«Οταν σε μια πόλη κάτι άδικο συμβαίνει πρέπει να γίνει ξεσηκωμός. Και όταν αυτό δε γίνεται, πρέπει η πόλη να βουλιάξει, να καεί πριν έρθει η μαύρη νύχτα...» (Μπέρτολτ Μπρεχτ: «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν».

«Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν», του Μπέρτολτ Μπρεχτ, ανεβαίνει (23 Γενάρη - 10 Φλεβάρη, στις 20.30), στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών. Μετάφραση: Αννυ Κολτσιδοπούλου, σκηνοθεσία - δραματουργική επεξεργασία - επεξεργασία μετάφρασης: Κατερίνα Ευαγγελάτου. Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη. Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος. Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα. Κίνηση: Πατρίσια Απέργη. Παίζουν: Στεφανία Γουλιώτη, Αλεξάνδρα Λέρτα, Δαυίδ Μαλτέζε, Νικόλας Παπαγιάννης, Μαρία Παρασύρη, Ομηρος Πουλάκης, Νάνσυ Σιδέρη, Σωτήρης Τσακομίδης.

«Διασχίζαμε την πάλη των τάξεων αλλάζοντας χώρες πιο συχνά παρά παπούτσια», έγραφε ο Μπρεχτ για τη μακρόχρονη εξορία του στην Ευρώπη, στην Ασία και την Αμερική. Κι όμως, στη διάρκεια της οκταετούς περιπλάνησης - αυτοεξορίας του ολοκλήρωσε μερικά από τα σπουδαιότερα έργα του, ανάμεσά τους τη «Μάνα Κουράγιο» (1938), τον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν» (1941) και τον «Κύκλο με την κιμωλία» (1945).

Πώς μπορεί να είναι κανείς καλός όταν όλα γύρω του είναι σκληρά και ακριβά τόσο πολύ που δεν μπορεί να ζήσει; Στον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν» (έργο γραμμένο την περίοδο 1926 - 1941), οι θεοί εντοπίζουν τον μοναδικό καλό άνθρωπο στη Γη: Μια πόρνη στην επαρχία Σετσουάν της Κίνας. Οι θεοί ανταμείβουν την καλοκάγαθη Σεν Τε με ένα αξιοπρεπές χρηματικό ποσό κι εκείνη ανοίγει ένα μικρό καπνοπωλείο. Προκειμένου να αντιμετωπίσει τους συμπολίτες της που την εκμεταλλεύονται, η Σεν Τε εφευρίσκει ένα alter ego, έναν υποτιθέμενο εξάδελφο, τον μοχθηρό Σουί Τα, παίρνοντας τη μορφή του όποτε οι περιστάσεις το απαιτούν. Πόσο καιρό, όμως, θα αντέξει να παίζει αυτό το διπλό ρόλο;

Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι με αφορμή τις καθυστερήσεις στην κατασκευή του Μετρό τα δημοσιεύματα στοχεύουν «το αρχαιολογικό μέρος του έργου στηλιτεύοντας τόσο το προσωπικό του όσο και τις αρμόδιες υπηρεσίες» για καθυστερήσεις και «υπέρογκα» ποσά για την έρευνα. Ομως, πραγματική αιτία της επίθεσης οι αρχαιολόγοι αναφέρουν τη νικηφόρα απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων στο έργο για την υπεράσπιση της κλαδικής σύμβασης του εργατοτεχνικού προσωπικού και την προσπάθεια στροφής της κοινής γνώμης κατά των εργαζόμενων στον πολιτισμό.

Προσθέτουν ότι οι εργαζόμενοι στο αρχαιολογικό μέρος της κατασκευής του Μετρό έχουν παραδώσει πάνω από επτά χώρους, οι περισσότεροι σταθμοί, οι οποίοι είναι εδώ και πολύ καιρό διαθέσιμοι για τη συνέχιση της κατασκευής. «Δεδομένου ότι η παράδοσή τους συντελέστηκε πριν από μήνες ή χρόνια, είναι εμφανές ότι η εξέλιξη, οι καθυστερήσεις και οι πάσης φύσεως κωλυσιεργίες που ενδέχεται να παρατηρούνται σε αυτούς είναι άσχετες με τις αρχαιολογικές εργασίες».

Οσο για τα ποσά που δαπανήθηκαν στα αρχαιολογικά έργα υπογραμμίζουν ότι «δεν συνιστούν μέρος των χρημάτων που απαιτούνται για το κατασκευαστικό τμήμα του» και «αποτελούν μικρό μέρος του συνολικού προϋπολογισμού του», θυμίζοντας ότι οι σταθμοί «χαρακτηρίζονται από πολλά χρόνια επάλληλης χρήσης, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, γεγονός που απαιτεί την επέκταση των εργασιών σε μεγάλο βάθος από την επιφάνεια».

Καλούν τέλος το λαό «σε επαγρύπνηση για τη διάσωση της πολιτισμικής μας κληρονομιάς» και καταγγέλλουν τις «προσπάθειες υπονόμευσης του έργου και των δικαιωμάτων των εργαζόμενων».

Να μην κλείσει το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) ζητούν σε ανακοίνωσή τους οι 35 εργαζόμενοι σε αυτό, οι οποίοι, εκτός του ότι χάνουν τη δουλειά τους, μετά την απόφαση του υπουργού Πολιτισμού, είναι και επί μήνες απλήρωτοι. Οι εργαζόμενοι μιλούν για «ενορχηστρωμένα βάρβαρη επίθεση που δέχτηκε η πολιτική για το βιβλίο και το ίδιο το ΕΚΕΒΙ» και αναφέρουν τη δουλειά που έχει κάνει ο φορέας από το 1994 που δημιουργήθηκε. Μεταξύ άλλων σημειώνουν: «Εργαζόμαστε στο ΕΚΕΒΙ, οι περισσότεροι από εμάς για πολλά χρόνια, χωρίς ούτε τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα (δηλαδή με μπλοκάκι, χωρίς ΙΚΑ, αποζημίωση απολύσεως ή ταμείο ανεργίας, και τους τελευταίους έντεκα μήνες, μάλιστα, χωρίς καν σύμβαση), με συνέπεια, επαγγελματισμό και αγάπη για το βιβλίο».