Με τη μαχητική κινητοποίηση - που για άλλη μια φορά βρήκε απέναντί της τις δυνάμεις καταστολής - οι αγρότες, αφού κατήγγειλαν τη «μαγική εικόνα» που παρουσιάζει η κυβέρνηση για την εξέλιξη της αποκατάστασης της περιοχής έναν χρόνο μετά τις καταστροφικές πλημμύρες, ξεκαθάρισαν ότι θα συνεχίσουν τον αγώνα προκειμένου να αποζημιωθούν πλήρως για τις καταστροφές που προκάλεσαν οι περσινές πλημμύρες και να υλοποιηθούν μέτρα στήριξης και αποκατάστασης, πραγματικής προστασίας από φυσικές καταστροφές μέσα από έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό διαχείρισης του νερού και αντιπλημμυρικής θωράκισης, ώστε να μπορέσουν να ζήσουν αξιοπρεπώς στον τόπο τους.

Κατά την κινητοποίηση μάλιστα οι αγρότες του δήμου Αγιάς κατήγγειλαν πως παρότι ο δήμος τους κηρύχθηκε πλημμυρόπληκτος, έχουν αποκλειστεί από την καταβολή αποζημιώσεων.

Αντίστοιχα, οι αγρότες και κτηνοτρόφοι της Μαγνησίας κατήγγειλαν ότι δεν έχει γίνει δίκαιη καταβολή των αποζημιώσεων, οι οποίες μάλιστα δεν ανταποκρίνονται στις ζημιές που υπέστησαν οι παραγωγοί. Επιπλέον, για κάποια προϊόντα, όπως κάστανα, δεν έχει δοθεί ούτε ευρώ.

Στο πλαίσιο της κινητοποίησης αντιπροσωπεία των αγροτών και κτηνοτρόφων συναντήθηκε με εκπροσώπους του κυβερνητικού κλιμακίου, απαιτώντας συγκεκριμένες απαντήσεις. Στη συνάντηση οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, αφού επανέλαβαν τα μεγάλα λόγια και τις υποσχέσεις που δίνουν εδώ και έναν χρόνο, ζήτησαν ...υπομονή και κατανόηση!

Ωστόσο είναι γνωστό ότι κυβέρνηση και περιφερειακή αρχή προκρίνουν έργα στο πλαίσιο της εγκληματικής πολιτικής «κόστους - οφέλους», ενώ την ίδια ώρα αντιμετωπίζουν τη μεγάλη καταστροφή ως «ευκαιρία» για να προχωρήσει ο συνολικότερος σχεδιασμός του κεφαλαίου, που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει τη διαχείριση των νερών με στόχο την παραπέρα εμπορευματοποίηση και την «αλλαγή» στις καλλιέργειες, στο όνομα της «εξοικονόμησης νερού, «προγράφοντας» τους βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφους, που δεν χωρούν στα σχέδια της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ).

Σε ανακοίνωσή του ο Αγροτικός Σύλλογος Τυρνάβου, σχολιάζοντας τη συνάντηση που είχε με το κυβερνητικό κλιμάκιο στο πλαίσιο της κινητοποίησης, τονίζει μεταξύ άλλων: «Οι μάσκες δεν άργησαν να πέσουν για πολλούς, αφού από τον Μάιο του 2023 που είχαμε την εκδήλωση του καταστροφικού περονόσπορου για την αμπελοκαλλιέργεια όλης της χώρας ακούγαμε μεγάλα λόγια από βουλευτές και υπουργούς, όπως και από διάφορους κυβερνητικούς ψευτοπαράγοντες, ότι θα έρθουν οι αποζημιώσεις. Βλέπετε, είχαμε δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, όπως αργότερα και ευρωεκλογές.

Τώρα που δεν υπάρχει κάποια εκλογική αναμέτρηση, η κυβέρνηση στέλνει τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης να μας ξεκαθαρίσει πως πρέπει να ξεχάσουμε τέτοιου είδους αποζημιώσεις, όπως του περονόσπορου και της ακαρπίας στις δενδρώδεις καλλιέργειες, διότι δεν τους φτάνουν τα λεφτά όπως λένε, καθώς το πρόβλημα είναι πανελλαδικό και είναι πολλά τα στρέμματα, όπως διαρρέουν σε όλους τους τόνους. Λεφτά υπάρχουν για να στέλνει εκατομμύρια το ελληνικό κράτος για τον πόλεμο στην Ουκρανία, για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους όμως χρήματα δεν έχουν, μόνο κοροϊδία. Στέλνουμε μήνυμα σε όλους τους συναδέλφους μας να είναι σε επαγρύπνηση για να οργανώσουμε νέους αγώνες».

Συνολικά το παγκόσμιο βάρος χρέους - που έρχεται σε μεγάλο βαθμό από ανεπτυγμένες χώρες - όπως ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Γερμανία κ.ο.κ. - αποτελεί τη μεγαλύτερη, ταχύτερη και πιο ευρεία αύξηση χρέους από την εποχή του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Πρόκειται για μοχλό πρωταρχικής συσσώρευσης, όπου το βάρος αναλαμβάνουν οι κυβερνήσεις και το πληρώνουν οι λαοί, οι λαϊκές τάξεις, οι μισθωτοί και οι εργαζόμενοι.

Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους είναι πλέον περισσότερο από τις στρατιωτικές δαπάνες της χώρας που αγγίζουν το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια, ενώ ο λογαριασμός για τόκους αναμένεται να αυξηθεί περαιτέρω. Με φόντο δε τις προεδρικές εκλογές, θα πρέπει να σημειωθεί πως κανένα από τα δύο πολιτικά κόμματα δεν αντιμετωπίζει τη δημοσιονομική βιωσιμότητα των ΗΠΑ. Τουναντίον, ανταγωνίζονται πώς διαχειριστικά θα στηρίξουν πιο καλά τις απαιτήσεις του μονοπωλιακού κεφαλαίου και των εταιρειών, των οποίων η λειτουργία και η αυξημένη φοροαποφυγή βαθαίνουν τις ανισότητες και συρρικνώνουν τα λαϊκά εισοδήματα.

Ο Μαρξ έδειξε ότι η αύξηση του δημόσιου χρέους ενθαρρύνει την κερδοσκοπία που ασκούν καπιταλιστές και τράπεζες. Εμπεδώνονται έτσι η δικτατορία της αγοράς και μια τάξη οικονομικής ολιγαρχίας. Επιπλέον, το χρέος, διευρύνοντας την κερδοσκοπία, ενισχύει την «οικονομική αριστοκρατία», την οποία ο Μαρξ περιέγραψε ως «γόνο τραπεζοκρατών, χρηματιστών, ενοικιαστών, μεσιτών κ.λπ.», που συγκέντρωσε περιουσίες από τις συναλλαγές και την κατοχή κρατικών τίτλων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το αστικό κράτος, με μοχλό το δημόσιο χρέος, επιτρέπει στις εταιρείες να κερδίσουν από την κερδοσκοπία, σε μια διαδικασία όπου οι καπιταλιστές τείνουν να γίνουν ενοικιαστές.

Για τον Μαρξ, τα φορολογικά έσοδα που τελικά χρειάζονται για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους χρηματοδοτούνται από την υπερφορολόγηση «των πιο αναγκαίων μέσων διαβίωσης». Αυτή η υπερφορολόγηση δεν είναι τυχαία: Είναι μια εδραιωμένη πολιτική αρχή του καπιταλιστικού κράτους για το χρέος, που ως τέτοια, υφαρπάζει το εισόδημα των λαϊκών τάξεων προς όφελος πάντα της τάξης των δημόσιων πιστωτών. Διευρύνονται έτσι οι ανισότητες σ' έναν κόσμο όπου η «οικονομική αριστοκρατία» διαθέτει περισσότερο πλούτο από τα φτωχότερα 4,6 δισεκατομμύρια ανθρώπων, τα οποία αποτελούν το 60% του πληθυσμού στον πλανήτη.

Επομένως ουδεμία προσδοκία πρέπει να αναμένει ο λαός από τις πολιτικές και τις πρακτικές λαθροχειρίας των αστικών κυβερνήσεων. Το χρέος είναι του κεφαλαίου, και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπισθεί. Τη δε λύση του δημόσιου χρέους από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων και αναγκών μπορεί να δώσει μόνο η μονομερής διαγραφή του από την εργατική εξουσία. Εκεί χρειάζεται να ενισχυθεί ο αγώνας και, συνάμα, να ενταθεί η συμμαχία και συμπόρευση του λαού με το ΚΚΕ.