Η προβολή των οικονομικών δεδομένων από τον υπουργό κάθε άλλο παρά τυχαία είναι, αφού έρχεται να «επιβεβαιώσει» τον γενικότερο προσανατολισμό που θέλει να επιβάλει η κυβέρνηση σε όλους τους πολιτιστικούς φορείς, δηλαδή την αγοραία διαχείριση («κέρδος» και «χασούρα» πιο απλά) στο όνομα της οικονομικής «ευελιξίας» και της διοικητικής «αυτοτέλειας». Ιδεολογήματα που παραπέμπουν στη σταδιακή αποχώρηση της κρατικής στήριξης στον πολιτισμό, αφήνοντας το κεφάλαιο σταδιακά να καλύψει το κενό. Αυτό ουσιαστικά εννοούσε όταν πρόσθετε ότι «η στήριξη του κοινού (...) αποδεικνύει ότι είμαστε στη σωστή κατεύθυνση» και όχι τις «ακόμη πιο φιλόδοξες καλλιτεχνικές ρήξεις την επόμενη περίοδο».

«Προσπερνώντας» τα πρόσφατα, τουλάχιστον απογοητευτικά, στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας για τις επισκέψεις στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους το πρώτο τετράμηνο του 2008, ο υπουργός χρησιμοποίησε την εικόνα των εσόδων του Φεστιβάλ για να πει ότι «το κοινό ανταποκρίθηκε θερμά σε αυτή την προσπάθεια, η οποία εντάσσεται στην ευρύτερη πολιτική του υπουργείου Πολιτισμού για να κάνουμε τον πολιτισμό αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής όλων των Ελλήνων»! Ο καθένας και τα κριτήριά του...

Βάσος Ανδρονίδης

Ο Βάσος Ανδρονίδης γεννήθηκε στο Κάιρο. Τελείωσε τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Πρώτη του εμφάνιση το '55 με την Βίλμα Κύρου στο «Τρελοκόριτσο» του Βέμπερ. Συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο (από το '57 έως το '60) και με αρκετούς πρωταγωνιστές στο ελεύθερο θέατρο, όπως Δημήτρη Μυράτ, Αλέκο Αλεξανδράκη, Δημήτρη Παπαμιχαήλ, Γιάννη Φέρτη, Ξένια Καλογεροπούλου, Δημήτρη Χορν, Τζένη Καρέζη, Στέφανο Ληναίο, Ελλη Φωτίου, κ.ά. Πληθωρική παρουσία συνεργάστηκε με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν το '67 και από το '77 έως το '93. Στα έργα των Κεχαΐδη - Χαβιαρά «Δάφνες και πικροδάφνες», Αριστοφάνη (Ευριπίδης - «Βάτραχοι», Εποπας - «Ορνιθες»), Σοφοκλή (Τειρεσίας - «Οιδίπους Τύραννος»), Αισχύλου (Δαρείος - «Πέρσες»), Ευριπίδη (Κάδμος - «Βάκχες»), αλλά και Γκομπρόβιτς (Βασιλιάς Ιγνάτιος - «Υβόνη»), Ιάκωβου Καμπανέλλη (Κώστας - «Τέσσερα πόδια του τραπεζιού», Λέανδρος - «Οδυσσέα γύρισε σπίτι»), Παντελή Χορν (Αντώνης - «Φιντανάκι»), κ.ά.

Στον κινηματογράφο έπαιξε σε τουλάχιστον πενήντα ταινίες, μεταξύ των οποίων: «Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο», «Θανάση πάρε τ' όπλο σου», «Αναζήτηση», «Πυρετός στην άσφαλτο», «Η λεωφόρος της προδοσίας», «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο», «Η κυρία του κυρίου», «Συνοικία το όνειρο» κ.ά. Στην τηλεόραση εμφανίστηκε σε σειρές, όπως «Κεκλεισμένων των θυρών», «Στη λάμψη των άστρων», «Η κυρία Ντο Ρε Μι» κ.ά.

O W. Russel («Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα», «Shirley Valentine») είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους θεατρικούς συγγραφείς του σύγχρονου βρετανικού θεάτρου. Με αφορμή τις άνισες ευκαιρίες, την κοινωνική ανισότητα και τη μάστιγα της ανεργίας, ο Willy Russel έγραψε ένα έργο που ξεκινάει μέσα από τις γειτονιές της εργατικής τάξης του Λίβερπουλ και κατακτά ολόκληρο τον κόσμο, καθώς τα κοινωνικά προβλήματα - η ζωή κάτω από το όριο της φτώχειας - αποτελούν παγκόσμιο φαινόμενο.

Μετάφραση - Διασκευή: Δημήτρης Αποστόλου - Κώστας Σπυρόπουλος. Σκηνοθεσία: Κώστας Σπυρόπουλος. Σκηνικά - κοστούμια: Γιώργος Ασημακόπουλος. Μουσική: Willy Russel. Ενορχήστρωση: Διονύσης Τσακνής. Απόδοση στίχων: Λίνα Δημοπούλου. Χορογραφίες: Εβελίνα Παπούλια. Με ζωντανή μουσική Πιάνο - Σαξόφωνο - Κιθάρα. Παίζουν: Κώστας Σπυρόπουλος, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Ελένη Κρίτα, Αργύρης Αγγέλου, Μαρίνα Ασλάνογλου, Μάγδα Πένσου. Στο ρόλο του Αφηγητή - Τραγουδιστή, ο Διονύσης Τσακνής, στην πρώτη του θεατρική εμφάνιση.