Οπως σημειώνει η ΚΝΕ στο κάλεσμά της:

«Στη χρονιά που πέρασε συμπληρώθηκαν 150 χρόνια από την Παρισινή Κομμούνα. Στο πλαίσιο της επετείου η ΚΝΕ ανέπτυξε μια πλούσια πολιτική - πολιτιστική δραστηριότητα, επιδιώκοντας τα διδάγματα της επετείου να αποτελέσουν κίνητρο για δράση στο σήμερα, να δώσουν έμπνευση στα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ. Είναι εφόδιο για κάθε νέο επαναστάτη η πείρα του κομμουνιστικού κινήματος στα πρώτα του βήματα.

Στον απόηχο αυτής της δραστηριότητας, επιλέγουμε την προβολή της συγκεκριμένης θεατρικής παράστασης. Μάλιστα, 18 Μαρτίου ήταν η πρώτη μέρα από τις 72 που διήρκεσε η πρώτη "έφοδος στον ουρανό" του προλεταριάτου!

Στόχος της παράστασης είναι ο θεατής να γνωρίσει αυτά τα ιστορικά γεγονότα, το τι ήταν η Παρισινή Κομμούνα, να γνωρίσει μαζί τους τον ίδιο τον Μαρξ και τις ιδέες του. Ταυτόχρονα να δημιουργήσει προτροπή για περαιτέρω γνώση αυτού του ιστορικού γεγονότος, η εμπειρία του οποίου είναι επίκαιρη μέχρι και σήμερα».

Συντελεστές της παράστασης είναι στο θεατρικό κείμενο και τη δραματουργία η Ελένη Ζαφειρίου, στην σκηνοθεσία ο Κώστας Σταματόπουλος, στα σκηνικά και στα κοστούμια η Βίκυ Πάντζιου, στη μουσική ο Ορέστης Ζαφειρίου, στο φωτισμό ο Ακης Βαλεργάκης, στην κίνηση η Αννα Λιανοπούλου, στο Video art ο Αντώνης Δελαπόρτας, στα γραφιστικά ο Γιάννης Κλεφτογιάννης.

Ερμηνεύει ο Δημοσθένης Φίλιππας. Συμμετέχει επί σκηνής η Αννα Λιανοπούλου.

Η είσοδος είναι δωρεάν και θα γίνεται με προσκλήσεις οι οποίες διακινούνται από τις Οργανώσεις της Οργάνωσης Περιοχής Αττικής.

Συμμετέχουν επιστήμονες και καλλιτέχνες, οι οποίοι ρίχνουν φως στην ιδιαίτερη μουσική προσωπικότητα του συνθέτη, ο καθένας από το δικό του πρίσμα. Η βραδιά πλαισιώνεται από ένα σύντομο μουσικό πρόγραμμα με τραγούδια για φωνή και πιάνο και έργα για πιάνο του συνθέτη.

Ο Δ. Δραγατάκης είναι ένας από τους κορυφαίους Ελληνες συνθέτες λόγιας μουσικής. Παραγωγικότατος, έγραψε μουσική για τα περισσότερα μουσικά είδη, με τον συνολικό αριθμό των έργων του να υπερβαίνει τα 140. Συνέθεσε συμφωνικά έργα, κοντσέρτα, έργα μουσικής δωματίου, φωνητικά, σολιστικά κ.λπ. Ανάμεσα στα έργα του είναι και η «Συμφωνία αρ. 1» για ορχήστρα (1959) «αφιερωμένη στην ΕΠΟΝ (τη νεολαία της Εθνικής Αντίστασης)».

Παρά την αρχική μαθητεία του με τους Λ. Ζώρα και Μ. Καλομοίρη, δεν ταυτίστηκε ποτέ με το ύφος της Εθνικής Μουσικής Σχολής. Αντίθετα, υπήρξε κυρίως αυτοδίδακτος συνθέτης, καθώς οι επιδράσεις από τη μουσική του τόπου καταγωγής του, τα μουσικά ρεύματα της εποχής του (η μουσική πρωτοπορία των δεκαετιών του '60 και του '70) και κυρίως η προσωπική του αντίληψη για τη μουσική τέχνη διαμόρφωσαν ουσιαστικά τη δημιουργική του γλώσσα.

Η αποδοχή και η αναγνώριση που κέρδισε η μουσική του Δραγατάκη είναι κυρίως αλληλένδετη με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Ηταν ένας δημιουργός σύγχρονος, που αφουγκραζόταν τα μηνύματα της εποχής του και τα εξέφραζε μέσα από τη μουσική του, ένας δημιουργός που ενέτασσε σταθερά την ελληνική μουσική παράδοση - και ιδιαίτερα την ηπειρώτικη - στο έργο του. Ηθελε η τέχνη να προσεγγίζει τον απλό άνθρωπο και να μην απευθύνεται μόνο στους «ειδικούς».

Ελεύθερη είσοδος με δελτία προτεραιότητας κατόπιν ηλεκτρονικής κράτησης στο https://www.eventbrite.com/e/262454597767

Ο επιμελητής της έκθεσης, Τάκης Μαυρωτάς, επισημαίνει στον κατάλογο της έκθεσης: «O Εγγονόπουλος με λογισμό και όραμα κινείται από το παρόν στο παρελθόν, από το όνειρο στον μύθο και από την πραγματικότητα στη φαντασίωση. Αδιαπραγμάτευτα ειλικρινής και ανιδιοτελής απέναντι στη ζωή, αντιμετώπισε με θάρρος τους επικριτές και πολέμιούς του, αντιπαραθέτοντας τη ζωγραφική και την ποίησή του, οι οποίες είναι έντονα συνδεδεμένες με τα όνειρα και τους ονειρικούς μηχανισμούς, με το παράλογο και τη "ζούρλια", μια λέξη που συχνά χρησιμοποιούσε ο ίδιος (...).

Η ζωγραφική για τον Εγγονόπουλο ήταν μια άσκηση πνευματικής ελευθερίας. Δούλευε καθημερινά με μαεστρία, ενίοτε ελαιογραφίες, με τον ίδιο τρόπο που δούλευε την αυγοτέμπερα, χρησιμοποιώντας λιγοστά καθαρά και λαμπερά χρώματα, όπως την ώχρα, το μπλε του κοβαλτίου ή το ούλτρα μαρίν, το βαθύ πράσινο και το κόκκινο και άλλοτε υδατογραφίες, όπου σε αρκετές από αυτές προσέθετε σινική μελάνη. Ξεκινούσε πάντα με ένα bozzetti, όπως ο ίδιος το αποκαλούσε, δηλαδή με την απόδοση του οράματός του σε χαρτί, μικρών διαστάσεων, ζωγραφισμένο από υδατοχρώματα και σινική μελάνη, ακόμη και χρωματιστά μολύβια. Στη συνέχεια, προχωρούσε στην ακριβή αποτύπωση του σχεδίου, χρησιμοποιώντας μολύβι ή κάρβουνο ή και τα δύο μαζί. Ετσι, με ακρίβεια, το αποτύπωνε το σχέδιο πάνω στον μουσαμά, το ξύλο ή το χαρτόνι για να ολοκληρώσει, με την επιλογή των χρωμάτων, τους μνημειακούς του πίνακες. Πρωταγωνιστές του ήταν οι ανθρώπινες μορφές. Ευθυτενείς, καλλίγραμμες, με δηλωτικές κινήσεις, αλλά με ανύπαρκτα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του προσώπου τους. Αυτές οι απρόσωπες μορφές μάς βυθίζουν στον χρόνο, φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με μοναχικούς ήρωες ή ερωτικά ζευγάρια, από την μυθολογία και τη λογοτεχνία, την ιστορία και την ποίηση...».

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 19 Ιούνη.

Ωρες λειτουργίας: Δευτέρα - Κυριακή: 10.00-18.00, Πέμπτη: 10.00-20.00.