Ακατάλληλο προς χρήση είναι το νερό γεώτρησης στην περιοχή Χλόη της Αίγινας, ύστερα από έλεγχο που έγινε σε χημικό εργαστήριο. Το σχετικό πόρισμα το οποίο έχει στη διάθεσή του ο «Ρ» αναφέρει χαρακτηριστικά: «τα θειικά και το μαγγάνιο, υπερβαίνουν τα ανώτατα επιτρεπόμενα όρια. Για το λόγο αυτό δεν συνίσταται η χρησιμοποίησή του ως πόσιμο από χημικής απόψεως». Πρέπει εδώ να επισημάνουμε ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα αφορά συνολικά την υγεία των εργατικών λαϊκών οικογενειών στο νησί της Αίγινας και όχι τη συγκεκριμένη περιοχή, αφού το νερό από όλες τις γεωτρήσεις του νησιού καταλήγει σε κεντρική δεξαμενή και από εκεί μεταφέρεται στα σπίτια των κατοίκων μέσω του εσωτερικού δικτύου ύδρευσης.

Πιο συγκεκριμένα, το σχετικό πόρισμα, που έχει ημερομηνία 26/04/2011, στην τελική ενότητα «Γνωμάτευση», αναφέρει:

• Το νερό εμφανίζει πολύ αυξημένη περιεκτικότητα σε μαγγάνιο (αποτέλεσμα ανάλυσης 114 μg/L - επιτρεπόμενο όριο ποσιμότητος 50 μg/L).
• Το μαγγάνιο προσδίδει στο νερό υποκίτρινο χρώμα, χαρακτηριστική πικρή γεύση και οσμή. Επίσης ενδέχεται να δημιουργήσει έγχρωμο κολλοειδές ίζημα κατά τη χλωρίωση του νερού.
• Πρόκειται για αρκετά σκληρό νερό με μέτρια περιεκτικότητα σε άλατα.
• Στην περίπτωση συστηματικής άρδευσης, συνιστάται η συμπληρωματική γνωμάτευση από γεωπόνο.

Η περιεκτικότητα του νερού σε θειικά φτάνει τα 260 mgSO₄/L με ανώτατο όριο τα 250, ενώ η περιεκτικότητά του σε μαγγάνιο φτάνει τα 114 μgMn/L με ανώτατο όριο τα 50.

Το ζήτημα της ποιότητας του νερού αλλά και της επάρκειάς του ταλαιπωρεί για δεκαετίες τους κατοίκους της Αίγινας και μάλιστα αποτελεί ένα από τα πιο οξυμένα προβλήματα του νησιού, όπως άλλωστε σε πολλές περιοχές της χώρας. Το εσωτερικό δίκτυο ύδρευσης - μέσω του οποίου γίνεται η διανομή του νερού και από τις γεωτρήσεις αλλά και του νερού της ΕΥΔΑΠ που πηγαίνει στο νησί με υδροφόρες - παραμένει απαρχαιωμένο με συνεχείς φθορές, ενώ μεγάλο κομμάτι αυτού του δικτύου αποτελείται από αμιαντοσωλήνες, υλικό άκρως επικίνδυνο για την υγεία των κατοίκων του νησιού. Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, κάθε χρόνο από τα 2.300.000 κυβικά μέτρα (μ³) νερού που μεταφέρονται, το 40% χάνεται!

Την κατάσταση έρχεται να επιδεινώσει ακόμα πιο πολύ το ανύπαρκτο αποχετευτικό δίκτυο. Τα τελευταία χρόνια, ύστερα από τη ραγδαία αύξηση της οικοδόμησης στο νησί, πολλά από τα πηγάδια που υπήρχαν μετατράπηκαν αυθαίρετα σε βόθρους, με αποτέλεσμα το νερό των γεωτρήσεων να μολύνεται με τα νερά των βόθρων.

Την ίδια στιγμή, οι κάτοικοι του νησιού, καταφεύγουν στη λύση του εμφιαλωμένου νερού ξοδεύοντας κάθε χρόνο εκατομμύρια ευρώ για την κατανάλωση. Από την άλλη, η δημοτική αρχή, επέβαλε νέο χαράτσι στα λαϊκά νοικοκυριά που υδρεύονται στα σπίτια τους από τις γεωτρήσεις, αυξάνοντας τα τιμολόγια από 10%-20% στις χαμηλές κλίμακες που αποτελούν το 80% του κατανεμημένου νερού, ενώ την ίδια στιγμή μείωσε έως και 60% τα τιμολόγια στις μεγαλύτερες.

Η Κομματική Οργάνωση Αίγινας του ΚΚΕ επανειλημμένα έχει κάνει παρέμβαση για το θέμα με πάγιο αίτημα την άμεση κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού όπου θα μεταφέρεται καθαρό - πόσιμο νερό σε όλο το νησί. Να κλείσουν οι γεωτρήσεις, να υπάρχει παροχή καθαρού-πόσιμου νερού δωρεάν, να γίνονται τακτικά οι απαιτούμενοι έλεγχοι για την ποιότητα του νερού, να υπάρξει ενίσχυση με το αναγκαίο προσωπικό, να μειωθούν οι υπέρογκες αυξήσεις στα τιμολόγια.

Σε επικοινωνία που είχε ο «Ρ» με τον Στέλιο Κοττάκη, δημοτικό σύμβουλο του ΚΚΕ στην Αίγινα, μεταξύ άλλων δήλωσε: «Η θέση μας, που είναι παναιγινίτιο αίτημα, είναι η σύνδεση με υποθαλάσσιο αγωγό και ανάθεση της διαχείρισης στην ΕΥΔΑΠ. Πολιτεία και δημοτικές αρχές εδώ και 25 χρόνια εμπαίζουν το λαό και λύση δε δίνεται καθώς πίσω κρύβονται μεγάλα συμφέροντα όπως: το μονοπώλιο του υδρομεταφορέα, η πώληση υφάλμυρου νερού από τις γεωτρήσεις και το εμπόριο του εμφιαλωμένου. Την ίδια στιγμή, ο δήμος επιμένει στη διαχείριση, ενώ το χρέος στην ΕΥΔΑΠ είναι τεράστιο με κίνδυνο ακόμα και με διακοπή του νερού. Οριστική λύση θα δοθεί αν ο αιγινίτικος λαός πάρει την υπόθεση στα χέρια του και πιέσει για το δικαίωμά του να έχει καλό και φθηνό νερό σε επάρκεια. Το δε κόστος της κατασκευής του αγωγού και των χερσαίων έργων, να αναλάβει εξ ολοκλήρου το κράτος και όχι οι ιδιώτες».