«Τώρα ήρθε η ώρα της αλλαγής», δήλωσε ο επί μια «δεκαετία» εν αναμονή πρωθυπουργός της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν, όταν έγινε τελικά, στις 27 του περασμένου Ιούνη, μετά την επίσημη παραίτηση του Τόνι Μπλερ.

Τι είδους αλλαγή, όμως, πραγματικά εννοεί; Ουδεμία επί της ουσίας, καθώς ο Μπράουν πάντα μαζί με τον Μπλερ ήταν για χρόνια το ηγετικό «δίδυμο» των «Νέων Εργατικών» και, φυσικά, το Νο 2 στην κυβέρνηση Μπλερ.

Φυσικά, κατά τον ίδιο, είναι «μια νέα κυβέρνηση με νέες προτεραιότητες»... μία κυβέρνηση όμως, που, σύμφωνα με τη σύνθεσή της, αποτελείται από ένα συνονθύλευμα πρώην Συντηρητικών, Φιλελευθέρων, «μπλεριστών», και «στελεχών» του μεγάλου κεφαλαίου, του στρατού και της αστυνομίας.

Χαρακτηριστική περίπτωση, το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Εξωτερικών από τον Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, που τόσο ο βρετανικός όσο και ο διεθνής Τύπος την αντιμετώπισε ως αλλαγή πλεύσης στην εξωτερική πολιτική, και ειδικά όσον αφορά τον πόλεμο του Ιράκ που ακόμη και ο ίδιος ο Μπράουν έχει δημοσίως αποδεχτεί ότι «δίχασε βαθιά τη βρετανική κοινωνία». Εντούτοις, ο υπουργός Περιβάλλοντος στην κυβέρνηση Μπλερ ήταν από τους στενότερους συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού και, φυσικά, ουδέποτε έχει καταγραφεί η αντίθεσή του στον πόλεμο. Αντιθέτως, ανεξάρτητα Μέσα στο παρελθόν τον έχουν κατατάξει στους διαπρύσιους υποστηρικτές του πολέμου...

Δεύτερο παράδειγμα: Νέος υπουργός Οικονομίας ορίστηκε ο Αλιστερ Ντάρλινγκ. Ο διορισμός του Ντάρλινγκ εκτιμάται πως δείχνει συνέχεια σε ό,τι αφορά στην οικονομική πολιτική της Βρετανίας, αφού θεωρείται έμπιστος πολιτικός σύμμαχος του Μπράουν και δεν πρόκειται να προκαλέσει «κύματα» στις οικονομικές αγορές.

Αλλα χαρακτηριστικά παραδείγματα: Υπουργός Περιβάλλοντος τοποθετήθηκε ο Χίλαρι Μπεν, δεύτερος γιος του παλαίμαχου πολιτικού του Εργατικού Κόμματος, Τόνι Μπεν, και σφόδρα πολέμιου του πολέμου. Ο νέος υπουργός Περιβάλλοντος, όμως, πάντα τασσόταν στο πλευρό του Τόνι Μπλερ και θεωρούνταν μέλος του «στενού κύκλου» του.

Υπουργός Αμυνας παρέμεινε ο Ντες Μπράουν όχι τυχαία, ενώ επανήλθε ο Τζακ Στρο στο υπουργείο Δικαιοσύνης, και δεν πρόκειται για άλλον άνθρωπο από αυτόν που επέβλεπε τη «νομιμοποίηση» του πολέμου του Ιράκ.

Μερικές μέρες αργότερα, σπάζοντας την παράδοση των Εργατικών, αλλά και γενικότερα της βρετανικής πολιτικής σκηνής μέσα σε διάστημα ολίγων ημερών ανακοίνωσε την ατζέντα του, προσπαθώντας να αποδείξει ότι δικαιούται τον τίτλο του «μεγάλου μεταρρυθμιστή» και, με τον τρόπο αυτό, να αντιστρέψει το πολιτικό κλίμα που ήταν εις βάρος των Εργατικών.

Ο Μπράουν υποσχέθηκε τα πάντα... κατά την ομιλία του στη Βουλή των Λόρδων, όπου εξέθεσε το όραμά του. Υποσχέθηκε ότι η κυβέρνησή του θα κάνει τα αδύνατα - δυνατά, σε συνεργασία με τον τραπεζικό τομέα, ώστε να διασφαλίσει σταθερό επιτόκιο για τα στεγαστικά δάνεια με διάρκεια 20-25 ετών, μέσω της έκδοσης «ομολόγων εγγυημένης απόδοσης». Παράλληλα, έθεσε ως στόχο την αύξηση κατά 25% των νέων κατοικιών που θα κατασκευαστούν στη Βρετανία, με στόχο αυτές να αγγίξουν τα 3 εκατομμύρια έως το 2020.

Οσο για τον τομέα της Υγείας, o καμβάς συνίσταται στο δραστικό περιορισμό των γενικών νοσοκομείων και την αντικατάστασή τους από τις λεγόμενες εξειδικευμένες «πολυκλινικές», με στόχο, όπως αναφέρει το σχετικό ρεπορτάζ, τη μείωση κατά 50% του αριθμού των ασθενών που θα χρήζουν νοσοκομειακής περίθαλψης.

Ουσιαστικά, πρόκειται για αναδιαρθρώσεις και επ' ουδενί δεν πρόκειται για «αλλαγή» ή για «νέες προτεραιότητες». Εξάλλου, ο Μπράουν ήταν ο «αρχιτέκτονας» από τη θέση του υπουργού Οικονομικών στην κυβέρνηση Μπλερ, όπου δόθηκε προτεραιότητα στην κυριαρχία των αγορών σε βάρος του δημόσιου τομέα, μία εξαιρετικά επώδυνη, αλλά και άκρως επικίνδυνη διαμορφούμενη κατάσταση για το λαό. Μερικά ενδεικτικά στοιχεία: Οι συνεχείς εκτροχιασμοί τρένων στο ιδιωτικό πλέον σύστημα σιδηροδρόμων, το ξεπούλημα των οποίων ξεκίνησε από τους Συντηρητικούς και συνεχίστηκε με εντατικούς ρυθμούς από τους «Νέους» Εργατικούς. Απόλυτος ήταν ο «εκτροχιασμός» και στην Παιδεία, με τη σταδιακή απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης, τη «σαλαμοποίηση» του συστήματος Υγείας, που μόνο και μόνο εξαιτίας των λαϊκών αντιδράσεων δε διαλύθηκε εντελώς, αλλά ξεπουλήθηκε μόνο μερικώς.

Ποιος μπορεί να διαγράψει στοιχεία συντριπτικά, όπως ότι κατά τη δεκαετία που ο Μπράουν βρισκόταν στο τιμόνι του υπουργείου Οικονομικών το χρέος των νοικοκυριών εκτοξεύτηκε στα ύψη, εξαιτίας των τιμών των ακινήτων και της ευκολίας απόκτησης πιστωτικών καρτών; Οι Βρετανοί έχουν συσσωρεύσει χρέος ύψους ενός τρισεκατομμυρίου λιρών, κάτι που θα οδηγήσει σε «αναστάτωση» της οικονομίας σε περίπτωση αύξησης των επιτοκίων. Το χρέος των Βρετανών είναι από τα υψηλότερα παγκοσμίως.

«Δώρο» για το νέο πρωθυπουργό της Βρετανίας, Γκόρντον Μπράουν, ήταν οι «βόμβες» της Γλασκόβης, που επανέφεραν με δραματικό τρόπο στο προσκήνιο την «τρομοκρατία» και του έδωσαν τη μεγάλη ευκαιρία: Μπόρεσε να επιδείξει «πυγμή» και «αποφασιστικότητα» αναγκαία για την πολιτική επιβίωση των Νέων Εργατικών και φυσικά να προωθήσει σειρά νέων αντιτρομοκρατικών μέτρων.

Στο πλαίσιο της επίδειξης «πυγμής και αποφασιστικότητας» με ταχύτατους ρυθμούς, η βρετανική αστυνομία ανακάλυψε το «ιατρικό τρομοκρατικό δίκτυο» και τους συνέλαβε. Ετσι ο Μπράουν μπόρεσε σε ελάχιστα 24ωρα να ανακοινώσει... ότι οι διωκτικές αρχές θεωρούν πως έχουν επιτύχει σχεδόν τη διάλυση του πυρήνα που οργάνωσε τις αποτυχημένες επιθέσεις του Λονδίνου και της Γλασκόβης.

Προχωρώντας ένα βήμα ακόμη, μέσα σε αυτό το καλλιεργημένο κλίμα «κρίσης ασφάλειας», έδωσε στίγμα προθέσεων όσον αφορά τον «πόλεμο της τρομοκρατίας» που θα κρατήσει τουλάχιστον μία 15ετία και ανακοίνωσε σειρά δρακόντειων αντιτρομοκρατικών μέτρων και αυστηρών ελέγχων που εντάσσονται στη σύνθλιψη των ήδη καταπιεσμένων ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών.

Πιο σκληρή γραμμή στον «αγώνα κατά της τρομοκρατίας» απ' ό,τι ο απερχόμενος πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ από τον «φιλοατλαντιστή Μπράουν», όπως ο σχεδιασμός της επέκτασης του ορίου φυλάκισης χωρίς απαγγελία κατηγορίας στις 90 μέρες. Μέτρο που είχε προσπαθήσει να προωθήσει και ο Μπλερ, στη συνέχεια, όμως, υποχώρησε έπειτα από μια πολιτική «εξέγερση» στη Βουλή των Κοινοτήτων.

Ο Μπράουν θα εισηγηθεί ακόμα την άρση της απαγόρευσης της ανάκρισης μετά την απαγγελία κατηγοριών σε βάρος οποιουδήποτε υπόπτου, να επιτραπεί η χρήση στοιχείων από υποκλοπές σε δικαστήρια, να καταστεί η τρομοκρατία επιβαρυντικός παράγοντας όσον αφορά τις καταδίκες υπόπτων παραχωρώντας μεγαλύτερες εξουσίες στους δικαστές, και να αυξηθεί περαιτέρω ο προϋπολογισμός για την εθνική ασφάλεια, ο οποίος έχει ήδη υπερδιπλασιαστεί, στα 2 δισεκατομμύρια στερλίνες ετησίως, μετά την 11η Σεπτέμβρη του 2001.

Οσο για την εξωτερική πολιτική... φυσικά πρωτεύει η υπεράσπιση των συμφερόντων του βρετανικού κεφαλαίου. Σε αυτό τον άξονα εντάσσονταν και πολλές κινήσεις της κυβέρνησης Μπλερ, αλλά και ο απόηχος της ομιλίας που έδωσε στις ΗΠΑ ο Ντάγκλας Αλεξάντερ, υπουργός Διεθνούς Ανάπτυξης στη νέα κυβέρνηση υπό τον Γκόρντον Μπράουν.

«Ο απομονωτισμός απλά δε λειτουργεί σε έναν ανεξάρτητο κόσμο. Στον 20ό αιώνα η δύναμη μιας χώρας μετρήθηκε συχνά από αυτό που μπορούσε να καταστρέψει. Στον 21ο αιώνα η δύναμη πρέπει να μετράται από αυτό που μπορούμε να χτίσουμε μαζί», τόνισε ο Ντ. Αλεξάντερ μιλώντας στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων στην Ουάσιγκτον. Ομιλία που αποκωδικοποιήθηκε ευκόλως ως «κριτική» προς τις ΗΠΑ να επανεξετάσουν την εξωτερική τους πολιτική και να αναγνωρίσουν τις αρετές της «ήπιας διπλωματίας» και των διεθνών θεσμών...