσία για τις ΣΔΙΤ και τις συμβάσεις παραχώρησης κ.λπ.).

Από την έως τώρα πορεία και τις εξελίξεις στο «μέτωπο» της «απελευθέρωσης» του επαγγέλματος του μηχανικού - επισημαίνει η «Πανεπιστημονική» - έχει συσσωρευτεί ήδη πλούσια πείρα που καταρρίπτει τα επιχειρήματα της κυβέρνησης και της άρχουσας τάξης. Με την ισχυροποίηση της θέσης μιας χούφτας μονοπωλιακών ομίλων στην αγορά των κατασκευών, η επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων για την υλοποίηση των δημόσιων έργων όχι μόνο δεν ελαττώθηκε, αλλά εκτοξεύτηκε στα ύψη. Ενδεικτικά και μόνο να αναφέρουμε το Μετρό, του οποίου το τελικό κόστος ήταν υπετριπλάσιο του αρχικού προϋπολογισμού.

Τα λαϊκά στρώματα, οι εργαζόμενοι σήκωσαν κι αυτό το δυσβάσταχτο φορτίο και μάλιστα διπλά: Μια φορά ως φορολογούμενοι, πληρώνοντας τους πακτωλούς των κρατικών ενισχύσεων στους ομίλους, είτε ως απευθείας συμμετοχή στα έργα παραχώρησης, είτε ως επιδοτήσεις μέσω αναπτυξιακών νόμων. Και συγχρόνως ως χρήστες, πληρώνοντας τα πανάκριβα τέλη χρήσης, τα διόδια, τη θηλιά στο λαιμό των δόσεων των στεγαστικών δανείων, τα ενοίκια κ.λπ., που διαρκώς αυξάνονται.