«Ελένη»

Οπως σημειώνει ο σκηνοθέτης: «Σήμερα και με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση του ποιητή, αναπτύσσουμε πιο συστηματικά τη δοκιμή μας εκείνη, με την ελπίδα ότι συμβάλλουμε έτσι στην αναψηλάφηση του θεατρικού τουλάχιστον Ρίτσου, που παραμένει για μας μια υπόθεση ερεθιστικά ανοιχτή. Οπως το ίδιο ισχύει βεβαίως για το σύνολο του έργου του».

Η παράσταση, που απέσπασε το Βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας «Κάρολος Κουν» (από την Ενωση Ελλήνων Θεατρικών - Μουσικών Κριτικών, το 2001), παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Β. Παπαβασιλείου, σκηνικό - κοστούμια Μαρί Νοέλ Σεμέ, φωτισμούς Ελευθερίας Ντεκώ και μουσική επιμέλεια Γιάννη Μεταλλινού.

• Το θέατρο «Αττις» του Θόδωρου Τερζόπουλου φιλοξενεί στις 14/6 (9 μ.μ.) την παράσταση «Ηλέκτρα» του φημισμένου Ιάπωνα σκηνοθέτη Tadashi Suzuki (Ταντάσι Σουζούκι) και της ομάδας του «SCOT», που φέτος το καλοκαίρι περιοδεύει στην Ευρώπη. Στην «Ηλέκτρα» του Σουζούκι, που βασίζεται στα ομώνυμα έργα των Ευριπίδη και Χόφμανσταλ, συμμετέχουν 12 Ιάπωνες και Κορεάτες ηθοποιοί, ενώ την Ηλέκτρα υποδύεται η Κορεάτισσα ηθοποιός Yoo Jeong Byun. Τη μουσική συνέθεσε η διάσημη μουσικός Midori Takada, η οποία παίζει (κρουστά) στην παράσταση.

Σπουδαίος σκηνοθέτης - ερευνητής του θεάτρου, ο Σουζούκι, με τις σκηνοθεσίες του προσπαθεί να αναδείξει την οικουμενική διάσταση του θεάτρου, με υπέρβαση των πολιτισμικών και εθνικών στοιχείων. Στην ακραία σκηνοθετικά προσέγγιση της «Ηλέκτρας», η αρχαία τραγωδία παντρεύεται με την παράδοση του ιαπωνικού θεάτρου «Νο» και τα πρόσωπα παρουσιάζονται ως ασθενείς σε νοσοκομείο. Η Ηλέκτρα, αποκομμένη από όλους τους οικογενειακούς δεσμούς, ζει απομονωμένη, σιωπηλή, σε ένα νοσοκομείο. Μόνη της φιλοδοξία είναι να εκδικηθεί τη μητέρα της, που την εγκατέλειψε. Η φιλοδοξία της γίνεται σκοτεινή, μανιώδης φαντασίωση, ακριβώς επειδή η εκδίκηση είναι ακατόρθωτη. Η σκηνοθετική γραμμή του Σουζούκι απορρέει από την πεποίθησή του ότι κανείς, σε οποιαδήποτε εποχή και πολιτισμό, δεν είναι απρόσβλητος από τον κίνδυνο να βιώσει μια παρόμοια φρικτή εμπειρία.

Τα 40 γυμνά της έκθεσης - 38 γυναικεία και 2 ανδρικά - είναι καμωμένα με μελάνι, μαύρο ή μπλε, πάνω σε χαρτί σχεδίου, άλλοτε σκούρο και άλλοτε πιο ανοιχτόχρωμο. Σε ορισμένες περιπτώσεις ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί επιπρόσθετα το υδρόχρωμα ή αποκλειστικά το μολύβι, για να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, της όσο το δυνατόν ρεαλιστικότερης απόδοσης της φόρμας. Το αρκετά εκτεταμένο αυτό σύνολο σχεδίων μπορεί, εξάλλου, να διακριθεί σε δύο μεγάλες κατηγορίες: αυτή στην οποία ο ζωγράφος αξιοποιεί τις δυνατότητες μίας συγκεκριμένης πόζας σε ένα αυτόνομο σκίτσο και αυτή όπου στην εικονιστική επιφάνεια ενός και μόνο φύλλου χαρτιού αποτυπώνονται ακόμη και πέντε διαφορετικές όψεις της ίδιας ανθρώπινης μορφής (εμπρόσθια/οπίσθια όψη, καθήμενη ή ανακεκλημένη στάση).

«Οργιο ανεκτικότητας»

Σύλληψη, σκηνοθεσία, χορογραφία, σκηνογραφία: Γιαν Φαμπρ. Δραματουργία: Μιε Μαρτέν. Στίχοι: Νταντ Τέλντεμαν. Ερμηνεύουν: Linda Adami, Christian Bakalov, Katarina Bistrovic-Darvas, Annabel Chambon, Cedric Charron, Ivana Jozic, Goran Navojec, Antony Rizzi, Kasper Vandenberghe.