Η δύναμη κατοχής της ΕΕ στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, για να εμπεδώνεται το «δεύτερο Ντέιτον», δηλαδή η ιμπεριαλιστική «ειρήνη»

Η στρατηγική του επικεφαλής της ενάγουσας αρχής, Αμερικανού δικηγόρου Αλαν Τίγκερ, φάνηκε απ' την περασμένη Τετάρτη, όταν προσπάθησε να παρουσιάσει τον κατηγορούμενο - πρώην πρόεδρο σαν «ανώτατο διοικητή» όλων των Σέρβων της Βοσνίας και «εγκληματία πολέμου» που είχε ενώσει «τις δυνάμεις του εθνικισμού, του μίσους και του φόβου για να υλοποιήσει τα οράματά του για εθνοκάθαρση»... Ο Τίγκερ μάλιστα παρουσίασε και στοιχεία από αμφιλεγόμενες τηλεφωνικές υποκλοπές συνομιλιών όπου ο κατηγορούμενος φέρεται «να καυχιόταν τον Οκτώβρη του 1991ότι έρχεται η σειρά του Σεράγεβο...που θα γίνει το μαύρο καζάνι για τους μουσουλμάνους...ώστε να εξαφανιστούν από προσώπου γης».

Προσπάθησε δηλαδή να παρουσιάσει τον ηγέτη των Σέρβων της Βοσνίας σαν έναν διεστραμμένο ρατσιστή με έμμονη ιδέα την εξολόθρευση των μουσουλμάνων απ' την πρώην Γιουγκοσλαβία. Ωστόσο, όσοι παρακολουθήσουν, έστω και εξ αποστάσεως, και αυτή τη δίκη, θα πρέπει μάλλον να αρχίσουν από τώρα να συνηθίζουν στις αδίστακτες τακτικές της ενάγουσας αρχής. Αλλωστε, δίχως υπερβολή και διαστρέβλωση στοιχειώδους λογικής και χωρίς το κατάλληλο «μαγείρεμα» διαφόρων «στοιχείων» και «ντοκουμέντων» και την επιστράτευση κάθε λογής αξιόπιστων ή μη «αυτοπτών μαρτύρων» δύσκολα θα αποδειχθούν οι 11 κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου, κατά της ανθρωπότητας, γενοκτονία κ.λπ. Αν και ελάχιστα ενδιαφέρει τους ιμπεριαλιστές που αιματοκύλισαν την πρώην Γιουγκοσλαβία - νυν διώκτες του Κάρατζιτς - η λογική απόδειξη των κατηγοριών. Με τον έναν τρόπο ή τον άλλον, η καταδικαστική απόφαση μοιάζει από καιρό ειλημμένη και εάν αυτή δε συμφωνεί με την αλήθεια, τότε, τόσο το χειρότερο για την αλήθεια...

Αλλωστε, σκοπός του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου του ΟΗΕ για την πρώην Γιουγκοσλαβία δεν είναι η αλήθεια, ούτε η τιμωρία των πραγματικών υπευθύνων, αλλά των ηττημένων του πολέμου που τόλμησαν να αντισταθούν στα σχέδιά τους. Εάν σκοπός αυτού του δικαστηρίου ήταν η αλήθεια και η τιμωρία των πραγματικών αυτουργών του πολέμου στα Βαλκάνια, σήμερα δεν θα είχαμε τον πρώην πρωθυπουργό της Βρετανίας Τόνι Μπλερ, έναν απ' τους ηγέτες που αιματοκύλισε την πρώην ΟΔ Γιουγκοσλαβίας με τις ΝΑΤΟικές επιδρομές του '99 να αυτοπροβάλλεται σαν ο καλύτερος δυνατός υποψήφιος για τη θέση του προέδρου της ΕΕ που δημιουργεί η Συνθήκη της Λισαβόνας! Ούτε θα είχαμε τον πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, που διέταξε τις επιδρομές του ΝΑΤΟ κατά των Σέρβων της Βοσνίας λίγους μήνες πριν τη Συνθήκη του Ντέιτον (1995) και τις επιδρομές του '99 στο Βελιγράδι με πρόσχημα τα «δικαιώματα» των Κοσσοβάρων Αλβανών, να βρίσκεται σήμερα στην Πρίστινα για τα αποκαλυπτήρια ανδριάντα που του έφτιαξαν οι πρώην διοικητές του ΟΥΤΣΕΚΑ - νυν κυβέρνηση και να γίνεται δεκτός με τιμές εθνικού σωτήρα και ήρωα...

Σήμερα, δέκα χρόνια απ' το βρώμικο πόλεμο του ΝΑΤΟ στην πρώην ΟΔ Γιουγκοσλαβία και περίπου μία 20ετία απ' το φονικό, καταστροφικό πόλεμο στη Βοσνία -Ερζεγοβίνη, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία έχει φουλάρει τις μηχανές του, για να αθωώσει τα εγκλήματα των ιμπεριαλιστών με τις γνωστές μεθόδους: κατασκευασμένα κατηγορητήρια, δίκες - παρωδία, αθωώσεις όσων ενέδωσαν στις πιέσεις και συνεργάστηκαν και αντίθετα καταδίκες όσων αντιστάθηκαν ή σταμάτησαν κάποτε να εξυπηρετούν πρόθυμα τα σχέδιά τους...

Η βιομηχανία δικών απ' το ΔΠΔ για την πρώην Γιουγκοσλαβία πλησιάζει ωστόσο, σιγά - σιγά, στο τέλος της. Ως το 2012 - 13 είναι η διορία που του έχει δοθεί προκειμένου να ολοκληρώσει το «έργο» του, ακόμη και ας μην έχουν συλληφθεί όλοι οι (κατά τους ιμπεριαλιστές) κατηγορούμενοι αυτού του πολέμου.

Γι' αυτό και η δίκη του Κάρατζιτς είναι ίσως η τελευταία μεγάλη πράξη αυτού του «δικαστικού» οργάνου των ιμπεριαλιστών, εάν φυσικά δε συλληφθεί ως τότε και ο ε.α. στρατηγός των Σέρβων της Βοσνίας, Ράτκο Μλάντιτς, που εξακολουθεί εδώ και πολλά χρόνια να διαφεύγει της σύλληψης.

Αλλωστε, η μεγαλύτερη ως χτες δίκη του ΔΠΔ, εκείνη έναντι του πρώην προέδρου της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, τελείωσε πριν την ώρα της, αφού ο κατηγορούμενος εξοντώθηκε φυσικά και πολιτικά προτού οι κατήγοροι προλάβουν να βγάλουν τη θανατική καταδίκη. Το θύμα τους πέθανε, όπως θυμόμαστε όλοι, υπό περίεργες συνθήκες στις 11 Μάρτη του 2006 προτού «ολοκληρωθεί» η δίκη - φιάσκο.

Ετσι και σήμερα, μία ακόμη δίκη - παρωδία, θα ξεκινήσει και θα τελειώσει, όπως - όπως, για να συμβάλλει κι αυτή απ' την πλευρά της στο ξαναγράψιμο της ιστορίας των βρώμικων πολέμων στα Βαλκάνια απ' τη μεριά των ιμπεριαλιστών - νικητών...

Tο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία ιδρύθηκε με το ψήφισμα 826 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που εγκρίθηκε το Μάη του 1993. Αρχικά εμφανίστηκε σαν διεθνές όργανο απονομής δικαιοσύνης. Στην πράξη απέδειξε πως είναι όργανο επιβολής του δίκαιου των ισχυρών και της ιμπεριαλιστικής «νέας τάξης πραγμάτων». Εχει καταδικάσει 161 άτομα, αρκετά εκ των οποίων εκτίουν ποινή κάθειρξης στις φυλακές Σεβενίνγκεν της Ολλανδίας και άλλα σε φυλακές των Σουηδίας, Ιταλίας, Κροατίας κ.ά.

Σε εξέλιξη είναι η δίκη 24 κατηγορουμένων ανάμεσά τους ο πρώην ηγέτης των Σερβοβόσνιων Ράντοβαν Κάρατζιτς και ο πολιτικός ηγέτης του «Σερβικού Ριζοσπαστικού Κόμματος» Βόισλαβ Σέσελι, ενώ τη δικαστική οδό έχει προγραμματιστεί να πάρουν άλλες 16 υποθέσεις.

Δεκάδες άλλες υποθέσεις έχουν παραπεμφθεί σε δικαστήρια της Σερβίας, της Βοσνίας και της Κροατίας. Ο πρώτος καταδικασθείς από το ΔΠΔ ήταν ο Σερβοβόσνιος Ντράζεν Εντέμοβιτς, που στις 29 Νοέμβρη του 1996 καταδικάστηκε σε 10 χρόνια κάθειρξη για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Ο Μίλαν Μπάμπιτς, πρόεδρος των Σέρβων της Κράινα στην Κροατία, παραδόθηκε και παραδέχθηκε την ενοχή του για εγκλήματα κατά μουσουλμάνων και Κροατών και καταδικάστηκε σε 13 χρόνια φυλάκιση. Ωστόσο αυτοκτόνησε λίγες μέρες πριν τον περίεργο θάνατο του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, στις 5 Μάρτη του 2006.

Σε 20 χρόνια φυλάκιση καταδικάστηκε ο πρώην πρόεδρος της σερβοβοσνιακής βουλής Μομτσίλο Κράισινικ για διώξεις κατά των μουσουλμάνων της Βοσνίας αλλά αθωώθηκε για την κατηγορία της γενοκτονίας.

Η μοναδική γυναίκα που καταδικάστηκε απ' το ΔΠΔ ήταν η Μπιλιάνα Πλάβσιτς Πρόεδρος των Σέρβων της Βοσνίας αμέσως μετά την απομάκρυνση του Ράντοβαν Κάρατζιτς απ' την ενεργό πολιτική σκηνή της χώρας, μετά τη συμφωνία του Ντέιτον. Εκανε συμφωνία με τους διώκτες της (με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί για προδοσία από πολλούς συμπατριώτες της), παραδέχθηκε την ενοχή της για την εκστρατεία εθνικιστικών εκκαθαρίσεων εναντίον των μουσουλμάνων και Κροατών της Βοσνίας την περίοδο 1992 - 95 υποδεικνύοντας ως βασικό υπεύθυνο τον προκάτοχό της στο προεδρικό αξίωμα, Ρ. Κάρατζιτς. Η Πλάβσιτς διόλου τυχαία αφέθηκε ελεύθερη μία μέρα πριν την επίσημη έναρξη της δίκης του Ρ. Κάρατζιτς στις 27 Οκτώβρη από τις σουηδικές φυλακές στο Ερεμπρο, (200 χλμ. δυτικά της Στοκχόλμης). Από τότε μένει στο Βελιγράδι.

Ο Σερβοβόσνιος στρατιωτικός αξιωματούχος Ράντισλαβ Κρστιτς είναι ο άνθρωπος που έχει καταδικαστεί στα περισσότερα χρόνια φυλάκισης (46 έτη).

Αλλοθι δήθεν «αντικειμενικότητας» του δικαστηρίου είναι οι μόλις επτά αθωώσεις κατηγορουμένων, ανάμεσά τους ο πρώην πρόεδρος της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας Μίλαν Μιλουτίνοβιτς που το Φλεβάρη του 2009 αθωώθηκε για τις κατηγορίες εγκλημάτων πολέμου στο Κοσσυφοπέδιο. Αντίθετα, κραυγαλέα ήταν η «αθώωση» του Κοσσοβάρου Αλβανού διοικητή του ΟΥΤΣΕΚΑ και πρώην πρωθυπουργού των Αλβανών του προτεκτοράτου Ράμους Χαραντινάι, παρά την πληθώρα ενοχοποιητικών στοιχείων για τις σφαγές δεκάδων Σέρβων αμάχων. Επίσης, την κατακραυγή μέρους της διεθνούς κοινότητας προκάλεσε και η αθωώση του στρατιωτικού διοικητή των μουσουλμάνων της Βοσνίας, Νάσερ Οριτς, που προκάλεσε (10/7/08) την αγανάκτηση της Μόσχας που χαρακτήρισε το ΔΠΔ μεροληπτικό και ζήτησε την επίσπευση του τερματισμού της λειτουργίας του...

Η «μητέρα» των στημένων δικών του ΔΠΔ ήταν αναμφισβήτητα εκείνη έναντι του πρώην Προέδρου της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς με 66 κατηγορίες για πάσης φύσης «εγκλήματα πολέμου, κατά της ανθρωπότητας», «γενοκτονίας» κ.λπ. Ξεκίνησε το Φλεβάρη του 2002 και τερματίστηκε το Μάρτη του 2006 οπότε επήλθε ο θάνατος του κατηγορουμένου, υπό περίεργες συνθήκες και με καταγγελίες για δολοφονία. Ο Μιλόσεβιτς είχε αναλάβει την υπεράσπιση του εαυτού του δίνοντας γενναία μάχη ενάντια στην καλολαδωμένη μηχανή προπαγάνδας των ιμπεριαλιστών που προκάλεσαν το διαμελισμό της πρώην Γιουγκοσλαβίας καταλαβαίνοντας πως στο εδώλιο του κατηγορουμένου δεν ήταν μόνος του αλλά όλος ο σερβικός λαός...

Οι μόνοι κατηγορούμενοι απ' το ΔΠΔ που διαφεύγουν της σύλληψης είναι οι Σερβοβόσνιοι πρώην αξιωματούχοι Ράτκο Μλάντιτς και Γκόραν Χάντζιτς.