ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ενας «δολιοφθορέας» εξομολογείται

Τι αποκαλύπτει στο βιβλίο του ένας πρώην πράκτορας της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ για τις δραστηριότητες της Παγκόσμιας Τράπεζας και των πολυεθνικών στο μέτωπο του μυστικού οικονομικού πολέμου.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τη σκοτεινή πλευρά ιμπεριαλιστικών οργανισμών, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, αποκαλύπτει με το βιβλίο του «Ομολογίες ενός οικονομικού δολιοφθορέα» (Confessions of an Economic Hit Man), ο Τζον Πέρκινς, ο οποίος πήρε μέρος σε πολλές «αποστολές», ως μέλος του σώματος των «οικονομικών δολιοφθορέων» που συγκροτήθηκε τη δεκαετία του '50 από τις υπηρεσίες ασφαλείας των ΗΠΑ.

Ο Τζον Πέρκινς εξηγεί πώς άρχισε η προσωπική του «περιπέτεια»: «Στρατολογήθηκα, τέλη της δεκαετίας του '60, ενώ ήμουν ακόμη φοιτητής σε σχολή στελεχών επιχειρήσεων, από την Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας, μια από τις μεγαλύτερες και πιο σκοτεινές αμερικανικές κατασκοπευτικές υπηρεσίες. Κατά το μεγαλύτερο διάστημα της συμμετοχής μου, εργάστηκα ως στέλεχος ιδιωτικών εταιριών».

Μιλώντας για το ρόλο των «οικονομικών δολιοφθορέων», ο Πέρκινς αναφέρει: «Βασικά, εκπαιδευτήκαμε για να βοηθήσουμε με τη δράση μας στην οικοδόμηση της αμερικανικής αυτοκρατορίας. Αυτή η αυτοκρατορία, αντίθετα από οποιαδήποτε άλλη στην ιστορία του κόσμου, χτίστηκε πρωτίστως μέσω της οικονομικής χειραγώγησης, της απάτης, της παραπληροφόρησης, της εξαγοράς. Μέσω των "οικονομικών δολιοφθορέων", ένας εκ των οποίων ήμουν κι εγώ».

Για να γίνει κατανοητό το πώς δρούσαν οι «οικονομικοί δολιοφθορείς», ο Πέρκινς αναφέρει ορισμένα παραδείγματα: «Η επιχείρηση στην οποία εργάστηκα αρχικά ονομαζόταν "Chas. T. Main" στη Βοστόνη. Σύντομα, έγινα προϊστάμενος στο τμήμα των οικονομολόγων, το οποίο αριθμούσε 50 εργαζόμενους. Η πραγματική μου εργασία ήταν να διαπραγματεύομαι τεράστια δάνεια σε ξένες χώρες, πολύ μεγαλύτερα απ' αυτά που θα μπορούσαν να ξεπληρώσουν. Ενας απ' τους όρους των δανείων ήταν ότι η χώρα που θα έπαιρνε το δάνειο να επιστρέψει ένα ποσοστό, περίπου 90% του δανείου, σε αμερικανικές εταιρίες όπως η "Halliburton", ή η "Bechtel", οι οποίες θα αναλάμβαναν την κατασκευή έργων υποδομής (μονάδες ηλεκτροπαραγωγής, λιμάνια, εθνικές οδούς, κ.ά.) στη συγκεκριμένη χώρα. Οι εταιρίες αυτές θα συνεργάζονταν και θα ενίσχυαν μερικές από τις πλουσιότερες οικογένειες της χώρας».

Στη συνέχεια, ο Πέρκινς εξηγεί πώς εξυφαίνεται το δίχτυ της υποτέλειας της χώρας αυτής και της καταλήστευσής της: «Μια χώρα, όπως ο Ισημερινός, δίνει πάνω από το μισό του ΑΕΠ της για την αποπληρωμή των δανείων. Είναι λογικό να αδυνατεί. Ετσι, τον βάζουμε στο χέρι. Οταν, λοιπόν, θέλουμε περισσότερο πετρέλαιο, πηγαίνουμε στον Ισημερινό και λέμε, "κοιτάξτε, δεν είστε ικανοί να ξεπληρώσετε τα χρέη σας, επομένως να δώσετε στις αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρίες το τροπικό δάσος του Αμαζονίου, στο οποίο έχουν εντοπιστεί κοιτάσματα".

Ετσι χορηγούμε αυτό το μεγάλο δάνειο, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου επιστρέφει στις Ηνωμένες Πολιτείες, η δανειοδοτούμενη χώρα βουλιάζει, οι κυβερνήτες της γίνονται υπάλληλοί μας, οι εργαζόμενοι γίνονται σκλάβοι των επιχειρήσεών μας. Να πώς χτίζεται η αμερικανική αυτοκρατορία».

Στο βιβλίο «Ομολογίες ενός οικονομικού δολιοφθορέα», του Τζον Πέρκινς, θα επανέλθουμε.

Και τώρα, στον Καιάδα!

Σε «κοινωνικό δαρβινισμό» παραπέμπουν οι πρακτικές των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη «μεταρρύθμιση» της αγοράς εργασίας. Οποιος δεν μπορεί να εργαστεί (με τους όρους που απαιτούν οι εργοδότες), θεωρείται περιττό βάρος για την κοινωνία. Κατά την άποψη των ιθυνόντων, θα πρέπει να στερείται των δικαιωμάτων του και (αν είναι δυνατόν) να εξοβελίζεται.

Πριν από λίγες μέρες, ο γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ Ντόναλντ Τζόνστον, μιλώντας σε Ελληνες βουλευτές, πρότεινε να στερηθούν το δικαίωμα ψήφου οι συνταξιούχοι, για να πάψουν έτσι οι κυβερνήσεις να φοβούνται το «πολιτικό κόστος» των αντιασφαλιστικών πολιτικών τους...

Η κυβέρνηση Σρέντερ, στη Γερμανία, στο νόμο για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, περιέλαβε άρθρο, με το οποίο οι άνω των 75 ετών θα υποχρεώνονται να πληρώνουν το 50% των νοσηλίων τους, ως «ποινή» γιατί επιμένουν να ...ζουν.

Οι συνταξιούχοι, λοιπόν, είναι οι πρώτοι παρίες στην κοινωνία της «ανταγωνιστικότητας».

Ομως, κατά την άποψη της βρετανικής κυβέρνησης, την ίδια τύχη πρέπει να έχουν και οι ανάπηροι.

Ο νέος υπουργός Εργασίας και Συντάξεων, Ντέιβιντ Μπλάνκετ, κάλεσε όλους όσοι μπορούν να εργαστούν να «αναλάβουν τις ευθύνες τους». Ο κ. Μπλάνκετ έθεσε ουσιαστικά ζήτημα κατάργησης των αναπηρικών συντάξεων, με την εκτίμηση ότι «η πλειοψηφία όσων σήμερα ζητούν και ενδεχομένως λαμβάνουν επίδομα αναπηρίας, στην πραγματικότητα επιθυμεί να εργαστεί»!

Δηλαδή, δε φτάνει που οι άνθρωποι σακατεύτηκαν για τα κέρδη των αφεντικών, τους ζητάνε τώρα να σηκωθούν από τις αναπηρικές καρέκλες για να συνεχίσουν...

Με τη φόρα που έχουν πάρει, δε μένει παρά να ζητήσουν την επαναλειτουργία του Καιάδα, για να «γλιτώσουν» οι καπιταλιστές από όσους δεν μπορούν να συμβάλουν στα κέρδη τους.

ΑΛΧΗΜΕΙΑ: Η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας, η Budesbank, κατηγόρησε τη γερμανική κυβέρνηση για παραποίηση στοιχείων σχετικά με την πορεία της οικονομίας. Συγκεκριμένα, στην ανακοίνωση της τράπεζας, αναφέρεται ότι τα στοιχεία, που φέρουν τη γερμανική οικονομία να αναπτύσσεται περισσότερο από τις προβλέψεις το πρώτο τρίμηνο του 2005, είναι εσφαλμένα. Κατά την άποψη της Budesbank, η ανάπτυξη το πρώτο τρίμηνο ήταν περίπου 0,4% και όχι 1%, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Οικονομίας.

ΥΣΤΕΡΙΑ: Η καμπάνια κατά των εισαγόμενων κινεζικών κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων έχει πάρει τις διαστάσεις υστερίας στις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ομως, τόσο η αμερικανική κυβέρνηση, όσο και οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ αποκρύπτουν το γεγονός ότι πολλά από τα κινέζικα εργοστάσια που παράγουν αυτά τα προϊόντα έχουν κατασκευαστεί και λειτουργούν με ευρωπαϊκά και αμερικανικά κεφάλαια. Πολλές μεγάλες εταιρίες αυτού του κλάδου έχουν μεταφέρει την παραγωγή τους στην Κίνα, για να εκμεταλλευτούν τη φθηνότερη εργατική δύναμη.

ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ: Η ύφεση στην οικονομία της Ιταλίας δείχνει το αδιέξοδο των οικονομικών πολιτικών της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δείχνει, ακόμη, την αδυναμία της καπιταλιστικής πολιτικής οικονομίας να οδηγήσει σε υπέρβαση της κρίσης. Το ιταλικό AEΠ σημείωσε πτώση κατά 0,3% το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, μετά από πτωτική πορεία 0,4% τους προηγουμένους εννέα μήνες. Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), σε παρέμβασή του, προτείνει στην ιταλική κυβέρνηση να προωθήσει ταχύτατα τις απαραίτητες «μεταρρυθμίσεις»...