Την υλοποίηση μιας πολιτικής θεραπευτικού πλουραλισμού, με τη δημιουργία από το κράτος πολλών θεραπευτικών προγραμμάτων πολλών τύπων, απαιτεί με χτεσινή ανακοίνωσή της η Ενωση Νοσοκομειακών Ιατρών Αθήνας - Πειραιά (ΕΙΝΑΠ)και τονίζει ότι συντάσσεται με όλες τις κοινωνικές δυνάμεις που δίνουν τη μάχη ενάντια τόσο στην πολιτική της καταστολής όσο και της νομιμοποίησης των ναρκωτικών, θεωρώντας ότι και οι δύο αυτές πολιτικές εντάσσονται στη λογική της διαχείρισης από το σύστημα αυτού του κοινωνικού, κατά κύριο λόγο, φαινομένου.

Ακόμα η ΕΙΝΑΠ απαιτεί:

• Μια πολιτική που θα δημιουργεί πραγματικούς όρους κοινωνικής επανένταξης στους ανθρώπους και είναι πολλοί, που δίνουν και κερδίζουν τη μάχη της απεξάρτησης.
• Τη συσπείρωση όλων μας ενάντια σε πολιτικές κορόνες του τύπου της ελεύθερης χορήγησης ηρωίνης ή της συνταγογράφησης μεθαδόνης από τα κρατικά νοσοκομεία.
• Την πιο αποφασιστική μάχη ενάντια στην προκατάληψη και το ρατσισμό, που καταδικάζει αυτούς τους ανθρώπους να μείνουν για πάντα στο περιθώριο της κοινωνίας.

«Ως φαινόμενο κοινωνικής, πρώτα από όλα, παθολογίας η τοξικομανία εκφράζει την τεράστια δυσφορία του σύγχρονου ανθρώπου, υποχρεωμένου να ζει μέσα σε συνθήκες κοινωνικής και πολιτιστικής παρακμής, αναφέρει στην ανακοίνωσή της η ΕΙΝΑΠ. Η δυσφορία αυτή, που γίνεται ένας τρόπος ζωής των πιο αδύνατων κρίκων της κοινωνικής αλυσίδας από όλα τα κοινωνικά στρώματα, όλο και πιο νεαρής ηλικίας, είναι συνυφασμένη με την κοινωνική δυστυχία, απότοκο των τεράστιων αλλαγών που προκαλεί η σημερινή κρίση στους όρους ζωής των ανθρώπων. Η εγκατάσταση της τοξικομανίας και μάλιστα με τη μορφή της πολυτοξικομανίας, όπως γίνεται σήμερα, προϋποθέτει όρους "ευαλωτότητας" του ψυχολογικού υποστρώματος, ελλειμματικότητας και αστάθειας των ψυχολογικών λειτουργιών. Αποτελεί το προϊόν της συνάντησης μιας ουσίας με μια ελλειμματική προσωπικότητα σε μια δεδομένη κοινωνικό - πολιτιστική στιγμή. Δεν εξαντλείται επίσης στη σχέση της προσωπικότητας με την ουσία. Δεν εξαντλείται επίσης στη σχέση της ψυχοπαθολογίας με την ψυχική δομή του ατόμου που στρέφεται στις ουσίες. Το κοινωνικό και πολιτιστικό πλαίσιο παίζουν εξίσου με όλα αυτά σημαντικό ρόλο. Πρόκειται για ένα πολύπλοκο και πολυπαραγοντικό φαινόμενο, όχι με την έννοια απλά και μόνο του συνδυασμού ή της αλληλεπίδρασης διαφόρων παραγόντων, αλλά με την έννοια της ενιαίας διαδικασίας, που έχει τη δική της δυναμική, αναπτύσσεται σε πολλά επίπεδα και αφορά όλες τις παραμέτρους της ανθρώπινης ύπαρξης»

«Ο ίδιος ο τοξικομανής, υπογραμμίζει η ΕΙΝΑΠ, προϊόν και καθρέφτης της κοινωνίας και της εποχής προσπαθεί, ναρκώνοντας τις αισθήσεις του, να ανακουφιστεί από τον τεράστιο ψυχικό του πόνο. Παγιδευμένος στα αδιέξοδά του, προσπαθεί να δραπετεύσει από την προσωπική και την κοινωνική ιστορία, που τη βιώνει σαν εφιάλτη. Αναπαράγει με τη στάση του την κυρίαρχη στην εποχή μας τάση της φυγής από την πηγή των κοινωνικών αντιφάσεων και γίνεται τελικά το εξιλαστήριο θύμα μια κοινωνίας σε βαθιά κρίση και παρακμή».

Τέλος, η ΕΙΝΑΠ τονίζει: «Το πρόβλημα της τοξικομανίας με τις τεράστιες διαστάσεις του σήμερα, μας θέτει όλους και προπάντων την Πολιτεία μπροστά στις ευθύνες μας. Απαιτεί μια κεντρικά σχεδιασμένη πολιτική πρόληψης, που να παρεμβαίνει στους γενεσιουργούς παράγοντες πριν ακόμα εγκατασταθεί η εξάρτηση».

Την απουσία ουσιαστικού κεντρικού σχεδιασμού από την κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του συνεχώς αυξανόμενου προβλήματος των ναρκωτικών, που λαμβάνει στη χώρα μας εκρηκτικές διαστάσεις, φανέρωσε η χτεσινή εκδήλωση - συζήτηση που πραγματοποίησαν στο Ζάππειο το υπουργείο Υγείας και ο επίσημος φορέας της πολιτείας για τη χάραξη πολιτικής κατά των ναρκωτικών, ο Οργανισμός Κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ).

Στη συζήτηση παραβρέθηκαν και χαιρέτισαν η υφυπουργός Υγείας Χ. Σπυράκη, ο πρόεδρος της Βουλής Απ. Κακλαμάνης, η Μ. Γιαννάκου, Εθνική Συντονίστρια για τα Ναρκωτικά, πρώην πρόεδροι του ΟΚΑΝΑ, υφυπουργοί, ακόμα και εκπρόσωποι της Εκκλησίας. Τόσα επίσημα χείλη, για να γίνει απλώς και μόνο η διαπίστωση ότι το το πρόβλημα των ναρκωτικών στη χώρα μας αυξάνεται και για να γίνουν εκκλήσεις για την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, η οποία, όπως είπαν η πλειοψηφία των ομιλητών, «μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην καταπολέμηση των ναρκωτικών».

Ωστόσο, δεν ακούστηκε ούτε λέξη αυτοκριτικής για την απουσία δομών πρόληψης, θεραπείας, κοινωνικής επανένταξης, για την ελλιπή χρηματοδότηση που πλήττει τις θεραπευτικές κοινότητες τόσο του ΚΕΘΕΑ, όσο και του ίδιου του ΟΚΑΝΑ.