Πόσο ενοχλούν τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού εκείνοι που ενοχλούν και την εργοδοσία επιβεβαιώνουν ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Το τελευταίο διάστημα μεθοδεύονται ξανά ακόμα και καθαιρέσεις ή αποκλεισμοί εκπροσώπων των ταξικών δυνάμεων από διοικήσεις συνδικαλιστικών οργανώσεων. Ο λόγος; Οτι δεν είναι υπάκουοι στις εντολές των κυβερνήσεων του κεφαλαίου και δεν υπηρετούν τις ανάγκες της εργοδοσίας.

Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του Συνδικάτου Κατεργασίας Ξύλου Θεσσαλονίκης, όπου μετά τις αρχαιρεσίες η ΠΑΣΚΕ, που έχει τις πέντε έδρες του εννεαμελούς Διοικητικού Συμβουλίου, απέκλεισε την «Ταξική Ενότητα» από το προεδρείο αν και είναι δεύτερη δύναμη με τέσσερις έδρες και θα έπρεπε να πάρει τη θέση του γραμματέα, σύμφωνα με την αρχή του αναλογικού - αντιπροσωπευτικού προεδρείου. Το ζήτημα όμως είναι γιατί ... θέλουν «ολόδικό» τους το προεδρείο οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ; Τι έργο θα επιτελέσουν;

Παράδειγμα δίνουν οι ίδιες οι καταγγελίες εργατών του κλάδου που λένε ότι στην πρόσφατη απεργία στις 29 Ιούνη κι ενώ το ΔΣ αποφάσισε συμμετοχή, εκλεγμένα (με την ΠΑΣΚΕ) μέλη του προεδρείου έγιναν απεργοσπάστες.

Οι ίδιες δυνάμεις, όταν οι εργάτες στο εργοστάσιο «Κούνστοφ» αποφάσισαν να ξεκινήσουν επίσχεση εργασίας και να φτιάξουν επιτροπή αγώνα για να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους, τηλεφωνούσαν στους εργαζόμενους για να τους πουν πως με τέτοιες πρακτικές θα κλείσουν το εργοστάσιο.

Φαίνεται τελικά ότι η ΠΑΣΚΕ όχι απλά ενοχλείται όταν κάποιος πρωτοστατεί στους αγώνες αλλά και συντάσσεται με όποιον πρωτοστατεί στην υπονόμευσή τους...

Την ίδια περίοδο άγρια επίθεση στις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις εξαπέλυσε η ΠΑΣΚΕ και στην «Ιντρακόμ». Αφηνιασμένοι από το γεγονός ότι οι ταξικές δυνάμεις πρωτοστάτησαν στην περιφρούρηση της απεργίας στις 8 Ιούλη, έβγαλαν ανακοίνωση όπου βάφτιζαν την απεργιακή αλυσίδα «παρατρεχάμενους γυρολόγους», αναπαρήγαγαν τις προβοκάτσιες που χρησιμοποίησε το κεφάλαιο για την απεργιακή μάχη στα λιμάνια, κατήγγειλαν τις ταξικές δυνάμεις για φασισμό, διαστρέβλωναν την έννοια του δικαιώματος στην εργασία προκειμένου να δικαιολογήσουν την απεργοσπασία και στο τέλος ζητούσαν από τους εκπροσώπους των ταξικών δυνάμεων στο Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου Εργαζομένων στην «Ιντρακόμ» να παραιτηθούν.

Εξίσου αποκαλυπτικά είναι όσα έγιναν στο Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Μενιδίου. Η ΠΑΣΚΕ που έχει την πλειοψηφία στο Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου αποφάσισε, στις αρχές Ιούνη, να «αποβάλει» για έξι μήνες από το σωματείο την Ειρήνη Συρρή (στέλεχος του ΠΑΜΕ και αναπληρωτικό μέλος του ΔΣ του Σωματείου) επειδή στάθηκε στο πλευρό των συμβασιούχων, οι οποίοι βρίσκονταν σε κινητοποιήσεις. Μάλιστα τη μέρα της κινητοποίησης τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ στάθηκαν απέναντι στους εργαζόμενους και έλεγαν στους μόνιμους ότι, αν πάρουν τα δεδουλευμένα τους οι απλήρωτοι, οι ίδιοι κινδυνεύουν να έχουν προβλήματα. Η απόφαση για την «αποβολή» ήρθε μετά την απάντηση που έδωσε η συνδικαλίστρια στην (!) κλήση σε απολογία από την πλειοψηφία του σωματείου ότι μόνο στους εργαζόμενους λογοδοτεί για τις πράξεις της.

Το πόσο και ποιον ενοχλεί η δράση των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων φαίνεται και από την περίπτωση της Ομοσπονδίας Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδας (ΟΤΟΕ). Τον περασμένο Μάη όλοι μαζί - ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ και άλλες παρατάξεις - αποφάσισαν να αποπέμψουν από το προεδρείο της ΟΤΟΕ την Αλεξάνδρα Μπαλού, εκπρόσωπο των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων. Η δικαιολογία αποπομπής ήταν ότι το κλαδικό Σωματείο Εργαζομένων Χρηματοπιστωτικών και Συναφών Επιχειρήσεων Αττικής τους αποκάλεσε «πουλημένους» σε ανακοίνωσή του. Η πραγματικότητα ήταν ότι η συμβιβασμένη πλειοψηφία προσπαθεί να βγάλει από τη μέση ό,τι αυτή θεωρεί εμπόδιο στην εφαρμογή των αντεργατικών σχεδιασμών του τραπεζικού κεφαλαίου, τους οποίους και στηρίζει.

Τέλος, αξίζει να υπενθυμίσουμε τις πρόσφατες απειλές της πλειοψηφίας στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΠΟΕ ΟΤΑ(ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ). Σε συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ομοσπονδίας - τον περασμένο Μάη και πάλι - οι ταξικές δυνάμεις, η ΔΑΣ ΟΤΑ, στην κατεύθυνση της οργάνωσης των αγώνων των εργαζομένων ενάντια και στο σχέδιο «Καλλικράτης», πρότεινε την πραγματοποίηση Γενικών Συνελεύσεων και την κήρυξη 48ωρης απεργίας. Επειδή ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ δεν μπορούσαν με επιχειρήματα να αντικρούσουν και να αντιπαρατεθούν στη γραμμή των ταξικών δυνάμεων, κατέφυγαν στις απειλές. Οπως έλεγε τότε σε ανακοίνωσή της η ΔΑΣ ΟΤΑ: «Περίσσεψαν οι παλικαροσύνες ενάντια στα στελέχη της ΔΑΣ στην ΕΕ, ότι θα τους καθαιρέσουν από το Προεδρείο, γιατί χρόνια τώρα στηρίζουν το ΠΑΜΕ, αφού το ΠΑΜΕ είναι αντίθετο με την ΑΔΕΔΥ και τη ΓΣΕΕ»! Και βέβαια τους ενοχλεί που το ΠΑΜΕ είναι αντίθετο με τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, γιατί και αποκαλύπτει και αντιπαλεύει την υπονομευτική για τα εργατικά συμφέροντα στάση των συμβιβασμένων πλειοψηφιών. Για παράδειγμα, στο περσινό συνέδριο της ΠΟΕ ΟΤΑ, με απόφαση ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και τη στήριξη ΑΠ και «Παρεμβάσεων», αποκλείστηκαν οι σύνεδροι από τα σωματεία όπου είχαν ψηφίσει και εργαζόμενοι με ελαστικές μορφές απασχόλησης!

Κάτι ακόμα χαρακτηριστικό: στα τέλη του περασμένου Γενάρη, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ συμμετείχαν με κοινό μπλοκ στο εκλογοαπολογιστικό συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Ρόδου, εξασφαλίζοντας την πλειοψηφία των εδρών. Στόχος τους ήταν να μετατρέψουν το Εργατικό Κέντρο σε άλλο ένα καταφύγιο για την εργοδοσία και την αντεργατική πολιτική, σε βάρος της εργατικής τάξης και του νησιού κι αυτό το επιβεβαίωσαν αμέσως: η πρώτη απόφασή τους ήταν να ανατρέψουν απόφαση που είχε πάρει η προηγούμενη, ταξική διοίκηση του Κέντρου, για συμμετοχή στην απεργία στις 10 Φλεβάρη. Στην πρώτη συνεδρίαση του ΔΣ, την ίδια μέρα που συγκροτήθηκε σε Σώμα, η πλειοψηφία αποφάσισε να ακυρώσει την προηγούμενη απόφαση που είχε πάρει η διοίκηση πριν ένα δεκαήμερο. Μ' αυτές τις φιλοδοξίες είχε δώσει την προεκλογική μάχη η ΠΑΣΚΕ, με «νύχια και με δόντια», με τη γνωστή μέθοδο των εκβιασμών, των απειλών, της λασπολογίας.

_Τα παραπάνω περιστατικά δεν είναι τυχαία. Αντίθετα οι επιθέσεις στις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις θα είναι όλο και πιο συχνές, όσο περισσότερο εντείνεται η επίθεση των κυβερνήσεων του κεφαλαίου σε κάθε τομέα και πτυχή της ζωής των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Από την άλλη, αποτελούν και μια έμμεση αναγνώριση ότι η δράση του ΠΑΜΕ βάζει σε κίνδυνο τα σχέδια του κεφαλαίου και των συμμάχων του. Γι' αυτό και η ένταση της επίθεσης που εξαπολύουν στις ταξικές δυνάμεις (και) οι εργατοπατέρες, μαρτυρά τη δύναμη που αποκτούν οι εργάτες με τη συσπείρωση και ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ.