Οι όροι της Μέρκελ για το Κοσσυφοπέδιο μονοπώλησαν τη συνάντηση με τον Τάντιτς

Αυτό ουσιαστικά κατέστη σαφέστατο κατά την επίσκεψη - αστραπή που πραγματοποίησε στις αρχές της βδομάδας σε ΚροατίακαιΣερβία η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ, καθώς ξεκαθάρισε στη σερβική κυβέρνηση πως δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα ένταξης στην ΕΕ εάν:

α) δεν ξαναρχίσει έναν «αποτελεσματικό» διάλογο με το Κοσσυφοπέδιο ώστε αυτός να οδηγήσει στην πλήρη ομαλοποίηση των σχέσεων «των δύο χωρών»,

β) δεν προχωρήσει στην κατάργηση όλων των παράλληλων δομών στις σερβοκατοικούμενες περιοχές του βόρειου Κοσσυφοπεδίου και να μη δημιουργήσει νέες!

γ) και δεν επιτρέψει κατά συνέπεια στην ευρω-ενωσιακή αποστολή EULEX στην περιοχή να «δουλέψει σε όλες τις περιοχές» ανεμπόδιστα.

Κοντολογίς, η Μέρκελ αποσαφήνισε στη Σερβία ότι δεν πρόκειται να μπει στην ΕΕ εάν δεν αναγνωρίσει - σιωπηλά ή φανερά... - το «ανεξάρτητο» προτεκτοράτο που έχουν στήσει στην περιοχή ΝΑΤΟ και ΕΕ, που σημειωτέον έχει αναγνωριστεί ως τέτοιο από τις ΗΠΑ και την πλειοψηφία των ιμπεριαλιστικών χωρών της Δύσης (πλην Ισπανίας, Ελλάδας, Κύπρου και Ρουμανίας).

Επιπλέον, η Γερμανίδα καγκελάριος υπογράμμισε τις απαιτήσεις της έναντι του Βελιγραδίου και προσπαθώντας να υποβαθμίσει τη θέση του στην περιοχή «έχρισε» ...περιφερειακό «υπαρχηγό» το γνωστό δορυφόρο του Βερολίνου στην περιοχή, την Κροατία. Ετσι, η Μέρκελ ανέθεσε άμεσα σχετική αποστολή στην πρωθυπουργό της χώρας Γιάντρακα Κόσορ, η οποία πήγε μεσοβδόμαδα στο Κοσσυφοπέδιο όπου εμφανίστηκε στην κυβέρνηση των Κοσσοβάρων Αλβανών σαν.... «ηγέτιδα δύναμη στην περιοχή» και σαν η «καλύτερη φίλη της Πρίστινας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη», που τάχα μπορεί να βοηθήσει το προτεκτοράτο στη διαδικασία ένταξής του στην ΕΕ, μετά την επικείμενη ένταξη της Κροατίας!

Απέναντι σε όλα αυτά, ο Σέρβος Πρόεδρος Μπόρις Τάντιτς, περιορίστηκε στο να παραδεχθεί στωικά τις διαφορές Βελιγραδίου-Βερολίνου, λέγοντας πως το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου «είναι πολύ σύνθετο» και πως η Σερβία «δεν επιθυμεί να φέρει στην ΕΕ μία νέα σύγκρουση». Ωστόσο, επέρριψε την ευθύνη για τη νέα όξυνση της κατάστασης στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο στην κυβέρνηση των Κοσσοβάρων Αλβανών, κατηγορώντας την πως έχει σαν προφανή στρατηγική «να αλλάξει την κατάσταση στο έδαφος με μονομερείς ενέργειες». Αυτό το επιχείρημα, περί των πρωταρχικών ευθυνών της Πρίστινας στον τελευταίο κύκλο έντασης στο Κοσσυφοπέδιο, θα χρησιμοποιήσει η Σερβία αύριο (Δευτέρα) κατά την προγραμματισμένη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ όπου, αφ' ενός, θα εξεταστούν όλα όσα διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα στο προτεκτοράτο και, αφ' ετέρου, θα διαπιστωθούν ξανά οι γνωστές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις (ΗΠΑ, ΕΕ απ' τη μια, Ρωσία και Κίνα απ' την άλλη) για τις εξελίξεις και το μέλλον της σημαντικής γεωπολιτικά περιοχής...

Πάντως, ο Τάντιτς, μιλώντας αργότερα (προχτές) στο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων «Τανγιούνγκ», δήλωσε ότι η Σερβία «δε θα αποσυρθεί από το βόρειο Κοσσυφοπέδιο ούτε θα εγκαταλείψει το λαό της στην περιοχή», υπονοώντας ότι εάν η κυβέρνησή του κληθεί να διαλέξει ανάμεσα στην ΕΕ και το βόρειο Κοσσυφοπέδιο θα επιλέξει το δεύτερο...

Πάντως αξίζει να σημειώσουμε πως «συμπτωματικά» μετά την εμφάνιση της Μέρκελ στην περιοχή, επανεμφανίστηκαν οι αυτονομιστές του διαλυμένου (υποτίθεται...) «Αλβανικού Εθνικού Στρατού» (ή «ΑΝΑ»), καθώς εμφανίστηκε νέος κλώνος με την ονομασία «FASHE» (σημαίνει Ενοπλες Δυνάμεις Εθνικής Αλβανίας). Ο εκπρόσωπος της οργάνωσης, κάποιος αυτοαποκαλούμενος Σάζαν Τόπλιτσα, απείλησε με επιθέσεις τους Σέρβους στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο εάν μέχρι τέλος Σεπτέμβρη δεν συγκροτηθεί (και επίσημα...) στρατός από τις αρχές των Κοσσοβάρων Αλβανών!

Ο υπουργός Εσωτερικών των Κοσσοβάρων Αλβανών Μπαϊράμ Ρετζέπι προσπάθησε να υποτιμήσει τη βαρύτητα της απειλής, λέγοντας πως η συγκεκριμένη οργάνωση «υπάρχει μόνον στο Ιντερνετ ή κάπου στην Αλβανία», ενώ απέρριψε την απαίτηση για κοσσοβάρικο στρατό λέγοντας ότι το προτεκτοράτο «έχει ένοπλες δυνάμεις ασφαλείας, την ειρηνευτική δύναμη του ΝΑΤΟ, την αποστολή της ΕΕ και αστυνομία». Εντούτοις, ο ίδιος έδωσε την ίδια ώρα εντολή (έχοντας προφανώς πάρει το πράσινο φως από το Βερολίνο...) στις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας των Κοσσοβάρων Αλβανών να ξεκινήσουν «ασκήσεις» στις εύφλεκτες περιοχές του βορείου Κοσσυφοπεδίου προκαλώντας πόλεμο νεύρων στους Σέρβους της περιοχής και στο Βελιγράδι, ενόψει μάλιστα των προγραμματισμένων για τις 2 Σεπτέμβρη νέων συνομιλιών Βελιγραδίου - Πρίστινας στις Βρυξέλλες.

Ο Σέρβος υπουργός Αμυνας Ντράγκαν Σουτάνοβιτς σχολιάζοντας τις «ασκήσεις» των Κοσσοβάρων Αλβανών αστυνομικών τις χαρακτήρισε «ακατάλληλες» που έχουν ως απώτερο στόχο τη «διατήρηση υψηλού επιπέδου έντασης και κινδύνου στην περιοχή». Κάλεσε τους Σέρβους της περιοχής «να μην απαντήσουν σε τέτοιες προβοκάτσιες», συστήνοντας «ψυχραιμία, σοφία και υπομονή»... Ωστόσο, δεν είναι βέβαιο ότι στην προκειμένη περίπτωση η «υπομονή» θα αποδειχθεί αρετή! Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με επικεφαλής τη Γερμανία (η οποία άλλωστε ήταν και η πρώτη που τίναξε στον αέρα την πρώην Γιουγκοσλαβία στις αρχές της δεκαετίας του '90) έχουν βαλθεί να εφαρμόσουν μέχρι κεραίας τα σχέδιά τους (π.χ. σχέδιο Αχτισαάρι για το Κοσσυφοπέδιο) στα δυτικά Βαλκάνια.

Ως εκ τούτου, το προσεχές τετράμηνο προβλέπεται ιδιαίτερα θερμό, και ιδιαίτερα όσο πλησιάζουμε προς το τέλος του έτους, οπότε η Σερβία αναμένεται να πάρει απάντηση για το εάν θα λάβει το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη χώρας στην ΕΕ...

Η υπογεννητικότητα αυξάνει, το ποσοστό θνησιμότητας είναι από τα υψηλότερα στην Ευρώπη, το προσδόκιμο ζωής είναι χαμηλό και η μετανάστευση συνεχίζει να ξεπερνά οποιαδήποτε ρεκόρ. Αυτά είναι στοιχεία του Εθνικού Ινστιτούτου Στατιστικής της Ρουμανίας που προειδοποιεί για τη δραστική μείωση του πληθυσμού το 2011 σε σύγκριση με το ίδιο ποσοστό το 2002.

Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι ο πληθυσμός έπεφτε συνεχώς από το 1990, μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη χώρα. Το 1990 ο ρουμάνικος πληθυσμός έφτασε στο ιστορικό του ρεκόρ με 23,2 εκατομμύρια κατοίκους. Μέχρι το 2009 αυτό το νούμερο είχε πέσει κατά 2 εκατομμύρια και σήμερα πιστεύεται ότι η πτώση έχει ξεπεράσει τα τρία εκατομμύρια.

Τον Οκτώβρη του 2011 θα διεξαχθεί απογραφή του πληθυσμού και οι προβλέψεις δεν είναι καθόλου καλές. Ο Βερτζίλ Βοϊνεάγκου, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κοινωνιολογίας του Βουκουρεστίου, εκτιμά ότι «αν φτάσουμε στα 18 εκατομμύρια κατοίκους θα είναι καλά, αλλά απ' ό,τι προβλέπεται θα είναι χειρότερα». Αυτό θα σημαίνει ότι από την αντεπανάσταση του 1990 μέχρι σήμερα η μείωση των κατοίκων της Ρουμανίας θα φτάσει τα 5 εκατομμύρια άτομα. Οσο για τη γεννητικότητα, αυτή έπεφτε χρόνο με το χρόνο από το 1990. Εκείνη την εποχή καταγράφονταν 314.746 γεννήσεις το χρόνο, ενώ το 2000 ήδη είχαν πέσει στο 234.600 και το 2009 στις 222.388. Η τάση αυτή διατηρήθηκε και το 2010 καταγράφηκαν 10.000 λιγότερες γεννήσεις από τον προηγούμενο χρόνο.

Με ένα ποσοστό 9,9 γεννήσεις ανά 1.000 κατοίκους, το επίπεδο της Ρουμανίας βρίσκεται πολύ κάτω από το μέσο όρο της Ευρωπαΐκής Ενωσης. Με ποσοστό θνησιμότητας 12,1 ανά 1.000 κατοίκους το 2010, η Ρουμανία κατέχει επίσης μία από τις χειρότερες θέσεις της ευρωπαϊκής κατάταξης, όπου την ξεπερνούν μόνο η Βουλγαρία με ποσοστό 14,2% ανά 1.000 κατοίκους, η Ουγγαρία και η Λετονία με 13% ανά 1.000 κατοίκους. Ο μέσος όρος του προσδόκιμου ζωής στη Ρουμανία είναι 73,5 χρόνια, επίσης από τα χαμηλότερα στην ΕΕ.

Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής μεταξύ του 1992 και του 2002 τουλάχιστον 700.000 άτομα εγκατέλειψαν τη χώρα (στην πραγματικότητα οι Ρουμάνοι οικονομικοί μετανάστες ξεπερνούν τα 3 εκατομμύρια). Ο αριθμός των εργαζομένων που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν λόγω της καταστροφής του πλούτου του ρουμάνικου λαού στη διάρκεια των τελευταίων 20 χρόνων συνεχίζει να αυξάνεται. Πάνω από το 60% είναι γυναίκες γεγονός που ευνοεί την πτώση της εσωτερικής γεννητικότητας.

Αυτοί οι αριθμοί δεν είναι παρά η απόδειξη της γενοκτονίας που συντελέστηκε από το βάρβαρο, απάνθρωπο καπιταλιστικό σύστημα, μετά την παλινόρθωσή του το 1990 στη συγκεκριμένη χώρα, που παρά τις αδυναμίες και τις στρεβλώσεις στη σοσιαλιστική οικοδόμηση είχε εξασφαλίσει βασικά αγαθά στους εργαζόμενους. Οι σημερινές μάστιγες δείχνουν πού οδήγησε ο καπιταλισμός. Στη αυξημένη θνησιμότητα λόγω έλλειψης δουλειάς, στην αύξηση της φτώχειας, στη ραγδαία αύξηση τιμών και στη σημαντική υποχώρηση στην ποιότητα της υγειονομικής περίθαλψης, καθώς και στη μειωμένη γεννητικότητα, κυρίως λόγω της μαζικής μετανάστευσης, στην πολύ υψηλή παιδική θνησιμότητα (η μεγαλύτερη σε ολόκληρη την ΕΕ), και σε πάνω από 3.000.000 μετανάστες, που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, μετά την καταστροφή τεσσάρων εκατομμυρίων θέσεων εργασίας από το 1990 μέχρι σήμερα (τότε υπήρχαν πάνω από οκτώ εκατομμύρια εργαζόμενοι, ενώ σήμερα μόλις φτάνουν τα τέσσερα εκατομμύρια).