Προς το διοικητή του ΙΚΑ και όλους όσοι έχουν άμεση σχέση με την εγκατάλειψη των ιατρείων του υποκαταστήματος του ΙΚΑ Παγκρατίου, μετά τη μεταφορά τους από την οδό Κόνωνος 56 σε νέα διεύθυνση, απευθύνεται ο Γ. Μπακόπουλος πρόεδρος του Παραρτήματος Παγκρατίου της ΠΕΑΕΑ, καταγγέλλοντας τα παρακάτω:

«Το υποκατάστημα του ΙΚΑ στο Παγκράτι, έχει μεταφερθεί εδώ και ενάμιση χρόνο, από την οδό Κόνωνος, σε νέα διεύθυνση - οι διοικητικές υπηρεσίες στην οδό Σπ. Μερκούρη και οι υγειονομικές στην οδό Φρύκωνος - και για τα δυο αυτά κτίρια, το ΙΚΑ πληρώνει 20 εκατομμύρια δρχ. το μήνα.

Το παλιό κτίριο, η διοίκηση του ΙΚΑ, το άφησε να καταστραφεί (ενώ θα μπορούσε και να λειτουργεί), εγκαταλείποντάς το με όλον τον εξοπλισμό που υπήρχε μέσα. Η περιοχή έχει βρομίσει και οι κάτοικοι βρίσκονται σε απόγνωση από τις κάθε είδους βρομιές. Επίσης το παλιό υποκατάστημα έχει αφεθεί στη δίνη των καιρικών συνθηκών, εφόσον όλα τα παράθυρα και οι πόρτες χάσκουν ανοιχτές.

Σήμερα το κτίριο χρειάζεται εικοσαπλάσια χρήματα για να επισκευαστεί. Η απάντηση που λάβαμε στις διαμαρτυρίες μας για το ζήτημα αυτό στην υπεύθυνη κ. Αντωνοπούλου, ήταν ότι το κτίριο θα κατεδαφιζόταν και θα τελείωνε σε τρία χρόνια.

Ομως τίποτα από όσα μας υποσχέθηκαν δεν έγινε μέχρι σήμερα και οι ασφαλισμένοι αυτού του υποκαταστήματος είναι υποχρεωμένοι να ταλαιπωρούνται, διότι δεν υπάρχει μέσο συγκοινωνίας, να πηγαίνουν στις νέες διευθύνσεις των νοικιασμένων κτιρίων. Τα μέλη του Παραρτήματός μας είναι όλοι ηλικιωμένοι και έχουν περάσει πολλές ταλαιπωρίες στη ζωή τους, οπότε είναι άδικο να βασανίζονται έτσι και στα γεράματά τους.

Ας μας απαντήσουν ακόμα οι αρμόδιοι: Τι γίνεται με τον εξοπλισμό των ιατρείων της οδού Κόνωνος 56; Μήπως τα άφησαν δώρο στα τρωκτικά; Απ' ό,τι γνωρίζουμε, τις νύχτες ακούγονται ξηλώματα, ποιος κάνει αυτή τη δουλιά; Είναι όλα αυτά σε γνώση του ΙΚΑ; Ζητάμε μια συνάντηση με τους αρμόδιους. Πιστεύουμε πως θα τους είναι πολύ χρήσιμη. Περιμένουμε».

Οι διεθνείς ισορροπίες δεν είναι στατικές και αναλλοίωτες. Το «αντίπαλο δέος», οι λαοί, άρχισε να αποκτά σάρκα και λόγο, όπως βλέπουμε. Η αποστροφή, διεθνώς, για τις διάφορες επεμβάσεις και τις «αντιτρομοκρατικές» εκστρατείες της «νέας τάξης» των ιμπεριαλιστών, όπως αυτή στα κατεχόμενα, από τους Ισραηλινούς, παλαιστινιακά εδάφη, μεγαλώνει και απλώνει σε πλανητικό επίπεδο.

Η εκστρατεία για μονοπώλιο στην ενέργεια, που δε σταματά στο Αφγανιστάν, αλλά στοχεύει το Ιράκ, το Ιράν, τη Συρία, το Λίβανο και ποιος ξέρει πόσες χώρες ακόμη, πιστεύουμε πως θα αποβεί μοιραία για τον αμερικανικό «Καισαρισμό» και τους κολαούζους του. Οι αραβικοί πληθυσμοί από το Μαρόκο, μέχρι τις γεωγραφικές εσχατιές του αραβικού έθνους, παρά την εξαρτημένη και αδρανή πολιτική των απαρχαιωμένων καθεστώτων τους, άρχισαν να ριζοσπαστικοποιούνται.

Η πετρελαϊκή κρίση, παρά τα σκαμπανεβάσματά της, θα καθορίσει τη βιωσιμότητα πολλών οικονομιών, με το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης να πέφτει στους ώμους των λαϊκών στρωμάτων σε πολλές χώρες. Πράγμα που θα οδηγήσει σε αλυσιδωτές αντιδράσεις και εκρήξεις, δύσκολα ελέγξιμες. Ενώ οι επαγγελματικοί στρατοί θα μετεξελιχθούν και σε... όργανα «εσωτερικής χρήσεως».

Ομως, νέες αγωνιστικές δυνάμεις θα βγουν στο προσκήνιο. Αλλά μέχρι να επικρατήσει η σύνεση και δημιουργηθεί ένα ελεύθερο παλαιστινιακό κράτος, η τραγωδία θα συνεχίζεται και για τον παλαιστινιακό λαό, μα και για τον ισραηλινό λαό, που δεν είναι χρεωμένος με το «αίμα των αθώων». Και μέρες πασχαλινές, δεν μπορούμε να μην προσομοιάσουμε τον Καϊάφα με τον Σαρόν, τον Πιλάτο με τους Ευρωπαίους ηγέτες, το Ρωμαίου κατακτητή της Παλαιστίνης με τους Αμερικανούς και το πρόσωπο του Ιησού με τα πρόσωπα των Παλαιστινίων μαρτύρων!

Με αφορμή το άρθρο του καθηγητή και βουλευτή του ΚΚΕ Γ.Χ. Χουρμουζιάδη με τον τίτλο «Εμείς και η εργατική τάξη», με το οποίο συμφωνεί απολύτως -όπως γράφει- ο επιστολογράφος μας Κ. Κατσιαμάνης από το Περιστέρι, αναφέρει και ορισμένες δικές του απόψεις: «... Ο αγαπητός σύντροφος καθηγητής διατυπώνει μια αντικειμενικά υπάρχουσα αλήθεια, την "απροθυμία ενός μεγάλου μέρους της εργατικής τάξης να αγωνιστεί, αξιοποιώντας την κοινωνική της δύναμη, μέσα από μια πολιτική αντίληψη των πραγμάτων". Διατυπώνει πως το συνδικαλιστικό κίνημα έχει αρκετές αδυναμίες στην πάλη του κατά της καπιταλιστικής καταπίεσης και θεωρεί ως έναν από τους παράγοντες των αρνητικών αυτών φαινομένων το "βαθμό συνειδητοποίησης της ίδιας της εργατικής τάξης", που είναι αδικαιολόγητα χαμηλός. Χρειάζεται, δηλαδή, να γνωρίσουμε καλύτερα την εργατική τάξη -μελέτη και γνώση- που θεωρεί πεδίο δουλιάς των κομμουνιστών, για να αποκτήσουμε μια καίρια και αποκαλυπτική γνώση του σύγχρονου χαρακτήρα της εργατικής τάξης. Κάτι που δεν είναι εύκολο καθήκον.

... Για την άνοδο της αγωνιστικής συνείδησης, τη συμμετοχή όλης της εργατικής τάξης στην ταξική πάλη κατά του καπιταλιστικού συστήματος χρειάζεται η άνοδος του μορφωτικού επιπέδου, χρειάζεται η εντατικοποίηση της πολιτικο-ιδεολογικής προπαγάνδας στις γραμμές της εργατικής τάξης. Η απροθυμία για αγώνα, για πάλη, έχει πολλούς παράγοντες που αποτρέπουν, αποθαρρύνουν, όπως: Ο φόβος της ανεργίας, των απολύσεων, της αβεβαιότητας για το μέλλον, η απογοήτευση από την ανατροπή του σοσιαλισμού, η άνοδος - ένταση της επίθεσης του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού.

Από την άλλη, πολλοί εργαζόμενοι νομίζουν πως αφού βελτιώθηκαν, λόγω της ταξικής πάλης, οι συνθήκες διαβίωσης τους, αφού αγόρασαν ένα αυτοκίνητο, ένα διαμέρισμα ή απόκτησαν άλλα περιουσιακά στοιχεία, έγιναν "ιδιοκτήτες", πάψανε να ανήκουνε στην εργατική τάξη! Αυτό αποδείχνει πως δε γνωρίζουν τη διαφορά ανάμεσα στην ατομική ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής και την προσωπική ιδιοκτησία στα μέσα συντήρησης και διαβίωσης. Δεν κατανοούν την ανάγκη να μην περιορίζουν τον αγώνα τους στα πλαίσια της πάλης για οικονομικές διεκδικήσεις και να παλεύουν κατά της εκμετάλλευσης και καταπίεσης ανθρώπου από άνθρωπο, δηλαδή του καπιταλισμού». Αυτά είναι ζητήματα που πρέπει να αναδείξουμε.

Αγγελική Βρυώνη, αγρότισσα, οπαδός του ΚΚΕ, Καλαμάτα. Με αφορμή τα αποτελέσματα των γαλλικών προεδρικών εκλογών θα ήθελα να πω, ότι όχι μόνο ο γαλλικός, αλλά και όλοι οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί, θα πρέπει να καταλάβουν ποιοι είναι οι πραγματικοί σοσιαλιστές, για να τους υποστηρίζουν και ψηφίζουν.

Οι μέχρι τώρα ψευτοσοσιαλιστές που κυβερνάνε στην πλειοψηφία τους την Ευρώπη, συμφωνούν και συμβαδίζουν με τη νέα τάξη των ιμπεριαλιστών και της πλουτοκρατίας. Πολύ καλά ξέρουμε ότι αυτοί που πιστεύουν ειλικρινά στο σοσιαλισμό και αγωνίζονται για την ειρήνη, δε συμβιβάζονται με τις ωμές επεμβάσεις των κορακιών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στα εσωτερικά προβλήματα των χωρών, είτε όταν σκοτώνουν με τις βόμβες τους αμάχους και ισοπεδώνουν τα πάντα. Οι πραγματικοί σοσιαλιστές αγωνίζονται για την ειρήνη και διαμαρτύρονται για τη βία και βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού.

Παραδείγματα πραγματικών σοσιαλιστών ηγετών, έχουμε πολλά. Εμείς οι οπαδοί του ΚΚΕ τιμάμε τους αγώνες και τη μνήμη τους και ξεσκεπάζουμε τους ψευτοσοσιαλιστές σαν τους δικούς μας του ΠΑΣΟΚ και της Κεντροαριστεράς εδώ και στη Γαλλία.