Σε δελτίο Τύπου, ο Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Πατρέων αναφέρει ανάμεσα σε άλλα:
«Στην άνθηση της κινηματογραφικής τέχνης καίρια ήταν η έμπρακτη συνεισφορά του Λένιν, η οποία έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διάδοση του κινηματογράφου. Τα χαρακτηριστικά λόγια του "Αναγνωρίζουμε τον κινηματογράφο ως τη σπουδαιότερη απ' όλες τις Τέχνες" είναι τεκμήρια της αντίληψής του για τη δύναμη της εικόνας και της θερμής υποστήριξής του στις αναζητήσεις των σκηνοθετών, ενώ μαρτυρούν την πριμοδότηση της νέας τέχνης, δίνοντας ώθηση σε καλλιτέχνες με άλλες αφετηρίες. Αποτέλεσμα αυτής της ολόθερμης συμπαράστασης ήταν η παθιασμένη ενασχόληση ανθρώπων των Γραμμάτων και των άλλων Τεχνών με το σινεμά.
Για την εποχή αυτή, ο ιστορικός κινηματογράφου Κιθ Ρίντερ επισήμανε: "Πουθενά η έκρηξη της κινηματογραφικής τέχνης δεν ήταν τόσο αισθητή όσο στη μετεπαναστατική Ρωσία".
Από το χώρο των εικαστικών τεχνών ξεκίνησε ο Σεργκέι Αϊζενστάιν. Σπούδασε αρχιτεκτονική και γλωσσολογία και ζωγράφιζε αφίσες πριν ασχοληθεί με τη θεωρία του κινηματογράφου και σκηνοθετήσει μερικές από τις πιο πρωτοποριακές ταινίες του παγκόσμιου σινεμά, αποκαλύπτοντας τις καινοτόμες και πρωτοποριακές τεχνικές του μοντάζ. Ο Αϊζενστάιν αντικαθιστά τον πρωταγωνιστή με τις πλατιές μάζες, τους λαούς της Γης δηλαδή. Με τις μοναδικές λήψεις του αποθεώνει την κίνηση των μαζών, των λαών, προσδίδοντας κοινωνικό και πολιτικό μεγαλείο και αφουγκραζόμενος με ανεπανάληπτο τρόπο τα επαναστατικά μηνύματα της εποχής. Στο αφιέρωμα θα προβληθούν οι μνημειώδεις φιλμικές δημιουργίες του "Οκτώβρης" και "Απεργία".
Στο αφιέρωμα θα προβληθεί και η αριστουργηματική ταινία "Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή" του Τζίγκα Βερτόφ, Ρώσου σκηνοθέτη, θεωρητικού και διακεκριμένου μοντέρ, εβραϊκής καταγωγής, που τα χρόνια της Επανάστασης έγινε οπερατέρ Επικαίρων στο τρένο του Λένιν. Εχει αποκτήσει μυθικές διαστάσεις το τρένο που διέσχιζε την αχανή χώρα και ήταν ταυτόχρονα αίθουσα κινηματογράφου και εργαστήριο παραγωγής. "Ο Ανθρωπος με την Κινηματογραφική Μηχανή" του 1929, με ασύλληπτο μοντάζ, θεωρείται από τις πιο όμορφες και πρωτοπόρες ταινίες του βωβού κινηματογράφου. Εκτός από τη σπουδαία αυτή ταινία, στο αφιέρωμα θα προβληθούν οι ταινίες του "Ενθουσιασμός - Η Συμφωνία του Ντονμπάς" και "Kino Pravda no.21".
Αν δεν υπήρχαν ο Αϊζενστάιν και ο Βερτόφ με το μοντάζ τους, το σινεμά δεν θα ήταν όπως το ξέρουμε. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται από τη βαθιά επιρροή που άσκησαν οι μεγάλοι Σοβιετικοί κινηματογραφιστές στους Δυτικούς σκηνοθέτες».
Αναλυτικά το πρόγραμμα του τριημέρου έχει ως εξής:
Πέμπτη 7 Δεκέμβρη
-- 18.00: «Οκτώβρης» (1928) του Σεργκέι Αϊζενστάιν.
-- 20.00: Θα πραγματοποιηθεί χαιρετισμός από τον Πολιτιστικό Οργανισμό του δήμου Πατρέων και θα ακολουθήσει η εισηγητική ομιλία για τις ταινίες από τον Βελισσάριο Κοσσυβάκη, καλλιτεχνικό διευθυντή της «New Star». Θα προβληθεί η ταινία «Απεργία» (1924) του Σεργκέι Αϊζενστάιν.
Παρασκευή 8 Δεκέμβρη
-- 18.00: «Ενθουσιασμός - Η Συμφωνία του Ντονμπάς» (1931) του Τζίγκα Βερτόφ και «Η Δεσποινίς και ο Αλήτης» (1918) των Εβγένι Σλαβίνσκι και Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι.
-- 20.00: «Ο Ανθρωπος με την Κινηματογραφική Μηχανή» (1929) και «Kino Pravda no.21» (1925) του Τζίγκα Βερτόφ.
Σάββατο 9 Δεκέμβρη
-- 18.00: «Παιδαγωγικό Ποίημα» (1955) των Μ. Μαγιέβσκαγια - Α. Μασλιουκόβι.
-- 20.00: «Ευτυχία» (1934) του Αλεξάντρ Μεντβέντκι και «Ο Λένιν ζει» (1958) του Μιχαήλ Ρομ.
Ανάμεσα στα τραγούδια που ακούστηκαν στις συναυλίες ήταν ο «Ιερός Πόλεμος», συνθέτης του οποίου ήταν ο Βασίλιεβιτς Αλεξαντρόφ, πρώτος διευθυντής της χορωδίας, «Κατιούσα», «Καλίνκα» και «Γερανοί», που αφιερώθηκε στα εκατομμύρια νεκρών του Κόκκινου Στρατού κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και ρωσικά παραδοσιακά τραγούδια. Το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με το τραγούδι «Οταν σφίγγουν το χέρι», των Γιάννη Ρίτσου και Μίκη Θεοδωράκη, ερμηνευμένο σε άψογα Ελληνικά.
Η Χορωδία του Κόκκινου Στρατού ξεκίνησε το 1928 ως μουσικό σύνολο αποτελούμενο από 12 στρατιώτες, με βασική αποστολή να ψυχαγωγεί τα σοβιετικά στρατεύματα οπουδήποτε στον κόσμο, και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '30 είχε φτάσει να απασχολεί 300 καλλιτέχνες ενώ η φήμη του είχε ξεπεράσει τα σύνορα της χώρας. Στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έδωσε πάνω από 1.500 συναυλίες, πολλές από αυτές και στην πρώτη γραμμή, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην ενίσχυση του ηθικού του Κόκκινου Στρατού.
Αυτήν τη στιγμή το συγκρότημα «Αλεξαντρόφ» είναι η επίσημη στρατιωτική χορωδία των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Ο Τζόνι Χάλιντεϊ, κατά κόσμον Ζαν - Φιλίπ Σμετ, γεννήθηκε στις 15 Ιούνη του 1943 και έζησε μια πολυτάραχη προσωπική και επαγγελματική ζωή. Η καριέρα του ξεκίνησε το 1959 και το 1960 κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο «Hello Johnny». Εχει πουλήσει πάνω από 100 εκατομμύρια δίσκους. Θεωρούνταν ο Γάλλος «Ελβις Πρίσλεϊ» και υπήρξε το είδωλο της νεολαίας στη Γαλλία.
Πολλοί άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών με δηλώσεις και αναρτήσεις έχουν σταθεί στο πλευρό της. Αναφέρουμε ενδεικτικά: Ο τραγουδοποιός Παντελής Θαλασσινός σχολιάζοντας τους επικριτές της ανέφερε ότι κανείς δεν θα ασχολούνταν εάν στη συνέντευξή της υποστήριζε ότι θαυμάζει το «ευρωπαϊκό σύστημα». Η Τάνια Τσανακλίδου, απευθυνόμενη στην Ν. Μποφίλιου, σχολίασε ανάμεσα στα άλλα ότι «όταν μας βρίζουν αυτοί που σιχαινόμαστε πάει να πει ότι δεν έχουμε χάσει το δρόμο μας» και ο τραγουδοποιός Στάθης Δρογώσης ανέφερε ότι «βρίζετε ένα κορίτσι που τραγουδάει σε χιλιάδες κόσμο χωρίς να αλλάξει τις απόψεις της από τότε που ξεκίνησε». Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Ελενα Ακρίτα σε ανάρτησή της σημείωσε: «Δεν υπάρχει debate εδώ. Οταν έναν άνθρωπο τον φτύνει φασίστας, είσαι με τον άνθρωπο. Τέλος».
Την ίδια στιγμή, συνεχίζεται η επίθεση στην τραγουδίστρια και στη λίστα των ...«θιγμένων» από όσα είπε προστέθηκε και ο Σταύρος Θεοδωράκης, εγκαλώντας τη μάλιστα με ...νουθεσίες, που αφορούν την επαγγελματική της ιδιότητα, ότι «δε σκέφτεσαι καθόλου τις ευθύνες σου για όλους αυτούς που σε ακολουθούν». Οι αντιδράσεις όλων αυτών - από τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής μέχρι διάφορες «προσωπικότητες» και έντυπα, που επιτελούν πολύ πρόθυμα το ρόλο του υποστηρικτή της αντιδραστικής ΕΕ και της σαπίλας του καπιταλιστικού συστήματος - εξηγούνται απόλυτα. Κι αυτό γιατί η Ν. Μποφίλιου, που είναι ιδιαίτερα αγαπητή στη νεολαία, εξέφρασε θαρραλέα την άποψή της και δηλώνει δημόσια την πίστη της στην οργανωμένη πάλη. Γι' αυτό και έσπευσαν με χυδαία σχόλια και ραφιναρισμένο αντικομμουνισμό να της επιτεθούν και να επιχειρήσουν να την αποδομήσουν.