Με «αυξήσεις» μισθών, «μπόνους» και «έκτακτες παροχές» ισχυρίζονται πως στηρίζουν το προσωπικό τους μπροστά στη γενικευμένη ακρίβεια, την εκτίναξη του πληθωρισμού και την αχαλίνωτη αύξηση των τιμών, οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ. Δίπλα στις εξαγγελίες των εργοδοτών, τα «καλά νέα» για τους εργαζόμενους έχουν σπεύσει να διαφημίσουν μια σειρά μέσα ενημέρωσης με σχετικά δημοσιεύματα. Αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς όσα λέγονται και γράφονται αυτές τις μέρες, θα πρέπει να ζηλέψει την ...τύχη των χιλιάδων εργαζομένων που δουλεύουν στις αποθήκες, στους διαδρόμους, στα ταμεία των σούπερ μάρκετ.

Ποια είναι όμως τα μέτρα που ανακοινώνουν οι εργοδότες; Στην πράξη, η πλειοψηφία των «παροχών» προς τους εργαζόμενους περιορίζεται σε ορισμένες «έκτακτες ενισχύσεις», «εφάπαξ επιδόματα», διατακτικές και προπληρωμένες κάρτες που προορίζονται για αγορές από τα ίδια τα καταστήματα των εργοδοτών τους. Οι όποιες αυξήσεις, στις λίγες περιπτώσεις που προβλέπονται, υπολείπονται κατά πολύ του πληθωρισμού και αποδεικνύονται εντελώς ανεπαρκείς για να καλύψουν την αιμορραγία του εισοδήματός τους. Και το κυριότερο; Ολα τα παραπάνω αποτελούν «οικειοθελείς παροχές», το γνωστό δηλαδή κόλπο της εργοδοσίας ώστε να μη δεσμεύεται απέναντι στους εργαζόμενους, να μπορεί να τις χορηγεί και να τις περικόπτει κατά το δοκούν, όποτε θέλει.

Εξάλλου, οι ίδιες επιχειρήσεις αρνούνται την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων που να προβλέπουν πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, να κατοχυρώνουν τα εργασιακά δικαιώματα, τα επιδόματα, τις τριετίες, το 8ωρο και το 5ήμερο.

Τελικά, αυτό που μένει στους εργαζόμενους είναι η κοροϊδία: Τα εφάπαξ επιδόματα και οι διατακτικές καταλήγουν στα ταμεία των εργοδοτών τους πριν καλά καλά μπουν στην τσέπη τους. Οι «αυξήσεις» της τάξης του 4% και του 5% ισοδυναμούν για τους περισσότερους με ...χαρτζιλίκια της τάξης των 20 και 30 ευρώ τον μήνα, που όσο αναγκαία κι αν είναι για τον εργαζόμενο που μετράει μέχρι και τα 10λεπτα, είναι πολύ κάτω από την ξέφρενη άνοδο των τιμών.

Παράλληλα, με τις πολυδιαφημισμένες «παροχές» οι εταιρείες ψάχνουν «άλλοθι» για την εντατικοποίηση που επιβάλλουν στο προσωπικό, τους εξοντωτικούς ρυθμούς, το «ξεχείλωμα» του ωραρίου, το «κόψιμο» του ρεπό, τη δουλειά τις Κυριακές.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως στις σημερινές συνθήκες, που η ακρίβεια σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, η κάλυψη των βασικών αναγκών μιας οικογένειας γίνεται όλο και πιο δύσκολη, κάθε αύξηση στο εισόδημα είναι μια μικρή ανακούφιση. Αυτή όμως είναι η μία όψη του νομίσματος.

Στην άλλη πλευρά, οι δυσκολίες επιβίωσης των λαϊκών νοικοκυριών μεταφράζονται σε ενισχυμένους τζίρους, αυξημένη κερδοφορία και νέα σχέδια επενδύσεων για τις αλυσίδες των σούπερ μάρκετ. Τα ποσά που συνολικά διαθέτει κάθε εταιρεία για τις «παροχές» στο προσωπικό της αντιστοιχούν σε ένα ελάχιστο κλάσμα όχι μόνο του τζίρου, αλλά και των κονδυλίων που σχεδιάζει να διαθέσει για τη δημιουργία νέων καταστημάτων, την ανακαίνιση των υπαρχόντων, την επέκταση της παρουσίας της στο ηλεκτρονικό εμπόριο. Είναι ενδεικτικό ότι τα προϊόντα «ιδιωτικής ετικέτας» καταγράφουν σημαντική αύξηση από την αρχή του έτους, καθώς όλο και περισσότεροι καταναλωτές καταφεύγουν σε αυτά για να περιορίσουν το κόστος των βασικών ειδών που προμηθεύονται.

Στο φόντο αυτό, οι «αυξήσεις» και οι «παροχές» είναι για την εργοδοσία τα «ψίχουλα» που αφήνει να πέσουν από το τραπέζι της για να μετριάσει τη δυσαρέσκεια των εργαζομένων και να βάλει «στον πάγο» τις εύλογες διεκδικήσεις τους. Οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ είναι καθημερινοί μάρτυρες των ανατιμήσεων στα βασικά αγαθά. Ερχονται αντιμέτωποι, όπως οι συνάδελφοί τους από άλλους κλάδους, με τη δυσκολία να αγοράσουν τρόφιμα και άλλα είδη απαραίτητα για τις οικογένειές τους. Βλέπουν και οι ίδιοι την κοροϊδία του «καλαθιού του νοικοκυριού», που δεν γεμίζει το ντουλάπι και το ψυγείο τους.

Για αυτούς τους λόγους έδωσαν το δικό τους «παρών» στην πανεργατική απεργία στις 9 Νοέμβρη, πήραν μέρος στις κινητοποιήσεις της περασμένης Κυριακής για τη νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας, συντονίζουν τη δράση τους με σωματεία και φορείς ενάντια στην ακρίβεια.

Μαζί με τον εμπαιγμό της κυβέρνησης για το «καλάθι του νοικοκυριού», απορρίπτουν και την κοροϊδία των εργοδοτών τους γύρω από τις «παροχές» - ψίχουλα και διεκδικούν Συλλογικές Συμβάσεις, αυξήσεις στους μισθούς, πλαφόν και κατάργηση του ΦΠΑ στα βασικά είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, ρεύμα και τρόφιμα φθηνά για όλο τον λαό.