Αλλη μια πανηγυρική επιβεβαίωση του αντιλαϊκού και επικίνδυνου χαρακτήρα της ΕΕ ήταν η προχτεσινή «δυσκολία» απάντησης εκπροσώπου της ΕΕ για το ποια ορίζονται ως σύνορα της Ελλάδας και της Τουρκίας. Συγκεκριμένα, σε συζήτηση στην Αντιπροσωπεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τις σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας, για το πώς εννοεί η ΕΕ τα σύνορα, η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, μέσω του ευρωβουλευτή της Κ. Παπαδάκη, έθεσε στον εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Πατρίκ Πακέ, που είναι και αντιπρόεδρος του αρμόδιου τμήματος για την Τουρκία, το εξής ερώτημα: «Με βάση τις εξαγγελίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πρόκειται να συγκροτηθεί "Ευρωπαϊκή Συνοριοφυλακή - Ακτοφυλακή", παραχωρώντας αρμοδιότητες στην ΕΕ για μονομερή ανάληψη δράσης κι οργάνωσης επιχειρήσεων στο όνομα της φύλαξης των λεγόμενων "ευρωπαϊκών συνόρων", χωρίς καν να χρειάζεται η άδεια του κράτους - μέλους στα σύνορα του οποίου θα γίνονται αυτές οι επιχειρήσεις. Σε περίπτωση, λοιπόν, ανάληψης μονομερούς δράσης από την ΕΕ στο Αιγαίο, με βάση τη "νέα Συνοριοφυλακή - Ακτοφυλακή της ΕΕ", σε ποια σύνορα αυτή και οι δυνάμεις ταχείας επέμβασής της θα αναλάβουν δράση μονομερώς; Στα διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία; `Η σε αυτά που ισχυρίζεται η Τουρκία ότι αποτελούν σύνορά της και με βάση αυτά προχωρά σε συστηματικές παραβιάσεις εναέριου χώρου, χωρικών υδάτων και κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας όσο και της Κύπρου, έχοντας μάλιστα προκλητική ασυλία τόσο από την ΕΕ όσο κι από το ΝΑΤΟ;».

Και η απάντηση του εκπροσώπου: «Δυστυχώς, δεν μπορώ να απαντήσω στην ερώτησή σας»!

Το γεγονός είναι ένα: η ένοχη σιωπή και η έμπρακτη επαναλαμβανόμενη ανοχή της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ (και φυσικά του ΝΑΤΟ) στα σενάρια γκριζαρίσματος του Αιγαίου, στα οποία πρωτοστατεί η Τουρκία με την προκλητική της στάση αμφισβήτησης των ελληνικών συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο. Δηλαδή, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η επιχείρηση ευρωΝΑΤΟικής επικυριαρχίας στο Αιγαίο, με αξιοποίηση και του Προσφυγικού, προκειμένου να προωθηθούν μονοπωλιακά συμφέροντα που επιβουλεύονται το φυσικό πλούτο και ταυτόχρονα να προχωρήσουν οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Τα περί προστασίας των «ευρωπαϊκών συνόρων» και «ισχυρών συμμάχων που εξασφαλίζουν την ασφάλεια και την εθνική ανεξαρτησία της χώρας», τα οποία χρησιμοποιούν διαχρονικά όλες οι αστικές κυβερνήσεις, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, άλλες παραλλαγές με διάφορες «τσόντες» που γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια και η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, καταρρέουν σαν «χάρτινος πύργος». Ταυτόχρονα, η ΕΕ συστηματοποιεί τις επαφές με την τουρκική ηγεσία με διάλογο «υψηλού επιπέδου» και Συνόδους Κορυφής, όπου εξετάζεται η αναβάθμιση των σχέσεων και η μελλοντική ενταξιακή διαδικασία.

Η σημερινή κυβέρνηση της «δεύτερη φορά αριστεράς» έχει ακέραια την ευθύνη γιατί συνεχίζει στην ίδια ρότα - εμπλέκοντας τη χώρα πιο βαθιά στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και κόντρες - και για τα μάτια του κόσμου επικαλείται «συνεργασία στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου», που βέβαια καθορίζουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Ωστόσο, πρέπει να κατανοηθεί ότι αυτή η στάση αφορά στις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης να αναβαθμίσει το ρόλο στην περιοχή, στα ιμπεριαλιστικά σχέδια που εξελίσσονται. Γι' αυτό έρχονται και οι προτάσεις της συγκυβέρνησης για νέες ΝΑΤΟικές βάσεις στο Αιγαίο, για μη επανδρωμένα αεροσκάφη των ΗΠΑ στην Κρήτη, γι' αυτό ενισχύονται οι άξονες και συμμαχίες με Ισραήλ, Κύπρο, Αίγυπτο. Το ζητούμενο για το κεφάλαιο, που δε βλέπει σύνορα και περιορισμούς, είναι οι μπίζνες, τα μερίδια των αγορών, ο έλεγχος των πηγών Ενέργειας και των δρόμων μεταφοράς τους και η εκμετάλλευση των λαών, σχέδια που πληρώνουν - όπως βλέπουμε και στη γειτονιά μας - και με το αίμα τους, με τον ξεριζωμό και την προσφυγιά.

Οι λαοί - και ο ελληνικός - βιώνουν στο πετσί τους ότι η συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες όχι μόνο δεν εγγυάται την ασφάλεια, την ειρήνη και την πρόοδο, αλλά είναι αυτή που τους φέρνει όλο και νέα δεινά. Μόνο η σύγκρουση με τα μονοπώλια και τις διακρατικές ενώσεις τους, η πάλη της μεγάλης κοινωνικής συμμαχίας των εργατών, φτωχών αγροτών και αυτοαπασχολούμενων, των νέων και των γυναικών από τα λαϊκά στρώματα, για την αποδέσμευση από αυτές με στόχο την εξουσία, μπορούν να υπερασπιστούν και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.