Με αφορμή την - αμερικανοΝΑΤΟικής κοπής - συμφωνία των Πρεσπών και το πρωτόκολλο ένταξης της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ, εξαπολύθηκε, απ' τη μεριά της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, και του Μαξίμου συγκεκριμένα, μια συκοφαντική, διαστρεβλωτική και προβοκατόρικη επίθεση σε βάρος του ΚΚΕ. Βεβαίως, δεν ήταν κάτι μη αναμενόμενο και πολύ περισσότερο κάτι πρωτόγνωρο. Κάθε φορά που μια κυβέρνηση - παλιότερα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ - έδινε «γην και ύδωρ» στο ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς, αυτό συνοδευόταν με επιθέσεις σε βάρος της βασικής δύναμης που αντιπαλεύει αυτούς τους σχεδιασμούς, του ΚΚΕ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που κάθε μέρα και περισσότερο εκτίθεται για το ρόλο του ως υπηρέτη αυτών των σχεδιασμών, που ξεμπροστιάζεται στα μάτια προοδευτικών και αριστερών ανθρώπων, θα ήθελε ένα «αριστερό» άλλοθι στην αποστολή για να δυναμώσει το ΝΑΤΟ στην περιοχή φυλακίζοντας κι άλλους λαούς σε αυτήν τη δολοφονική μηχανή.

Θα ήθελε το «όχι» στη συμφωνία των Πρεσπών να ήταν ένα ψευδεπίγραφο, παραπλανητικό, αντιδραστικό «όχι», σαν κι αυτό της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ, ένα «όχι» σαν κι αυτό της ΧΑ, άλλων εθνικιστικών και ακροδεξιών δυνάμεων, που χωρίς να αμφισβητούν ούτε κεραία απ' τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, ξεχωρίζουν κυρίως το ζήτημα του ονόματος και αναπαράγουν επικίνδυνα συνθήματα, όπως το αλυτρωτικό «Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική», παίζοντας το παιχνίδι του αλληλοτροφοδοτούμενου εθνικισμού και αλυτρωτισμού. Ενα τέτοιο σύνθημα αμφισβητεί τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913 και την κατανομή της γεωγραφικής περιοχής της «Μακεδονίας» στα βαλκανικά κράτη και βοηθάει μόνο στην όξυνση του αλυτρωτισμού, της λογικής τού «διαίρει και βασίλευε» που είναι «βούτυρο στο ψωμί» του ιμπεριαλισμού. Ενα τέτοιο «όχι» είναι βολικό για τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί του επιτρέπει να εμφανίζει όλα τα επικίνδυνα σχέδια ως προοδευτική - φιλειρηνική πολιτική. Γι' αυτό άλλωστε φροντίζει με κάθε τρόπο να υπερτονίζει αυτό το «όχι», ρίχνοντας «νερό στο μύλο» τέτοιων δυνάμεων.

Το ΚΚΕ τούς χάλασε τα σχέδια. Γιατί πίσω απ' την ψευδεπίγραφη αντιπαράθεση «κοσμοπολιτισμού - εθνικισμού», αποκάλυψε τη μεγάλη εικόνα, το πραγματικό πρόβλημα, που είναι η ευρωατλαντική ολοκλήρωση στα Δυτικά Βαλκάνια, οι επικίνδυνοι ανταγωνισμοί, ο εθνικισμός και ο αλυτρωτισμός που σχεδιασμένα συντηρούνται.

Γι' αυτόν το λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ κατέφυγε σε μία κακοστημένη επιχείρηση προβοκάτσιας και διαστρέβλωσης, που μάλλον τους γύρισε μπούμερανγκ. Αναπαρήγαγαν, αρχικά, το «εφεύρημα» ότι το ΚΚΕ αλλάζει θέση, το οποίο καταρρίφθηκε πανηγυρικά. Μετά επικαλέστηκαν «τσιτάτα» του Λένιν, διαστρεβλώνοντάς τα, για να στηρίξουν το επικίνδυνο ιδεολόγημα του «αυτοπροσδιορισμού», που είναι εργαλείο στα χέρια των ιμπεριαλιστών για έγερση υπαρκτών και ανύπαρκτων μειονοτικών ζητημάτων και αλλαγές συνόρων. Εφτασαν στη γελοιότητα να λένε ότι το ΚΚΕ λησμονεί τους Σλαβομακεδόνες μαχητές που πολέμησαν μέσα απ' τις γραμμές του ΔΣΕ ασελγώντας πάνω στην Ιστορία, γιατί αυτοί οι μαχητές δεν πολέμησαν για να μπουν σε συμμαχίες τύπου ΝΑΤΟ - ΗΠΑ, πολλοί απ' αυτούς εκτελέστηκαν απ' τα αιματοβαμμένα αμερικανικά όπλα, εκπρόσωπος των οποίων είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό και φροντίζει να τα εγκαθιστά σωρηδόν σε διάφορες στρατιωτικές βάσεις σ' όλη την Ελλάδα.

Το πιο επικίνδυνο και ύπουλο όμως ήταν η προβοκάτσια ότι το ΚΚΕ δήθεν σιγοντάρει τον εθνικισμό. Κι όλα αυτά τη στιγμή που στη νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν 2 βουλευτές που καλούσαν σε εθνικιστικά συλλαλητήρια και καταψήφισαν τη συμφωνία των Πρεσπών από εθνικιστική σκοπιά. Αυτοί προφανώς δεν ενοχλούν!

Ωστόσο, σε «τούτα δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει». Ο προοδευτικός κόσμος, όλοι οι άνθρωποι καλής θέλησης γνωρίζει ότι το ΚΚΕ είναι ο πιο συνεπής και σφοδρός πολέμιος του φασισμού και εθνικισμού, γνωρίζει επίσης ότι η αντίθεση στους δολοφονικούς και επικίνδυνους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς για χάρη των συμφερόντων της ελληνικής άρχουσας τάξης είναι στάση που υπηρετεί τον γνήσιο λαϊκό πατριωτισμό και τον διεθνισμό, την αλληλεγγύη των λαών.

Ομως, εδώ, υπάρχει κάτι που ξεπερνά την πολεμική απέναντι στο ΚΚΕ: Είναι η προσπάθεια να χαρακτηριστεί συλλήβδην η γνήσια αντίθεση στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ ως στάση συντηρητική, αντιδραστική, εθνικιστική. Είναι η προσπάθεια να παίξουν κάποιοι πολιτικά παιχνίδια με το φασισμό και την Ακροδεξιά, μόνο και μόνο για να βαφτίσουν «προοδευτική» τη δική τους μετάλλαξη και υποταγή, για να βαφτίσουν «προοδευτικές» τις δικές τους πολιτικές συμμαχίες με διάφορα φθαρμένα υλικά της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας. Κι αυτή η προσπάθεια - είτε το αντιλαμβάνονται είτε όχι - είναι τελικά ο καλύτερος σύμμαχος και τροφοδότης της φασιστικής ακροδεξιάς δημαγωγίας και της δράσης.

(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Τα Νέα»)