Εκατόν εξήντα επτά καλλιτέχνες (μουσικοί, μεταφραστές, σκηνοθέτες, σκηνογράφοι, ηθοποιοί, οι περισσότεροι μη μέλη του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών) υπογράφουν ανοιχτή επιστολή (σ.σ. επιστολή που δεν έφτασε στην εφημερίδα μας), εκφράζοντας την πλήρη αντίθεσή τους στις θέσεις του ΣΕΗ για το Ελληνικό Φεστιβάλ και τις επιλογές του προέδρου του Γιώργου Λούκου, που διαρκώς μειώνει τις ελληνικές παραγωγές στο Ηρώδειο και την Επίδαυρο.

«Το Σωματείο», γράφουν, «φαίνεται να αγνοεί και να περιφρονεί επιδεικτικά τόσο την ποσότητα όσο και την ποιότητα των ελληνικών και ξένων παραγωγών που φιλοξένησε πέρυσι και φιλοξενεί και φέτος το Φεστιβάλ, υποστηρίζοντας έναν αμφιλεγόμενο ελληνοκεντρισμό. Διατυπώνει απόψεις περί "εισαγωγής πολιτισμού", το 2007, και δείχνει έτσι ότι δεν έχει καμία γνώση για τα ευρωπαϊκά φεστιβάλ, καμία ανάγκη ανταλλαγής σκέψεων και εικόνων, περιφρονώντας επιδεικτικά το ευρωπαϊκό θέατρο, απαξιώνοντας τη δουλειά σκηνοθετών με παγκόσμιο κύρος, αγνοώντας ακόμα και το κοινό και τη μοναδική του ευκαιρία να δει στη χώρα μας παραστάσεις με διεθνή αναγνώριση».

Αυτό κατάλαβαν ότι λέει το ΣΕΗ; Δεν είναι περίεργο βέβαια, αφού το μεγαλύτερο μέρος του Τύπου μόνο σχολίασε τις θέσεις του ΣΕΗ και κανένα απόσπασμα από τις απόψεις του δε φιλοξένησε. Το ΣΕΗ προσπάθησε να υπερασπιστεί την ελληνικότητα του φεστιβάλ, χωρίς να φέρνει σε αντιπαράθεση αξιόλογες ξένες παραγωγές. Αντίθετα, όσοι υπερασπίζονται τις επιλογές του Γ. Λούκου, απαξιώνουν την ελληνική θεατρική δραστηριότητα και τους Ελληνες καλλιτέχνες, αμφισβητώντας ακόμη και το αρχαίο δράμα με έναν τρόπο. Δεν αρκεί να βλέπεις το «ωραίο» και το «σπουδαίο», αν δε συντελείς με ωραία και σπουδαία.

Και πού διάβασαν ότι το ΣΕΗ «εμφανίζει τους Ελληνες ηθοποιούς ως φερέφωνα ξένων επιλογών;». Γιατί τόση διαστρέβλωση;

Οσο για το ειρωνικό «ανησυχεί το ΣΕΗ για την επαρχία, αλλά δεν ανησυχεί για το επίπεδο των παραστάσεων που με πρόσχημα την εμφάνισή τους στο Φεστιβάλ, επί σειρά ετών, έκαναν την επαρχία κομμάτι μιας κερδοφόρας επιχείρησης με πολύ αμφιλεγόμενα αποτελέσματα» και εδώ κάποιο λάθος γίνεται. Φυσικά και οφείλει να ανησυχεί το ΣΕΗ για την επαρχία... και για το επίπεδο ανησυχεί και πρώτο φωνάζει να μη συνεχιστεί η υποβάθμιση των ΔΗΠΕΘΕ, που ξεκίνησαν με τις καλύτερες προοπτικές και οι ηγεσίες του ΥΠΠΟ τα εγκατέλειψαν στο έλεος των Τοπικών Αυτοδιοικήσεων και των κομματικών επιλογών. Ανησυχεί για τις συνθήκες παρουσίασης των έργων στην επαρχία, σε γήπεδα κλπ. των θιάσων που περιοδεύουν. Και όσοι υπογράφουν, έπρεπε να ανησυχούν και να πρωτοστατούν στον αγώνα για αναβάθμιση.

Γεννιέται το ερώτημα: Γιατί αυτή η επίθεση στο ΣΕΗ; Γιατί δεν εκφράζουν απλά τη στήριξή τους στην πολιτική της κυβέρνησης και τον Γιώργο Λούκο;

Αφιέρωμα στο σλοβακικό κινηματογράφο διοργανώνει το ΥΠΠΟ και η σλοβακική πρεσβεία (12-18/4) στο «Τριανόν» στην Αθήνα και από 26/4-2/5 στη Θεσσαλονίκη, στον κινηματογράφο «Παύλος Ζάννας».

Θα προβληθούν 9 ταινίες, σε πρώτη προβολή, μεταξύ αυτών και «Ο κήπος» (1995) του Μάρτιν Σούλικ, που προβλήθηκε σε διεθνή φεστιβάλ (Κάρλοβι Βάρι και Τορίνο), και απέσπασε βραβεία καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και κριτικών.

Το αφιέρωμα φέρει τον υπερφίαλο τίτλο «Η άνοιξη του σλοβάκικου κινηματογράφου» (σ.σ. «εκ του πονηρού» λανθάνουσα παραπομπή στην αντεπαναστατική απόπειρα, το 1968, στην πρώην Τσεχοσλοβακία) αν και είναι πασίγνωστη η άλωση και της πρώην τσεχοσλοβάκικης κινηματογραφικής υποδομής από το Χόλιγουντ.

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης διοργανώνει αφιέρωμα στον Βρετανό σκηνοθέτη Πίτερ Γουάιτχεντ στο «Ολύμπιον» (12 - 18/4) και στο «Μικρόκοσμος» (24/4-2/5) της συμπρωτεύουσας.

Ο Πίτερ Γουάιτχεντ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους πρωτοποριακούς Βρετανούς κινηματογραφιστές της δεκαετίας του '60, με το έργο του να αποτελείται κυρίως από ντοκιμαντέρ. Εγινε γνωστός και για τα μουσικά «βίντεο-κλιπ» και τις ταινίες του για συγκροτήματα όπως οι «Rolling Stones», οι «Pink Floyd» και οι «Led Zeppelin». Επηρεάστηκε από το Direct Cinema και τον Γκοντάρ, δημιουργώντας ένα προσωπικό καλλιτεχνικό υβρίδιο, που ενώνει το σινεμά με άλλες τέχνες (θέατρο, μουσική κλπ), και η αμεσότητα του ντοκιμαντέρ (που ενισχύεται με τη χρήση κάμερας στο χέρι) συναντά την ποίηση και την πολιτική.

Αποσπάσματα από το έργο του «Ολη τη μουσική μέσ' την αγάπη βάλε», σε ποίηση Κωστή Παλαμά, παρουσιάζει σήμερα ο συνθέτης Μιχάλης Τερζής στον πολυχώρο «Τσάι στη Σαχάρα». Θα ακουστούν, επίσης, τραγούδια από την πρόσφατη και την παλιότερη δισκογραφία του, «Με το χρόνο θα παίξω», η «Ωδή των οδών», «Το παραμύθι μου», «Τα τραγούδια της θάλασσας» κ.ά. Τραγουδούν: Μαρία Σουλτάτου, Τάκης Φάβιος, Νίκη Βαλσάμη και το φωνητικό συγκρότημα «Επωδός». Πιάνο θα παίξει ο συνθέτης.