Δωρεάν στέγαση; Ούτε στις φοιτητικές εστίες! Σύμφωνα με απόφαση του ΔΣ του ΕΙΝ (18770/911/2-3-06), οι Ελληνες οικότροφοι υποχρεούνται να καταβάλλουν πέντε ευρώ το μήνα, ενώ οι αλλοδαποί τέσσερα ευρώ την ημέρα (δυο ευρώ για σίτιση και δυο ευρώ για στέγαση)! Αν, μάλιστα, ο αλλοδαπός είναι και υπότροφος, υποχρεούται να καταβάλλει πέντε ευρώ ημερησίως (δυο για τη διαμονή και τρία για τη σίτιση)!

Ετσι, στις νέες εστίες του ΕΜΠ, το ΕΙΝ ζήτησε από αλλοδαπούς φοιτητές ακόμα και αναδρομικό ενοίκιο, που σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνάει τα 1.300 ευρώ! Αξίζει να σημειωθεί ότι οι οικότροφοι προέρχονται από χώρες όπως το Ιράκ, η Παλαιστίνη και ο Λίβανος...

Να θυμίσουμε ότι την Τρίτη, με εντολή του διευθύνοντος συμβούλου του ΕΙΝ έγινε «λοκ άουτ» στο εστιατόριο της Εστίας, ως αντίποινα σε συμβολική κατάληψη των φοιτητών στη Διοίκηση της Εστίας. Τα προβλήματα των οικοτρόφων δεν περιορίζονται στο ενοίκιο, καθώς η Εστία δε διαθέτει κυλικείο, ούτε μίνι μάρκετ, ενώ οι φοιτητές για να αποκτήσουν αναγνωστήριο «κατέλαβαν» το χώρο της «ρεσεψιόν» και τον μετέτρεψαν σε αναγνωστήριο! Σύμφωνα με τους φοιτητές έχει σημειωθεί ακόμα και διαρροή φυσικού αερίου!

Ο σύλλογος φοιτητών νέας εστίας Πολυτεχνείου προχώρησε χτες σε παράσταση διαμαρτυρίας στην Πρυτανεία, απαιτώντας να προσβάλλουν τη σύμβαση με το ΕΙΝ, να περάσουν οι Εστίες στον έλεγχο του Πολυτεχνείου και να λειτουργούν με μόνιμο προσωπικό του ΕΜΠ. Χαρακτηριστική ήταν η στάση του αντιπρύτανη του ΕΜΠ, Γ. Σπαθή (πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ), ο οποίος υποστήριξε ότι «ο κανονισμός είναι καλός, τον αποδέχτηκε η Πρυτανεία», ενώ σημείωσε ότι δική του πρόταση κατά το παρελθόν - που δεν έγινε όμως αποδεκτή - ήταν να επιβληθεί ενοίκιο στους οικοτρόφους με ένα πλαφόν στο οικογενειακό τους εισόδημα...

Για το θέμα των εργολαβιών, ενδεικτική ήταν η στάση του αντιπρύτανη, Ι. Πολύζου (πρόσκειται στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ), ο οποίος υποστήριξε ότι «δεν μπορούμε να έχουμε δημόσιες καθαρίστριες», δικαιολογώντας εργολαβίες, ελαστικές σχέσεις εργασίας, αβεβαιότητα των εργαζομένων... «Πληρωμένη» απάντηση πήρε από τον Ν. Παπαγεωργίου, εκπρόσωπο του ΠΑΜΕ και του Συνδικάτου Επισιτισμού Τουρισμού, που ήταν στο πλευρό των φοιτητών, ότι με τέτοιες λογικές δεν μπορούμε να έχουμε ούτε δημόσιο πανεπιστήμιο και σχολείο...

Τα λαμπερά και βαριά ονόματα στην πρόσοψη των σχολικών κτιρίων, στις σφραγίδες και στα έγγραφα των σχολείων δεν μπορούν να αναβαθμίσουν την εκπαίδευση ως διά μαγείας, ούτε να συμβάλουν στην ιστορική γνώση και πολιτισμική συνείδηση των παιδιών, όταν:

• Η ανεργία, η ανέχεια, η υπερεκμετάλλευση και τα χυδαία πολιτιστικά πρότυπα βομβαρδίζουν καθημερινά τη νεολαία.
• Το χαμηλό επίπεδο και περιεχόμενο της παρεχόμενης γνώσης ολοένα γίνεται και πιο φτωχό μέσα από τα νέα βιβλία και αναλυτικά προγράμματα.
• Οι υψηλές μορφές της τέχνης του λόγου (ποίηση, δόκιμη πεζογραφία) ξεσπιτώνονται και τη θέση τους παίρνουν συνταγές μαγειρικής, οδηγίες χρήσης οικιακών συσκευών, διαφημίσεις, ενότητες διατροφής, SMS, στα βιβλία της Νεοελληνικής Γλώσσας του Δημοτικού και του Γυμνασίου.
• Οι αριθμητικές πράξεις διδάσκονται με υπολογισμούς πάνω στις τιμές της πίτσας και των χάμπουργκερ και τα γεωμετρικά σχήματα από το κτίριο του αμερικανικού Πενταγώνου (ιδεολογική προπαγάνδα, αποσπασματικότητα και αισθητική κακογουστιά σε όλο τους το μεγαλείο).
• Οταν τελικά το περιεχόμενο της γνώσης δε συμβαδίζει με τις μορφωτικές και ψυχικές ευαισθησίες και ανάγκες των συντελεστών της, αλλά ολοένα προσαρμόζεται στις επιταγές της αγοράς και στις νέες απάνθρωπες συνθήκες ζωής και απασχόλησης σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα προθάλαμο της διά βίου αμάθειας και κατάρτισης, που το μεγάλο κεφάλαιο χρειάζεται για τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας και την αναπαραγωγή του.

Από πρώτη ματιά θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί: «Ολα τα 'χε η Μαριορή...». Το μέτρο όμως αυτό κατά βάθος είναι ένα σοβαρό υποδηλωτικό στοιχείο, ίσως το πιο ανώδυνο, για την ενίσχυση της ιδιομορφίας και της ταξικής διαφοροποίησης των σχολείων, που σχεδιάζει η κυρίαρχη πολιτική με τις «μεταρρυθμίσεις» της.

Η ρεκλάμα στο όνομα «εδώ το σχολείο ο Νίκος Καζαντζάκης» είναι ένας από τους προάγγελους και μελλοντικούς κράχτες της ανταγωνιστικής λειτουργίας, που ήδη έχει ξεκινήσει ανάμεσα στα σχολεία. Το όνομα, όσο πιο λαμπερό, τόσο και πιο ελκυστικό για μαθητές και γονείς πελάτες, για επιχειρήσεις - επίδοξους χορηγούς. Γι' αυτό δεν είναι τυχαίο ότι τα «καλά» ιδιωτικά σχολεία εδώ και χρόνια έχουν φαντασμαγορικές ονομασίες προσωπικοτήτων των γραμμάτων και των τεχνών για να πολλαπλασιάζουν τη ζήτηση, χωρίς προσφορά ποιότητας (πολυάριθμα τμήματα, ίδια κτίρια, λειτουργία με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια).

Είναι φανερό ότι η ποιότητα δεν είναι ζήτημα ετικέτας, αφού και στα σχολεία των λαϊκών συνοικιών, που μετονομάστηκαν εδώ και έξι χρόνια, όπως Λύκειο της Φιλαδέλφειας σε Μίλτος Κουντουράς, οι μαθητές τους δε γνωρίζουν τίποτα για τη ζωή και το έργο των μεγάλων ονομάτων που αναγράφονται στην είσοδο και στους τίτλους σπουδών. Τις μέρες αυτές πάλι σε συνεδριάσεις των συλλόγων των δασκάλων, που ψάχνουν ένα όνομα για το σχολείο τους από τη λίστα του υπουργείου, πολλοί δάσκαλοι, βαριεστημένοι από την αναζήτηση και με όλο τους το δίκιο, φωνάζουν «διαλέξτε τέλος πάντων κάποιον ποιητή ή κάποιον ήρωα, για να τελειώνουμε». Πέρα όμως από τα ευτράπελα, το βήμα της μετονομασίας έρχεται να συμβάλλει στο μικρό βαθμό που του αναλογεί στην:

• Αξιολόγηση των σχολείων, στην επιτάχυνση της ανταγωνιστικής λειτουργίας τους και στην παγίωση της ταξικής κατηγοριοποίησής τους σε «άριστα», «επαρκή» και «ανεπαρκή».
• Επιλεκτική τους χρηματοδότηση (μπόνους) και την «ελεύθερη» επιλογή σχολείου από τους γονείς, που κάθε άλλο παρά ελεύθερη θα είναι, αφού θα γίνεται με κριτήριο τις επιδόσεις των μαθητών. Ταυτόχρονα, η αποκέντρωση της εκπαίδευσης θα καθορίζει και την ποιότητα των σχολικών καταστημάτων ανάλογα με τις διαχειριστικές ικανότητες, τις επιχειρηματικές δραστηριότητες των στελεχών τους, την κοινωνική σύνθεση και οικονομική δυνατότητα της τοπικής κοινωνίας και των οικογενειών.

Τέλος, εκείνο που έχει κάποια αξία δεν είναι το όχι στη μετονομασία, αλλά η αξιοποίηση της δυνατότητας μέσα από τις συνεδριάσεις των συλλόγων διδασκόντων να αναδειχτούν τα μέτρα των αντιδραστικών τομών, που επιχειρούνται στην εκπαίδευση, και να ενισχυθούν οι συλλογικές αντιστάσεις για την ακύρωσή τους. Αφού τα πράγματα λοιπόν έφεραν στη μνήμη το δάσκαλο και παιδαγωγό Μίλτο Κουντουρά, επίκαιρα αντηχούν τα λόγια του από το σκοτεινό και ελπιδοφόρο μεσοπόλεμο: «Αν το κράτος θελήσει να είναι επιχειρηματίας και το σχολείο απλώς ένα μαγαζί του, αλίμονο στα νιάτα, που μπαίνουν σε τέτοια μαγαζιά και στους εκπαιδευτικούς υπαλλήλους του».

Στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών στις οποίες προχωρά το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών για την ανάδειξη των προβλημάτων της ειδικής αγωγής, για το σχολείο των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, ξεκινούν περιοδείες του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών σε σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής. Την ερχόμενη Τρίτη θα γίνει περιοδεία στο Ειδικό Σχολείο Περιστερίου, στις 10 π.μ.