• Την κωμωδία του Νίκου Τσιφόρου "Η Πινακοθήκη των Ηλιθίων" παρουσιάζει το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου (έως 15 του Δεκέμβρη), στην Παλιά Ηλεκτρική Εταιρεία στο Βόλο. Σκηνοθεσία, φωτισμοί και μουσική επιμέλεια Δημήτρη Οικονόμου,σκηνικά - κοστούμια Τότας Πρίτσα.Παίζουν: Μαρία Καντιφέ, Αθανασία Γκανά, Βάσω Ιατροπούλου, Γιάννης Κοτσαρίνης κ. ά.
• "Η τρέλα της ημέρας" ξεκινά σήμερα από την πλατεία Κλαυθμώνος και θα καταλήξει στην πλατεία Κολοκοτρώνη (5 μ.μ.). Πρόκειται για ένα θέαμα δρόμου που παρουσιάζει το "Θέατρο Δρόμου - Σχολείο Γελωτοποιών".Περιλαμβάνει τρελά στιγμιότυπα, με επικίνδυνες ακροβασίες ξυλοπόδαρων, που κορυφώνονται με φωτιές και πυροτεχνήματα. Να σημειωθεί ότι το "Σχολείο Γελωτοποιών", με την ευθύνη του Νίκου Χατζηπαπά,διοργανώνει σεμινάριο (24/11/97 έως 31/1/98) με θέμα "Τεχνικές Θεάτρου Δρόμου".Πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής τηλ. 9836.957 και 094 - 5646.09.
• "Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα" του Γιώργου Φρατζεσκάκη,διασκευή από το ομότιτλο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν,ανεβαίνει από σήμερα στην Παιδική Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων,σε σκηνοθεσία Δημήτρη Πετρόπουλου.Σκηνικά - κοστούμια Λέα Κούση και μουσική Κώστα Χαριτάτου.Παίζουν: Βαγγελιώ Γιαννάκη, Δημήτρης Γιαννακόπουλος, Γιώργος Γκίκας κ. ά.
• Πρεμιέρα σήμερα και για την Παιδική Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης,με το έργο της Ελπίδας Μπραουδάκη "Πριγκίπισσα Τουραντώ".Σκηνοθεσία Γρηγόρης Αθανασίου,σκηνικά Βάσω Τσόνογλου,κοστούμια Νότα Μπενετάτου.Παίζουν: Κωστής Κούκιος, Κώστας Πασπάλης, Αντωνία Γκούβη, Χρήστος Γεωργίου.

"Βήμα" σε νέους Ελληνες δημιουργούς δίνει η "νέα Σκηνή" του Λευτέρη Βογιατζή,στο "Θέατρο της οδού Κυκλάδων". Ενέργεια ζωοδόχος για το ελληνικό έργο, καθώς προϋπόθεση της προόδου είναι η συνεχής διακίνηση, ανάδειξη και ζύμωση των κοινωνικοαισθητικών προβληματισμών, αναζητήσεων και προτάσεων των νέων καλλιτεχνών. Απόδειξη το έργο του πρωτοεμφανιζόμενου Μιχάλη Βιρβιδάκη"Στην εθνική με τα μεγάλα" και η παράσταση του νέου ταλαντούχου σκηνοθέτηΝίκου Μαστοράκη,με τρεις καλούς νέους ηθοποιούς. Σημειώνουμε εξ αρχής την εντύπωσή μας ότι το έργο αντανακλά την "ερημία" (περιβαλλοντική, κοινωνική, ανθρώπινη) των αμερικάνικων αυτοκινητοδρόμων με τα θλιβερά βενζινάδικα - μοτέλ και κάποιες επιρροές από τη δραματουργία του Σέπαρντ. "Αντανάκλαση", που όμως δε σημαίνει μιμητική μεταφορά στα ελληνικά του αμερικάνικου"τοπίου". Αντίθετα ο Μ. Βιρβιδάκης με το θέμα του έργου του, με άμεση γλώσσα και ελλειπτική γραφή στους διαλόγους του, υπονοεί την "αμερικανοποίηση" όχι μόνο των εθνικών οδών και των όμορων περιοχών που ερημώνονται με τις απαλλοτριώσεις, αλλά και την "αμερικανοποίηση" της ζωής με το ξερίζωμα από τη γη τους των από χρόνια περιθωριοποιούμενων κατοίκων των "νεκρών" περιοχών, κατά μήκος των εθνικών οδών.

Κεντρικοί "ήρωές" του είναι δυο άμοιροι από τη γέννησή τους, ορφανεμένοι από τους "γονιούς" που τους μεγάλωσαν, αλλά χωρίς να 'ναι βέβαιοι ότι επρόκειτο για τη μάνα και τον πατέρα και των δύο τους. Τα - υπό έξωση από το τρωγλοποιημένο σπίτι τους σ' ένα καταπατημένο κομμάτι γης από όπου θα περάσει η εθνική - "αδέλφια" περνούν τις τελευταίες ώρες τους, αναζητώντας την αλήθεια για τους γεννήτορές τους. Ξετυλίγοντας τις μνήμες της πικρής "οικογενειακής" ζωής με το μέθυσο "πατέρα" που χτυπούσε - έως θανάτου κάποια μέρα - τη στοργική "μάνα". "Γλείφοντας" τις πληγές του κοινού τους δράματος(κρύβοντάς τες από την υποψήφια "αρραβωνιαστικιά" του μικρότερου αδελφού), έκπτωτοι από την κοινωνία, τη ζωή, τη στέγη τους, χωρίς δουλιά, χωρίς προορισμό, αδυνατούν να κόψουν τον "ομφάλιο λώρο" που τους δένει με το σπίτι τους και το μυστικό του. Τη δολοφονημένη από τον "πατέρα" και θαμμένη μέσα σ' αυτό "μάνα". Οι αναμνήσεις είναι τα "κειμήλιά" τους. Το δράμα τους η"κληρονομιά" τους. Η άμοιρη ζωή τους, που θα τη συμπαρασύρει μαζί με τα μπάζα του σπιτιού η μπουλντόζα, τους "αδελφώνει" περισσότερο.

Η σκηνοθεσία του Νίκου Μαστοράκη υπηρέτησε τα μέγιστα το έργο. Η παράσταση, ατμοσφαιρική - χάρη και στα σκηνογραφικά "συντρίμμια" της Θάλειας Ιστικοπούλου,στους σχεδόν "ζοφερούς" φωτισμούς του Λευτέρη Παυλόπουλου,στη συμβολοποιητική σύνθεση ήχων και την επιλογή "σουξεδιάρικων" λούμπεν τραγουδιών από τον Δημήτρη Ιατρόπουλο - αποπνέει την "ασθμαίνουσα" απελπισία μιας τέτοιας χαμοζωής, τις πικρόγευστου χιούμορ"διαφυγές" των δύο αδελφών από τη σκληρή πραγματικότητα, τους δυνατούς συναισθηματικούς δεσμούς που γεννά κάποτε η κοινή δυστυχία. Ο σκηνοθέτης καθοδήγησε ομόψυχα τους ηθοποιούς, αποσπώντας πολύ καλά ερμηνευτικά αποτελέσματα. Ιδιαίτερα από τον Γεράσιμο Γεννατά,που με χιούμορ, με υποκριτική ελευθερία, χωρίς να φοβάται να διακινδυνεύσει, αλλά και αίσθηση του μέτρου, ερμηνεύει τον από γεννησιμιού του "ζαβό", παιδικό ακόμα Λόλη, προσωποποίηση του διψασμένου για τρυφερότητα και αγάπη ανθρώπου. Αντίποδάς του, ο "σκληραγωγημένος" στους δρόμους και από το κυνήγι ενός αβέβαιου μεροκάματου, από παιδί στερημένο τη θαλπωρή του σπιτικού, αλλά στο βάθος επίσης τρυφερός Λάκης, του Αιμίλιου Χειλάκη.Η ταλαντούχα Μαρία Κεχαγιόγλου έκανε το καλύτερο δυνατό σε ένα ρόλο αντίθετο της ιδιοσυγκρασίας της.

"Μάθημα" για τους φίλους του λυρικού θεάτρου και τους λάτρεις της κορυφαίας ερμηνεύτριάς του στον αιώνα μας, της Μαρίας Κάλλας. "Μάθημα" και για τους καλλιτέχνες όχι μόνο του λυρικού θεάτρου και του θεάτρου πρόζας, αλλά γενικότερα των "ζωντανών" θεαμάτων και ως προς το μεγάλο μόχθο, το ήθος και τις θυσίες που απαιτεί η τέχνη για να γίνουν άξιοι λειτουργοί της, είναι το έργο του Τέρενς Μακ Νέιλι "Μαρία Κάλλας - Μάστερ Κλας".Ενα κείμενο που πάσχει από θεατρική άποψη, αλλά βιογραφεί την προσωπική ζωή της. Τις σχέσεις της με τον Μενεγκίνι και τον έρωτά της και την εγκατάλειψή της από τον Ωνάση. Την καλλιτεχνική παιδεία και πορεία της από την Ελλάδα μέχρι την"κορυφή" της "Σκάλας" του Μιλάνου, την αφοσίωσή της και τις θυσίες της για χάρη της τέχνης της. Τον ανταγωνισμό της με άλλες φημισμένες πριμαντόνες, αλλά και με τενόρους. Το μοναδικό ερμηνευτικό μεγαλείο της, αλλά και την έπαρσή της. Την έπαρση, τη νοοτροπία της "ντίβας", την κριτική σκληρότητά της για άλλους ομοτέχνους της, τα οποία "γεύονταν" μαζί με τις τεράστιες θεατρικές γνώσεις της, το υψηλής ποιότητας καλλιτεχνικό αισθητήριό της, οι νέοι λυρικοί καλλιτέχνες που παρακολουθούσαν τα σεμινάριά της. Μοναδικός άξονας του κειμένου είναι η Κάλλας και γύρω της περιφέρονται δορυφορικά, ως"πασαδόροι" και της σκηνικής δόξας του ρόλου της Κάλλας, πέντε πρόσωπα, εντελώς αναξιοποίητα από τον συγγραφέα. Ενας πιανίστας και τέσσερις νέοι λυρικοί καλλιτέχνες, τόσο άπειροι που να μεγαλύνεται η μνήμη της "ντίβας".

Το έργο μεταφρασμένο με θεατρικότητα και χιούμορ από τον Μάριο Πλωρίτη,με λιτό και καλαίσθητο σκηνικό και αρμόζοντα στα πρόσωπα κοστούμια τουΔαμιανού Ζαρίφη,σκηνοθετήθηκε από τον Μιχάλη Κακογιάννη και αντανακλά πλήρως την εμπειρία του από τη γνωριμία και τη συνεργασία του με την Κάλλας. Το θαυμασμό του για την τέχνη της, αλλά και τη γνώση του για το χαρακτήρα της, τα γούστα της, τις συνήθειές της, τη βεντέτικη συμπεριφορά της, και κάποιες προσωπικές πίκρες της.

Η σκηνοθετική διδασκαλία αφομοιώθηκε πλήρως, σε όλες τις παραμέτρους και τα μεγέθη του ανθρώπου και της καλλιτέχνιδας Κάλλας, από την ερμηνεία της Κάτιας Δανδουλάκη,που μετενσαρκώνει την "ντίβα" στη διάρκεια κάποιου σεμιναρίου της, με συμπαίκτες τους Σπύρος Κουβαρά, Ελένη Κουτσουμπή, Μέμο Μπέγνη, Μαριάνθη Τσοντάκη, Κώστα Τζέμο,που προσπαθούν με την υποκριτική τους να "γεμίσουν" τους δραματουργικά "κενούς" ρόλους τους.

ΘΥΜΕΛΗ

Η Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων,στα πλαίσια του γιορτασμού των 100 χρόνων της, αποφάσισε να τιμήσει τον Κώστα Νίτσο για τη μεγάλη προσφορά του στο θέατρο, όχι μόνο με την έκδοση του σπουδαίου περιοδικού του "Θέατρο",αλλά και για την ουσιαστική στήριξη και προβολή της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας και του κοινωνικού περιεχομένου της και την ανάπτυξη μιας γνήσιας ελληνικής αισθητικής αντίληψης της θεατρικής μας τέχνης, μέσω του περιοδικού του και των αξέχαστων σχολίων του, με τίτλο "Αστερίσκοι". Η τιμητική εκδήλωση και η απονομή ειδικής πλακέτας στον Κ. Νίτσο θα γίνει αύριο (12μ) στα γραφεία της ΕΕΘΣ. Για την προσφορά του τιμώμενου θα μιλήσει ο συγγραφέας και ηθοποιός Γιώργος Διαλεγμένος.

• Ιδιαίτερη επιτυχία σημειώνει το νέο έργο της "Παιδικής Σκηνής" της Νίκης Τριανταφυλλίδη "Ηχώ και Νάρκισσος".Σημειώνεται ότι το θέατρο δέχεται δωρεάν τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και τους συνοδούς τους.

• Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης εφτά χρόνων από το θάνατο του Αλέξη Μινωτή,το "Μοντέρνο Θέατρο" του Γιώργου Μεσσάλα τέλεσε τρισάγιο στις 11 του Νοέμβρη, τιμώντας τη μνήμη του μεγάλου ηθοποιού και σκηνοθέτη.