Στην εκδήλωση, όπου συμμετείχαν άνθρωποι κάθε ηλικίας και κυρίως απόγονοι αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, αγωνιστές του εργατικού - λαϊκού κινήματος όλα αυτά τα χρόνια, χαιρέτισε ο Δημήτρης Αβρανάς, Γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Υπαίθρου Λάρισας του ΚΚΕ και υποψήφιος βουλευτής του Κόμματος, ενώ την κεντρική ομιλία έκανε ο Νίκος Βακράτσας, Γραμματέας της ΚΟΒ Τσαριτσάνης και μέλος του Τομεακού Γραφείου Υπαίθρου Λάρισας.
Ακολούθησε η προβολή ντοκιμαντέρ, παραγωγής της ΚΟΒ Τσαριτσάνης, με μαρτυρίες αγωνιστών και σπάνιο αρχειακό υλικό, που εκτείνεται σε μια περίοδο από το 1917 και μετέπειτα. Από τους αγώνες για τη διανομή της γης, το «κίνημα των παλαιοπολεμιστών», τη δημιουργία των πρώτων πυρήνων του ΚΚΕ στα μέσα της δεκαετίας του '20 με την καθοδήγηση του Νίκου Πλουμπίδη και της ΟΚΝΕ στη συνέχεια έως την «πορεία της Πείνας» το 1932 και την εκλογή «κόκκινου» κοινοτικού συμβουλίου το 1934. Από τις διώξεις την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας, τους εκτοπισμούς έως την Κατοχή, την ανασυγκρότηση των Κομματικών Οργανώσεων το 1941 και την ίδρυση της πρώτης Ανταρτοομάδας του Ολύμπου το 1942. Και από εκεί στην εποποιία της Εθνικής Αντίστασης μέχρι και την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στη χώρα μας, τον αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Εκδηλώσεις σαν τη σημερινή αποκτούν ξεχωριστή σημασία, γιατί αναδεικνύουν τις ηρωικές σελίδες της Ιστορίας που έχει γράψει ο λαός μας. Κυρίως όμως αυτές οι εκδηλώσεις μπορούν όχι μόνο να διδάξουν, να εμπνεύσουν τις νεότερες γενιές, αλλά κυρίως να αποδείξουν ότι όταν ένας λαός αποφασίσει να πάρει τη ζωή του στα χέρια του, όταν αποφασίσει ο ίδιος να γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων, τότε μπορεί να κάνει το αδύνατο δυνατό, μπορεί να νικήσει αυτόν που στα μάτια του φαίνεται ανίκητος. Ακριβώς αυτές οι ηρωικές σελίδες γράφτηκαν από έναν λαό που δεν έψαχνε και δεν περίμενε σωτήρες, από έναν λαό που ήταν αποφασισμένος να σώσει ο ίδιος τον εαυτό του και τον τόπο του και σ' αυτόν ακριβώς τον αγώνα δεν έκανε σκόντο σε θυσίες, αντίθετα κατέθεσε τις πιο μεγάλες θυσίες, ακόμα και την ίδια του τη ζωή».
Παρουσιάζοντας στη συνέχεια την προσφορά της Τσαριτσάνης στην Εθνική Αντίσταση και στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, μεταξύ άλλων επισήμανε: «Ο φόρος αίματος που πλήρωσε η κωμόπολη της Τσαριτσάνης βαρύς: 21 νεκροί στο αλβανικό μέτωπο, 45 άμαχοι στις 12 Μάρτη του 1943, 7 στις 20 Αυγούστου του 1944, 11 νεκροί αγωνιστές την περίοδο 1941-1944. 116 μαχητές, αξιωματικοί και στελέχη του ΔΣΕ έδωσαν τη ζωή τους την περίοδο 1946 - 1949».
«Ο σύντροφος Μόσχος Χουδελούδης γεννήθηκε το 1955, στη Βράιλα της Ρουμανίας. Παιδί της πολιτικής προσφυγιάς, από φτωχή εργατική οικογένεια με καταγωγή από το Παλιούρι του Εβρου, επέστρεψε στην Ελλάδα το 1979 και έπιασε δουλειά ως οδηγός στην υπηρεσία καθαριότητας στον δήμο Χαϊδαρίου. Γρήγορα εντάχθηκε στις γραμμές του ΚΚΕ, όπου ανέπτυξε πλούσια δράση.
Εξελέγη στο ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Χαϊδαρίου, καθώς τον διέκριναν η μαχητικότητα, η συνέπεια, η σταθερότητα και η πίστη στα οράματα, στα ιδανικά και στην ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης.
Συνέβαλε στην υπόθεση του Κόμματος αναλαμβάνοντας διάφορες στελεχικές ευθύνες στην κομματική του ζωή, πάντα με αταλάντευτη πίστη. Την περίοδο της αντεπανάστασης στις σοσιαλιστικές χώρες και της διάσπασης του ΚΚΕ, υπερασπίστηκε με σθένος τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος και συνέβαλε στην ανασυγκρότησή του.
Πρωτοπόρος και "πανταχού παρών" στον κλάδο του και στο Χαϊδάρι, όπου εξελέγη δημοτικός σύμβουλος το 2014 και παρέμενε έως σήμερα, ενώ διετέλεσε αντιδήμαρχος Καθαριότητας και Πρασίνου από το 2014 έως το 2019.
Σε όλη του τη διαδρομή υπήρξε ανυποχώρητος, ασυμβίβαστος και αταλάντευτος αγωνιστής, πιστός κομμουνιστής μέχρι το τέλος. Ηταν ιδιαίτερα αγαπητός στους εργαζόμενους, με το χαμόγελο στα χείλη, με έναν καλό λόγο για όλους. Οσοι τον γνώρισαν θα τον θυμούνται και θα τιμούν τη μνήμη του για πάντα.
Η ζωή του όλη ήταν συνδεδεμένη με την πάλη του λαού μας για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και πορεύτηκε αταλάντευτα μέχρι την τελευταία του στιγμή μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ. Η ανιδιοτελής και ακούραστη προσφορά του αφήνει μεγάλη παρακαταθήκη και θα αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για τους νεότερους κομμουνιστές.
Εκφράζουμε τα βαθιά και ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην γυναίκα του, Τζέτα, στην κόρη του, Αλίνα, και στον γιο του, Κώστα, στα εγγόνια του, στους οικείους και συντρόφους του αγαπημένου μας συντρόφου».
Να στηρίξουν το Κόμμα που και ο ίδιος για δεκαετίες στηρίζει. Το Κόμμα που οι θέσεις και η ιδεολογία του επιβεβαιώνονται από τα τραγικά για του εργαζόμενους αδιέξοδα που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα. Τονίζει την ανάγκη να στηριχτεί το ΚΚΕ στη Λέσβο, τόπο όπου και ο ίδιος γεννήθηκε, μεγάλωσε και αφιερώθηκε στη μελέτη της λογοτεχνίας και των ανθρώπων της, μέσα από δεκάδες βιβλία του.
Ευχόμαστε δύναμη στη δύσκολη μάχη που δίνει νοσηλευόμενος στον «Ευαγγελισμό» και να βγει νικητής.
Στην εκδήλωση ιστορική αναφορά έκανε ο Μιχάλης Καραμπατζιάς, μέλος της ΤΕ Καστοριάς Βοΐου του ΚΚΕ, ενώ την κεντρική ομιλία έκανε ο Νίκος Βάγιας, αντιπρόεδρος του κεντρικού ΔΣ της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, και στη συνέχεια έγινε κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του Φαρδύκαμπου και κατάθεση λουλουδιών στο μνημείο των 9 εκτελεσμένων στελεχών του ΕΑΜ από τους Γερμανούς στην Μπάρα Σιάτιστας.
Μεταξύ άλλων ο Νίκος Βάγιας σημείωσε πως στη μάχη του Φαρδύκαμπου παραδόθηκε στον ΕΑΜ - ΕΛΑΣ ένα ολόκληρο τάγμα. «Για πρώτη φορά ο ΕΛΑΣ, ο εφεδρικός ΕΛΑΣ (...) οι λαϊκοί εθελοντές έδρασαν ως οργανωμένος στρατός. Σε αυτή την κατεύθυνση έδρασαν οι οργανωμένες δυνάμεις του ΚΚΕ από το πρώτο τηλεγράφημα από Αμύνταιο, με τους διοικητές μονάδων και τους καθοδηγητές».
Ενώ αναφερόμενος στα διδάγματα που προκύπτουν, αναφέρθηκε στη σημασία και σήμερα της συμπόρευσης με το ΚΚΕ παντού.