Από τις σημαντικότερες μορφές της σύγχρονης τέχνης, ο Πάμπλο Πικάσσο σημάδεψε τον αιώνα μας με τη δημιουργία, την αγωνιστική στάση και τη θέλησή του να είναι "στο ακέραιο άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους".Εκατόν δέκα έξι χρόνια συμπληρώθηκαν στις 25 του φετινού Οκτώβρη, από την ημέρα γέννησής τους στη Μάλαγα της Ισπανίας. Μέχρι το θάνατό του (8/4/1973), ο Πικάσσο πάλεψε μέσα από τις γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας,για ένα καλύτερο αύριο. Με τον χρωστήρα και τη σμίλη του, εξέφρασε πανανθρώπινες και αιώνιες αξίες. Η τέχνη του, πιστή ηχώ της ζωής και της ιδεολογίας του, έγινε αφήγηση και κραυγή διαμαρτυρίας για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τη βία, τον πόνο των καταφρονεμένων. Εγινε το περιστέρι της ειρήνης.

Η πασίγνωση "Γκουέρνικα",έργο που πήρε το όνομά του από τη μικρή πόλη των Βάσκων που καταστράφηκε με αεροπορικό βομβαρδισμό από τον φασίστα Φράνκο, έγινε σύμβολο της αντίστασης του ισπανικού λαού στις φρικαλεότητες και την κτηνωδία του φασισμού. Τα περιστέρια του, μήνυσαν στους ουρανούς τον πόθο της ειρήνης, όπως και το σκίτσο του για τον Νίκο Μπελογιάννη τον πόθο της προοδευτικής οικουμένης για τη σωτηρία του.

"Ο Πικάσσο", σημειώνει ο Αλμπέρτο Μαρτίνι,"ποτέ δεν αγνοεί την πίεση των γεγονότων της σημερινής ανθρωπότητας. Δεν αποφεύγει τις παρορμήσεις και τις προτροπές της πνευματικής του συνείδησης (...). Δε μεταμφιέζεται. Ζει κεντρισμένος από τη μοναδική επιθυμία να είναι στο ακέραιο άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους (...). Γνωρίζει να αγκαλιάζει απόψεις του μέλλοντος και να επωμίζεται στιγμές από τη μακραίωνη ιστορία του ανθρώπου".

Η αναφορά μας αυτή στον Πικάσσο, θέλει να θυμίσει την τιμητική εκδήλωση που οργάνωσε το ΚΚΓ τον Οκτώβρη του 1966 για τα 85χρονα του Πικάσσο, με ομιλητή τον Βαλντέκ Ροσσέ,καθώς και τη δήλωση του κορυφαίου δημιουργού του αιώνα μας "Γιατί είμαι κομμουνιστής", η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του ΚΚΓ "Ουμανιτέ" στις 29 - 30/10/1944. Τα στοιχεία αυτά τα αντλούμε από τη μηνιαία επιθεώρηση "Ελληνική Αριστερά" (τεύχος 41, Δεκέμβρης 1966).

Στην προσφώνησή του για τα 85α γενέθλια του Πικάσσο, ο Β. Ροσσέ τόνιζε:"Σύντροφε Πικασσό. Σου απευθύνουμε τις ευχές μας, τις πιο αδελφικές, καθώς και την έκφραση της θερμής φιλίας μας. Η ακτινοβολία του έργου σου στη Γαλλία και στον κόσμο οφείλεται στη σημασία του για την εξέλιξη της ζωγραφικής και της σύγχρονης τέχνης. Είσαι ένας από εκείνους, που πιο πολύ συνέβαλαν και συμβάλλουν, ώστε ο αιώνας μας να γίνει ένας μεγάλος αιώνας καλλιτεχνικής δημιουργίας και πλουτίζει την κληρονομιά της ανθρωπότητας. Η τέχνη σου εξερευνά την πραγματικότητα. Ρίχνει τις ρίζες της στη ζωή. Από μισό αιώνα και πλέον, σε μια μακρά σειρά αριστουργημάτων, η γενναιοφροσύνη χαρακτηρίζει τη δημιουργία σου, που ο ουμανισμός της είναι αναμφισβήτητος"."Προειδοποίησες, επίσης, την ανθρωπότητα για τους κινδύνους που την απειλούν και εξέφρασες τις πιο ευγενικές ελπίδες όταν επρόκειτο για αγώνα υπέρ της ελευθερίας των λαών ή για την προσήλωσή τους προς την ειρήνη, που συμβόλιζες με το περιστέρι σου".

"Το 1944 έγινες μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γαλλίας και από τότε μένεις και συνεχίζεις αυτό το δρόμο. Οπως μας είχες πει, "προσχωρείς στον Κομμουνισμό, όπως θα πήγαινες σε μια πηγή". Είσαι από τα επιφανή μέλη του κόμματός μας. Είμαστε περήφανοι για την εργασία σου, που καταυγάζει όλη την ομορφιά που θα μπορούσαν να γεννήσουν σχήματα και χρώματα. Και σου ευχόμαστε να συνεχίσεις τη δημιουργική εργασία σου, προς το συμφέρον της τέχνης και της ανθρωπότητας. Σου εκφράζουμε, αγαπητέ μας σύντροφε Πικασσό, τα καλύτερα αισθήματά μας".

Η δήλωση του Πικάσσο στην "Ουμανιτέ" της 29 - 30/10/44, έχει ως εξής:"Η προσχώρησή μου στο Κομμουνιστικό Κόμμα είναι η λογική συνέπεια όλης μου της ζωής, όλου μου του έργου.Γιατί, είμαι υπερήφανος να το πω, δε θεώρησα ποτέ τη ζωγραφική σαν μια τέχνη απλής ευχαρίστησης, διασκέδασης. Θέλησα, με το σχέδιο και το χρώμα, αφού αυτά ήταν τα όπλα μου, να διεισδύσω όλο και πιο πέρα στη γνώση των ανθρώπων και του κόσμου, για να μας απελευθερώνει όλους αυτή η γνώση κάθε μέρα και περισσότερο. Δοκίμασα να πω, με τον τρόπο μου, αυτό που θεωρούσα σαν το πιο αληθινό, το πιο σωστό, το καλύτερο,και αυτό ήταν φυσικά πάντα το πιο ωραίο, και οι πιο μεγάλοι καλλιτέχνες το ξέρουν καλά".

"Ναι, έχω συνείδηση ότι πάντα αγωνίστηκα με την αληθινά επαναστατική ζωγραφική μου. Αλλά κατάλαβα τώρα ότι αυτό το ίδιο δεν αρκεί. Αυτά τα χρόνια της τρομακτικής καταπίεσης, μου έδειξαν ότι οφείλω, όχι μόνο να μάχομαι με την τέχνη μου, αλλά και με ολόκληρο τον εαυτό μου".

"Και τότε πήγα προς το Κομμουνιστικό Κόμμα, χωρίς τον παραμικρότερο δισταγμό, γιατί στο βάθος ήμουν από πάντα μαζί του.Ο Αραγκόν, ο Ελυάρ, ο Κασσόν, ο Φουγκερόν, όλοι οι φίλοι μου το ξέρουν καλά. Αν δεν είχα ακόμη επίσημα προσχωρήσει ήταν από "άγνοια", κατά κάποιον τρόπο, γιατί πίστευα ότι το έργο μου και το ότι ήμουνα με όλη μου την καρδιά μαζί του, νόμιζα ότι αυτά ήταν αρκετά. Αλλ' αυτό, όμως, δεν ήταν, ήδη, το κόμμα μου; Δεν είναι αυτό που περισσότερο εργάζεται για να γνωρίσει και να φτιάξει τον κόσμο, να κάνει τους σημερινούς και τους αυριανούς ανθρώπους πιο φωτεινούς, πιο ελεύθερους, πιο ευτυχισμένους; Δεν είναι οι κομμουνιστές που υπήρξαν οι πιο θαρραλέοι, τόσο στη Γαλλία, όσο και στην ΕΣΣΔ ή στην Ισπανία μου; Πώς θα μπορούσα να διστάσω; Ο φόβος να δεσμευτώ; Αλλά, αντίθετα, δεν αισθάνθηκα ποτέ τόσο ελεύθερος, πιο πλήρης! Και έπειτα, βιαζόμουνα τόσο να ξαναβρώ μια πατρίδα: ήμουνα πάντα εξόριστος, τώρα δεν είμαι πια.Περιμένοντας ώσπου να μπορέσει τελικά η Ισπανία να με δεχτεί, το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα μου άνοιξε την αγκαλιά του, και εκεί βρήκα όλους αυτούς που περισσότερο εκτιμώ, τους πιο μεγάλους σοφούς, τους πιο μεγάλους ποιητές και όλα αυτά τα πρόσωπα των επαναστατημένων Παρισινών τόσο ωραία, όπως τα έχω δει τις ημέρες του Αυγούστου. Είμαι ξανά ανάμεσα στα αδέρφια μου".

ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΛΕΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Μνημεία αγώνων και αθάνατων ηρώων

Στις στιγμές των μεγάλων αγώνων της Εθνικής Αντίστασης, ένα σημαντικό κομμάτι των εικαστικών μας δημιουργών πάλεψαν με τα δικά τους "όπλα". Ζωγράφοι, γλύπτες, χαράκτες, έδωσαν το δικό τους "παρών". Εγραψαν με τα χρώματα της ειρήνης το σύνθημα "Ποτέ πια φασισμός - ποτέ πια πόλεμος"

ΣΕΛΙΔΑ 3

ΣΕΗ

Το "Χρέος" των 80 χρόνων του

Στις 13 Μαϊου του 1914 συντάχθηκε και ψηφίστηκε στην Αθήνα το "Καταστατικόν Συνδικάτου Ηθοποιών". Ηταν το πρώτο βήμα ενός σημαντικού άλματος, που επιτεύχθηκε τρία χρόνια αργότερα όταν ιδρύθηκε το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών

ΣΕΛΙΔΑ 4

ΜΕΝΙΔΙ

Οδοιπορικό στα σχολεία της ντροπής

Σε παλιά εργοστάσια, κοτέτσια, βιομηχανικές αποθήκες, παλιά σπίτια, πρώην άσυλα ανιάτων και σε ό,τι άλλο κτίριο μπορεί να φανταστεί κανείς εκπαιδεύονται σήμερα οι μαθητές του Μενιδίου

ΣΕΛΙΔΕΣ 8 - 9

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Διασπάται το Ευρωπαϊκό Μπάσκετ

Σε πατρικίους και πληβείους χωρίζει η ΦΙΜΠΑ τους ευρωπαϊκούς συλλόγους. Ξεχωριστές διοργανώσεις σχεδιάζουν βαλτικές και σκανδιναβικές χώρες

ΣΕΛΙΔΑ 14