Στο επίκεντρο της δράσης της βάζει η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) το ζήτημα της Υγείας και ιδιαίτερα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) που έχει μεγάλη σημασία για τις γυναίκες. Αυτό ακριβώς συζητήθηκε προχτές κατά τη διάρκεια σεμιναρίου στο πλαίσιο της παναττικής συνάντησης των συλλόγων της ΟΓΕ.

Ανοίγοντας τη συζήτηση η πρόεδρος της ΟΓΕ, Καλλιόπη Μπουντούρογλου, υπογράμμισε ότι η ΟΓΕ βάζει στο επίκεντρο της δράσης της την Υγεία και ιδιαίτερα την ΠΦΥ, αφού έχει τεράστια σημασία για τις γυναίκες που είναι επιφορτισμένες βιολογικά με την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης του τόπου. Τόνισε ότι είναι αναγκαίο και οι γυναίκες να παλέψουν προβάλλοντας σύγχρονα αιτήματα και να αντισταθούν στην επίθεση που δέχονται σε κατακτήσεις και δικαιώματα.

Στην κεντρική ομιλία, η Μαριάνθη Αλειφεροπούλου - Χαλβατζή, μέλος του προεδρείου της ΟΓΕ, ανέφερε αρχικά ότι ακριβής όρος που να προσδιορίζει τι είναι υγεία δεν μπορεί να δοθεί, καθώς η έννοια της υγείας δεν έχει μόνο ιατρικό περιεχόμενο αλλά ιδεολογικοπολιτικό και φιλοσοφικό. Δεν αποτελεί προσωπική ευθύνη του καθενός, είναι πολιτικό θέμα σε όλες τις κοινωνίες, ταξικό στην καπιταλιστική. Η υγεία του ανθρώπου διαμορφώνεται μέσα στο φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον και το κράτος οφείλει να παρέχει ένα σύστημα Υγείας που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες, που καθορίζονται από την απόδοση της εργασίας του ανθρώπου, την αύξηση της παραγωγικότητας και του παραγόμενου πλούτου, από την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας.

Τόνισε ότι οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις αφορούν και επιδρούν στο υγειονομικό σύστημα, ότι η παραπέρα ανατροπή και διάλυση του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος, στο όνομα της επιβίωσής του, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, συνολικά των εργαζομένων και των γυναικών, η τάση κατάργησης των βαριών και ανθυγιεινών έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία. Οτι τα μέτρα για τη δήθεν ισότητα που προωθούν το αστικό κράτος και οι εκπρόσωποι των κεφαλαιοκρατών εντείνουν την ανισότητα, χρησιμοποιούνται σαν άλλοθι για την κατάργηση δίκαιων κατακτήσεων (νυχτερινά ωράρια, άδειες κυήσεως, κ.ά.).

Η ΟΓΕ μέσα από τη διαδικασία του σεμιναρίου έθεσε τη συνολική της πρόταση για το θέμα της Υγείας, που απαντά στην επίλυση όλων των λαϊκών αναγκών από τη γέννηση έως και το θάνατο. Συγκεκριμένα, για τις γυναίκες διεκδικούν:

• Κέντρα Υγείας αστικού και αγροτικού τύπου με ειδικές κεντρικές και αποκεντρωμένες υποδομές για τη μητέρα και το παιδί - κινητές μονάδες.
• Στελέχωση με επαρκές προσωπικό πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης όλων των ειδικοτήτων, γυναικολόγων, παιδιάτρων, ακτινολόγων, βιοπαθολόγων, οδοντιάτρων, μαιών, νοσηλευτριών, τεχνολόγων, ψυχολόγων, κλπ.
• Κεντρικά προγράμματα πρόληψης, εμβόλια, τεστ ΠΑΠ, μαστογραφίες, έλεγχο οστεοπόρωσης, και ό,τι άλλο παρέχει η επιστήμη. Επιπλέον, η υλοποίησή τους να γίνεται με ευθύνη του οικογενειακού γιατρού σε όλες τις γυναίκες.
• Μέτρα προστασίας, ειδικά για τις γυναίκες στους χώρους δουλειάς, περισσότερο στην κύηση και στη γαλουχία.
• Κατάργηση των ιδιωτικών κέντρων, και δημιουργία δημόσιων, υποβοηθούμενης αναπαραγωγής - τραπεζών ωαρίων και βλαστικών κυττάρων.
• Κέντρα οικογενειακού προγραμματισμού σε όλη την επικράτεια.

Η Μ. Αλειφεροπούλου - Χαλβατζή ανέφερε ακόμα ότι οι νόμοι που έρχονται (Ασφαλιστικό, «Καλλικράτης», κλπ.), αλλά και τα μέτρα για την ΠΦΥ (κάρτα Υγείας, προνόμια στον ιδιωτικό τομέα, πρωτόκολλα ιατρικών πράξεων, καθιέρωση του εθελοντισμού, κ.ά.) «θα επιταχύνουν και θα βαθύνουν την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της ΠΦΥ. Θα διευκολύνουν την ανάληψη μεγαλύτερων ευθυνών από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, θα βάλουν πιο βαθιά το μαχαίρι στην αφαίρεση δικαιωμάτων των ασφαλισμένων, της λαϊκής οικογένειας γενικότερα, θα εντείνουν τις ανισότητες και θα επιβαρύνουν την υγεία των λαϊκών στρωμάτων».

Κάλεσε τις γυναίκες να παλέψουν για ΠΦΥ που θα ικανοποιεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, που θα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αποκλειστικά δημόσιου ενιαίου δωρεάν συστήματος Υγείας - Πρόνοιας, για την κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης και ενάντια στην εκχώρηση υπηρεσιών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Υπογράμμισε ακόμα ότι για να ικανοποιηθούν αυτές οι ανάγκες είναι αναγκαία η αλλαγή του τρόπου ανάπτυξης της κοινωνίας, η δρομολόγηση της λαϊκής εξουσίας μέσα απ' τους αγώνες του λαϊκού κινήματος, του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος.