Ο Μιχάλης Κακογιάννης είναι ένας από τους πιο γνωστούς, τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Οι δημοσιογράφοι της ΕΤ-1 στην εκπομπή "Κυριακάτικο ξύπνημα" προτείνουν ένα αφιέρωμα στον Μιχάλη Κακογιάννη την Πέμπτη στις 23.35. Μια αναδρομή στην καλλιτεχνική διαδρομή του κινηματογραφιστή, που αρχίζει από το δωμάτιο του σπιτιού του, όπου είναι αναρτημένα στους τοίχους μερικά από τα πολλά "τρόπαιά" του και μια αποτίμηση του ίδιου για τις βραβεύσεις όπως τις έθεσε, άλλωστε και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1995.

Μπροστά στην κάμερα της ΕΤ ο Μ. Κ. αυτοαναλύεται, θυμάται, αναπολεί και νοσταλγεί. Εξηγεί: γεννήθηκε στη Λεμεσσό, όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια και σπούδασε στο Λονδίνο. Εκείνα τα χρόνια της φοιτητικής ζωής εργάστηκε ως ηθοποιός σε αγγλικούς θιάσους και για ένα διάστημα εργάστηκε στο BBC μέχρι που το 1954 έρχεται στην Αθήνα. Στην Αθήνα που ακόμα ήταν ειδυλλιακή, ερωτική, νωχελική, στην Αθήνα που το κυριακάτικο ξύπνημα ήταν αργό, ευχάριστο, και γεννούσε ελπίδες. Ελπίδες, που ακόμη και σήμερα, στην εποχή της... υπογεννητικότητας, με σωλήνα έστω, γεννιούνται. Ελπίδες για μια Δευτέρα εντελώς διαφορετική. Το "Κυριακάτικο ξύπνημα" του Μιχάλη Κακογιάννη ήταν πραγματικά διαφορετικό από κινηματογραφικής άποψης και θεωρήθηκε ορόσημο στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου.

Αξονας της εκπομπής είναι μια συνομιλία του με τον Κώστα Σερέζη, που καλύπτει όλη την πορεία στον κινηματογράφο, μια πορεία που χωρίζεται σε διάφορες ενότητες. Στις κοινωνικές ταινίες, σ' αυτές που είναι βασισμένες σε έργα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, στην τριλογία του από το αρχαίο δράμα, στις ταινίες του με πολιτικό περιεχόμενο. Η διαδρομή διανθίζεται με επιλεγμένες σκηνές από αυτές τις ταινίες. Ο Μιχάλης Κακογιάννης συνεχίζει να θυμάται και να μιλά για την Μελίνα Μερκούρη, την Ελλη Λαμπέτη και την Ειρήνη Παππά και αποκαλύπτει λεπτομέρειες από τη συνεργασία με τον Αντονι Κουίν στην ταινία "Ζορμπάς", αλλά και την Κάθριν Χέμπορν στις "Τρωάδες", ενώ δίνει την ατμόσφαιρα των ταινιών του και τα παρασκήνια καλλιτεχνικών γεγονότων. Για τον Κακογιάννη μιλούν ο Ζυλ Ντασσέν, ο Αλέξανδρος Μαμάτης, που πρωταγωνίστησε, νεαρός τότε μαθητής, στην "Ερόικα", ο

Μίκης Θεοδωράκης, που έγραψε τη μουσική για όλες τις αρχαίες τραγωδίες του Κακογιάννη στον κινηματογράφο, η Ειρήνη Παππά για το ρόλο της στην "Ηλέκτρα" και την προσπάθεια αναβίωσης της τραγωδίας.

Για τις σκηνοθεσίες του στο θέατρο και την όπερα μιλούν: Η Κάτια Δανδουλάκη και η σοπράνο Τζένη Δριβάλα, ενώ προβάλλονται χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις δημιουργίες του. Ο Μιχάλης Κακογιάνης εξηγεί γιατί ασχολήθηκε με τη μετάφραση και γιατί έγραψε στίχους και τραγούδια, όχι μόνον για τις ανάγκες των ταινιών του, όπως ήταν η "Στέλλα", αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, και κλείνει με την "Κόρη της Καρπάσιας",ένα τελευταίο δείγμα αυτής της επίδοσης, που σχετίζεται με την ιδιαίτερη πατρίδα του. Το σενάριο, η παρουσίαση και η επιμέλεια είναι του Κώστα Σερέζη.

Ωρα για θέατρο μοιάζει να είναι. Ωρα για μια καλή παράσταση με καλό σκηνοθέτη, με καλούς ηθοποιούς και κυρίως ένα έργο γραμμένο από έναν εξαιρετικό θεατρικό συγγραφέα. Τι προτιμάμε; Μα φυσικά μια κωμωδία, μια κωμωδία με περιεχόμενο. Ευτυχώς κάτι τέτοιο υπάρχει. Η πιο διφορούμενη κωμωδία του Μολιέρου, στην παράσταση της Νέας Σκηνής, αποκαλύπτει την αδιαμφισβήτητη διαχρονικότητά της. Πρόκειται για τον "Μισάνθρωπο" του Μολιέρου, που θα παρουσιάσει η ΕΤ-1 στις 23.35 την Τρίτη σε μετάφραση Χρύσας Λυράκη και σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βιογιατζή. Ο Βογιατζής ανέβασε τον "Μισάνθρωπο" σε ομοιοκατάληκτο στίχο, αναδεικνύοντας έτσι την ποιητικότητα του έργου και την αμεσότητα για τη σημερινή ευαισθησία μας. Η ειλικρίνεια, η απλότητα και η ανιδιοτέλεια του Αλσέστ, φαντάζουν κωμικές και αξιοκαταφρόνητες σ' έναν κόσμο που έχει αναγάγει την υποκρισία, το εύκολο κέρδος και την κοινωνική αναρρίχηση σε ύψιστους κανόνες καλής συμπεριφοράς. Μάταια ο καλός του φίλος Φιλέντ προσπαθεί να του βάλει μυαλό και να τον προειδοποιήσει για τους κινδύνους που συνεπάγεται η απόλυτη ευθύτητα. Ο Αλσέστ, όπως πολλοί άνθρωποι που επιμένουν να ζουν σύμφωνα με τις αρχές τους σ' έναν κόσμο εχθρικό, προδίδεται από το μόνο πράγμα που μπορεί να τον κάνει ευάλωτο: τον έρωτα. Αγαπά με τρυφερό πάθος μια κοσμική νεαρή χήρα, τη Σελιμέν, γυναίκα κοκέτα και φιλάρεσκη που επιδίδεται στις τέχνες του σαλονιού με αφάνταστη μαεστρία. Είναι ο αντίποδας του Αλσέστ. Την αδυναμία του αυτή θα την εκμεταλλευτεί ο κοινωνικός περίγυρος, αυτό το σαλόνι, ο κόσμος του Μολιέρου, και ο δικός μας, για να απαλλαγεί από τον ενοχλητικό "μισάνθρωπο" και την κριτική του, να τον γελοιοποιήσει και να τον βάλει στο περιθώριο. Κι ο Αλσέστ, για να μείνει πιστός στον εαυτό του, θα επιλέξει τη φυγή από τον κόσμο και θα καταφύγει στη μοναξιά και στην κοινωνική ερημιά. Οσο για νέα γυναίκα που πίστευε ότι μπορούσε, παίζοντας, να παραμείνει αλώβητη σ' έναν κόσμο αλληλοσπαρασσόμενο, θα πληρώσει κι αυτή την υπερβολική της επιδεξιότητα και χάρη, με την προσωρινή ρήξη με το στενό περιβάλλον της και την οριστική με τον Αλσεστ. Παίζουν οι: Λευτέρης Βογιατζής, Γιάννης Νταλιάνης, Νίκος Χατζόπουλος και άλλοι. Η μουσική είναι του Νίκου Κυπουργού.