ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 25 Αυγούστου 2002
Σελ. /32
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Καμιά επιείκεια και για κανέναν!

Και να, λοιπόν, ένας κόσμος ολόκληρος, μια χώρα, για να περιοριστούμε στα δικά μας, που η τέχνη -κι αυτή- πέρασε σχεδόν ολοκληρωτικά στα χέρια των εμπόρων, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών. Και στη συνέχεια, όπως είναι επόμενο, στην ευτέλεια. Ολοι, πια, μιλάμε για παραγωγή κουλτούρας των super market. Οπου οι νόμοι της αγοράς καθορίζουν και το προϊόν.

Και ακούγονται τεράστια -αμύθητα- ποσά. Ονόματα -εγχώρια και εκ του εξωτερικού- «εκθαμβωτικά». Μεγάλα σχήματα. Παραγωγές ολυμπιακών διαστάσεων. Και γινόμαστε θεατές -και αγοραστές- εντυπωσιακών, ως προς το περιτύλιγμα, πολιτιστικών προϊόντων. Σπόνσορες και σπονσορίνες αλωνίζουν προκλητικά την αγορά. Εταιρίες και όμιλοι -φανεροί και κρυφοί- ανεξέλεγκτοι «ενισχύουν» καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Χρηματοδοτούν καλλιτέχνες. Μολύνουν το περιβάλλον.

Μέσα σε αυτό το χυδαίο χρηματιστήριο πωλούνται και αγοράζονται ανθρώπινες ευαισθησίες, ανθρώπινες αξίες. Καλλιτέχνες, που άλλα ήταν τα γούστα τους και άλλες οι δυνατότητές τους, ενδίδουν ο ένας μετά τον άλλον και υποκύπτουν. Και μπαίνουν πειθαρχημένα -και πειθήνια- στην ουρά ενός εξαγορασμένου στρατού, που -αντικειμενικά- πολεμάει το ωραίο και το ωφέλιμο. Πολεμάει, τελικά, τον άνθρωπο, που επιθυμεί -και πρέπει- να ερμηνεύσει σωστά τον κόσμο, «για να μπορέσει να τον αλλάξει», σύμφωνα με τον ποιητή.

Και βλέπεις μια χούφτα άνθρωποι, γυναίκες και άντρες, άτομα άσχετα με την τέχνη, να κρατάνε αλά μπρατσέτα καλλιτέχνες με κύρος και να τους σέρνουν από δεξίωση σε δεξίωση, από κότερο σε κότερο, από κατρακύλα σε κατρακύλα. Και μαζί με αυτά τα ανυπόληπτα, τουλάχιστον ως προς την τέχνη πρόσωπα, γλάστρες σωστές, υπηρέτες πιστοί αυτής της αποπροσανατολιστικής πολιτικής, υπουργοί, πρωθυπουργοί, πρόεδροι της δημοκρατίας...

Τι εικόνα θλιβερή -και τρισάθλια- είναι ετούτη; Τι σχέση έχουν όλες ετούτες οι κιτρινιάρικες λάμνιες με τα στρας και τις πούλιες, που τριγυρνάνε στα παρασκήνια και στα προσκήνια, με την τέχνη; Η τέχνη είναι, πρέπει να είναι, η «ζωντανή φωνή» της πραγματικότητας. Ο «πιστός καθρέφτης» της πραγματικότητας. Ενας καθρέφτης που θα αντανακλά ποιητικά -και δημιουργικά- την κοινωνική ζωή. Η τέχνη είναι μια μορφή κοινωνικής συνείδηοης. Η τέχνη έχει ταξικό χαρακτήρα, δεν είναι ελαστικό παπούτσι για όλα τα πόδια.

Ποιος άνθρωπος σοβαρός θα ισχυριστεί, πως ετούτος ο κόσμος, που ευθύνεται για την εκμετάλλευση, για την ανεργία, για την ακρίβεια, για τη μόλυνση του περιβάλλοντος, για την ανασφάλεια και το άγχος, μπορεί -ταυτόχρονα- να είναι και παραγωγός κουλτούρας; Κουλτούρας, φυσικά, πραγματικής και όχι γυαλιστερής; Ποιος άνθρωπος σοβαρός θα ισχυριστεί πως οι καλλιτέχνες που τρέχουν στις αυλές των νέων Λουδοβίκων δε γνωρίζουν πως κανένας δε δίνει χωρίς ανταλλάγματα; Ποιος άνθρωπος σοβαρός δε βλέπει πως η συνδιαλλαγή, αυτό το ένοχο πάντρεμα της άρχουσας τάξης με τους καλλιτέχνες, γεννάει, τελικά, καλλιτεχνικά τέρατα; Εξαμβλώματα που χαλάνε το νου και την καρδιά του ανθρώπου; Την ικανότητα για κριτική σκέψη;

Τίποτα, τελικά, δεν είναι αθώο. Ζούμε σε περίοδο άγριων ταξικών συγκρούσεων. Συγκρούσεων που απαιτούν από τους καλλιτέχνες να αντιληφθούν το καινούριο που έρχεται. Απαιτούν απ' τους καλλιτέχνες να είναι μαχητές και να μη γίνονται το άλλοθι και το πλυντήριο, στο οποίο η οικονομική ολιγαρχία θα πλένει και θα απολυμαίνει τις ευθύνες της. Ο καθένας θα κριθεί από τη στάση του. Και από το έργο που παράγει. Ο χρόνος -και η ιστορία - δε δείχνουν επιείκεια σε κανέναν!


Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ


Ενα μεγάλο «ευχαριστώ»

Επιστολή της Επιτροπής Εργασίας Μακρονησιωτών, για την έκδοση του βιβλίου «Μακρόνησος, Ιστορικός Τόπος»

Η ομάδα Μακρονησιωτών Αθήνας-Πειραιά που έγραψαν το βιβλίο «Μακρόνησος, Ιστορικός τόπος» το οποίο σύντομα πρόκειται να εκδοθεί
Η ομάδα Μακρονησιωτών Αθήνας-Πειραιά που έγραψαν το βιβλίο «Μακρόνησος, Ιστορικός τόπος» το οποίο σύντομα πρόκειται να εκδοθεί
Η Επιτροπή Εργασίας Μακρονησιωτών, για την έκδοση του βιβλίου «Μακρόνησος, Ιστορικός Τόπος», με βαθιά ικανοποίηση απευθύνει ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στη Διεύθυνση και στο Συντακτικό - Εργατικό προσωπικό του «Ριζοσπάστη» και του «902», για τη συμβολή τους στην προβολή της Ιστορίας της Μακρονήσου και στην έκδοση του βιβλίου.

Το μισοκατεστραμμένο αρχείο του «Ριζοσπάστη» 1947, φέρνει στη μνήμη μας στιγμές αγωνιστικού μεγαλείου και διδάσκει στους αναγνώστες, τους ακατάλυτους δεσμούς της εφημερίδας με το λαό και την αγωνιζόμενη νεολαία.

Την 28η του Μάη 1947, μάς μεταφέρουν από το Πόρτο-Ράφτη στη Μακρόνησο. Είμαστε οι πρώτοι όμηροι δεσμώτες στο κολαστήριο της Μακρονήσου και ο «Ριζοσπάστης» στις 4 του Ιούνη θα γράφει την πρώτη μικρή παράνομη ανταπόκρισή μας και θα ανοίξει ένα δύσκολο, επίμονο αγώνα για την κατάργηση της Μακρονήσου.

Το φύλλο αυτό του «Ριζοσπάστη» δεν έφτασε στη Μακρόνησο και δεν είχαμε τη χαρά να τον διαβάσουμε.

Συνεχώς, κάτω από αφάνταστες δυσκολίες και παράτολμες πρωτοβουλίες, στέλνονται γράμματα, σημειώματα στον Τύπο και σε πρώτη γραμμή στο «Ριζοσπάστη» απ' όλα τα Τάγματα σκαπανέων και τη ΣΦΑ, που εγκαθίστανται στη Μακρόνησο.

Μια μεγάλη επιστολή μας στο «Ριζοσπάστη», έκλεινε με την παρακάτω παράγραφο:

«Εμείς οι 1.500 δεσμώτες του Β΄ Τάγματος Σκαπανέων, με μια φωνή βροντοφωνάζουμε. Δεν υπογράφουμε την εξευτελιστική δήλωση που μας ζητάνε. Αυτή είναι η τελευταία μας λέξη. Δεν έχουμε να πούμε τίποτε άλλο». Δημοσιεύτηκε στο φύλλο 25.6.1947 του «Ριζοσπάστη».

Στις 2.7.1947 σε γενική συγκέντρωση του Τάγματος, διαβάστηκε από τον υπασπιστή και με την παρουσία του Διοικητή Ηλ. Σολιόπουλου, το συγκλονιστικό εκείνο γράμμα.

Αυτό το περιστατικό είναι το μοναδικό στην ιστορία της Μακρονήσου.

Θέλουν να πάρουν από τους δεσμώτες φαντάρους υπογραφές διάψευσης του «Ριζοσπάστη». Μα θα αποτύχουν παταγωδώς.

Το ΓΕΣ από μόνο του θα στείλει στον Τύπο κάποια σχετική διάψευση, θα επιτρέψει ακόμα επίσκεψη δημοσιογράφων του «Ριζοσπάστη» στη Μακρόνησο.

Μέσα σε λίγες μέρες, Κυριακή, χωρίς να έχουμε καμιά πληροφόρηση, έφτασαν στο Β΄ Τάγμα οι δημοσιογράφοι Σπ. Μαρκαντώνης του «Ριζοσπάστη» και Στάθης Δρομάζος του «Ρίζου της Δευτέρας». Είναι ένα σοβαρό γεγονός.

Ετσι στις 10 και 11 του Ιούλη, μέσα στο καμίνι των μεγάλων συλλήψεων σε Αθήνα - Πειραιά, ο «Ριζοσπάστης» εκτεταμένα θα γράφει για τη Μακρόνησο και στις 14 Ιούλη ο «Ρίζος της Δευτέρας».

Ο σκληρός αγώνας για την κατάργηση των στρατοπέδων της Μακρονήσου, στην αποφασιστική του φάση θα συνεχίζεται και θα κρατήσει μέχρι το κλείσιμο του «Ριζοσπάστη», το Δεκέμβρη 1947.

Αργότερα, με τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, θα συνεχιστεί πολύπλευρα και με τη συμπαράσταση του προοδευτικού Τύπου.

Ο σ. Νίκος Καραντηνός, μέλος της Ομάδας Εργασίας, έχει αναλάβει να γράψει ένα σύντομο - επιγραμματικό κείμενο, με τον τίτλο: «Η Μακρόνησος και ο Τύπος εκείνης της περιόδου».

Σε πρόσφατή μας συνάντηση, μού έλεγε.

«Εχω τη γνώμη ότι με βάση το τότε αρχείο του "Ριζοσπάστη" -"Ρίζου της Δευτέρας" και "Ελεύθερης Ελλάδας", αξιοποιώντας και άλλες δημοσιογραφικές πηγές, χρειάζεται και πρέπει να γραφτεί μια ολοκληρωμένη μελέτη γι' αυτό το θέμα.

Μια τέτοια σκέψη με απασχόλησε εδώ και τρία χρόνια με τον πρώτο σχεδιασμό του βιβλίου. Εκανα μάλιστα κρούσεις - συζητήσεις με μερικούς δημοσιογράφους, τότε του "Ριζοσπάστη" και του αριστερού προοδευτικού Τύπου. Βεβαίως ο προβληματισμός μου ήταν για μικρό κεφάλαιο του βιβλίου».

Σήμερα, ο προβληματισμός αυτός του συντρόφου Νίκου Καραντηνού, αρχισυντάκτη της Νέας Γενιάς, με βρίσκει σύμφωνο και νομίζω ότι αξίζει τον κόπο, μέσα στις υπάρχουσες μικρές δυνατότητες να μελετηθεί από τη Διεύθυνση του «Ριζοσπάστη».

θα πρόσθετα ακόμη ότι για μια τέτοια εργασία θα πρέπει να αξιοποιηθούν ό,τι έχει γραφτεί μέχρι σήμερα από όλους τους προοδευτικούς δημοσιογράφους που έζησαν στη Μακρόνησο.

Σε πρώτη γραμμή, από τους δημοσιογράφους τότε του «Ριζοσπάστη» και της Ελεύθερης Ελλάδας, αναφέρω εδώ όσα ονόματα θυμάμαι.

Σπύρος Μαρκαντώνης, Στάθης Δρομάζος, Σπύρος Λιναρδάτος, Γιάννης Κάτρης, Σόλωνας Γρηγοριάδης (Ικαρία), Γιώργης Κουρτίδης, Θανάσης Τσοπαρόπουλος...

Από την Ελεύθερη Ελλάδα - Νέα Γενιά, Νίκος Παπαπερικλής, Τσαπόγας Γιώργης, Κώστας Κύρκος, Λυγερός Μανώλης, Μιχαηλίδης Τάκης, Νίκος Καραντηνός...

Μερικοί έχουν γράψει και έχουν δημοσιευτεί σχετικές μελέτες τους. Πιστεύω επίσης ότι οι τότε αριστεροί και προοδευτικοί δημοσιογράφοι θα έχουν δημοσιεύσει κάτι για τη Μακρόνησο.

Για την Επιτροπή Εργασίας,

Διονύσης Γεωργάτος.

Η Επιτροπή Εργασίας των Μακρονησιωτών για τη συγγραφή και έκδοση του βιβλίου «Μακρόνησος, Ιστορικός Τόπος», στη μνήμη των συντρόφων, μελών της που έχουν γράψει κείμενα του βιβλίου και που έχουν πεθάνει τα τελευταία χρόνια:

Στέφανος Παπαγιάννης - Ντίνος Ζήκος - Τάκης Παπανικολάου -Γεράσιμος Κοτροκόης - Αχιλλέας Μπλάνας - Αριστείδης Λαμπρούλης - Βαγγέλης Τσακίρης - Γιάννης Γιάνναρης - Κώστας Παλαιολόγου - Τάκης Παπάς - Γιάννης Παλαβός - Βενετσάνης Βενετσανόπουλος (πρόσφατα).

Αντί μνημοσύνου προσφέρει στο «Ριζοσπάστη», το συμβολικό ποσό των 900 ευρώ.

Η Επιτροπή Εργασίας Μακρονησιωτών



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ