«Με το ΚΚΕ στην πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες του παιδιού», ήταν το θέμα της εκδήλωσης που οργάνωσε η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ την περασμένη Κυριακή στο ξενοδοχείο «Wyndham», στο Μεταξουργείο, με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου που κλήθηκε να προβληματιστεί τι μπορούμε να κάνουμε για να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά και τις ανάγκες τους.

Από νωρίς στον χώρο της εκδήλωσης είχε στηθεί έκθεση βιβλίου με σχετικές εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής», ενώ υπήρχε και χώρος δημιουργικής απασχόλησης και παιχνιδιού για τα παιδιά του κόσμου που συμμετείχε στην εκδήλωση. Ανάμεσά τους ήταν τα παιδιά της χορωδίας του «κόκκινου Αερόστατου», που κάνοντας την πρώτη της εμφάνιση, έκλεισε μουσικά την εκδήλωση με τον καλύτερο τρόπο αποσπώντας το πιο θερμό χειροκρότημα.

Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος τόνισε ότι το ΚΚΕ με τις επεξεργασίες του, τις θέσεις του για μια σειρά από θέματα, την Εκπαίδευση, την Υγεία, την Πρόνοια, την πρόληψη από εξαρτήσεις, συμβάλλει ώστε να κατανοείται ότι σήμερα είναι ρεαλιστικό και όχι μόνο αναγκαίο να ανοίξει ο δρόμος της επίλυσης προβλημάτων και αναγκών που σχετίζονται με το παιδί και την ισόρροπη ανάπτυξή του.

Θεματικές παρεμβάσεις έγιναν επίσης από τον Κώστα Μπουντόλο, καθηγητή στη Σχολή Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του ΕΚΠΑ, τον Νάσο Χαλκίδη, πρόεδρο του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας, τον Παναγιώτη Κατηφέ, κοινωνιολόγο, σύμβουλο εξαρτήσεων και πρόεδρο της ΑΣΓΜΕ, και την Γεωργία Γκούφα, μέλος του Γραφείου Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ, οι οποίοι αναφέρθηκαν σε διάφορα θέματα που σχετίζονται με την ισόρροπη ανάπτυξη του παιδιού.

Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει σήμερα αποσπάσματα από την εισηγητική ομιλία και τις παρεμβάσεις.

Γι' αυτό το αύριο της ανθρωπότητας θα μιλήσουμε σήμερα, έχοντας βαθιά επίγνωση ότι το αύριο καθορίζεται από το σήμερα, ότι η παιδική ηλικία δεν είναι προετοιμασία για τη ζωή. Είναι η ίδια ζωή.

Ελεγε ο Σουχομλίνσκι, μεγάλος Σοβιετικός παιδαγωγός: "Η παιδική ηλικία, η σπουδαιότερη περίοδος της ανθρώπινης ζωής, δεν είναι προετοιμασία για τη μελλοντική ζωή, είναι πραγματική, φωτεινή, πρωτότυπη, ανεπανάληπτη ζωή. Κι απ' το πώς πέρασε την παιδική ηλικία, απ' το ποιος το κρατούσε από το χέρι στα παιδικά του χρόνια, από το τι μπήκε στο μυαλό και στην καρδιά του απ' το περιβάλλον, απ' αυτό θα εξαρτηθεί σε αποφασιστικό βαθμό τι άνθρωπος θα γίνει το σημερινό παιδάκι".

Είναι λοιπόν ανάγκη σήμερα η εργατική - λαϊκή οικογένεια να κάνει υπόθεσή της πώς θα μεγαλώσει ένα παιδί, σε ποιο πλαίσιο θα διαπαιδαγωγηθεί, με τι περιεχόμενο, αξίες και ιδανικά, τι μπαίνει στο μυαλό και στην καρδιά του. Ποια θα είναι η ποιότητα του ελεύθερου χρόνου του. Ολα αυτά είναι θέματα που αφορούν το σύνολο της κοινωνίας, το ίδιο το μέλλον της».

Ιδιαίτερα αυτό το κάλεσμα το απευθύνουμε στους εκπαιδευτικούς, αλλά και στους γονείς που είμαστε σίγουροι πως αγωνιούν, πως ενδιαφέρονται. Δεν αφορά απλά μία πρόσκληση σε συζήτηση, αλλά κάλεσμα για συμπόρευση και κοινή δράση, αφού σε τελική ανάλυση οι ανάγκες, τα δικαιώματα και η διαπαιδαγώγηση των παιδιών είναι αντικείμενο πολιτικής και ιδεολογικής διαπάλης, αντικείμενο της ίδιας της ταξικής πάλης. Απαιτεί σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική, με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, του ΟΟΣΑ, με το σύνολο των αστικών στρατηγικών κατευθύνσεων, με την ίδια τη σήψη του συστήματος που φέρνει φτώχεια, πολέμους, δυστυχία, με πρώτα και μεγαλύτερα θύματα τα παιδιά».

Ο Ν. Σοφιανός σημείωσε ότι «η κρατική μέριμνα για όλο το φάσμα της προσχολικής ηλικίας, από τη στιγμή που το παιδί γεννιέται μέχρι και την είσοδό του στο σχολείο, είναι πολύ πίσω από τις υπάρχουσες ανάγκες», προσθέτοντας ότι το ταξικό σημερινό σχολείο δεν μπορεί να εξασφαλίσει την ολόπλευρη μόρφωση των παιδιών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.

Την ίδια στιγμή δυναμώνουμε τη διεκδίκηση από το κράτος ενός καλά οργανωμένου δικτύου παιδικών και σχολικών βιβλιοθηκών, απαιτούμε να οργανώνονται με ευθύνη του κράτους προγράμματα και μέσα στα σχολεία, έτσι ώστε η πρόσβαση του παιδιού στο βιβλίο να μην εξαρτάται από το οικονομικό ή και μορφωτικό επίπεδο των γονιών του», σημείωσε.

Μίλησε για τον ρόλο και την ευθύνη τόσο του κράτους όσο και της οικογένειας στο θέμα της ανάπτυξης του παιδιού, ενώ αναφέρθηκε και έφερε παραδείγματα από τις κατακτήσεις της ΕΣΣΔ σε αυτόν τον τομέα, από την ανάπτυξη της παιδαγωγικής σκέψης και της επιστήμης της ψυχολογίας, λόγω του προσανατολισμού της σοσιαλιστικής κοινωνίας, της προτεραιότητας που δίνει στον άνθρωπο.

Θερμό χειροκρότημα απέσπασε η χορωδία του «κόκκινου Αερόστατου»

Τόνισε μεταξύ άλλων: «Ολα τα παιδιά μπορούν να σωθούν! Και σήμερα μπορούμε να γράψουμε τα σύγχρονα παιδαγωγικά ποιήματα της εποχής μας. (...) Σήμερα, στήριγμα, βοηθός και οδηγός στην προσπάθεια να μην εκτίθενται τα παιδιά σε τέτοιους κινδύνους ήταν και θα είναι το ΚΚΕ (...) Το ΚΚΕ με τις επεξεργασίες του, τις θέσεις του για μια σειρά θέματα, την Εκπαίδευση, την Υγεία, την Πρόνοια, την πρόληψη από εξαρτήσεις, συμβάλλει ώστε να κατανοείται ότι σήμερα είναι ρεαλιστικό και όχι μόνο αναγκαίο να ανοίξει ο δρόμος της επίλυσης τέτοιων προβλημάτων και αναγκών. Γιατί και πλούτος υπάρχει και επιστημονική γνώση υπάρχει. Και κυρίως υπάρχει ο παράγοντας άνθρωπος, που σήμερα είναι και πιο μορφωμένος για να μπορεί να εργαστεί σε αυτή την υπόθεση».

Και κατέληξε υπογραμμίζοντας: «Μπορούμε και σήμερα να σπείρουμε τους καρπούς μιας νέας διαπαιδαγώγησης, που θα αμφισβητεί τα κυρίαρχα πρότυπα. Και η διαδικασία αυτή βρίσκει θέση μέσα στην οικογένεια κάθε κομμουνιστή, ξεκινώντας πρώτα απ' όλα από τα παιδιά του. Μεγάλη σημασία για μία τέτοια προσπάθεια έχει να συνειδητοποιούμε ότι τα παιδιά μας δεν ζούνε σε γυάλα. Και ούτε μπορούμε να τα κλείσουμε σε τέτοια. Αρα μιλάμε μαζί τους για τα προβλήματα.

Αλλωστε, πριν από εμάς τους έχει μιλήσει η ίδια η ζωή. Φυσικά, δεν τους κάνουμε ένα ιδεολογικό μάθημα. Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας την παιδική τους ηλικία. Ομως αυτός ο προβληματισμός αφορά τη μέθοδο, τον τρόπο που θα μιλήσεις και όχι την κατεύθυνση, την ουσία της κουβέντας.

Ας σκεφτούμε όμως και το εξής: Αφού στόχος της διαπαιδαγώγησης είναι να μάθουμε τα παιδιά μας πώς να ζούνε, τότε το "μιλώντας στα παιδιά μας για τα προβλήματα και την κοινωνία" πρέπει σίγουρα να συμπληρωθεί ως εξής: "Πώς πράττουμε ώστε τα παιδιά μας να αντιμετωπίζουν και να καταλαβαίνουν τα προβλήματα ως φαινόμενο που μπορεί να αντιμετωπιστεί συλλογικά μέσα από τους αγώνες του λαϊκού κινήματος". Μόνο σε μια τέτοια κατεύθυνση μπορεί να αντέξει κάποιος τις δυσκολίες, τα προβλήματα, τις ματαιώσεις των παιδικών ονείρων, να βρει κουράγιο για τη συνέχεια, αλλά και κυρίως να γεμίζει τη δύσκολη καθημερινότητα με αυτό το πράγματι αναγκαίο στοιχείο της διαπαιδαγώγησης που είναι η χαρά.

Ταυτόχρονα για τους κομμουνιστές είναι συνείδηση ότι η διαπαιδαγώγηση δεν αρκεί να γίνεται απλά με όρους οικογένειας, αλλά και όσο το δυνατόν πιο μαζικής απεύθυνσης. Στο σχολείο. Με την ειδική ευθύνη και ρόλο των εκπαιδευτικών. Στην οργανωμένη ζωή της νεολαίας, της ΚΝΕ. Αλλά και με μια σειρά πρωτοβουλίες, όπως το "κόκκινο Αερόστατο", που κυριολεκτικά έχει τύχει μεγάλης αποδοχής για την ποιότητά του.

Το ΚΚΕ πρεσβεύει το νέο, ό,τι πιο προοδευτικό για ένα όμορφο μέλλον. Τα σημερινά παιδιά θα φτάσουν στο μέλλον. Αυτόν τον δρόμο ανοίγουμε σήμερα. Για να είναι το αύριο πιο φωτεινό. Γιατί "αυτόν τον κόσμο τον καλό, άλλοι τον καρτεράνε". Και πρέπει να φροντίσουμε να τους τον παραδώσουμε... όντως καλό. Χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια, δυστυχία και πολέμους. Τον δικαιούνται. Τους το οφείλουμε».

Ο Κώστας Μπουντόλος

Για «τον ρόλο της φυσικής αγωγής στην ανάπτυξη του παιδιού» μίλησε ο Κώστας Μπουντόλος, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων: «Η κοινωνία πάνω απ' όλα έχει την υποχρέωση και την ανάγκη να μην παραμελεί την άσκηση των παιδιών, ώστε αυτό το βίωμα να το κρατά εφ' όρου ζωής. Το σύνθημα της διά βίου άσκησης μόνο θετικά αποτελέσματα έχει να δείξει σε όσες κοινωνίες δοκιμάστηκε με έναν σαφή και οργανωμένο τρόπο».

Και πρόσθεσε μεταξύ άλλων: «Ο καπιταλισμός και η αστική τάξη δεν αφήνουν περιθώριο στην κοινωνία να ενεργοποιηθεί, γιατί θέλουν το παιδί να γίνεται τακτικός "πελάτης" του αθλητικού θεάματος και όχι ενεργός, κινητικά δραστήριος και να απολαμβάνει μέσα από την άσκηση, τη σωστή αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, την ποιότητα ζωής και πάνω απ' όλα την υγεία του.

Η μαζική άθληση στο σχολείο, στη γειτονιά, αλλά και στους χώρους εργασίας είναι αυτή που έχει δοκιμαστεί πάντα με θετικά αποτελέσματα, έχοντας ως στόχο τη δημιουργία σχέσεων συνεννόησης, διεκδίκησης καλύτερων συνθηκών μάθησης και εκπαίδευσης, αλλά και πρωτοβουλιών που δοκιμάζονται στον χρόνο και στο επίπεδο διεκδικήσεων.

Ο Νάσος Χαλκίδης

Ολα τα πιο πάνω δείχνουν την ανάγκη να ληφθούν πρωτοβουλίες για καλύτερες συνθήκες που να αναδεικνύουν τη σημασία και τον ρόλο της Φυσικής Αγωγής και της άσκησης στο πλαίσιο της κινητικής δραστηριότητας του ατόμου, κατά βάση ως μέσο διατήρησης της υγείας, της ευρωστίας και της ποιότητας ζωής του λαού μας».

Είναι παραδεκτό από όλους ότι η αισθητική αγωγή, η Τέχνη, γίνεται κρίκος για την ισόρροπη ανάπτυξη του παιδιού, ενώ η απουσία της γίνεται όριο, περιορίζοντας τις δυνατότητες που υπάρχουν, επισήμανε με τη σειρά του ο Νάσος Χαλκίδης, στην παρέμβασή του με θέμα «Η σημασία της αισθητικής αγωγής και των Τεχνών στη διαμόρφωση ισόρροπης και ολόπλευρα αναπτυσσόμενης προσωπικότητας του παιδιού». «Αυτή ακριβώς η διεισδυτική δυνατότητα της Τέχνης», πρόσθεσε, «δεν θα μπορούσε να μένει αναξιοποίητη από την αστική τάξη. Τα αστικά κράτη σήμερα αξιοποιούν την Τέχνη ως εργαλείο από την Προσχολική μέχρι και την Ανώτατη Εκπαίδευση, αλλά και σε επιμορφώσεις, σε ειδικά μαθήματα ή σεμιναριακά, με σκοπό να έχουν μεγαλύτερη και αποτελεσματικότερη πρόσβαση στην παιδική ψυχοσύνθεση, να διαμορφώσουν τον αυριανό εργαζόμενο με τις πεποιθήσεις της αστικής τάξης, πεποιθήσεις αντικειμενικά ξένες προς τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών».

Ο Παναγιώτης Κατηφές

«Ενδοσχολικός εκφοβισμός και νεανική παραβατικότητα: Αιτίες και αντιμετώπιση», ήταν στη συνέχεια το θέμα της παρέμβασης του Παναγιώτη Κατηφέ, που σημείωσε ότι «μια σειρά πραγματικά γεγονότα και περιστατικά καθώς και προβλήματα που υπάρχουν μέσα στα σχολεία εντοπίζονται από γονείς και εκπαιδευτικούς, τα οποία μόνιμα και σταθερά πρέπει να απασχολούν και να γίνονται υπόθεση του γονεϊκού κινήματος. Παράλληλα όμως θεωρούμε ότι δεν πρέπει να διογκώνονται και να μπλέκονται με στοιχεία υπερβολής, στο πλαίσιο συγκεκριμένων στοχεύσεων και σχεδιασμών, διαμορφώνοντας τελικά ένα δαιδαλώδες τοπίο γύρω από το ζήτημα». Εδωσε τον ορισμό του σχολικού εκφοβισμού και τόνισε ότι οι αιτίες του πρέπει να αναζητηθούν μέσα στην κοινωνία, «μέσα στο ίδιο το κοινωνικό σύστημα και το σχολικό περιβάλλον που, από την ίδια τη φύση του, καλλιεργεί τον ανταγωνισμό. Καλλιεργεί την αντίληψη "ο θάνατός σου η ζωή μου". Καλλιεργεί την αντίληψη ότι επικρατεί το "δίκαιο" του ισχυρού - ανεξάρτητα αν είναι πραγματικά δίκαιο. Πόσες φορές δεν ακούει ο μαθητής ότι πρέπει να κοιτά την πάρτη του, να βρει έναν τρόπο να βολευτεί ο ίδιος και να μη νοιάζεται για το τι κάνουν οι άλλοι;», επισήμανε.

Η Γεωργία Γκούφα

Στις αγωνιστικές παραδόσεις της ΚΝΕ αναφέρθηκε η Γεωργία Γκούφα, στην παρέμβασή της με θέμα: «ΚΝΕ - σχολείο διαπαιδαγώγησης νέων ανθρώπων». Μίλησε για ηρωικές μορφές που έχουν αναδειχθεί από το ΚΚΕ στην Ιστορία του, αλλά και για τις προσπάθειες των παιδιών της ΚΝΕ, στις σημερινές συνθήκες βέβαια, να τους μοιάσουν, λέγοντας: «Είναι ο μαθητής ο οποίος όταν του κόψανε το ρεύμα δεν το έβαλε κάτω, δεν κλείστηκε στον εαυτό του. Αλλά πήγε την επόμενη μέρα στο σχολείο του και οργάνωσε τον αγώνα για την επανασύνδεση του ρεύματος, έτσι όπως θα έκανε για κάθε συμμαθητή του, μάζεψε υπογραφές, κάλεσε σε κινητοποιήσεις, γιατί ακριβώς καταλαβαίνει ότι η αδικία και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούμε έχουν αιτία και μπορούν να αλλάξουν. Είναι ο μαθητής που έχει γονείς ανέργους και παρόλο που πάει Γυμνάσιο αναγκάζεται να δουλέψει μοιράζοντας φυλλάδια, αλλά παράλληλα οργανώνει την αλληλεγγύη στο σχολείο του γι' αυτούς που δεν έχουν χρήματα να φάνε και να πάνε φροντιστήριο. Είναι οι μικροί μας σύντροφοι, μαθητές στη φτωχογειτονιά του Κολωνού, που όταν έμαθαν το αποτρόπαιο περιστατικό για την 12χρονη συμμαθήτριά τους, οργάνωσαν δράσεις, συζητήσεις και κινητοποιήσεις ενάντια στο σύστημα που γεννά τέρατα, ενάντια στις συνθήκες που αναγκάζουν ένα παιδί να παρατήσει το σχολείο και να δουλεύει. Αυτοί είναι οι σύντροφοί μας, αυτά είναι τα παιδιά της ΚΝΕ»...

«Η ΚΝΕ», τόνισε, «αποτελεί το σχολείο εκείνο της συλλογικότητας, της συντροφικής αλληλεγγύης, της καλλιέργειας αισθήματος αγάπης της μόρφωσης στις γραμμές της, του αγώνα και της διεκδίκησης, ακριβώς γιατί ο σκοπός για τον οποίο παλεύει, ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός, προετοιμάζει και γεννά και στο σήμερα σύγχρονους επαναστάτες με χαρακτηριστικά που έρχονται κόντρα στα σάπια πρότυπα και αξίες που προβάλλει ο καπιταλισμός σήμερα.

Για όλα αυτά που ένας νέος, ένας σύντροφός μας έρχεται αντιμέτωπος καθημερινά, κόντρα δηλαδή στις σάπιες αξίες, έχουμε εφόδια και μπορούμε να τα καταφέρουμε», είπε κι αναφέρθηκε στην Ιστορία του Κόμματός μας, στην κοσμοθεωρία μας, στην αγάπη για τη γνώση κ.ά.