Αυξάνονται ανησυχητικά το τελευταίο διαστήματα τα περιστατικά κλοπών και ληστειών σε διάφορες περιοχές της πρωτεύουσας, με κυριότερο χαρακτηριστικό τις αιφνιδιαστικές εισβολές άγνωστων κακοποιών μέσα σε διαμερίσματα, ενώ οι ληστείες τραπεζών αρχίζουν εκ νέου να προσελκύουν τους κακοποιούς.

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, οι κλοπές, οι διαρρήξεις και οι ληστείες κάθε μορφής φτάνουν ετησίως τις 70.000 σ' όλη τη χώρα. Τα περισσότερα από αυτά τα αδικήματα παραμένουν ανεξιχνίαστα. Και αυτό είναι επόμενο, καθώς η αστυνομική δύναμη δε διατίθεται για τη δίωξη του εγκλήματος και για την προστασία του κόσμου από τους κακοποιούς, αλλά για την αστυνόμευση των εκδηλώσεων του μαζικού λαϊκού κινήματος, ενώ πολλές δυνάμεις διατίθενται επίσης για την "αντιμετώπιση", είτε των χούλιγκαν, είτε των λεγόμενων αναρχικών στα στημένα επεισόδια, που εθίζουν μέσω των ΜΜΕ τον κόσμο στη βία και στην "ανάγκη" επέμβασης των δυνάμεων καταστολής, καθώς "διασαλεύεται η τάξις". Οι υπηρεσίες δίωξης του εγκλήματος είναι απογυμνωμένες, ενώ οι περιβόητες περιπολίες στις γειτονιές δεν έχουν καθιερωθεί, διότι οποιαδήποτε απόφαση για την εφαρμογή τους προσκρούει στον παραπάνω προσανατολισμό της αστυνομικής δράσης.

Στην Αττική υπηρετούν περίπου 15.000 αστυνομικοί, αλλά οι Αστυνομικές Διευθύνσεις της Αθήνας, του Πειραιά, της Ανατολικής και της Δυτικής Αττικής υποστηρίζουν ότι δεν έχουν την απαιτούμενη δύναμη για να αναπτύξουν τη δύναμή τους έτσι ώστε να υπάρξει η αστυνόμευση κατά του κοινού εγκλήματος. Μετά βίας καταφέρνουν να βγάλουν για περιπολίες 1.000 αστυνομικούς τη μέρα σε ολόκληρο το Λεκανοπέδιο! Το ίδιο ισχύει και για τις περισσότερες υπηρεσίες της Ασφάλειας. Δεν ισχύει βέβαια το ίδιο με τα ΜΑΤ και τις άλλες ειδικές δυνάμεις, οι οποίες διατηρούνται ετοιμοπόλεμες και διαθέσιμες πάντοτε να κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε οποιαδήποτε συγκέντρωση εργαζομένων στο κέντρο της Αθήνας. Περίπου 2.000 αστυνομικοί επανδρώνουν σήμερα τις διμοιρίες των ΜΑΤ, ενώ η Αμεση Δράση, μια από τις πιο νευραλγικές υπηρεσίες της Αστυνομίας, παραπαίει. Αλλοτε οι επιτελείς του υπουργείου τη θέλουν να περιορίζεται επιχειρησιακά και να διαχέεται η δύναμή της στα τοπικά Τμήματα και άλλοτε τη θέλουν να είναι μια αυτόνομη ομάδα κρούσης. Γι' αυτό έχει καταντήσει σήμερα να βγάζει σε κάθε βάρδια περίπου 40 με 50 περιπολικά για όλο το Λεκανοπέδιο, ενώ θα 'πρεπε να έχει τουλάχιστον τετραπλάσια οχήματα.

Στο Λεκανοπέδιο σημειώνονται καθημερινά εκατοντάδες κλοπές. Ανενόχλητοι οι διαρρήκτες ανοίγουν σπίτια όλες τις ώρες του 24ωρου και χαρακτηριστικό της ανυπαρξίας της Αστυνομίας είναι το γεγονός ότι η Υπηρεσία Σήμανσης επισκέπτεται το χώρο όπου έγινε διάρρηξη με πολύ μεγάλη καθυστέρηση, που μπορεί να φτάσει και μία - δύο μέρες.

Την ανάγκη ανακατανομής του προσωπικού στα Σώματα Ασφαλείας, τη χορήγηση των ανάλογων κονδυλίων για την ενίσχυση αποκλειστικά των υπηρεσιών δίωξης του κοινού και οργανωμένου εγκλήματος και την οικονομική βελτίωση των εργαζομένων στα Σώματα Ασφαλείας, ζητούν με Ερώτησή τους προς τον υπουργό Δημόσιας Τάξης οι βουλευτές του ΚΚΕ Στρατής Κόρακας και Μπάμπης Αγγουράκης.

"Αυτό προϋποθέτει αντίληψη και διάθεση γενικότερου δημοκρατικού αναπροσανατολισμού των ΣΑ, που ένα στοιχείο του είναι η ενίσχυση σε προσωπικό και μέσα, ιδιαίτερα της περιφέρειας, όπου παρουσιάζονται σε μεγάλο βαθμό ελλείψεις", τονίζουν οι βουλευτές του ΚΚΕ.

Αφορμή για την κατάθεση της Ερώτησης αποτέλεσε η κατάσταση της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αρκαδίας. Η οργανική δύναμη είναι 362 αστυνομικοί και υπηρετούν 230. "Ετσι στο Αστυνομικό Τμήμα Τροπαίων που στην περιοχή ευθύνης του βρίσκονται 80 χωριά, υπηρετούν μόλις... τρία άτομα", αναφέρει η Ερώτηση των βουλευτών. "Λόγω των ελλείψεων, το προσωπικό υποχρεώνεται να κάνει 7 - 10 νυχτερινές βάρδιες το μήνα χωρίς αυξημένη αμοιβή. Η φρούρηση των φυλακών, η επίδοση των δικογράφων κτλ., που απασχολούν σημαντικό μέρος του προσωπικού, χειροτερεύουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση".

Σε αυτά πρέπει να προστεθούν η έλλειψη μέσων μετακίνησης (αυτοκίνητα 15ετίας) και επικοινωνίας (ασύρματοι), κτιριακών εγκαταστάσεων, προσωπικού καθαριότητας και μέτρων υγιεινής, όπως στο Λεβίδι και τη Δημητσάνα, που δεν έχουν καθαρίστρια. Ακόμα και τα απαραίτητα εμβόλια που θα έπρεπε να γίνονται με πρόβλεψη και έξοδα της υπηρεσίας, πολλοί αστυνομικοί τα κάνουν με δικά τους έξοδα.

Οι βουλευτές ερωτούν τον Γ. Ρωμαίο ποια μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση προκειμένου να αντιμετωπιστούν άμεσα και αποτελεσματικά τα παραπάνω προβλήματα.

Μ' αυτήν την έννοια το περιεχόμενό τους θα έπρεπε να είναι φιλολαϊκό και όχι σε όφελος των κερδοσκόπων της ολιγαρχίας.

Ομως, οι ΔΕΚΟ έχουν μπει στο στόχαστρο των κυβερνώντων, που με πείσμα και επιμονή προσπαθούν με διάφορους τρόπους και μέσα να τις παραδώσουν στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Στις μέρες μας ύστερα από μια ασταμάτητη κατασυκοφάντηση, διασυρμό και παραπληροφόρηση παρουσιάζουν τις ΔΕΚΟ σαν προβληματικές και ασύμφορες και κατηγορούν τους εργαζόμενους σε αυτές σαν προνομιούχους και - ούτε λίγο, ούτε πολύ - τους θεωρούν και υπεύθυνους για το "βούλιαγμά τους". Ενώ έχει αποδειχτεί πως υπεύθυνες είναι οι ίδιες οι μεταχουντικές κυβερνήσεις. Και φέρουν αυτή ακέραια την ευθύνη, γιατί οι ΔΕΚΟ - χρόνια τώρα - χρησιμοποιούνται σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών και γιατί τις έχουν μετατρέψει σε "δεξαμενές" ρουσφετιών για ψηφοθηρία, τις απομυζούν και τις φορτώνουνε χρέη.

Μα αυτή η διαφήμιση της "εξυγίανσης", είναι φανερό πως είναι μια σκόπιμη διαστρέβλωση της πραγματικότητας.

Εξυγίανση, όπως ξέρουμε, σημαίνει θεραπεία των ΔΕΚΟ από τις όποιες "αρρώστιες" που τις φθείρουν. Και τέτοιες "αρρώστιες" είναι π.χ. οι μεγάλες οφειλέςτου δημοσίου και των διαφόρων ιδιωτικών επιχειρήσεων καθώς και οι χαριστικές συμβάσεις υπέρ των μονοπωλίων και των πολυεθνικών (ΠΕΣΙΝΕ κ.ά.). Δυστυχώς, όμως απ' ό,τι φαίνεται, οι κάθε φορά κυβερνώντες δεν επιθυμούν την πραγματική εξυγίανση των ΔΕΚΟ, αλλά, αντίθετα, την άλωσή τους από την οικονομική ολιγαρχία, ντόπια και ξένη. Και το μόνο που έχουν στο νου τους είναι να τις ιδιωτικοποιήσουν και να πετύχουν την ολοκληρωτική αποκρατικοποίησή τους. Μάλιστα γι' αυτή τους την επιδίωξη, να τις παραδώσουν στο μεγάλο κεφάλαιο, προβάλλουν το σαθρό επιχείρημα πως είναι ζημιογόνες και είναι μεγάλη τύχη που τις θέλουν οι επιχειρηματίες. Αλλά αφού είναι ζημιογόνες γιατί τότε οι μεγαλοεπιχειρηματίες πασχίζουν να τις βάλουν στο χέρι; Αραγε, τόσο μεγάλοι πατριώτες και καλοί φιλάνθρωποι είναι που θυσιάζουν τα δικά τους "συμφέροντα" με μια "αγορά" ζημιογόνων επιχειρήσεων, φορτωμένων με χρέη, ελλείμματα και "προνομιούχους" εργαζόμενους σε αυτές! Ομως γιατί δε λένε τόσο αυτοί όσο και οι κυβερνώντες που τους εκφράζουν και τους υπηρετούν, την αλήθεια ότι τις θέλουν γιατί και κερδοφόρες είναι και πλατφόρμες για επιβολή της οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας τους;

Σταύρος ΚΑΛΦΙΩΤΗΣ

Επίτιμος γεν. διευθυντής Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου