Ο Κ. Οκουγιάν, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚ Τουρκίας

Ο «Ρ» συνομίλησε με τον Κεμάλ Οκουγιάν, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚ Τουρκίας (ΤΚΡ), για όλα αυτά και τη δράση του κόμματος.

-- Ποια είναι η κατάσταση στην Τουρκία βάσει και των νέων συνθηκών που δημιουργεί η κλιμάκωση της καπιταλιστικής κρίσης;

-- Θα ήταν ψέμα να πούμε ότι η Τουρκία δεν πλήττεται σοβαρά από την κρίση και ιδιαίτερα η αυτοκινητοβιομηχανία, δεδομένου ότι βασίζεται εξ ολοκλήρου στην ευρωπαϊκή αγορά, όπου η ζήτηση έπεσε κατακόρυφα και εξακολουθεί να μειώνεται με ταχύτατους ρυθμούς. Τεράστιο ποσοστό ανεργίας υπάρχει και στον τομέα του μετάλλου, που είναι και ο πιο οργανωμένος συνδικαλιστικά, όσον αφορά και το δικό μας Κόμμα. Η ανεργία ξεπερνά το 25% σε πραγματικούς αριθμούς, λειτουργώντας αρνητικά και στην ψυχολογία του λαού.

Ωστόσο, η κυβέρνηση διατηρεί τα όπλα της για να ελέγχει την κατάσταση. Το Ισλάμ είναι ένα από τα πιο ισχυρά, με το λαό να πιστεύει ότι ο Αλλάχ, ο Θεός του, θα λύσει τα προβλήματα και θα τον προστατεύσει.

Αλλωστε, η κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι πολύ καλή δημαγωγός. Παίζουν με τα αισθήματα του λαού. Χρησιμοποιούν επί παραδείγματι τα αντιισραηλινά αισθήματα του λαού με εξαιρετικό τρόπο. Πέρα από αυτά όμως, εμείς πιστεύουμε ότι η κύρια δύναμη αυτής της κυβέρνησης προέρχεται από το εξωτερικό. Είναι θαύμα το ότι η τουρκική οικονομία δεν έχει ακόμα καταρρεύσει. Θεωρούμε λοιπόν ότι υποστηρίζεται τεχνητά προκειμένου να κρατηθεί στη ζωή και αυτό γιατί οι ΗΠΑ χρειάζονται την Τουρκία στην περιοχή, ειδικά μετά τα γεγονότα στην Παλαιστίνη...

Η ρευστότητα χρήματος στην Τουρκία έχει πληγεί, ωστόσο εξακολουθούν να εισρέουν χρήματα στη χώρα από τη Σαουδική Αραβία, το Ντουμπάι, το Κουβέιτ, χρήματα που κανείς δεν ξέρει ακριβώς την πηγή τους, ενώ παράλληλα το εθνικό χρέος αυξάνεται με ταχύτατους ρυθμούς.

Φυσικά, σημειώνεται αύξηση των αντιδράσεων του εργατικού κινήματος απέναντι στην κρίση. Σε ορισμένους τομείς σημειώνονται και ιδιαίτερες αντιδράσεις εναντίον της κυβέρνησης, ωστόσο το ΑΚΡ εξακολουθεί να έχει τη δύναμη να ελέγχει τις μεγάλες μάζες.

-- Ποιος θεωρείτε ότι θα είναι ο ρόλος της Τουρκίας στα σχέδια για την Ευρεία Μέση Ανατολή;

-- Αυτό το συζητήσαμε και στο Συνέδριό μας και πιστεύουμε ότι πρόκειται για το φαινόμενο του νέου «οθωμανισμού». Η Τουρκία προσπαθεί να παίξει το ρόλο του κύριου συμμάχου των ΗΠΑ στην περιοχή, καθώς αυτή πλέον δεν μπορεί να ελεγχθεί μόνο από το Ισραήλ. Το εβραϊκό κράτος έχει ήδη πολλά προβλήματα με τους Αραβες. Η Τουρκία όμως είναι σουνιτική χώρα, μπορεί να διατηρήσει ισορροπίες με το Ιράν, να ελέγξει τις αραβικές χώρες και ακόμα να συνεχίσει τις καλές σχέσεις με το Ισραήλ.

Θεωρούμε λοιπόν ότι αυτό είναι το μεγάλο παιχνίδι και σχετίζεται και με το Κουρδικό. Η τουρκική κυβέρνηση έχει κάνει μία πολύ ενδιαφέρουσα συμφωνία με τον ηγέτη της αυτόνομης κουρδικής κυβέρνησης, Μασούντ Μπαρζανί στο Ιράκ, που επίσης ανήκει στα αμερικανικά σχέδια. Επομένως πιστεύουμε ότι ξεκινώντας από το Ιράκ και το Κουρδιστάν, μετά περνώντας στο σουνιτικό Ιράκ και τις άλλες αραβικές χώρες, μέσω της Τουρκίας δίνεται μία πρόσβαση προς τους σουνίτες, της οποίας η πρωτοβουλία βρίσκεται στα χέρια του Ερντογάν, γεγονός που αποτελεί πραγματικό κίνδυνο για τους λαούς της περιοχής.

-- Πώς βλέπετε τη δράση του λαϊκού κινήματος διεθνώς ενάντια στην κρίση του συστήματος;

-- Η περίοδος της «παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης», όπως την παρουσιάζουν, θεωρώ ότι θα πυροδοτήσει αντιδράσεις και θα δώσει «επαναστατικές ευκαιρίες». Με ευχαρίστηση παρατηρώ ότι κάποια Κομμουνιστικά Κόμματα έχουν ήδη ξεκινήσει τις συζητήσεις με θέμα τους νέους στόχους απέναντι στην «κρίση». Ομως υπάρχουν και κίνδυνοι. Χαρακτηριστικές είναι οι αυταπάτες που έχουν δημιουργηθεί και προωθούνται τόσο στις γραμμές προοδευτικών δυνάμεων του διεθνούς κινήματος, όσο και Κομμουνιστικών Κομμάτων. Βλέπουμε δηλαδή δύο ψευδαισθήσεις. Η πρώτη σχετίζεται με το νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα. Θεωρούν ότι αυτός ο άνθρωπος θα τα αλλάξει όλα. Το δεύτερο είναι ότι η «κρίση» στο τέλος της θα αποδώσει έναν «ηπιότερο - αποδυναμωμένο καπιταλισμό».

Εμείς πιστεύουμε ότι ακριβώς τα αντίθετα θα συμβούν. Ο Ομπάμα θα ξεκινήσει νέα επίθεση εναντίον των λαών του κόσμου, αλλά με πολύ εξυπνότερο τρόπο και επιπλέον αυτή η κρίση δε θα δώσει τέλος στη νεοφιλελεύθερη επίθεση, αλλά θα αυξήσει τις δυνάμεις της γιατί τη χρειάζονται. Το τρίτο ζήτημα είναι η άποψη ότι οι ΗΠΑ δεν είναι πλέον η μεγάλη δύναμη στον κόσμο. Και αυτό είναι λάθος διότι δε διαφαίνεται άλλη δύναμη στον ιμπεριαλιστικό κόσμο να αναλάβει το ρόλο των ΗΠΑ.

Αυτή είναι μία ενδιαφέρουσα περίοδος που διανύουμε την οποία πρέπει να αναλύσουμε και να κινηθούμε πολύ γρήγορα, προκειμένου να αντιδράσουμε.

-- Στην Τουρκία επίκεινται τοπικές εκλογές. Ποιοι είναι οι στόχοι του κόμματος απέναντι σ' αυτή τη μάχη;

-- Συμμετέχουμε στις εκλογές με υποψήφιους σε όλες τις τουρκικές πόλεις, σε όλα τα τμήματα της χώρας. Σε κάποιες περιοχές όσον αφορά τη θέση του δημάρχου θα προχωρήσουμε σε κάποιες συμμαχίες, αλλά για τα δημοτικά συμβούλια κατεβαίνουμε με τις δικές μας δυνάμεις. Κάνουμε πολλές προσπάθειες επί σειρά ετών. Πρέπει να δούμε τα πράγματα αντικειμενικά. Δεν πρέπει να προσδοκούμε θαύματα, δεδομένου και του εκλογικού συστήματος στην Τουρκία, ωστόσο αναμένουμε αύξηση των ψήφων μας. Αν δε συμβεί αυτό, τότε θα πρέπει να μας απασχολήσει τι κάνουμε λάθος, διότι το Κόμμα είναι πολύ πιο δυνατό σήμερα από ό,τι ήταν τα προηγούμενα χρόνια. Δουλεύουμε πολύ για αυτό και οι εκλογές θα είναι μία πολύ καλή ευκαιρία.

Το 9ο Συνέδριό μας, που έγινε πρόσφατα, ήταν πραγματικά ένα σημαντικό βήμα. Είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για την κρίση, τις επιπτώσεις της στην Τουρκία και την εργατική τάξη και ακόμα ήταν πολύ σημαντικό για εμάς διότι αναδιοργανώσαμε το Κόμμα μας. Εχουμε σημαντικές μεταρρυθμίσεις, ενδυναμώσαμε την ηγεσία, μπήκαν ακόμα περισσότεροι νέοι ηλικιακά σύντροφοι στην Κεντρική Επιτροπή, ενώ και η σύνθεσή της άλλαξε περίπου σε ποσοστό 50% και μπορώ να πω ότι είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι με τα αποτελέσματα.

Στο ΤΚΡ εδώ και πολλά χρόνια υπήρχε συλλογική ηγεσία, που αποτελούνταν από τρεις συντρόφους, τώρα που το Κόμμα μας μεγαλώνει και οι στόχοι γίνονται όλο και πιο δύσκολοι, χρειαζόμαστε μία νέα ισχυρότερη ηγεσία και γι' αυτό επιλέξαμε τέσσερις νέους συντρόφους. Τώρα στη συλλογική ηγεσία, που αποτελείται από το ΠΓ, είναι εφτά μέλη. Δεν υπάρχει πια η θέση του ΓΓ, έχουμε μόνο τον Πρόεδρο, ο οποίος και είναι πολύ νέος, 29 ετών, και συνεχίζουμε να εργαζόμαστε σαν συλλογική ηγεσία με ίσες ευθύνες και πάντα λέμε ότι δε θέλουμε ατομικές ευθύνες.