Παρά τη δραματική μείωση της παραγωγής λαδιού, που προκάλεσε ο συνδυασμός της θερινής και φθινοπωρινής λειψυδρίας και της χειμωνιάτικης κακοκαιρίας, οι τιμές παραγωγού εξακολουθούν να κυμαίνονται σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα.

Υποτίθεται ότι οι νόμοι της ελεύθερης αγοράς θα έδιναν αισθητά μεγαλύτερες τιμές στο λάδι, μια και ομολογουμένως η τρέχουσα παραγωγή είναι μικρή, αφού έχει σε πολύ μεγάλο μέρος καταστραφεί λόγω των αντίξοων καιρικών συνθηκών. Ομως, οι νόμοι του κέρδους, για εμποροβιομηχάνους και πολυεθνικές, προσφέρουν κάποιες ψευτοαυξήσεις, που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν ικανοποιητικές από τους παραγωγούς. Στοιχεία του υπουργείου Γεωργίας δείχνουν ότι η μέση τιμή για το έξτρα παρθένο λάδι είναι το μήνα που διανύουμε 776 δραχμές (2,27 ευρώ), όταν αντίστοιχα τον Γενάρη του 2000 ήταν 700 δραχμές το κιλό (2,05 ευρώ). Αξίζει να σημειωθεί, με βάση τα ίδια στοιχεία, πως η μέση τιμή στο έξτρα παρθένο λάδι τον περασμένο Νοέμβρη ήταν 698 δραχμές (2,04 ευρώ) για να ανέβει μετά τις μεγάλες καταστροφές, που προκάλεσε η κακοκαιρία, κατά 74 ολόκληρες δραχμές (ή 0,21 ευρώ). Η κατάσταση αυτή ουδεμία σχέση έχει με τις τιμές του 1997, όταν η τιμή παραγωγού για το έξτρα παρθένο λάδι ήταν 1.200-1.250 δραχμές το κιλό (3,52-3,66 ευρώ). Ανάλογη είναι η εικόνα για τις υπόλοιπες ποιοτικές κατηγορίες στο λάδι. Για παράδειγμα, η άνοδος της τιμής στο παρθένο λάδι δεν ξεπερνάει τις 50-60 δραχμές (0,14- 0,17 ευρώ) σε σύγκριση με τα δύο προηγούμενα χρόνια.

Η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της, από την πλευρά τους, επιχειρούν να εμφανίσουν ως θετικό γεγονός ότι οι τιμές έχουν ανοδική πορεία. Ομως, το σίγουρο είναι πως οι ψευτοαυξήσεις αυτές σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να καλύψουν την απώλεια εισοδήματος που θα υποστούν ξανά οι ελαιοπαραγωγοί, αφού δεν έχουν παραγωγή. Κι ενώ οι ελαιοπαραγωγοί απαιτούν να επανέλθει η παρέμβαση με τιμή στο λάδι 1.000 δραχμές το κιλό, ο υπουργός Γεωργίας δηλώνει σχετικά, από την πλευρά του, πως το αίτημα αυτό είναι αναχρονιστικό, επειδή η παρέμβαση έχει προ πολλού καταργηθεί. Ομως, η παρέμβαση, που πρόσφερε έστω και μια ελάχιστη προστασία στο εισόδημα των ελαιοπαραγωγών, αποδυναμώθηκε και εκφυλίστηκε προσχεδιασμένα μέσα στη δεκαετία του '90, για να καταργηθεί οριστικά πριν τέσσερα χρόνια και να αρχίσει η κατρακύλα των τιμών στο λάδι στα γνωστά εξευτελιστικά επίπεδα, προς μεγάλη κερδοσκοπική ικανοποίηση των εμποροβιομηχάνων και των πολυεθνικών. Από την άλλη, οι τιμές για τους καταναλωτές παραμένουν στα ύψη.

Και μπορεί αυτή την περίοδο οι ελαιοπαραγωγοί να στενάζουν εξαιτίας των καταστροφών που υπέστη η παραγωγή από την κακοκαιρία και την ακολουθούμενη αντιαγροτική πολιτική, αλλά, ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών, τα πράγματα αναμένεται να γίνουν γι' αυτούς ακόμα χειρότερα. Στα μέσα του περασμένου Ιούνη ψηφίστηκε στις Βρυξέλλες η παράταση του ισχύοντος κανονισμού για το λάδι, αλλά η κυβέρνηση αποκρύπτει το γεγονός πως συμφωνήθηκε μετά το 2004 η επιδότηση να μειωθεί και να δίνεται ανά δέντρο. Επίσης, εμφανίστηκε ως επιτυχία το ότι οι πολυεθνικές θα μπορούν να νοθεύουν, με τον... κανονισμό πλέον, το λάδι με σπορέλαιο και να το εμφανίσουν ως ελαιόλαδο. Ως θετικό εμφανίστηκε επίσης το γεγονός ότι οι παραγωγοί δε θα μπορούν στο εξής να πωλούν την παραγωγή στους γνωστούς 16κιλους τενεκέδες, αλλά θα εξαναγκάζονται να την παραδίδουν κοψοχρονιά στους εμπόρους-βιομηχάνους. Η κυβέρνηση πάντως λέει πως όλα αυτά γίνονται για το καλό των ελαιοπαραγωγών...