Ο ίδιος κατατάσσει εαυτόν στους "λοχαγούς" του Κινήματος. Το όνομά του Σ. Μανίκας. Ετάχθη αλληλέγγυος του Κ. Σημίτη και του εκσυγχρονισμού που επαγγέλλεται. Κι ενώ ως "στρατιωτικός" θα έπρεπε να ασχολείται με τα όσα τραγελαφικά διαδραματίζονται στο υπουργείο Αμυνας και τον επιτελάρχη Γεράσιμο, αυτός ασχολείται με θεωρητικά θέματα γύρω από το σοσιαλισμό. Ετσι, σε βαρύγδουπη συνέντευξή του στην ΕΠΟΧΗ της προηγούμενης Κυριακής, αποφαίνεται ως άλλος Αλτουσέρ "... θα 'λεγα πως πολύ δύσκολα μπορεί να ορίσει το ΚΚΕ ως Αριστερά".Λίγο παρακάτω εντάσσει τον εαυτό του και τον "ΣΥΝ" στο χώρο αυτό! Ψυχραιμία κ. "λοχαγέ". Η χώρα μας είναι μικρή κι όλοι γνωριζόμαστε. Εξάλλου την περίοδο αυτή υπάρχουν και οι κρίσεις στο στράτευμα. Φροντίστε καλύτερα την καριέρα σας κι αφήστε την Αριστερά σ' αυτούς που και ανήκουν και αγωνίζονται γι' αυτήν. Εσείς ούτε στη μια κατηγορία ανήκετε, ούτε στην άλλη. Στρουμφοσοσιαλιστές σας είχε αποκαλέσει κάποτε ο Α. Ελεφάντης, χωρίς να διαμαρτυρηθεί κανείς από σας. Ισως γιατί βλέπατε τους εαυτούς σας στη χώρα του στρουμφ σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Κι έτσι είναι. Προς τι λοιπόν οι ενασχολήσεις σας με το σοσιαλισμό;

Μπορεί η κατασκευή, η χρήση και η διατήρηση χημικών όπλων να έχει απαγορευτεί διεθνώς, όμως ένας νέος εφιάλτης έχει πανικοβάλει χώρες που διατηρούσαν μεγάλα αποθέματα. Παράδειγμα οι ΗΠΑ, που έχουν αποθηκευμένους 29.500 τόνους. Κι ενώ είχαν δεσμευτεί να τα καταστρέψουν μέχρι τέλους του 1994 δόθηκε παράταση για το 2004. Κι αυτό, γιατί μόνο το 3.3% του χημικού οπλοστασίου κατορθώθηκε να αποτεφρωθεί. Οσο για το κόστος που απαιτείται, υπολογίζεται να ξεπεράσει τα 12 δισ. δολ. Οχτώ πολιτείες, μεταξύ των οποίων το Κεντάκι, η Ιντιάνα, η Αλαμπάμπα, η Χαβάη κ.ά, ουσιαστικά ζουν πάνω σε ωρολογιακές βόμβες...

Ο νεοφιλελευθερισμός έχει πάρει αμπάριζα και σαρώνει ό,τι βρει στο διάβα του παγκοσμίως. Πρώτα θύματα, ποιοι άλλοι από τους εργαζόμενους. Τα συνδικάτα αποτελούν οπωσδήποτε φραγμό στα σχέδια των καπιταλιστών. Σε μια ενδιαφέρουσα μελέτη του Τζορτζ Ρος παρέχονται ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία για το ποσοστό (%) των συνδικαλισμένων στις αναπτυγμένες χώρες. Ετσι, για τις Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Σουηδία, Βρετανία, ΗΠΑ για το 1970 έχουμε αντίστοιχα: 22.3, 33, 36.3, 67.7, 44.8, 23.2 ενώ το 1990: 9.8, 32.9, 38.8, 82.5, 39.1, 15.6. Ποσοστά που πρέπει να αναστραφούν.

Το βιβλίο αυτό του Α. Καναβάρη (σ.σ. δικαστικού συμβούλου της στρατιωτικής Δικαιοσύνης) κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες και θέτει θέματα που ειδικά αυτή την περίοδο λόγω της ελληνοτουρκικής κρίσης είναι δύσκολο να συζητηθούν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι σημαντικά. Το αντίθετο θα λέγαμε, μια και αφορούν μια ειδική κατηγορία στρατευμένων. Αφορμή είχε αποτελέσει η εξέγερση στις Φυλακές της Αυλώνας το Γενάρη του 1994, που στην κυριολεξία εξαφανίστηκε από την πλειοψηφία των ΜΜΕ που είναι λαλίστατα σε άλλες περιπτώσεις. Επίσης, υπάρχει το θέμα των αντιρρησιών συνείδησης (σ.σ.: η μελέτη εξετάζει μόνο τους Μάρτυρες του Ιαχωβά) που εξετάστηκε από την ΕΕ και ζητήθηκαν από την Ελλάδα εξηγήσεις για την αντιμετώπισή τους και το ισχύον νομικό καθεστώς. Τέλος, έχουμε το νέο στρατιωτικό Π.Κ, (ν. 2287/95) που ναι μεν έκανε κάποια θετικά βήματα, αλλά ήταν πολύ δισταχτικά. Η εργασία του Α.Κ. εξετάζει τα δημογραφικά χαρακτηριστικά των κρατουμένων, την ποινική κατάσταση και καταλήγει σ' ορισμένα βασικά συμπεράσματα τόσο για τους ποινικούς, όσο και για τους θρησκευτικούς αντιρρησίες συνείδησης. Μελέτη ενδιαφέρουσα για όσους τον εκσυγχρονισμό δεν τον βλέπουν σαν εναλλαγή κομματικών στρατηγών και δε θεωρούν τους στρατευμένους πολίτες β' κατηγορίας.

Πριν από δυο μήνες ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, απαντώντας εγγράφως σε Ερώτηση του βουλευτή Α. Βαρίνου (αριθ. 3431) που είχε κατατεθεί στις 13/11/95, σχετικά με το Κοκκιναρά, δήλωνε "... το δασόκτημα περιλαμβάνεται εντός των ορίων της Α' ζώνης του Πεντελικού... επιτρέπονται χρήσεις γεωργικές, αναψυχής, αθλητισμού, η ανέγερση αναψυκτηρίων, κτιρίων αθλητισμού και ορειβατικών καταφυγίων.... δεν είναι δυνατή η δόμηση κατοικίας και η εν γένει οικιστική ανάπτυξη εις την ως άνω περιοχή...". Στις 9 του Γενάρη είδε το φως της δημοσιότητας προκήρυξη δημόσιου διαγωνισμού της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας "περί αξιοποίησης εκκλησιαστικού αγροκτήματος Κοκκιναρά", που έφερε την υπογραφή του αρχιμανδρίτη Α. Αβραμιώτη. Σ' αυτήν αναφέρεται η εκποίηση 3.700 στρεμμάτων και ζητούνται προσφορές μέχρι την 1/4/96. Οι ενδιαφερόμενοι παραπέμπονται στην οικονομική υπηρεσία της Εκκλησίας για περισσότερες λεπτομέρειες. Η όλη ιστορία ξεκίνησε έπειτα από την προσφορά 2.7 δισ. ελβετικής εταιρίας. Σύμφωνα με δημοσιεύματα - που ποτέ δε διαψεύστηκαν - η εν λόγω εταιρία (MIRNA AG) από το καλοκαίρι του 1994 έδειξε ενδιαφέρον για "αξιοποίηση" της συγκεκριμένης περιοχής. Στόχος η οικοπεδοποίηση και η κατασκευή μονοκατοικιών σε έκταση 3 στρεμμάτων και η οικοδόμηση εμπορικών κτιρίων. Η Μονή Πετράκη που φέρεται ως ιδιοκτήτρια, θα εισπράξει 110 εκατομμύρια δολάρια, ενώ για το έργο θα δαπανηθούν 1.700 εκατ. δολ. Η εταιρία υποστηρίζει ότι θα εισρεύσουν 1,7 δισ. και θα δημιουργηθούν 3.000 θέσεις εργασίας. Η πρόταση έχει γίνει κατ' αρχήν δεκτή. Ομως το ζήτημα είναι πώς θα περάσει απ' το ΥΠΕΧΩΔΕ και τον Οργανισμό Αθήνας (που κι αυτός αντιτίθεται στην οικοπεδοποίηση). Οι κληρικοί ενημερωμένοι καλύτερα από μας, σίγουρα θα γνωρίζουν πολλά περισσότερα. Εξ ου και η μη ανησυχία τους. Το αστείο είναι ότι στην τρίτη παράγραφο της προκήρυξης ζητείται από τους ενδιαφερόμενους "... να υποβάλλουν ολοκληρωμένες προτάσεις με στόχο την επίτευξη των καλύτερων οικολογικών και κοινωνικών αποτελεσμάτων".Δε φτάνει που προσπαθούν να ξεπουλήσουν τη δασική έκταση, μας δουλεύουν κι από πάνω. Ισως έχουν κατά νου τη ρήση "μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι"", υπονοώντας προφανώς όλους εμάς τους κοινούς θνητούς.

Αν κάποιος ήταν οπαδός της μεταφυσικής,ίσως να πίστευε ότι η περιοχή του Φλοίσβου είναι στοιχειωμένη. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι μονίμως βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα.Δηλαδή εξηγείται, αλλά αυτό προϋποθέτει άλλου τύπου προσεγγίσεις, που μπορούν να δουν ότι πίσω από τις συνεχείς πιέσεις για "αξιοποίηση", "εκσυγχρονισμό", "ανάπλαση" κλπ. κρύβονται και παίζονται τεράστια συμφέροντα και ποσά. Η περιοχή είναι κάτι παραπάνω από προσοδοφόρα, μιας και συνδυάζει θάλασσα και ελάχιστη απόσταση από το κέντρο. Δεν πάει πολύς καιρός που το σοσιαλιστικό δίδυμο των κ.κ. Λιβανού και Λαλιώτη ήθελε τη μετατροπή της παραλίας σε καζίνο. Το 1/100 των καταγγελιών που ακούστηκαν από τον τηλεοπτικό ΣΚΑΪ την περίοδο αυτή (σ. σ.: που μάλλον είχε κάποια σχέση με την όλη υπόθεση που δε διευκρινίστηκε ποτέ) αν αληθεύει, τότε μιλάμε για ένα τεράστιο σκάνδαλο που αποφεύχθηκε στο παρά πέντε, όπως φυσικά και η περιβαλλοντική καταστροφή. Η όλη ιστορία κατέληξε με την καρατόμηση του υπουργού Τουρισμού, στον οποίο φόρτωσαν την όλη υπόθεση.

Το παρκάκι στο Φλοίσβο καλύπτει μια έκταση 125 στρεμμάτων και είναι μια πραγματική όαση για τους γύρω δήμους. Αγνωστο με ποια κριτήρια, ο ΕΟΤ στα πλαίσια της "ανάπλασης" του χώρου, κάνοντας ξαφνικά γιουρούσι - παλιότερα - είχε κατορθώσει να κόψει τα μισά δέντρα. Τα άλλα μισά δεν πρόλαβε, γιατί τους πήραν χαμπάρι οι κάτοικοι. Πάνω από 500 εκατομμύρια δημόσιου χρήματος ξοδεύτηκαν με πρόσχημα την κατασκευή πάρκινγκ.Λες κι αυτό ήταν το ζητούμενο. Κανείς φυσικά δεν τιμωρήθηκε, αν και είχαν υπάρξει συγκεκριμένες καταγγελίες για συγκεκριμένα άτομα. Κι ενώ έτσι είχε η κατάσταση, γνωστός επιχειρηματίας νυχτερινών κέντρων νοικιάζει ένα μικρό χώρο για καφετερία. Ετσι μετά από ένα ξύλινο μπαρ, ξεφύτρωσαν πίστες χορού. Κι ενώ όλοι νόμιζαν ότι ήταν "έργα" του ΕΟΤ, την περίοδο του "Ωνάσειου", που η όλη δραστηριότητα της κυβέρνησης εξαντλούνταν στις διασωληνωμένες ανακοινώσεις του καθηγητή Σκαλκέα και των βοηθών του κι ακονίζονταν τα μαχαίρια για την τελική σύγκρουση για την κατάληψη της εξουσίας, νέα έργα έκαναν την εμφάνισή τους. Ο επιχειρηματίας καταλαμβάνει έκταση 25 στρεμμάτων, ετοιμάζοντας με σιδηροκατασκευές χώρο που καλύπτει έκταση 500 - 1000 τ. μ. Και φυσικά όχι για την καφετερία. Ολες οι πληροφορίες μιλούν για σκυλάδικο. Και γιατί όχι; Αφού η όλη ιδεολογία που διαποτίζει την κυβέρνηση είναι η "αξιοποίηση" των πάντων στα πλαίσια της αγοράς και η δημιουργία καλού "επιχειρηματικού κλίματος", σε "παρκάκια" θα σταματήσουν; Οι κάτοικοι όμως έχουν άλλη γνώμη και ελπίζουμε ότι θα την επιβάλουν.