Οι εργαζόμενοι μέσω «ΜΚΟ» δεν είναι μόνοι τους, αφού συνεπείς συμπαραστάτες στον αγώνα τους είναι το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων, ο ΣΕΚΑ (Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων) και η Επιτροπή του ΠΑΜΕ στο υπουργείο Πολιτισμού.
Σε ανακοίνωση της Επιτροπής Αγώνα μετά τη συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στις 16 Νοέμβρη, σημειώνεται ότι η «ΜΚΟ» ΚΕΑΕΠ («Κέντρο Ανάπτυξης και Επιχειρηματικότητας») έχει καταβάλει μόνο την πρώτη δόση των δεδουλευμένων ενώ η 7μηνη σύμβαση έληξε από τα τέλη Οκτώβρη. Εργαζόμενοι που ακόμη εργάζονται στην περιοχή του Λαυρίου έχουν πληρωθεί μικρό μόνο μέρος των χρημάτων. Η «ΜΚΟ» UNESCO έχει καταβάλει μόνο την πρώτη δόση και τις ασφαλιστικές εισφορές. Η «ΜΚΟ» ΕΠΕΚΑ έχει καταβάλει την πρώτη δόση χωρίς καμία ασφαλιστική εισφορά. Οι εργαζόμενοι της «ΜΚΟ» στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο δεν έχουν πάρει ούτε ένα ευρώ, ενώ δεν κατέβαλε δεδουλευμένα στη βάση του μηνιαίου μισθού των 625 ευρώ.
«Αυτή τη στιγμή», σημειώνει η Επιτροπή Αγώνα, «βρισκόμαστε 1,5 μήνα πριν τη λήξη της σύμβασης, χωρίς να έχουμε πληρωθεί τη δεύτερη δόση και κάποια μουσεία ακόμα και την πρώτη. Επίσης, ένας μεγάλος αριθμός από εμάς είμαστε ανασφάλιστοι γιατί κάποιες από τις ΜΚΟ δεν έχουν πληρώσει τις ασφαλιστικές εισφορές. Το υπουργείο Πολιτισμού που επέτρεψε την είσοδο στις ΜΚΟ δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του ως εργοδότης και μας προτρέπει να απευθυνθούμε εμείς στις ΜΚΟ και στους αρμόδιους φορείς.
Κανένας εφησυχασμός! Οργανώνουμε την αντίδρασή μας και τον αγώνα μας, μαζικοποιούμε την Επιτροπή Αγώνα που έχει δημιουργηθεί. Ολοι μαζί μπορούμε να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας σαν εργαζόμενοι και να παλέψουμε για ένα μέλλον με μόνιμη και σταθερή δουλειά, χωρίς ανασφάλεια και συνθήκες γαλέρας. Αν πιστέψουμε στη δύναμή μας και στο δίκιο του αγώνα μας μπορούμε να έχουμε ακόμη πιο πολλά αποτελέσματα.
Απαιτούμε:
Αμεση καταβολή όλων των δεδουλευμένων και συνεπή καταβολή των μισθών μας τους επόμενους μήνες. Αμεση καταβολή των ενσήμων μας στο ΙΚΑ και άμεση σφράγιση των ασφαλιστικών βιβλιαρίων μας. Καταβολή όλων των δεδουλευμένων στη βάση μηνιαίου μισθού των 625 ευρώ σ' όλους τους εργαζόμενους των ΜΚΟ χωρίς εξαιρέσεις».
Να σημειωθεί ότι οι άθλιες συμβάσεις που υπογράφουν οι εργαζόμενοι με τις ΜΚΟ δίνουν τη δυνατότητα στις τελευταίες να καταβάλλουν, ουσιαστικά, ποσά μέχρι 625 ευρώ αφού στην πράξη δεν προσμετρώνται οι μέρες που τα μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι είναι κλειστά. Οι εργαζόμενοι μάλιστα που θα έχουν... το «θράσος» να αρρωστήσουν, χάνουν μεροκάματο.
Πέρσι, η παράσταση «ανταμείφθηκε» με μεγάλη προσέλευση κοινού. Φέτος επαναλαμβάνεται και η επίσημη πρεμιέρα του (23/11), με την αίθουσα κατάμεστη από ενήλικες αλλά και πλήθος παιδιών, προοιωνίζεται την επιτυχία και των υπολοίπων παραστάσεων (12, 18, 19, 20, 21, 24, 28, 29, 31/12 και 3 - 5/1/2014). Ο «Καρυοθραύστης» -το χριστουγεννιάτικο παραμύθι του Ε. Τ. Α. Χόφμαν, μετασκευασμένο σε μπαλέτο (1982), σε μουσική του Τσαϊκόφσκι- που ανέβασε σε μια «μαγική» για μικρούς και μεγάλους παράσταση η Εθνική Λυρική Σκηνή, με χορογραφία και φωτισμούς του πολυβραβευμένου Ρενάτο Τζανέλλα (από το 2011 διευθύνει το Μπαλέτο της ΕΛΣ), εξαιρετικά ζωγραφικά σκηνικά και πανέμορφα πολύχρωμα κοστούμια του Κρίστοφ Κρέμερ, και με σύσσωμη την ορχήστρα και τη χορωδία του μόνου κρατικού λυρικού θεάτρου μας.
Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στη χορογραφία του Τζανέλλα, η οποία με πυρήνα το «όνειρο» της έφηβης Κλάρας - Μαρίας (το κεντρικό πρόσωπο του έργου), εστιάζει στην ανησυχαστική για κάθε παιδί διαδικασία της ενηλικίωσης, μέσω της ορμής της νιότης, του έρωτα, αλλά και ενός απροσδιόριστου φόβου, στην επίσημη πρεμιέρα χόρεψαν οι Μαρία Κουσουνή, Βαγγέλης Μπίκος, Στράτος Παπανούσης, Αιμιλία Γάσπαρη.
Η παράσταση παρουσιάστηκε το Σάββατο στο Ηράκλειο, στο «Θεατρικό Σταθμό», και την Κυριακή στο Ρέθυμνο, στο ΤΕΙ.
Και στις δυο περιπτώσεις ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται από νωρίς προκειμένου να βρει θέση να παρακολουθήσει το έργο, να συζητήσει γι' αυτό και οι αίθουσες που είχαν επιλεγεί γέμισαν ασφυκτικά. Το σημαντικότερο είναι ότι η παράσταση πέτυχε το σκοπό της, να προβληματίσει, να βάλει σε σκέψεις το θεατή που ζει ανάλογες καταστάσεις με αυτές που αποτυπώνει ο Μπ. Μπρεχτ στο συγκεκριμένο θεατρικό έργο. Αυτό φάνηκε στο παρατεταμένο χειροκρότημα και στα ενθουσιώδη σχόλια των θεατών μετά το τέλος της παράστασης.