Σε «κοινωνικό δαρβινισμό» παραπέμπουν οι πρακτικές των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη «μεταρρύθμιση» της αγοράς εργασίας. Οποιος δεν μπορεί να εργαστεί (με τους όρους που απαιτούν οι εργοδότες), θεωρείται περιττό βάρος για την κοινωνία. Κατά την άποψη των ιθυνόντων, θα πρέπει να στερείται των δικαιωμάτων του και (αν είναι δυνατόν) να εξοβελίζεται.

Πριν από λίγες μέρες, ο γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ Ντόναλντ Τζόνστον, μιλώντας σε Ελληνες βουλευτές, πρότεινε να στερηθούν το δικαίωμα ψήφου οι συνταξιούχοι, για να πάψουν έτσι οι κυβερνήσεις να φοβούνται το «πολιτικό κόστος» των αντιασφαλιστικών πολιτικών τους...

Η κυβέρνηση Σρέντερ, στη Γερμανία, στο νόμο για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, περιέλαβε άρθρο, με το οποίο οι άνω των 75 ετών θα υποχρεώνονται να πληρώνουν το 50% των νοσηλίων τους, ως «ποινή» γιατί επιμένουν να ...ζουν.

Οι συνταξιούχοι, λοιπόν, είναι οι πρώτοι παρίες στην κοινωνία της «ανταγωνιστικότητας».

Ομως, κατά την άποψη της βρετανικής κυβέρνησης, την ίδια τύχη πρέπει να έχουν και οι ανάπηροι.

Ο νέος υπουργός Εργασίας και Συντάξεων, Ντέιβιντ Μπλάνκετ, κάλεσε όλους όσοι μπορούν να εργαστούν να «αναλάβουν τις ευθύνες τους». Ο κ. Μπλάνκετ έθεσε ουσιαστικά ζήτημα κατάργησης των αναπηρικών συντάξεων, με την εκτίμηση ότι «η πλειοψηφία όσων σήμερα ζητούν και ενδεχομένως λαμβάνουν επίδομα αναπηρίας, στην πραγματικότητα επιθυμεί να εργαστεί»!

Δηλαδή, δε φτάνει που οι άνθρωποι σακατεύτηκαν για τα κέρδη των αφεντικών, τους ζητάνε τώρα να σηκωθούν από τις αναπηρικές καρέκλες για να συνεχίσουν...

Με τη φόρα που έχουν πάρει, δε μένει παρά να ζητήσουν την επαναλειτουργία του Καιάδα, για να «γλιτώσουν» οι καπιταλιστές από όσους δεν μπορούν να συμβάλουν στα κέρδη τους.