Πέθανε σε ηλικία 83 ετών η δημοφιλής ηθοποιός Ντίνα Κώνστα.

Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή Κωστή Μιχαηλίδη, όπου σπούδασε υποκριτική κρυφά από τους γονείς της και είχε καθηγήτρια την Μαίρη Αρώνη. Πρωτοεμφανίστηκε στην Ελεύθερη Σκηνή το 1965.

Τις δεκαετίες του '80 και του '90 συμμετείχε σε τηλεοπτικές σειρές. Μερικοί από τους πιο χαρακτηριστικούς ρόλους που υποδύθηκε ήταν στις σειρές «Δις Εξαμαρτείν» και το «Το Σόι μας», ενώ από τους τηλεοπτικούς ρόλους της που αγαπήθηκαν πιο πολύ ήταν αυτός της Ντένης Μαρκορά στη σειρά «Δύο ξένοι».

Διαρκής ήταν εκείνη την περίοδο αλλά και τις επόμενες δεκαετίες και η παρουσία της στο θέατρο, με ρόλους σε παραστάσεις που έκαναν μεγάλη επιτυχία και παίχτηκαν πολλές σεζόν, ανάμεσά τους στο «Καληνύχτα Μαργαρίτα» του Γεράσιμου Σταύρου, στο «Σωτηρία Μπέλλου: Η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας» της Σοφίας Αδαμίδου κ.ά.

Τις δεκαετίες του 1990 και του 2000 υπήρξε υποψήφια σε βουλευτικές εκλογές και ευρωεκλογές με τον «Συνασπισμό».

Σε ανακοίνωσή του για τον θάνατο της Ντίνας Κώνστα το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Το ΚΚΕ αποχαιρετά με θλίψη και σεβασμό την πολυτάλαντη ηθοποιό Ντίνα Κώνστα, στης οποίας τη ματιά, τη χαρακτηριστική φωνή και το ταλέντο συναντήθηκαν η "Φαύστα" του Μποστ, ηρωίδες του κλασικού θεάτρου, σπουδαίοι ρόλοι του ελληνικού ρεπερτορίου, η "Γιολάντα" από το "Δις εξαμαρτείν" και η "Ντένη Μαρκορά" από τους "Δύο Ξένους", που την έκαναν γνωστή στο ευρύ κοινό, και "Η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας" που αφορούσε στη ζωή της Σωτηρίας Μπέλλου.

Γεννημένη το 1938 στη Σάμο, η Ντίνα Κώνστα, με αριστερές οικογενειακές καταβολές, πολιτικοποιημένη από νεαρή ηλικία, με δύσκολα παιδικά και νεανικά βιώματα, απέστρεψε το βλέμμα της από τη συμβατική καθημερινότητα που απομυζούσε τον χυμό της ψυχής, ιδιαίτερα των γυναικών, και στράφηκε προς το θέατρο, σπουδάζοντας κρυφά από την οικογένειά της στη σχολή του Κώστα Μιχαηλίδη, με δασκάλα την Μαίρη Αρώνη.

Συνεργάστηκε με σπουδαίους δημιουργούς, μεταξύ αυτών, τους Μποστ, Γ. Εμιρζά, Μ. Κατράκη, Κ. Μουσούρη, Γ. Μιχαηλίδη. Δούλεψε επτά χρόνια στο Εθνικό Θέατρο και παράλληλα άρχισε να εμφανίζεται στην τηλεόραση.

"Ηθελα να είμαι ελεύθερη και να κάνω αυτά που έκανα. Εζησα πολύ δύσκολες στιγμές αλλά και πολύ σπουδαίες. Τι μετράει; Οι σπουδαίες στιγμές", δήλωσε η ίδια κάνοντας έναν απολογισμό της πορείας της.

Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένειά της και στους οικείους της».

Σε ηλικία 97 ετών «έφυγε» από τη ζωή ο σπουδαίος Αγγλος σκηνοθέτης Πίτερ Μπρουκ.

Γεννημένος στις 21/3/1925 στο Λονδίνο, ζούσε και δημιουργούσε από τη δεκαετία του '70 στο Παρίσι. Εχει κερδίσει πολλά βραβεία Tony και Emmy, ένα βραβείο Laurence Olivier, ένα Praemium Imperiale και ένα Prix Italia, ενώ είχε αποσπάσει τον χαρακτηρισμό του «μεγαλύτερου εν ζωή θεατρικού σκηνοθέτη».

Ο Μπρουκ επανακαθόρισε τον τρόπο που βλέπει ο κόσμος το θέατρο, στις παραγωγές του με το Royal Shakespeare Company και στο Bouffes du Nord. Ο ίδιος είχε πει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στην Αθήνα το 2005: «Το θέατρο οφείλει να είναι πολύ κοντά στον άνθρωπο, αλλά ταυτόχρονα και πολύ απρόβλεπτο, ώστε να αφυπνίζει τη φαντασία του». Και είχε προσθέσει: «Οταν η κοινωνία ακινητοποιείται μέσα στις αρχές και στους κανόνες της, το θέατρο πρέπει να ταρακουνά το σταθερό και αμετακίνητο. Ο κλονισμός, ο χλευασμός, συχνά βίαιος, είναι απαραίτητα καλλιτεχνικά "όργανα" για να σπάσουμε τα ταμπού, για να δημιουργήσουμε ένα άνοιγμα. Η συγκεχυμένη κατάσταση μέσα στην οποία βρισκόμαστε σήμερα απαιτεί έναν καινούργιο στοχασμό. Και το θέατρο είναι ο καθρέφτης μέσα στον οποίο λάμπει κάποιες φορές το φέγγος του απολεσθέντος».

Χαρακτηριστικό για το πώς έβλεπε να προχωράει η ανθρωπότητα είναι το εξής απόσπασμα από την αυτοβιογραφία του («Πίτερ Μπρουκ. Νήματα Χρόνου»): «Το προχώρημα είναι πιο δύσκολο, γιατί όταν η αθωότητα δίνει τη θέση της στην πείρα, εισβάλλουν σαν σμήνος τα παράσιτα, οι συγχύσεις, οι περιπλοκές και οι υπερβολές του κόσμου. Το τέλος είναι το δυσκολότερο απ' όλα, και ωστόσο, αν αφεθείς, νιώθεις τη μόνη αληθινή γεύση ελευθερίας. Τότε το τέλος ξαναγίνεται αρχή και η ζωή έχει τον τελευταίο λόγο. Σε ένα χωριό της Αφρικής, όταν ο παραμυθάς φτάσει στο τέλος της ιστορίας του, ακουμπάει την παλάμη του στη γη και λέει: "Αφήνω εδώ την ιστορία μου". Και έπειτα προσθέτει: "Για να την ξαναπιάσει ίσως κάποιος άλλος μια άλλη μέρα"».

«Με ένα μεγάλο χειροκρότημα αποχαιρετούμε τον κορυφαίο πρωτοπόρο σκηνοθέτη και συγγραφέα Πίτερ Μπρουκ, που αναγέννησε τη θεατρική πράξη και μαζί της τα αριστουργήματα του θεατρικού λόγου», σημειώνει σε ανάρτησή του στο Twitter το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στις απώλειες του καλλιτεχνικού κόσμου προστίθεται και αυτή της ηθοποιού Αννα Πολυτίμου.

Η Αννα Πολυτίμου - Παπακωνσταντίνου, απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου, πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο σε ηλικία μόλις 13 ετών, μετά από πρόταση του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Η πορεία της συνεχίστηκε με τη συνεργασία της με κορυφαίους ηθοποιούς και σκηνοθέτες, όπως ο Κώστας Μουσούρης, ο Δημήτρης Χορν, η Ελλη Λαμπέτη, ο Κωστής Μιχαηλίδης κ.ά. Συνεργάστηκε με πολλά ΔΗΠΕΘΕ και Δημοτικά Θέατρα, ασχολήθηκε με το ραδιόφωνο και παράλληλα υπήρξε σπουδαία ραψωδός, απαγγέλλοντας από στήθους ραψωδίες του Ομήρου. Μαζί με τον ηθοποιό, δάσκαλο του θεάτρου και σύζυγό της, Νίκο Παπακωνσταντίνου, αποδύθηκαν σε έναν δύσκολο αγώνα καταφέρνοντας να χτίσουν ένα θέατρο, αντίγραφο του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου, στο χωριό Ανω Σέττα στην Εύβοια, ενώ από το 1994, με τον γιο της, Δημήτρη Παπακωνσταντίνου, και την Ματίνα Παπαγεωργίου, δημιούργησαν τον θίασο «Κασταλία», στον οποίο κατ' επανάληψη έπαιξε πρωταγωνιστικούς ρόλους σε παραστάσεις αρχαίου δράματος και ποιητικού έργου.

Η ΚΟΒ Hθοποιών της Τομεακής Οργάνωσης Καλλιτεχνών Αττικής του ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια για την απώλεια της σπουδαίας ηθοποιού Αννας Πολυτίμου, στην οικογένειά της, Δημήτρη, Ματίνα και Νίκο Παπακωνσταντίνου, και στους οικείους της. «Πάντα περήφανη και δυναμική, υπηρέτησε με σθένος τον χώρο του θεάτρου, αφήνοντας το έντονο αποτύπωμά της, αλλά και ολόκληρο τον κλάδο μέσα από τη συνδικαλιστική της δράση στο Σωματείο Ηθοποιών, εμπνέοντας ποιοτικά και αγωνιστικά τον κλάδο μας και τους νεότερους συναδέλφους», σημειώνει.