Η συνάντηση είχε μεγάλο ενδιαφέρον, αφού πραγματοποιήθηκε λίγο μετά την επανεκλογή του Μπους και τις εμπρηστικές δηλώσεις ανώτατων αξιωματούχων της κυβέρνησής του ενάντια στην Κούβα. Ο ίδιος ο Μπους, άλλωστε, δήλωσε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας με τον πιο κυνικό τρόπο: «Οπως και με το Αφγανιστάν και το Ιράκ, ανησυχώ για την Κούβα», χτυπώντας για μια ακόμα φορά το καμπανάκι για το Νησί της Επανάστασης, ενώ άλλα στελέχη της κυβέρνησης των ΗΠΑ σε ερώτηση αν επίκειται άμεση στρατιωτική επέμβαση στην Κούβα, μας «καθησύχασαν» λέγοντας το περίφημο «προς το παρόν όχι».

Ετσι, οι απειλές και ο ολοφάνερος κίνδυνος που αυτές σημαίνουν για την Κουβανική Επανάσταση συζητήθηκαν αρκετά και μπορούμε να πούμε ότι σημάδεψαν τις αποφάσεις της συνάντησης. Για παράδειγμα έγινε τελικά πραγματικότητα η πολυσυζητημένη - και τώρα και σε προηγούμενες συναντήσεις - δημιουργία μιας ομάδας για το συντονισμό του ευρωπαϊκού κινήματος αλληλεγγύης και κυρίως διαφόρων ενεργειών σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης, με τη συμμετοχή και του Ελληνοκουβανικού.

Γενικά, οι εκπρόσωποι του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου συμμετείχαν ενεργά με τις τοποθετήσεις και προτάσεις τους σε ολόκληρη τη διαδικασία, καθώς και στην επιτροπή για την Τελική Διακήρυξη.

Ιδιαίτερη συζήτηση έγινε για την περιβόητη «Κοινή Θέση» της Ευρωπαϊκής Ενωσης απέναντι στην Κούβα και η επείγουσα ανάγκη να πιέσει το κίνημα αλληλεγγύης για να αλλάξει η επεμβατική αυτή πολιτική σε βάρος της Κούβας. Η πολιτική της ΕΕ καταδικάστηκε ανεπιφύλακτα και αποφασιστικά απ' όλους τους εκπροσώπους.

Σημαντικές ήταν και οι προτάσεις που προήλθαν από τις δύο ομάδες εργασίας, από την πρώτη που ασχολήθηκε με ζητήματα της πολιτικής αλληλεγγύης και των προτεραιοτήτων της (αλληλεγγύη με τους 5 Κουβανούς πατριώτες που βρίσκονται άδικα φυλακισμένοι στις ΗΠΑ, τα μέτρα της κυβέρνησης των ΗΠΑ το Μάη του 2004 κατά της Κούβας κλπ.) και τη δεύτερη που ασχολήθηκε με συγκεκριμένα ζητήματα της αλληλεγγύης (υποστήριξη στο Καραβάνι που πραγματοποιούν κάθε χρόνο οι Πάστορες για την Ειρήνη στις ΗΠΑ, διάφορα προγράμματα που διεξάγονται από ευρωπαϊκές οργανώσεις στην Κούβα, δωρεές-προσφορές κλπ.).

Το Σχέδιο Δράσης που συζητήθηκε αποτελεί ένα καλό πλαίσιο δουλιάς για όλους τους Συνδέσμους Φιλίας και Επιτροπές Αλληλεγγύης στην Ευρώπη, ανάλογα με τις δυνατότητές τους και τις ιδιαιτερότητες της κάθε χώρας. Αποφασίστηκε η συμμετοχή των Συνδέσμων Φιλίας σε μια μεγάλη διαδήλωση στη Γενεύη στις 18 Μάρτη, όπου θα συζητηθεί και πάλι στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ το θέμα της Κούβας, που με διάφορους χειρισμούς και ελιγμούς κατηγορείται για δήθεν παραβιάσεις. Επίσης η συνάντηση έστειλε μήνυμα αλληλεγγύης στους 5 φυλακισμένους Κουβανούς πατριώτες, καθώς και στο Φιντέλ Κάστρο για γρήγορη ανάρρωση.

Η επόμενη συνάντηση αποφασίστηκε να γίνει στην Κωνσταντινούπολη το 2006. Μέχρι τότε, το κίνημα αλληλεγγύης με την Κούβα έχει σοβαρά ζητήματα να αντιμετωπίσει, και πρώτα απ' όλα να εξασφαλίσει την παραπέρα ενότητά του, μια ξεκάθαρη πολιτική στήριξης της Κουβανικής Επανάστασης χωρίς ταλαντεύσεις, όρους και μισόλογα, πάντα κατανοώντας τον απόλυτα αναγκαίο, αλλά βοηθητικό ρόλο που παίζει το κίνημα αλληλεγγύης στον καθ' αυτό αγώνα που δίνει ο οργανωμένος κουβανικός λαός. Να προωθήσει ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης, χωρίς περιττές περιχαρακώσεις, που θα καταγγείλει με αποφασιστικότητα τον κίνδυνο που ελλοχεύει για την Κουβανική Επανάσταση ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ και η διπρόσωπη πολιτική της ΕΕ, να προσπαθήσει να σπάσει το φράγμα που υψώνουν τα ΜΜΕ γύρω από την Κούβα με τη διαστρέβλωση, την παραπληροφόρηση και την αποσιώπηση, ενημερώνοντας τους λαούς της Ευρώπης για την πραγματική κατάσταση στην Κούβα.

Για τον Ελληνοκουβανικό Σύνδεσμο είναι ξεκάθαρη η στενή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον αγώνα του κουβανικού λαού και των αγώνων του ελληνικού λαού και είναι αποφασισμένος να μην υποστείλει τις σημαίες του. Η Κούβα χρειάζεται σήμερα την πολιτική αλληλεγγύη μας περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ο κίνδυνος για μια άμεση στρατιωτική επέμβαση είναι υπαρκτός και ο σημερινός συσχετισμός δυνάμεων δεν επιτρέπει εφησυχασμό. Η Κούβα μας χρειάζεται όλους σταθερά στο πλάι της.

Εμείς, οι πάνω από 120 εκπρόσωποι οργανώσεων αλληλεγγύης και φιλίας από 21 χώρες, που πήραμε μέρος στην Ευρωπαϊκή Συνάντηση Αλληλεγγύης με την Κούβα που πραγματοποιήθηκε στο Λουξεμβούργο, 20-21 Νοέμβρη 2004, διακηρύσσουμε ότι:

Η ανεξαρτησία της Κούβας και όλα τα κοινωνικά επιτεύγματα βρίσκονται σε κίνδυνο. Παρόλο που τον περασμένο Οκτώβρη στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, 179 χώρες ψήφισαν ενάντια στον αποκλεισμό της Κούβας από τις ΗΠΑ, ο κίνδυνος είναι εμφανής. Κατά την προεκλογική του καμπάνια, ο Τζορτζ Μπους δήλωσε: «Οπως για το Αφγανιστάν και το Ιράκ, έτσι ανησυχώ για την Κούβα». Πρόσθεσε ότι είναι αποφασισμένος να δει ένα τέλος στο «καθεστώς του Κάστρο».

Καταδικάζουμε την ενίσχυση των μέτρων που πρόσφατα ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση Μπους ώστε να στραγγαλιστεί οικονομικά η Κούβα.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση χρησιμοποιεί τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ως όπλο ενάντια στην Κούβα. Σε μια απόφαση, που ψηφίστηκε στις 16 Νοέμβρη, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ασκεί κριτική στην υποθετική έλλειψη ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κούβα. Στην πραγματικότητα, επιδιώκουν να αλλάξουν το πολιτικό και οικονομικό σύστημα του νησιού. Με την «Κοινή της Θέση», η Ευρωπαϊκή Ενωση ξεκάθαρα δείχνει πως είναι απρόθυμη να σεβαστεί την κυριαρχία και την επιλογή του κουβανικού λαού.

Καλούμε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να αλλάξει την «Κοινή της Θέση» και να εγκαθιδρύσει κανονικές σχέσεις με την Κούβα σε όλους τους τομείς με βάση τον αμοιβαίο σεβασμό.

Απαιτούμε από τις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που είναι μέλη της Επιτροπής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα να καταψηφίσουν την ετήσια απόφαση που άδικα προσπαθεί να κατηγορήσει την Κούβα για παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Θα αντιταχθούμε σ' αυτήν την πιθανή επίθεση κατά της Κούβας, για παράδειγμα, οργανώνοντας μια μεγάλη διαδήλωση στις 18 Μάρτη στη Γενεύη.

Καλούμε τις κυβερνήσεις των Ευρωπαϊκών χωρών να εντείνουν τις πιέσεις τους στην κυβέρνηση των ΗΠΑ ώστε να αφεθούν ελεύθεροι οι πέντε Κουβανοί πολιτικοί κρατούμενοι που εκτίουν άδικες ποινές στις φυλακές των ΗΠΑ. Το μόνο «έγκλημά» τους ήταν που πάλευαν ενάντια σε τρομοκρατικές ενέργειες, που, υποτίθεται, είναι το βασικό μέλημα της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Μ' αυτό τον τρόπο απαιτούμε να τηρηθούν τα δικαιώματα επίσκεψης των οικογενειών τους.

Καλούμε όλο τον κόσμο να υπερασπιστεί την Κούβα ενάντια σε κάθε επιθετικότητα και να ξαναεπιβεβαιώσει τη συνεχιζόμενη αλληλεγγύη και υποστήριξή του στον κουβανικό λαό.

Λουξεμβούργο 21 Νοέμβρη 2004