Μικρή και πρωτότυπη η ταινία «Ο Διαιτητής» του Πάολο Τζούκα που γεννήθηκε από προγενέστερη, ομότιτλη και βραβευμένη μικρού μήκους ,ταινία του σκηνοθέτη. Θεωρούμε πάντως ότι απευθύνεται κύρια σε παθιασμένους με το ποδόσφαιρο θεατές.
Ανομοιογενές το σύνολο, με στοιχεία που δύσκολα συμβιβάζονται και δεν βρίσκουν πραγματική αρμονία. Ταινία γυρισμένη σε ασπρόμαυρο σαν ντοκουμέντο εποχής. «Επέλεξα να χρησιμοποιήσω ασπρόμαυρο για να επιτύχω το μέγιστο βαθμό αφαίρεσης από την πραγματικότητα και το χρόνο», λέει ο σκηνοθέτης. Το φιλμ αντανακλά τις δυναμικές που ρυθμίζουν τον κόσμο του ποδοσφαίρου, αναμειγνύοντας με τρόπο απρόβλεπτο διάφορα είδη και στιλ - μιούζικαλ, γουέστερν σπαγγέτι - σε φόντο ποδοσφαιρικού πάθους, κάτι διαφορετικό και διασκεδαστικό. Η ιστορία / παρωδία, σε διάλεκτο, με έντονο το κωμικό στοιχείο είναι τοποθετημένη στη βαθιά, αρχαϊκή Σαρδηνία της δεκαετίας του '50, σε έναν «καμβά», με συμπεριφορές και μικρούς παραλογισμούς της επαρχιακής καθημερινότητας, κακοποιημένο από το ιταλικό σινεμά. Ο Τζούκα, παρά ταύτα, δημιουργεί στιγμές αυθεντικότητας με απλούς και στοιχειώδεις χαρακτήρες, με ζωντανά οπτικά ευρήματα που μιλούν περισσότερο από τις λέξεις: Αλογα που μπαίνουν στο μπαρ, τυφλοί προπονητές, αλκοολούχα ποτά που καταναλώνονται πριν μπουν οι αθλητές στο γήπεδο και άλλα. Με τις αδυναμίες της, η ταινία βρίσκει μια δύναμη και μιλά με προσωπική φωνή υπερβαίνοντας το στόρι. Μιλά για την εξουσία, που κάποιος ασκεί και κάποιος υφίσταται και για τη διαφθορά σε υψηλό επίπεδο, στον αθλητισμό και την πολιτική, δείχνοντας παράλληλα σωστά τα υπαρκτά κοινωνικοοικονομικά προβλήματα και τον «εξαναγκασμό» στη μετανάστευση από τη μιζέρια.Στην ταινία δείχνεται ο κόσμος του ποδοσφαίρου από την οπτική του αναδυόμενου επαγγελματία διαιτητή Κρουτσιάνι που φιλοδοξεί ουσιαστική ανέλιξη της σταδιοδρομίας του, αλλά ζητά βοήθεια από λάθος πρόσωπα και την οπτική δύο τοπικών, ερασιτεχνικών ποδοσφαιρικών ομάδων σε σύγκρουση. Η «Atletico Pabarile» με τη μια ήττα πίσω από την άλλη, είναι η χειρότερη ομάδα 3ης κατηγορίας στη Σαρδηνία μέχρι που επιστρέφει από την Αργεντινή ο Ματσούτσι, γιος μετανάστη, που ανατρέπει την κακοτυχία της ομάδας, οδηγώντας την ένα βήμα από την κορυφή, με σύμμαχο τον τυφλό πατέρα του και την αγαπημένη του Μιράντα.
Ιντριγκες και επιχειρηματικές διαφορές καταγγέλλονται ανοιχτά στο καλογραμμένο σενάριο που έχει αιχμές διακριτικής ειρωνείας και αόριστες θρησκευτικές αναφορές που παραπέμπουν στα πάθη, υπογραμμίζοντας έτσι την θρησκευτικότητα του ποδοσφαίρου και τη σημασία της τελετουργίας. Την ίδια στιγμή, επικό και γκροτέσκο συναντιούνται, εκλεπτυσμένο και χοντροκομμένο συνυπάρχουν, όπως επίσης η ατμοσφαιρική μουσική, η αφηρημένη και καλαίσθητη ασπρόμαυρη φωτογραφία, η ρητορική του slow motion, το μπουρλέσκ, το φελινικό γκροτέσκο των προσώπων, η υπερβολική απαγγελία, το μελόδραμα της βεντέτας, η αθλητική διαφθορά φτιαγμένη από σάουνες, καθολικισμό και κτίρια εξουσίας και η πολύ απλή, άμεση κωμωδία...
Με τους: Στέφανο Ακόρσι, Τζέπι Κουτσιάρι, Γιάκοπο Κουλίν, κ.ά.
Παραγωγή: «L' arbitro», Ιταλία, Αργεντινή (2013)
Feeds
Ταινίες με γιορτινή διάθεση 
