Σε θετική κατεύθυνση εκτιμούν πως κινείται ο κρατικός προϋπολογισμός οι μεγαλοβιομήχανοι της χώρας, με χτεσινή επίσημη ανακοίνωση της ηγεσίας του Συνδέσμου τους (ΣΕΒ). Ωστόσο, επιβεβαιώνοντας τη λαϊκή παροιμία «τρώγοντας ανοίγει η όρεξη», η ηγεσία του ΣΕΒ δεν παραλείπει τις υποδείξεις, επισημαίνοντας πως η ταχύτητα υλοποίησης της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής δεν αρκεί για να επαναφέρει στη συνέχεια τις πάγιες θέσεις του μεγάλου κεφαλαίου.

«Εξ αφορμής της περιόδου αβεβαιότητας στην οποία έχει εισέλθει η παγκόσμια οικονομία και λόγω των υφεσικών τάσεων σε αρκετά τμήματά της - επισημαίνει η ηγεσία του ΣΕΒ - απαιτείται η δημιουργία περιθωρίων ελιγμών για την αντιμετώπιση απρόβλεπτων καταστάσεων». Απρόβλεπτες καταστάσεις χαρακτηρίζονται όλες όσες θα μπορούσαν να μειώσουν τα υπερκέρδη των βιομηχάνων. Με βάση τις παραπάνω εκτιμήσεις, η ηγεσία του ΣΕΒ αξιώνει περιορισμό όλων των δημόσιων δαπανών, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στον περιορισμό των δαπανών για το ασφαλιστικό και των λοιπών καταναλωτικών δαπανών.

Οι βιομήχανοι, με τη χτεσινή ανακοίνωση του ΣΕΒ:

• Παρατηρούν ότι ο προϋπολογισμός επηρεάζεται καθοριστικά από τις προβλέψεις για επιβράδυνση της ανόδου του ΑΕΠ, η οποία θα έχει επίπτωση στα έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού η άνοδος των οποίων επιβραδύνεται κατά μία ποσοστιαία μονάδα σε σχέση με το 2001.
• Αναγνωρίζουν την προσπάθεια της κυβέρνησης για τον περιορισμό των δαπανών.
• Χαρακτηρίζουν θετικές τις φορολογικές ελαφρύνσεις για τις επιχειρήσεις, αλλά θεωρούν ότι είναι ανοιχτό το ζήτημα της συνολικής αναμόρφωσης του φορολογικού συστήματος.
• Επιβραβεύουν την πρόβλεψη για αύξηση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων με ρυθμούς κοντά στο 10%, διότι αποτελεί και προϋπόθεση για την απορρόφηση των κονδυλίων του Γ` ΚΠΣ.

Δεν είναι κι άσχημα, αλλά θέλουμε κι άλλα. Σ' αυτή τη λογική κινείται και η δήλωση του γενικού γραμματέα του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Αθήνας (ΕΒΕΑ) Δρ. Φουντουκάκου για τον προϋπολογισμό, με την οποία αφού τον χαρακτηρίζει κατ' αρχάς «ρεαλιστικότερο από το προσχέδιο», βρίσκει «σημαντικό» το γεγονός ότι προβλέπει ρυθμό ανάπτυξης υψηλότερο από το μέσο ρυθμό ανάπτυξης των χωρών της ζώνης του ευρώ, σπεύδει «παρ' όλα αυτά τα θετικά στοιχεία» να σημειώσει «ορισμένα σημεία που μας ανησυχούν». Μεταξύ αυτών, ο εκπρόσωπος των εμποροβιομηχάνων βρίσκει... μεγάλη την αύξηση των άμεσων φόρων που για τους βιομήχανους είναι μικρότερη και από τις προβλέψεις του 2000, ενώ τον... ανησυχεί η «οριακή» μείωση των πρωτογενών δαπανών (μισθοί, συντάξεις, επιχορηγήσεις κλπ.). Επιπλέον, ο γενικός γραμματέας του ΕΒΕΑ δε βρίσκει αρκετά τα φορολογικά προνόμια που δίνει η κυβέρνηση στο μεγάλο κεφάλαιο, ζητώντας, σαν άξιος εκπρόσωπός του που διεκδικεί την ψήφο των μεγαλοεπιχειρηματιών στις επερχόμενες εκλογές στο Επιμελητήριο, παραπέρα μείωση των πρωτογενών δαπανών, μείωση του φορολογικού συντελεστή για τα κέρδη των επιχειρήσεων στο 25% από την 1η Γενάρη του 2002, μείωση του ανώτατου συντελεστή φορολογίας φυσικών προσώπων στο 30% κ.ά.

Η ηγεσία της Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων-ΔΟΥ, πιστή πλέον στην παράδοση, χειροκροτεί και πάλι την κυβέρνηση και τον νέο αντιλαϊκό προϋπολογισμό του 2002, που παρουσίασε την προηγούμενη Τρίτη η ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας. Σε σχετική ανακοίνωση, που εξέδωσε χτες η ΠΟΕ-ΔΟΥ για το νέο προϋπολογισμό, αναφέρει ότι τα φορολογικά μέτρα που περιλαμβάνει και για τους τομείς που αυτά αφορούν κινούνται σε θετική κατεύθυνση.

Οπως εξηγεί στη συνέχεια, κίνηση προς θετική κατεύθυνση εννοεί τα ψιχία που κερδίζουν οι εργαζόμενοι από την αύξηση του αφορολόγητου, κάτι που, όπως υποστηρίζουν, ενισχύει το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων. Θετικά κρίνουν επίσης και τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων με αντάλλαγμα την απασχόληση, ενώ θεωρούν ότι τα συγκεκριμένα μέτρα περιέχουν κοινωνικά και αναπτυξιακά κριτήρια...

Η ένστασή τους εντοπίζεται στο γεγονός ότι τα μέτρα αυτά δεν προάγουν ένα απλό και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα που να ενισχύσει την αναπτυξιακή διαδικασία, ενώ ασκούν κριτική επειδή δεν αλλάζει η σχέση άμεσων προς έμμεσους φόρους. Γενικώς με την ανακοίνωση της ΠΟΕ-ΔΟΥ εξωραΐζεται η αντιλαϊκή οικονομική πολιτική, ενώ η κριτική που ασκούν κινείται στα επίπεδα της κριτικής των εργοδοτικών οργανώσεων.