Να αλλάξει το μείγμα της πολιτικής που εφαρμόζεται ζήτησε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος μετά τη συνάντηση αντιπροσωπείας με τον υπουργό Οικονομίας και έριξε την καθιερωμένη «ντουφεκιά» για κινητοποίηση στις 5 Σεπτέμβρη στη ΔΕΘ. Ταυτόχρονα, με επιστολή της προς τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ καταθέτει τις προτάσεις της και αναλύει το μείγμα της «άλλης» πολιτικής. Μόνο που αυτές οι προτάσεις - πέρα από την καταγραφή δεδομένων - δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά μια παραλλαγή της ίδιας πολιτικής. Μιας πολιτικής που βλέπει τα όποια μέτρα για τους εργαζόμενους σε συνάρτηση με τη στήριξη των επιχειρήσεων. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι οι αξιώσεις που διατύπωσε χτες ο ΣΕΒ, στη συνάντησή του με τον υπουργό Οικονομίας, είναι μέρος των 11 σημείων συμφωνίας που είχε συνομολογήσει με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ τον περασμένο Φλεβάρη και με τα οποία θάβονταν στην κυριολεξία τα εργατικά συμφέροντα (βλέπε σχόλιο, σελ. 5).

Στην πραγματικότητα γι' αυτό που κόπτεται η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι η με κάθε τρόπο ανάπτυξη του καπιταλισμού και το ξεπέρασμα της κρίσης του. Γι' αυτό ζητά τη «Σταθεροποίηση του τραπεζικο-πιστωτικού συστήματος...» και ακόμα «συμμετοχή του Δημοσίου για ενίσχυση της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών...». Επιπλέον απαιτεί: «Στοχευμένες κρατικές ενισχύσεις ... τομέων και κλάδων της ελληνικής οικονομίας» όπως ο τουρισμός και η κλωστοϋφαντουργία.

Στην επιστολή της προς τον πρωθυπουργό η πλειοψηφία χαρακτηρίζει χαμηλούς τους μισθούς στη χώρα μας, σημειώνοντας ότι αντιστοιχούν στο 82% του μέσου όρου των μισθών στην ΕΕ, ενώ την ίδια στιγμή η παραγωγικότητα της εργασίας αντιστοιχεί στο 92% του μέσου ευρωενωσιακού όρου. Οταν πρόκειται για διαπιστώσεις και διαμαρτυρίες στα χαρτιά, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ βρίσκει το φως της και αναγνωρίζει τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονται οι εργαζόμενοι. Οταν όμως πηγαίνει να υπογράψει την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, τότε ξεχνάει και τους εργαζόμενους και τους χαμηλούς μισθούς.

Γιατί μπορεί τώρα ενόψει της ΔΕΘ - όπως και κάθε χρόνο - η ΓΣΕΕ να παριστάνει το λιοντάρι, αλλά η ίδια δεν είναι αμέτοχη του εγκλήματος σε βάρος των εργαζομένων. Γιατί είναι αυτή και όχι κάποιος άλλος που υπογράφει «αυξήσεις» λιγότερες του ενός ευρώ, όπως έκανε με την τελευταία σύμβαση, όπως σταθερά κάνει όλα τα τελευταία χρόνια. Οι χαμηλοί μισθοί, η σκληρή εκμετάλλευση και τα υπερκέρδη των επιχειρήσεων έχουν και τη δική της υπογραφή. Και αυτή την ευθύνη δεν μπορεί να την ξεπλύνει καμία επιστολή προς τον πρωθυπουργό, κανένας όψιμος λεονταρισμός.

Σχολιάζοντας τη συνάντηση, η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ σημειώνει: «Στη χθεσινή συνάντηση ΓΣΕΕ - υπουργού Οικονομικών κυριάρχησε για άλλη μία φορά η υποκρισία. Η ηγεσία του υπουργείου υπερασπίστηκε την αντεργατική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ, με τις γνωστές ολέθριες συνέπειες για τους εργαζόμενους και τα δισ. ευρώ και τα άλλα προνόμια για την πλουτοκρατία. Ενώ η ΓΣΕΕ καμώνεται και ξεχνά ότι η δράση της και τώρα, αλλά και όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν βασικό στήριγμα της αντεργατικής πολιτικής σε όλες της τις εκφράσεις (εισόδημα, εργασιακές σχέσεις, κοινωνική ασφάλιση κ.ά.). Αυτό εξάλλου τους το αναγνώρισε και ο ΣΕΒ στην αμέσως επόμενη συνάντηση με την ηγεσία του υπουργείου, δίνοντάς της τα εύσημα για τη στάση της.

Η εργατική τάξη, όλοι οι εργαζόμενοι, πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα για τη δράση της ΓΣΕΕ και συνολικά για τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό που λειτουργούν εκτός από κοινωνικοί εταίροι και σαν σύμβουλοι του ΣΕΒ και των συμφερόντων του. Να συσπειρωθούν και να οργανωθούν στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Να δυναμώσουν τους αγώνες τους και να συγκρουστούν με την αντεργατική πολιτική. Τίποτε θετικό πια δεν πρέπει να περιμένουν ούτε από το ΠΑΣΟΚ ούτε από τη ΝΔ, κύριους εκφραστές της αντεργατικής πολιτικής».

Σε σχόλιό του για τις προτάσεις του ΣΕΒ σχετικά με την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ υπογραμμίζει:

«Οι εργαζόμενοι οφείλουν να διδαχτούν από τον τρόπο που οι ταξικοί τους αντίπαλοι, βιομήχανοι, τραπεζίτες και εφοπλιστές, προωθούν και διασφαλίζουν τα συμφέροντά τους από την κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Οχι μόνο δεν αρκούνται στις προκλητικές φοροαπαλλαγές που έχουν δεχθεί, στα δισεκατομμύρια σε κίνητρα και ενισχύσεις, στα αντεργατικά μέτρα, αλλά αξιώνουν ακόμα περισσότερα.

Οι εργαζόμενοι που με τον ιδρώτα τους αυξάνουν τον πλούτο που καρπώνεται το κεφάλαιο, πληρώνουν την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δεν πρέπει να ανεχθούν άλλο τη δραστική περικοπή των δικαιωμάτων τους και να αποδεχθούν να μειώνουν τις διεκδικήσεις τους, όπως τις εκφράζει ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Η ταξική συσπείρωση και η αποφασιστική πάλη κατά του κεφαλαίου και των κομμάτων που την υπηρετούν είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους για να αντιμετωπίσουν και να ανατρέψουν την αντιλαϊκή πολιτική».