«Τείνει πλέον να γίνει παράδοση», ανέφερε ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Δελής, σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία της χώρας να υπάρχουν περίοπτες πινακίδες, στις οποίες αναγράφονται τα ονόματα δωρητών, συνήθως εφοπλιστών, όπως στον Αρχαιολογικό Χώρο της Ακρόπολης και στην Εθνική Πινακοθήκη. Επίσης, απαντώντας σε ισχυρισμούς της υπουργού Πολιτισμού, Λίνας Μενδώνη, ότι δεν θα υπάρχει κάποια επιγραφή με τα ονόματα των δωρητών της οικογένειας Λάτση στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, επισήμανε ότι, σύμφωνα με άρθρο της σύμβασης, κεντρική αίθουσα του Μουσείου θα έχει το όνομα του Ιωάννη και της Εριέττας Λάτση.

Τόνισε ότι δεν είναι πρωτόγνωρο το διαχρονικό ενδιαφέρον των κεφαλαιοκρατών για την αξιοποίηση της Παιδείας και του Πολιτισμού, ενώ με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης τα τελευταία χρόνια προωθείται και η περιβόητη «κοινωνική εταιρική ευθύνη», καλλιεργώντας την επικίνδυνη αυταπάτη ότι το κεφάλαιο μπορεί να έχει και κοινωνικό πρόσωπο και να φτάσει στο σημείο να βάλει τον άνθρωπο μέχρι και πάνω από τα κέρδη... Πρόσθεσε ότι συμβαίνει το αντίθετο, καθώς προσπαθούν μέσα από δραστηριότητες κοινωνικής ευθύνης να αποκαταστήσουν το όνομά τους, ακόμα και να εξασφαλίσουν τη διαφήμισή τους!

Σημείωσε ότι μπορεί μέσα από δυσθεώρητες δωρεές το κεφάλαιο να προσπαθεί να προβληθεί ως «η πραγματική πηγή της λαϊκής ευημερίας και της προόδου. Προβάλλονται ως αυτοί οι οποίοι οδηγούν μπροστά την κοινωνία και με υψηλές, μάλιστα, αξίες και ευαισθησίες ειδικά απέναντι στον Πολιτισμό αυτού του τόπου», ωστόσο η πραγματικότητα δείχνει ότι τα ποσά που προσφέρουν προς δωρεά είναι ψίχουλα γι' αυτούς, αν λάβει κανείς υπόψη την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων στις επιχειρήσεις τους και τις φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν.

Εξήγησε, επίσης, ότι στην προκειμένη περίπτωση, μπορεί να δωρίζονται 40 εκατ. ευρώ, αλλά, με αποφάσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, μάλιστα, αγωνιά σήμερα για τη δωρεά, ο όμιλος έχει ήδη αποκτήσει σχεδόν δωρεάν μεγάλες εκτάσεις του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό, όπως και τα «Ελληνικά Πετρέλαια».

Ανέδειξε, ακόμα, την κραυγαλέα αντίφαση να ετοιμάζονται, από τη μία, ανακαινίσεις και επεκτάσεις και, από την άλλη, να υπάρχουν κλειστές αίθουσες, λόγω έλλειψης προσωπικού. Στάθηκε και στο γεγονός πως με το τέχνασμα των χορηγιών οι μεγάλοι επιχειρηματίες μπορούν να αξιοποιούν δημόσιους χώρους σύμφωνα με τα δικά τους «θέλω». Συμπλήρωσε ότι για το ΚΚΕ, οι υποδομές, ο εξοπλισμός, οι κρατικές δομές και οι κοινωνικές υπηρεσίες θα πρέπει να καλύπτονται εξολοκλήρου από το κράτος.

Μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο των Ρόδων μεταξύ των οίκων Γιορκ και Λάνκαστερ, η Αγγλία απολαμβάνει μια περίοδο ειρήνης. Ομως, ο μικρότερος αδελφός του βασιλιά, ο Ριχάρδος, καταστρώνει σχέδια εξόντωσης των φυσικών διαδόχων και των αντιπάλων του για να κατακτήσει τον θρόνο της Αγγλίας, σχέδια που στη συνέχεια υλοποιεί με απόλυτη επιτυχία. Ετσι, παρακολουθούμε τη μακιαβελική άνοδο στην εξουσία ενός διεφθαρμένου ανθρώπου και τη σύντομη βασιλεία του, την οποία διακόπτει ο βίαιος θάνατός του.

Κατά τη διάρκεια των προβών για το ανέβασμα του σαιξπηρικού «Ριχάρδου III», ένας σκηνοθέτης φέρεται αυταρχικά και παρενοχλεί τους ηθοποιούς του. Οσο οι πρόβες προχωρούν ο σκηνοθέτης, που έχει κρατήσει για τον εαυτό του και τον πρωταγωνιστικό ρόλο, γίνεται όλο και πιο πιεστικός, ειδικά απέναντι σε έναν νεαρό ηθοποιό, οδηγώντας τις πρόβες στα άκρα. Πολλά χρόνια μετά το ανέβασμα της παράστασης, ο ηθοποιός αποφασίζει να μοιραστεί την ιστορία του.

Η παράσταση, χρησιμοποιώντας τη συνθήκη του θεάτρου μέσα στο θέατρο, συμπεριλαμβάνει τρεις παράλληλες ιστορίες: Το πρωτότυπο σαιξπηρικό έργο, τα γεγονότα που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια των προβών και την αγωνιώδη προσπάθεια ενός ηθοποιού να καταφέρει να προβάλει την εμπειρία του. Η συνύπαρξη αυτών των αλληλένδετων ιστοριών στοχεύει να αναδείξει τα κρίσιμα θέματα της ανεξέλεγκτης χρήσης της εξουσίας, της άσκησης βίας του ισχυρού απέναντι στον αδύναμο, καθώς και του ρόλου των ΜΜΕ στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης.

Η ελεύθερη αυτή διασκευή είναι προϊόν μυθοπλασίας και δεν αναφέρεται σε αληθινά πρόσωπα και καταστάσεις.

Παίζουν: Ορέστης Τζιόβας, Σπύρος Κυριαζόπουλος, Γιώργης Παρταλίδης, Ντένια Ψυλλιά, Μαρία Καρακίτσου, Δημήτρης Καραβιώτης, Γιώργος Δεμελίδης, Δανάη Τάγαρη.

Παραστάσεις: Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.15, Σάββατο στις 19.00, Κυριακή στις 21.15.

Γενική είσοδος: 15 ευρώ. Μειωμένο: 13 ευρώ. Ομαδικά (άνω των 15 ατόμων): 11 ευρώ. Ατέλειες: 8 ευρώ.