Πολλές οι ταινίες της βδομάδας και λίγος δυστυχώς ο χώρος που διαθέτουμε... Σπονδυλωτή, κοινωνική, αισθηματική και τουριστική, η πολυδιαφημιζόμενη άρα πολυαναμενόμενη, ταινία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη «Ενας άλλος κόσμος» που συνίσταται σε τρεις ανεξάρτητες ιστορίες διαφορετικού ύφους, ανάμεσα σε Ελληνες και διαφορετικού «στάτους» ξένους, με κοινό παρανομαστή τον έρωτα. Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης στην τελευταία του αυτή ταινία εμφανίζεται με την τριπλή ιδιότητα του σκηνοθέτη, του σεναριογράφου και του πρωταγωνιστή.
Πρεμιέρα κάνει απόψε και η γαλλική ταινία της Εμανουέλ Μπερκό «Με το κεφάλι ψηλά» (2015) (La tete haute). Δεν πρόκειται για κοινωνικό σινεμά μια που δύσκολα διακρίνει κανείς στο φιλμ την πραγματική κοινωνική δυστυχία, αλλά για σινεμά κοινωνικό μέσα από τους διαδρόμους των κοινωνικών υπηρεσιών. Ταινία υποτονική με φόντο κομφορμιστικό και εκτιμήσεις αόριστα δημαγωγικές και μάλλον όχι προοδευτικές, που ακολουθεί τη χαοτική πορεία του δύσκολου αγοριού Μαλονί, από τα 6 έως τα 18 του χρόνια. Με πατέρα απόντα, με μητέρα ανεύθυνη έφηβη, το παιδί πετιέται σε κέντρα υποδοχής υπό τον έλεγχο της δικαστή ανηλίκων Φλοράνς, στο ρόλο η Κατρίν Ντενέβ...
Ο Μπίκοφ αποδίδει με κάμερα στον ώμο τη νυκτερινή οδύσσεια σε πραγματικό σχεδόν χρόνο, μια ολόκληρη νύχτα, ο αφελής ιδεαλιστής υδραυλικός αντιπαρατίθεται με μια κυρίαρχη τάξη διεφθαρμένη και με μια υφιστάμενη, καταπιεσμένη, παραιτημένη και αλκοολική. Εικονογραφεί την καπιταλιστική κατάπτωση, την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, τη διαφορά ανάμεσα στο «ζω» και «επιζώ», με χρώματα κυνικά και βίαια. Ο σκηνοθέτης αναφέρει:
«Ο τίτλος της ταινίας αναφέρεται στην άποψη που έχουν οι άλλοι για τον πρωταγωνιστή και τις πράξεις του και όχι φυσικά για τις ικανότητές του. Είναι ένας απόλυτα λογικός και σοβαρός άνθρωπος σε ένα παράλογο κόσμο. Οταν η "μάχη" ξεκινάει, οι περισσότεροι ήρωες αντιδρούν σύμφωνα με τα φυσικά τους ένστικτα: να μείνουν ζωντανοί, να διατηρήσουν την ησυχία τους και τον τρόπο ζωής τους. Ξαφνικά, σε αυτή τη μάχη εμφανίζεται ένας στρατιώτης με ένα συγκεκριμένο κώδικα, τη συνείδησή του. Τέτοιοι άνθρωποι είναι σπάνιοι σήμερα. Τους αποκαλούμε ρομαντικούς, αλτρουιστές, ιδεαλιστές ή απλά ανόητους και "ηλίθιους", για να δείξουμε ότι δε συμπεριφέρονται νορμάλ, σε μια εποχή που ο κυνισμός, ο φόβος και η αδιαφορία κυριαρχούν. Τέτοιοι "ηλίθιοι" υπάρχουν ακόμα στη χώρα μου και αυτό μου δίνει ελπίδα».
Με τους: Αρτιόμ Μπιστρόφ, Νίνα Αντιουκόβα, Σεργκέι Αρτσιμπάσεβ κ.ά.
Παραγωγή: «Durak», Ρωσία (2014)
Ιντριγκες και επιχειρηματικές διαφορές καταγγέλλονται ανοιχτά στο καλογραμμένο σενάριο που έχει αιχμές διακριτικής ειρωνείας και αόριστες θρησκευτικές αναφορές που παραπέμπουν στα πάθη, υπογραμμίζοντας έτσι την θρησκευτικότητα του ποδοσφαίρου και τη σημασία της τελετουργίας. Την ίδια στιγμή, επικό και γκροτέσκο συναντιούνται, εκλεπτυσμένο και χοντροκομμένο συνυπάρχουν, όπως επίσης η ατμοσφαιρική μουσική, η αφηρημένη και καλαίσθητη ασπρόμαυρη φωτογραφία, η ρητορική του slow motion, το μπουρλέσκ, το φελινικό γκροτέσκο των προσώπων, η υπερβολική απαγγελία, το μελόδραμα της βεντέτας, η αθλητική διαφθορά φτιαγμένη από σάουνες, καθολικισμό και κτίρια εξουσίας και η πολύ απλή, άμεση κωμωδία...
Με τους: Στέφανο Ακόρσι, Τζέπι Κουτσιάρι, Γιάκοπο Κουλίν, κ.ά.
Παραγωγή: «L' arbitro», Ιταλία, Αργεντινή (2013)
Παραγωγή: «The Good Dinosaur» ΗΠΑ (2015)