Νέα μεγάλα ρήγματα στο εργατικό, λαϊκό εισόδημα και τις παρεχόμενες κοινωνικές υπηρεσίες επιδιώκει να επιφέρει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον Κρατικό Προϋπολογισμό του 2011, στο πλαίσιο της υλοποίησης του μνημονίου και στο όνομα της περαιτέρω μείωσης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

Χτες συνεχίστηκαν οι επαφές του υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου με τους ομολόγους του υπουργούς Πολιτισμού Π. Γερουλάνο, Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Α. Λοβέρδο, Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων Α. Διαμαντοπούλου και Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Τ. Μπιρμπίλη, ενόψει της επίσκεψης της τρόικας στις 15 Νοέμβρη και της κατάθεσης του Κρατικού Προϋπολογισμού του 2011 στις 18 Νοέμβρη.

Ανεξάρτητα από το πνεύμα των ενδοκυβερνητικών αυτών συναντήσεων, οι οποίες έχουν τυπικό μόνο χαρακτήρα, οι στοχεύσεις της κυβερνητικής πολιτικής για τον επόμενο χρόνο έχουν ήδη καθοριστεί, καθώς δεν αποτελούν παρά εξειδίκευση των μέτρων της τρόικας για το 2011, τα οποία έχουν συναποφασίσει να εφαρμόσουν κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ και ΕΚΤ.

Στον πυρήνα της επίθεσης αυτή τη φορά βρίσκεται η «αναμόρφωση» του ευρύτερου δημόσιου τομέα και ειδικά η άγρια περιστολή δαπανών στους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης (ΟΚΑ), στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ), στα Νοσοκομεία και τις πρώην ΔΕΚΟ, με έμφαση στους συγκοινωνιακούς φορείς της πρωτεύουσας (ΗΛΠΑΛ, ΕΘΕΛ, ΗΣΑΠ κλπ.), την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία (ΕΑΒ) και τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ). Ηδη, η «μαύρη» κυβερνητική προπαγάνδα έχει αρχίσει να δουλεύει εντατικά και προς διάφορες κατευθύνσεις, με στόχο να εξοικειωθεί ο ελληνικός λαός με την ιδέα της άγριας περιστολής δαπανών από φορείς και υπηρεσίες που προσφέρουν και σήμερα κοινωνικό έργο (νοσοκομεία, αστικές συγκοινωνίες κλπ.). Η κοινή γνώμη βομβαρδίζεται τις τελευταίες ημέρες με στοιχεία «διαφθοράς» στις δαπάνες Υγείας (συνταγογραφήσεις φαρμάκων), αλλά και τις ...υπέρογκες αμοιβές των εργαζομένων στις πρώην ΔΕΚΟ, τη στιγμή που πολλές από τις τελευταίες είναι ζημιογόνες και με υποχρεώσεις δισεκατομμυρίων ευρώ. Στόχος της κυβέρνησης, η δαιμονοποίηση ολόκληρου του ευρύτερου δημόσιου τομέα και των εργαζομένων σ' αυτόν. Εξαπολύουν μύδρους και συλλήβδην κατηγορίες για τεμπέληδες εργαζόμενους που απολαμβάνουν υψηλές αμοιβές, για ελλειμματογόνες εστίες που θα πρέπει να εξυγιανθούν...

Και η «εξυγίανση» προβλέπει μεγάλες περικοπές μισθών, απώλειες χιλιάδων θέσεων εργασίας, μεγάλες αυξήσεις κομίστρων και εισιτηρίων (αστικές συγκοινωνίες), δραστικές περικοπές στις δαπάνες Υγείας (μεγάλοι περιορισμοί στη φαρμακευτική δαπάνη που θα πλήξουν τα φτωχότερα οικονομικά στρώματα), περιορισμοί στα κοινωνικά επιδόματα - ως και τα επιδόματα ανεργίας θα περικόψουν - και νέο κύμα ιδιωτικοποιήσεων. Ηδη το υπουργείο Υγείας ανακοίνωσε την ιδιωτικοποίηση των κρατικών προμηθειών στα δημόσια νοσοκομεία, ενώ προτίθενται να αναθέσουν σε ιδιώτες τον έλεγχο των εισιτηρίων στις αστικές συγκοινωνίες. Στους ΟΤΑ προβλέπεται από το μνημόνιο η περικοπή δαπανών ύψους 1,5 δισ. ευρώ τη τριετία 2011-2013 (500 εκατ. ευρώ ανά έτος), ενώ μεγάλες περικοπές δαπανών προβλέπονται και για τους ΟΚΑ με την ενεργοποίηση του τελευταίου ασφαλιστικού νόμου - εκτρώματος. Στα Νοσοκομεία, τέλος, αλλά και στα ΑΕΙ κάνουν ένα επιπλέον βήμα ιδιωτικοποίησής τους με την πρόσληψη στις διοικήσεις τους μάνατζερ από τον ιδιωτικό τομέα και τη λειτουργία τους ως επιχειρήσεων στη βάση του κόστους - οφέλους.

Αλλά τα εφιαλτικά μέτρα που θα πλήξουν το σύνολο των εργαζομένων, περισσότερο τους οικονομικά αδύνατους (άνεργοι, χαμηλόμισθοι κλπ.), δε σταματούν εδώ. Μέσω του νέου μισθολογίου στο δημόσιο τομέα, θα επιδιώξουν να επιφέρουν νέο πλήγμα στα εισοδήματα των δημοσίων υπαλλήλων - τα οποία έχουν περικοπεί άγρια το 2010 - με νέα περιστολή ή και κατάργηση επιδομάτων.

Τελευταίο, αλλά όχι ήσσονος σημασίας θέμα - κάθε άλλο μάλιστα - η πλήρης ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, η οποία βάσει σχεδίου «σπάει» σε πέντε εταιρείες, παραδίδονται λιγνιτικά αποθέματα σε ιδιώτες και οι υδάτινοι πόροι σε «ανεξάρτητη» αρχή, ενώ η εταιρεία υποχρεώνεται να προχωρήσει σε «συμπράξεις» με ιδιωτικά κεφάλαια, να απολύσει χιλιάδες εργαζόμενους και να αυξήσει τα οικιακά τιμολόγια ως και 50%!

Οι προδιαγραφές των μέτρων αυτών δημιουργούν ένα μέλλον εφιαλτικό και εκατομμύρια εργαζόμενους, ανέργους και φτωχούς αυτοαπασχολούμενους. Μπορούμε όμως οι σχεδιασμοί αυτοί να τους γυρίσουν μπούμερανγκ, να στοιχειώσουν τα όνειρά τους.

Την Κυριακή 7 Νοέμβρη τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» να γεμίσουν τις κάλπες. Για να γίνει η αρχή της αντεπίθεσης. Μιας αντεπίθεσης μακράς πνοής που θα φτάσει ως την τελειωτική νίκη.

Τη σταδιακή απεμπλοκή τους για ορισμένες από τις κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις επιλέγουν σε αυτή τη φάση κάποιες από τις μερίδες του ντόπιου τραπεζικού κεφαλαίου. Πρόκειται για την έξοδο από το πρώτο πακέτο με τα 28 δισ. ευρώ και ειδικότερα για την απαλλαγή τους από την κρατική συμμετοχή στα μετοχικά κεφάλαια και στα διοικητικά συμβούλια. Η έξοδος από τα συγκεκριμένα πακέτα τους παρέχει και τη δυνατότητα να ξαναμοιράσουν μερίσματα στους μεγαλομετόχους τους, να ξαναβγούν στη διατραπεζική πιάτσα, να διεκδικήσουν κατά τη δυνατότητα της κάθε μιας, ισότιμους όρους από το λοιπό συναγωνισμό.

Να σημειωθεί ότι οι κεφαλαιακές ενισχύσεις του κράτους (κρατική συμμετοχή στα μετοχικά κεφάλαια) διαμορφώνονται περίπου σε 4 δισ. ευρώ. Ταυτόχρονα, τα συνολικά κρατικά και διακρατικά πακέτα στήριξης (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ΔΝΤ κ.ά.) φτάνουν στα 300 δισ. ευρώ, ποσά που ξεπερνούν κατά πολύ ένα ολόκληρο ΑΕΠ, τα οποία οι «μηχανισμοί στήριξης» έχουν παραδώσει για ξεκοκάλισμα στις μερίδες της πλουτοκρατίας.

Ο όμιλος της Εθνικής Τράπεζας μετά και την πρόσφατη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου (1,8 δισ. ευρώ) αποφάσισε να ξεκινήσει τη διαδικασία εξόδου, να εξαγοράσει και επιστρέψει στο κράτος τις προνομιούχες μετοχές, ύψους 350 εκατ. ευρώ. Επιφυλακτικοί για την ώρα φαίνεται να είναι οι άλλοι τραπεζικοί όμιλοι, όπως οι Αλφα (959 εκατ. ευρώ), Γιούρομπανκ (965 εκατ. ευρώ), Πειραιώς (370 εκατ. ευρώ) κ.ά.

Παραπέρα αύξηση των τραπεζικών δανείων που χαρακτηρίζονται «κόκκινα» για τις ελληνικών συμφερόντων τράπεζες «βλέπουν» οι μεγαλορεντιέρηδες του οίκου Fitch, εκτιμώντας ότι θα παραμείνουν σημαντικά εξαρτημένες από τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.