Αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις στην Κούβα

Περισσότερο από δέκα χρόνια τώρα η αποκαλούμενη «διεθνής κοινότητα» συζητά τον οικονομικό αποκλεισμό και αναρωτιέται όχι εάν αυτό «δολοφονεί» τον κουβανικό λαό ή ουσιαστικά παραβιάζει τα αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματά του, αλλά εάν είναι ο καλύτερος τρόπος για την αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης της Κούβας. Και τίθεται το ζήτημα, λες και υπάρχει ουσιαστικό ερώτημα... Στην πραγματικότητα, το μοναδικό ερώτημα που έχει τεθεί είναι αυτό της Ουάσιγκτον: Ποια μέτρα θεωρούνται ικανά και αναγκαία, ούτως ώστε, εάν υιοθετηθούν, να επιτευχθεί ο στόχος, δηλαδή ο ολοκληρωτικός αφανισμός της Κούβας ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος;

Αλλά και στους διαδρόμους των Βρυξελλών το ερώτημα που έχει εγερθεί το τελευταίο διάστημα είναι το ίδιο, εάν και κατά πόσο η πολιτική των κυρώσεων ενάντια στην Κούβα θα έχει θετικά αποτελέσματα και θα οδηγήσει «σε εκδημοκρατισμό του καθεστώτος». Το ερώτημα απασχολεί και εξακολουθεί να συζητιέται με την ανάλογη σοβαρότητα των περιστάσεων. Ομως τα πραγματικά ζητήματα είναι: Ποια μπορεί να είναι τα μέτρα που θα υιοθετήσει η Ουάσιγκτον για να ανατρέψει και συνθλίψει την κουβανική επανάσταση; Ποια είναι αυτά τα μέτρα που θα λάβει ο Λευκός Οίκος για να μετατρέψει μία ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα σε αποικία και να υποτάξει ένα ελεύθερο λαό; Και ποια η θέση της ΕΕ έναντι σε όλα αυτά, ώστε να προστατέψει τα συμφέροντά της;

Associated Press

Οι Ηνωμένες Πολιτείες για πολλοστή φορά, από τις αρχές της δεκαετίας του '90, θα επιχειρήσουν να υπάρξει μια καταδικαστική απόφαση ενάντια στην Κούβα, κατά την 61η Σύνοδο, όσον αφορά στα «ανθρώπινα δικαιώματα» και φυσικά θα υπάρξει και η ανάλογη «επιχείρηση πειθούς» εκ μέρους των ΗΠΑ, «πίεση και απειλές»...

Στο επίκεντρο αυτής της «προπαγάνδας», που βαπτίστηκε διπλωματική εκστρατεία, ώστε να υπάρξει η καταδίκη την Κούβας και να ανοίξει επιτέλους ο δρόμος για την εφαρμογή του σχεδίου «αλλαγή καθεστώτος», βρίσκονται η δίκη των 75 «φυλακισμένων συνείδησης» - όρος που εισήχθη από τη Διεθνή Αμνηστία και την ΕΕ κατά το 2003 - και οι πολλές σοβαρές «παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» που έλαβαν και εξακολουθούν να λαμβάνουν χώρα.

Ουδείς αναφέρει ότι οι αποκαλούμενοι «αντιφρονούντες» δικάστηκαν κανονικά για δύο εγκλήματα βάσει της κουβανικής νομοθεσίας (πρόκειται για νόμο που εισήχθη στην κουβανική νομοθεσία ως αντίδραση και άμυνα στο νόμο «Χελμς - Μπάρτον»): α) έδρασαν υπέρ των συμφερόντων μία ξένης χώρας με σκοπό να βλάψουν την ανεξαρτησία και κυριαρχία της Κούβας και β) αναζήτησαν και προσπάθησαν να αποσπάσουν πληροφορίες, ώστε να χρησιμοποιηθούν για την εφαρμογή του νόμου «Χελμς - Μπάρτον», του αποκλεισμού και του οικονομικού πολέμου ενάντια στον κουβανικό λαό.

Ουδείς αναφέρει ότι οι περισσότεροι εξ αυτών χρηματοδοτούνταν από το Αμερικανοκουβανικό Εθνικό Ιδρυμα (CANF), το ίδιο ίδρυμα που χρηματοδότησε σειρά μισθοφόρων οι οποίοι προέβησαν σε τρομοκρατικές ενέργειες ενάντια στην Κούβα, όπως στην ανατίναξη του κουβανικού επιβατηγού αεροσκάφους πάνω από τα νησιά Μπαρμπέιντος το 1976, που προκάλεσε το θάνατο των 73 επιβατών και του πληρώματος. Στην τρομοκρατική αυτή ενέργεια έλαβε μέρος ο Λουίς Ποσάδα Καρίλες. Ο ίδιος άνθρωπος που δραπέτευσε από τη φυλακή με τη βοήθεια των Αμερικανών φίλων του, ώστε να πάρει μέρος στην επιχείρηση Κόντρας από την Ονδούρα και τελικά να έχει την ευθύνη και για άλλες βομβιστικές επιθέσεις σε ξενοδοχεία στην Αβάνα και το Βαραδέρο από τον Απρίλη έως τον Οκτώβρη του 1997.

Ουδείς γράφει έστω και μία λέξη για τους πέντε Κουβανούς που βρίσκονται φυλακισμένοι στις ΗΠΑ, χωρίς να έχουν διαπράξει εγκλήματα και με συνεχείς και κατάφωρες παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους.

Ουδείς αναφέρει ότι η Κούβα είναι το μοναδικό κράτος στον κόσμο με ιστορικό μοναδικό ως προς το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, λαμβάνοντας υπόψη τα εξαιρετικά και παντελώς δωρεάν συστήματα Υγείας και Παιδείας, την κάλυψη όλων των βασικών αναγκών όλων των πολιτών, το διεθνισμό και την αλληλεγγύη που επιδεικνύει προς όλα τα κράτη και ειδικά τα υπό ανάπτυξη, με την αποστολή ομάδων εκπαιδευτικών και γιατρών. Είναι ενδεικτικό ότι το σύστημα κατά του αναλφαβητισμού «Si se puede» («Ναι, μπορώ») εφαρμόζεται με τρομακτική επιτυχία σε όλη τη Λατινική Αμερική, αλλά και σε αρκετές χώρες της Αφρικής. Παντελώς δωρεάν!

Οχι. Αντ' αυτού προτιμάται να προβάλλεται η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που προσπαθεί (πραγματικά σκληρά) να παρουσιάσει το «αποτρόπαιο αυταρχικό πρόσωπο του καθεστώτος Κάστρο». Βέβαια και όσοι ασχολούνται με την περίπτωση αυτή δεν αναφέρουν καν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δαπανούν περισσότερα από 36 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο για «υπονόμευση», όπως είχαν πράξει και στις χώρες του σοσιαλιστικού μπλοκ. Λόγος δε γίνεται για τον «ειδικό συντονιστή Αλλαγής Καθεστώτος», ούτε για το πλήρες πρόγραμμα που εκπόνησε η Παγκόσμια Τράπεζα - στην κεφαλή της οποίας θα είναι πια το «γεράκι» και πρώην υφυπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Πολ Γούλφοβιτς - μετά από αμερικανική παραίνεση φυσικά, για τις ιδιωτικοποιήσεις και την εισαγωγή του χρηματιστηριακού κεφαλαίου... στο όνομα της «ελευθερίας και δημοκρατίας» εννοείται!

Εξάλλου, όπως παρατηρεί η βρετανική εφημερίδα «Guardian», η αμερικανική κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες έχει εντείνει ακόμη περισσότερο τις «επιθέσεις» και την «πίεση» έναντι της Κούβας. Και ενώ οι ρεπουμπλικανοί και ο Μπους κέρδισαν τις εκλογές, το εμπάργκο - ή καλύτερα ο φονικός εναγκαλισμός - διά μέσου του αποκλεισμού εντείνεται: Επιτροπή του Κογκρέσου με ρεπουμπλικανική πλειοψηφία έδωσε βήμα σε «αντιφρονούντες» μόλις την περασμένη βδομάδα και μέσω τηλεδιάσκεψης κατέθεσαν στο Κογκρέσο την «αποτρόπαια συμπεριφορά» της κουβανικής κυβέρνησης.

Ο νέος επικεφαλής της CIA, Πόρτερ Γκος, και πάλι την προηγούμενη βδομάδα, χαρακτήρισε την Κούβα (και τη Βενεζουέλα) πηγή πρόκλησης περιφερειακής αστάθειας. Νέα νομοθεσία, που τίθεται σε ισχύ αυτό το μήνα, δημιουργεί ακόμη περισσότερα «εμπόδια» για πωλήσεις αγροτικών προϊόντων και τροφίμων στην Κούβα, επηρεάζοντας ακόμη και τα είδη πρώτης ανάγκης, όπως ρύζι, σιτάρι, γάλα σε νιφάδες και φασόλια σόγιας, επιπρόσθετα εμπόδια σε αυτά που ήδη υπάρχουν, με τις αυστηρότερες ως απαγορευτικές διατάξεις για το διμερές εμπόριο, ακόμα και στη χορήγηση βίζας ταξιδίων.

Εντούτοις, η 61η Σύνοδος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, στη Γενεύη, αποκτά ειδική σημασία και για έναν ακόμη λόγο. Παραμονές της Συνόδου και οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν νέο πρέσβη για τα Ηνωμένα Εθνη. Τον Τζον Μπόλτον. Εναν άνθρωπο με ενεργότατο και νευραλγικό ρόλο στον πόλεμο κατά της κυβέρνησης των Σαντινίστας με τους Κόντρας, τον υπερασπιστή του δικτάτορα της Χιλής, Αουγκούστο Πινοτσέτ. Ο Μπόλτον μόλις το 2002 και ως υφυπουργός Εξωτερικών είχε κατηγορήσει την Κούβα για τα όπλα μαζικής καταστροφής που διαθέτει, αλλά και για εξαγωγή βιολογικών όπλων. Κατηγορία που ακόμη και ο πολύς υπουργός Αμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, είχε απορρίψει...

Την ίδια στιγμή στο τιμόνι του αναπληρωτή επικεφαλής για θέματα Δυτικού Ημισφαιρίου είναι ο Ρότζερ Πάρδο Μάουερ, ο πρώην εκπρόσωπος τύπου των Κόντρας!

Κατά τον Αμπελάρντο Μορένο, αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών της Κούβας, όλες αυτές οι κινήσεις αποτελούν πρόγευση μιας πιο «βίαιης επέμβασης»: «Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι δημοσίως μιλούν για αλλαγή καθεστώτος. Μας κάνουν επιθέσεις ως χορηγούς τρομοκρατίας. Τώρα είμαστε "προκεχωρημένο φυλάκιο τυραννίας"»... «Δεν αποκλείουμε μία στρατιωτική επίθεση ενάντια στην Κούβα. Η αμερικανική κυβέρνηση, λοιπόν, πρέπει να προετοιμάσει την κοινή γνώμη. Ετσι, προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εάν, λοιπόν, μία καταδικαστική απόφαση υιοθετηθεί φέτος, θα είναι μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη. Πολύ πιο επικίνδυνη από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια».