Η επιλογή της κυβέρνησης να «ρίξει» δυσβάσταχτα κονδύλια για τη χρηματοδότηση των στρατιωτικοκατασταλτικών της μηχανισμών γίνεται σε μια εποχή, κατά την οποία μαζί με τις Ενοπλες Δυνάμεις και η Αστυνομία, και το Λιμενικό Σώμα και άλλες μυστικές υπηρεσίες μπαίνουν ουσιαστικά υπό τον έλεγχο και τις εντολές του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, που αυτή τη φορά, με το πρόσχημα της τρομοκρατίας, κλιμακώνουν τη δική τους τρομοκρατία σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης.

Στο σχετικό πίνακα υπάρχουν μόνο οι δαπάνες που περιέχονται στους σχετικούς κωδικούς του κρατικού προϋπολογισμού για την επόμενη χρονιά, χωρίς να έχει γίνει κάποιος διπλοϋπολογισμός. Ενδεικτικό του μεγέθους των κονδυλίων που θα απορροφηθούν για τους στρατιωτικοκατασταλτικούς μηχανισμούς είναι ότι τα 3,2 τρισεκατομμύρια δραχμές αποτελούν περισσότερο από το 1/4 του συνόλου των φορολογικών εσόδων της επόμενης χρονιάς! Αξιοσημείωτο, δε, το γεγονός ότι σ' αυτά δεν περιλαμβάνονται τα διάφορα ποσά με τα οποία θα πληρωθούν τα εξοπλιστικά προγράμματα και οι άλλες παραγγελίες που έχει κλείσει η κυβέρνηση με τους προμηθευτές όπλων και οπλικών συστημάτων...

Το τραπεζικό σύστημα, ελληνικό και ξένο, συνεχίζει να είναι ο καλύτερος... πελάτης και του νέου προϋπολογισμού δαπανών για το 2002. Ούτε λίγο ούτε πολύ για την πληρωμή τοκοχρεολυσίων τον επόμενο χρόνο θα διατεθεί το 50,6% των δαπανών του τακτικού προϋπολογισμού. Συνολικά οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού για το 2002 ανέρχονται σε 19,5 τρισ. δραχμές. Από το ποσό αυτό, 9,8 τρισ. δραχμές θα διατεθούν για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, ενώ με τα υπόλοιπα 9,7 τρισ. δραχμές θα πρέπει να ικανοποιηθούν όλες οι υπόλοιπες ανάγκες. Και να φανταστεί κανείς ότι από το 1990 τουλάχιστον, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν θέσει σαν πρώτιστο θέμα της δημοσιονομικής πολιτικής τη μείωση του δημοσίου χρέους... Ετσι τα χρεολυσία που θα πρέπει να καταβληθούν το 2002 (με νέο δανεισμό), αυξάνουν εντυπωσιακά κατά 63,3%, από 4,2 τρισ. δραχμές το 2001, σε 6,9 τρισ. δραχμές το 2002, «καταπίνοντας» έτσι όλες τις υπόλοιπες δαπάνες. Αντίθετα μειωμένες κατά 7,9% εμφανίζονται οι δαπάνες για την πληρωμή τόκων, από 3,3 τρισ. δρχ. το 2001, σε 3,05 τρισ. δρχ. το 2002.

Οπως καταλαβαίνει κανείς, με ένα τέτοιο προϋπολογισμό δαπανών, οι διακηρύξεις της κυβέρνησης για άσκηση κοινωνικής πολιτικής, είναι για αφελείς... Αλλωστε τα ίδια τα στοιχεία του νέου προϋπολογισμού είναι ο αψευδής μάρτυρας της επιχειρούμενης περιστολής τους.

Ανατρέχοντας στον πίνακα 2.5: Δαπάνες τακτικού προϋπολογισμού κατά κατηγορίες (σελ 31) του νέου προϋπολογισμού, διαπιστώνουμε τα ακόλουθα:

• Ο ρυθμός αύξησης της κατηγορίας Αποδοχές Προσωπικού μειώνεται από 6,9% το 2001 σε 6,5% το 2002, ήτοι ποσοστιαία μείωση 5,8%.

Στις επιμέρους κατηγορίες η κατάσταση διαμορφώνεται ως εξής:

• Ο ρυθμός αύξησης των Αποδοχών (μισθοί, συντάξεις, λοιπές παροχές) μειώνεται από 7,1% το 2001, σε 6% το 2002 ήτοι ποσοστιαία μείωση 15,5%.
• Ο ρυθμός αύξησης των Δαπανών Προσωπικού Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων αντίθετα αυξάνει από 7,3% το 2001, σε 9,1% το 2002 ή ποσοστιαία αύξηση 24,6%.
• Ο ρυθμός μεταβολής της κατηγορίας Λειτουργικές Δαπάνες, μειώνεται δραστικά από 8,7% το 2001, σε 4,3% το 2002 (ποσοστιαία μείωση 50,5%)!

Στις επιμέρους υποομάδες της κατηγορίας αυτής η κατάσταση είναι η ακόλουθη:

-- Οι Δαπάνες Περίθαλψης προβλέπεται να αυξηθούν το 2002 κατά 7,3% έναντι απόλυτης μείωσης 6,3% το 2001. Σε απόλυτα μεγέθη οι δαπάνες αυτές βρίσκονται στα επίπεδα του 2000.

-- Ο ρυθμός μεταβολής των δαπανών Επιχορηγήσεις Ασφαλιστικών Ταμείων μειώνεται από 7,7% το 2001, σε 6,8% το 2002 ήτοι ποσοστιαία μείωση 11,7%. Και η μείωση αυτή θα ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη, αν δεν προσέθεταν στην υποκατηγορία αυτή το κονδύλι «κοινωνική χρηματοδότηση Δημόσιου», το οποίο εμφανίζεται αυξημένο κατά 87,4%. Να ξαναθυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι για το 2002 οι επιχορηγήσεις προς το ΙΚΑ και το ΤΕΒΕ μειώνονται απόλυτα κατά 30,3% και 27,7% αντίστοιχα.

-- Οι Επιχορηγήσεις Φορέων (συγκοινωνιακοί φορείς, επιδόματα πολυτέκνων κλπ) μειώνονται απόλυτα κατά 0,2% το 2002, έναντι ρυθμού αύξησης 9,8% το 2001.

-- Οι Καταναλωτικές Δαπάνες (μετακινήσεις, λειτουργικές, προμήθειες) μειώνονται απόλυτα κατά 0,8%, έναντι ρυθμού αύξησης 7,1% το 2001.

Συνολικά ο ρυθμός αύξησης των Πρωτογενών Δαπανών (περιλαμβάνουν τις δύο μεγάλες κατηγορίες Αποδοχές Προσωπικού και Λειτουργικές Δαπάνες) μειώνεται από 7,7% το 2001 σε 5,6% το 2002, ποσοστιαία μείωση 27,3%!

Σημαντική ποσοστιαία μείωση 21,6% παρουσιάζει και το κονδύλι Αποδιδόμενοι Πόροι. Πρόκειται για έσοδα που εισπράττει το ελληνικό δημόσιο για λογαριασμό ασφαλιστικών ταμείων, των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) Α' και Β' βαθμού κλπ. Ετσι, ενώ το σχετικό κονδύλι είχε αυξηθεί το 2001 με ρυθμό 5,1% για το 2002 προβλέπεται ρυθμός αύξησης 4%. Αυτοί που θα πληρώσουν το «μάρμαρο» είναι οι ΟΤΑ Α' βαθμού (Δήμοι), καθώς ο ρυθμός αύξησης των πιστώσεων περιορίζεται για το 2002 στο 2,4% έναντι ρυθμού αύξησης 9,5% το 2001. Οσο για τους ΟΤΑ Β' βαθμού (Νομαρχίες) οι προβλεπόμενες δαπάνες για το 2002 κινούνται σε χαμηλότερα επίπεδα και από αυτά του 2000.

Στην ίδια λογική κινούνται οι δαπάνες που προβλέπονται από τον κυβερνητικό προϋπολογισμό για το 2002, για την παιδεία. Το ποσοστό επί του τακτικού προϋπολογισμού που διατίθεται είναι 8,6% και παρατηρείται μια μικρή αύξηση σε σχέση με το 7,9% που είχε προϋπολογιστεί για το 2001. Ωστόσο αυτή η μικρή αύξηση που παρατηρείται δε θα σημάνει καμία σημαντική αλλαγή, αφού δεν πρόκειται να καλύψει τις βασικές ανάγκες. Αν δε κανείς δει πώς προκύπτει, διαπιστώνει ότι κάθε άλλο παρά αναβάθμιση προοιωνίζεται. Ετσι για παράδειγμα τετραπλασιάζεται το κονδύλι για τις εισαγωγικές εξετάσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, την ίδια στιγμή που υποτριπλασιάζεται το κονδύλι για εποπτικά μέσα διδασκαλίας και εφαρμογής εκπαιδευτικών σχεδίων, υπηρετώντας έτσι την... πεπατημένη της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.