Μέτρα που προσπαθούν... να «καλλωπίσουν» το υποβαθμισμένο, πολλαπλώς, περιβάλλον του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου (από τα σημαντικότερα διεθνώς) αποφασίστηκαν σε σύσκεψη που συγκάλεσε (19/2) η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ, με συμμετοχή εκπροσώπων του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, της Γ.Γ. του ΥΠΕΚΑ, του Δήμου Αθηναίων, του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας, της Εταιρίας Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων Αθήνας και της διεύθυνσης του μουσείου.

Μεταξύ άλλων αποφασίστηκε: Φωταγώγηση της περιοχής του ΕΑΜ, καθημερινός καθαρισμός του από το δήμο, συντήρηση του κήπου του, σύνταξη κυκλοφοριακής μελέτης για τη στάθμευση των λεωφορείων στην οδό Βασιλέως Ηρακλείου, περιπολίες της αστυνομίας, οργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων. .

Το πρόβλημα ανέδειξαν το 2011 οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στο ΕΑΜ και στο Επιγραφικό Μουσείο, του οποίου η είσοδος είναι στον πεζόδρομο της οδού Τοσίτσα, που είναι «βατή μόνον από τους εμπόρους ναρκωτικών και τους «πελάτες» τους, «πελάτες» δυο φορές θύματα του συστήματος: Τους ρίχνει στην εξάρτηση και τους αντιμετωπίζει σαν «σκουπίδια». Μάλιστα, ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων διοργάνωσε πολιτιστικές εκδηλώσεις προτείνοντας να μετατραπεί η περιοχή με τα μουσεία και το Πολυτεχνείο, σε «ζωντανό πολιτιστικό πόλο για το κέντρο της Αθήνας». «Αντί για αυτό», τόνιζε, «το Μουσείο στραγγαλίζεται οικονομικά και υπολειτουργεί, ο περιβάλλων χώρος του υποβαθμίζεται και η Τοσίτσα έχει παραδοθεί στη διακίνηση ναρκωτικών». Εκτιμά ότι «όλα τα παραπάνω αποτελούν συνειδητές επιλογές, που σχετίζονται με τις αλλαγές χρήσης γης και τις αξίες γης στο κέντρο της Αθήνας, με τη σταδιακή προσπάθεια τα δημόσια μουσεία να απαξιωθούν στη συνείδηση της κοινωνίας, ώστε να γίνει πιο εύκολα αποδεκτή η αλλαγή νομικού καθεστώτος, η ιδιωτικοποίηση ορισμένων λειτουργιών τους και η απόλυση εργαζομένων από αυτά».

Μιλούσε και για «αδιαφορία του υπουργείου Υγείας για τις δομές απεξάρτησης και για την τύχη τοξικοεξαρτημένων, που έχουν αφεθεί να πεθαίνουν αβοήθητοι στο δρόμο». Σημειώνοντας ότι «παρά τις επανειλημμένες τηλεφωνικές καταγγελίες των εργαζομένων στα δύο μουσεία, το Ε' Αστυνομικό Τμήμα ουδέποτε εμφανίζεται ή παρεμβαίνει τη στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη η εμπορία».

Είναι φανερό ότι το πρόβλημα απαιτεί σαφώς ριζικότερες λύσεις από τους καλλωπισμούς και τη φωταγώγηση...

Η πολιτιστική κληρονομιά της Συρίας κινδυνεύει λόγω της εξελισσόμενης ιμπεριαλιστικής επέμβασης που γίνεται με αιχμή του δόρατος μισθοφόρους ισλαμιστές, με αποτέλεσμα να μεταφερθούν από τα μουσεία της χιλιάδες αρχαίοι θησαυροί για φύλαξη σε ειδικούς χώρους αποθήκευσης, ώστε να προστατευθούν από τις λεηλασίες.

Ο Μααμούν Αμπντουλκαρίμ, επικεφαλής των αρχαιοτήτων και μουσείων της Συρίας, σημειώνει ότι ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς διατρέχει σοβαρότατο κίνδυνο. Πρόκειται για τη μεσαιωνική σκεπαστή αγορά στο Χαλέπι, που κατέστρεψαν σε μεγάλο βαθμό οι πυρκαγιές, οι οποίες έβλαψαν και το τέμενος Ουμαγιάντ.

Επιπλέον, παράνομες ανασκαφές απειλούν τάφους στην ιστορική πόλη Παλμύρα, στην έρημο, και στον οικισμό της εποχής του χαλκού στην Εμπλα, ενώ η Ιντερπόλ αναζητεί ένα άγαλμα 2.700 ετών που εκλάπη από τη Χάμα. Στη χώρα υπάρχουν επίσης εκπληκτικά κάστρα σταυροφόρων, ρωμαϊκά ερείπια και Ιστορία που εκτείνεται από τις μεγάλες αυτοκρατορίες της Μέσης Ανατολής έως την αυγή του ανθρώπινου πολιτισμού. Γι' αυτό ο Μααμούν Αμπντουλκαρίμ τονίζει ότι πρόκειται για μια μάχη για την ίδια την ύπαρξη του έθνους: «Εχουμε αδειάσει τα μουσεία. Είναι κενές αίθουσες, με μόνη εξαίρεση τα μεγάλων διαστάσεων έργα, που είναι δύσκολο να μετακινηθούν», δήλωσε στο «Ρόιτερς» ο Αμπντουλκαρίμ κατά την επίσκεψή του στην Ιορδανία. Σημείωσε ότι δεκάδες χιλιάδες αρχαιότητες που καλύπτουν 10.000 έτη Ιστορίας, μεταφέρθηκαν σε ειδικούς χώρους αποθήκευσης για να αποφευχθεί μια εισβολή, όπως εκείνη στο μουσείο της Βαγδάτης από τους αρχαιοκάπηλους, αμέσως μετά την εισβολή των ΗΠΑ.

Η UNESCO εφιστά την προσοχή σε έξι μνημεία της χώρας, που εντάσσονται στον κατάλογο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, συμπεριλαμβανομένων των παλαιών πόλεων της Δαμασκού, του Χαλεπιού, της Μπόσρα, καθώς και του επιβλητικού κάστρου των σταυροφόρων, Κρακ-ντε-Σεβαλιέ. Πολλά από αυτά έχουν μετατραπεί σε πεδία μαχών.

Αν πέσουν στα χέρια αρχαιοκαπήλων οι θησαυροί των μουσείων, αυτό θα σηματοδοτήσει την οριστική διάλυση της Συρίας, τονίζει ο Αμπντουλκαρίμ. «Αν τελικά φτάσουν σε αυτούς τους χώρους, η Συρία θα πάψει πλέον να υπάρχει... Αυτό θα σηματοδοτήσει το τέλος του τέλους», σημειώνει ο 46χρονος καθηγητής Αρχαιολογίας και διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης Αρχαιοτήτων και Μουσείων της Συρίας, τονίζοντας: «Η Συρία όπως την ξέρουμε τότε θα πάψει να υπάρχει».

Ενα από τα σημαντικότερα θέατρα της Ευρώπης, το ιστορικό «Θέατρο της Μόσχας» («Βαχτάνγκοφ») και ο σκηνοθέτης Ρίμας Tουμίνας παρουσιάζουν σήμερα, στο «Μπάντμιντον», το αριστούργημα της ρωσικής δραματουργίας, τη «Μασκαράτα» του Μιχαήλ Γιούριβιτς Λέρμοντοφ (1814-1841). Μια τραγική φάρσα, μία θλιβερή κομέντια ντελ άρτε, υπό τους ήχους του βαλς του Αράμ Χατζατουριάν. Το έργο αποκαλύπτει την ανελέητη αλήθεια για τους ανθρώπους και τον κόσμο τους, κόσμο αυστηρό όπου η ηθική παραπαίει στην κόψη του ξυραφιού. Ομως, η «Μασκαράτα» είναι και γιορτή με μαγευτική μουσική, λαμπρά κοστούμια, μυστηριώδεις μάσκες και γλέντι. Οι άνθρωποι διασκεδάζουν, συκοφαντούν, χαρτοπαίζουν, χωρίς να τους αναγνωρίζει κανείς, καθώς φορώντας μάσκες είναι ελεύθεροι από τα πάντα, ακόμα κι από τους εαυτούς τους. Στη μασκαράτα μπορούν να σε «σκοτώσουν» οι λέξεις και τα κουτσομπολιά. Και όταν πέφτουν οι μάσκες, τρέχουν καυτά δάκρυα συμπόνιας.

Η «Μασκαράτα» είναι ένα ποιητικό, τετράπρακτο έργο, που αναφέρεται στην υψηλή κοινωνία της Αγίας Πετρούπολης, με πρωταγωνιστή τον ανυπότακτο και ευγενή Ευγένιο Αρμπενίν. Η βασική του πλοκή θυμίζει τον σαιξπηρικό «Οθέλλο».