Αφού έπεσε μπόλικο λιβανωτό από τους «ευρωλάτρες», αφού προσπάθησαν να μας πείσουν πως πρέπει να χαιρόμαστε με τον πλούτο των... άλλων. Αφού μας υπέδειξαν τον καινούριο θεό που πρέπει τώρα να προσκυνάμε, το ευρώ. Και αφού, τέλος, σβήσανε και τα τελευταία εορταστικά βεγγαλικά προς τιμήν του, όλα δείχνουν πως δε θα αργήσει να φανεί και η πεζή πραγματικότητα.

Ηδη το νέο μας νόμισμα, το ευρώ, με τα γεννητούρια του, περιφρονώντας τα μικρά εισοδήματα, έκανε το θαύμα του. Ολα στρογγυλοποιήθηκαν προς τα πάνω. Οι κυβερνητικοί μας αρμόδιοι αμέσως έσπευσαν να δικαιολογήσουν την κατάσταση αυτή και όλες τις αυξήσεις που έγιναν μέσα σε ελάχιστο χρόνο, τις απέδωσαν, στον... καιρό, στο χιόνι, στο πετρέλαιο, το χρηματιστήριο κ.α. Μάλιστα, από επίσημα κυβερνητικά χείλη άρχισαν να ακούγονται τα περί ανταγωνιστικότητας και αύξησης της παραγωγικότητας, λέξεις που στα εκατομμύρια των Ελλήνων που ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας (και όχι μόνο σ' αυτούς), φέρνουν ρίγος.

Ομως για να πετύχουν την ανταγωνιστικότητα με αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων, αυτό σημαίνει εντατικοποίηση της δουλιάς, απολύσεις, κατάργηση ωραρίου, διάλυση εργασιακών σχέσεων κλπ, κλπ. Και τα ερωτήματα που μπαίνουν είναι πολλά. Τι θα κάνουν οι κυβερνώντες μας, σαν «γνήσιοι» Ευρωπαίοι που είναι, με τη μεγάλη ανισότητα; το ασφαλιστικό; το αγροτικό, τους χαμηλοσυνταξιούχους; Τι θα γίνει με την εμπορευματοποίηση της υγείας; θα μειωθεί η ανεργία; Αλήθεια, πόσο είναι το επίδομα ανεργίας που παίρνουν οι άνεργοι της Ευρώπης και για πόσο καιρό επιδοτούνται;

Σήμερα οι δυο μονομάχοι του δικομματισμού, ναρκισσευόμενοι από τα διάφορα γκάλοπ που μιλούν για το 85% των ψήφων του ελληνικού λαού που τους προτιμά, δε διαφοροποιούνται καθόλου στην πολιτική τους. Παρατηρούμε μόνο ένα φραστικό «σκυλοκαβγά» και τίποτα το ουσιαστικό υπέρ των πολλών προβλημάτων του λαού.

Ομως δεν πρέπει να ξεχνάνε καθόλου, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ότι ο λαός αφυπνίζεται και αυτό το 85% του ποσοστού των γκάλοπ τους, αμέσως αναποδογυρίζει και γίνεται 95% του λαού, όπως τότε που τάχθηκε ενάντια στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΛΙΛΙΑΚΙΔΗΣ

Αμπελόκηποι Θεσσαλονίκη

Είμαι μικροσυνταξιούχος. Μαζί με το ΕΚΑΣ, η σύνταξή μου φθάνει στις 147 χιλιάδες δραχμές το μήνα. Η κυβέρνηση των βιομηχάνων, του τρομονόμου, του ξεπουλήματος των βιώσιμων επιχειρήσεων και της ανεργίας, μας έδωσε μια αύξηση πείνας και κοροϊδίας. Και πριν την πάρουμε, μας την πήραν πίσω με τις αστρονομικές αυξήσεις των ΔΕΚΟ και των άλλων ειδών πρώτης ανάγκης. Ετσι λοιπόν βγάζουμε το συμπέρασμα ότι και αυτή τη μικρή αύξηση μας την έδωσαν για να «θολώσουν τα νερά» κι όχι για να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Μόνο για πετρέλαιο το μήνα χρειάζομαι 30.000 δρχ, για να «ζεστάνω» τις αρρώστιες και το άγχος που μας έχουν φορτώσει τόσα χρόνια τώρα. Για ΔΕΗ - ΟΤΕ - ΕΥΔΑΠ, φάρμακα και άλλα χαράτσια, ξεπερνάμε τις 100.000 δρχ. Ο καθένας καταλαβαίνει πώς περνά το μήνα του ο χαμηλοσυνταξιούχος.

Ομως μόνο με τα παράπονα και τα μοιρολόγια δεν κάνουμε τίποτα. Αντίθετα δυσκολεύουμε τη θέση μας, κλεινόμαστε στον εαυτό μας και τελικά κάνουμε ό,τι αυτοί μας ζητήσουν. Αλλά εμείς δεν πρέπει να γίνουμε πιόνια κανενός. Πρέπει να σηκώσουμε το ανάστημά μας σ' όλους εκείνους που προσπαθούν να μας εκμηδενίσουν και να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας. Να καταλάβουνε ότι είμαστε άνθρωποι που διεκδικούμε και απαιτούμε το δίκιο μας. Ενωμένοι όλοι μαζί να αγωνιστούμε για την καλύτερη και δικαιότερη ζωή που μας ανήκει.

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΟΨΙΑΣ

Αγιοι Ανάργυροι Αττικής

Η λύση με το ΚΚΕ

Κώστας Μπεκατώρος, Αγιος Αρτέμιος Αθήνα. Στο επίκεντρο της επικαιρότητας η Πάτρα, όχι αυτή τη φορά για το «Καρναβάλι», αλλά για τα «φρουτάκια» της.

Φυσικά, πίσω από όλο αυτό το θόρυβο κρύβεται η τραγική αλήθεια. Η Πάτρα είναι μια περιφερειακή πόλη, που από τη μια μεριά υπάρχει πλούτος και από την άλλη φτώχεια και ανεργία. Ποιος, λοιπόν, από τους κυβερνώντες ασχολείται σοβαρά με την ανεργία; Ο λαός τούς ψήφισε για να δώσουν ψωμί και δουλιά, όμως αυτοί δεν ενοχλούνται καθόλου από τα στοιχειωμένα εργοστάσια της Πάτρας και τις ατελείωτες ουρές των ανέργων. Αυτοί έχουν ως όραμά τους, τη δημιουργία μιας πόλης, μιας χώρας απέραντου καζίνου με «νόμιμα» και μη νόμιμα «τυχερά» παιχνίδια. Ακόμα ονειρεύονται μια κοινωνία όπου θα βασιλεύουν οι χαφιέδες και οι χιλιάδες κρυφές κάμερές τους.

Ομως, θα ήθελα να φωνάξω στον κ. Σημίτη ότι τα ψέματα τέλειωσαν. Αποδείχτηκε ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν μπορούν να φέρουν καλύτερες μέρες σ' αυτόν τον τόπο. Εγώ από δω και μπρος θα είμαι μαζί με το δίκιο και τους κομμουνιστές, που μόνο αυτοί παλεύουν για κάτι που αξίζει. Απέναντι στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, η μόνη λύση που μας απομένει είναι ο σοσιαλισμός.

Χρήστος Φωτιάδης, Μαρούσι. Με μεγάλη συγκίνηση παρακολουθήσαμε την προνομιακή μεταχείριση του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ από πολλά ελληνικά ΜΜΕ. Αισθάνομαι υπερήφανος που ο μεγάλος αυτός ηγέτης, βρίσκει συχνά στη χώρα μας ζεστές αγκαλιές από παλιούς και νέους φίλους. Γιατί όχι άλλωστε; Δεν είναι λίγο να καταφέρεις αυτό που ούτε οι πιο αισιόδοξοι στις ΗΠΑ δε φαντάζονταν, τη διάλυση της δεύτερης υπερδύναμης στον κόσμο.

Αν παρακάμψουμε το γελοίο της καλοστημένης παράστασης, κάποιος θα πρέπει να επαναφέρει τους όψιμους φίλους του Γκορμπατσόφ στην πραγματικότητα. Αντί για κροκοδείλια δάκρυα για τη Ραΐσα, ας ασχοληθούν με τους χιλιάδες συνταξιούχους που σκαλίζουν τα σκουπίδια για να ζήσουν. Τα χιλιάδες ορφανά και εγκαταλειμμένα παιδιά και τις χιλιάδες κοπέλες που αναζητούν την επιβίωσή στα μπαρ και στα ροζ κυκλώματα της Δύσης, μαζί και της Ελλάδας.

Ολα τα παραπάνω και πολλά ακόμα δε θα υπήρχαν, δίχως τη «φωτισμένη» παρουσία του «Γκόρμπι» στο τιμόνι της πρώην ΕΣΣΔ. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες ορισμένων η Ιστορία θα τον τοποθετήσει στο επίπεδο που του αξίζει, του σκουπιδοτενεκέ!

Σάββας Μιχαήλ, μαθητής Β' Λυκείου, Κύπρος. Εδώ και δώδεκα χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση και τις άλλες Λαϊκές Δημοκρατίες της Ευρώπης, ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο. Ιδιαίτερα όμως στις παραπάνω χώρες, που οι λαοί τους είχαν ζήσει στο σοσιαλιστικό καθεστώς, με κατοχυρωμένες εργασιακές σχέσεις και τις κοινωνικές κατακτήσεις, η διαβίωσή τους είναι τραγική με όλα τα γνωστά σ' όλους μας επακόλουθα.

Σήμερα, 12 χρόνια μετά, τι προσφέρει στους λαούς των χωρών αυτών o καπιταλισμός; Υψηλά ποσοστά ανεργίας, φτώχεια, πείνα, μείωση του ορίου ζωής, καταστροφή του δωρεάν συστήματος Υγείας και Παιδείας, εγκληματικότητα, αναλφαβητισμός κ.α. Εξάλλου, η καπιταλιστική οικονομία δείχνει ότι άρχισε να παρακμάζει παγκόσμια, φτάνοντας στο ανώτατο στάδιο του ο καπιταλισμός, που είναι ο ιμπεριαλισμός. Ετσι από όλη αυτή τη ζοφερή κατάσταση που δημιουργείται σ' ολόκληρο τον κόσμο, ένα είναι βέβαιο: Οτι μπορεί προσωρινά η μάχη του σοσιαλισμού να χάθηκε, δε χάθηκε όμως ο πόλεμος. Πιστεύω πως ο 21ος αιώνας θα σημάνει την τελική κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος και το πέρασμα της ανθρωπότητας στο σοσιαλισμό, με τη δράση των εργαζομένων βέβαια, γιατί μόνος του ο καπιταλισμός, κι ας σαπίζει, δεν πέφτει.