ΡΕΠΟΡΤΑΖ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΛΟΜΠΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Μια επικίνδυνη εξέλιξη

Το Ευρωπαϊκό Λόμπι Γυναικών, είναι το μεγαλύτερο δίκτυο μη κυβερνητικών γυναικείων οργανώσεων στην Ευρώπη με τρεις χιλιάδες οργανώσεις - εθνικές και ευρωπαϊκές. Το Ελληνικό Τμήμα του Λόμπι περιλαμβάνει 45 γυναικείες οργανώσεις και πριν λίγες μέρες έδωσε συνέντευξη Τύπου, με αφορμή την πρόσφατη γενική συνέλευση του Ευρωπαϊκού Λόμπι, την αλλαγή καταστατικού που έγινε σ' αυτή τη συνέλευση, αλλά και τις προτεραιότητες που βάζουν οι ελληνικές οργανώσεις, ενόψει της ανάληψης από τη χώρα μας της προεδρίας το Α΄ εξάμηνο του 2003: Η νέα συνθήκη, οι δρομολογούμενες σημαντικές αλλαγές στην Ευρώπη, η διεύρυνση που πρόκειται να γίνει, αποτελούν ευκαιρία για συγκεκριμένες παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες που πρόκειται να στηρίξει το ελληνικό τμήμα με παραστάσεις, έγγραφες προτάσεις, συγκεντρώσεις και υπομνήματα προς όλα τα ευρωπαϊκά και εθνικά όργανα και κυβερνήσεις.

Ανάμεσα στις προτεραιότητες που βάζει το ελληνικό τμήμα του Λόμπι: Η απασχόληση και καταπολέμηση της ανεργίας, ιδίως των νέων γυναικών, όπου η χώρα μας έχει τη θλιβερή πρωτιά μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, η ίδρυση νέων βρεφονηπιακών και παιδικών σταθμών και η αύξηση της γονικής άδειας, η καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού και της φτώχειας, η καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, η ισότιμη συμμετοχή και αντιπροσώπευση των γυναικών σε όλα τα θεσμικά εθνικά και ευρωπαϊκά όργανα.

Αρνητικές καταστατικές αλλαγές

Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στην αλλαγή καταστατικού που πραγματοποιήθηκε στην τελευταία γενική συνέλευση του Ευρωπαϊκού Λόμπι Γυναικών - προς το συντηρητικότερο. Μια εξέλιξη που εγκυμονεί ανησυχίες, καθώς δημιουργείται κίνδυνος για μια ενδεχόμενη κεντρική άσκηση εξουσίας, η οποία θα αποφασίζει ερήμην ουσιαστικά των 3.000 οργανώσεων που σ' αυτή την περίπτωση δε θα μπορούν να ενεργούν αποτελεσματικά για την προάσπιση των συμφερόντων της πλειοψηφίας των γυναικών.

Πώς έχει ακριβώς το πρόβλημα; Εως σήμερα υπήρχε ένα άτυπο προεδρείο του Ευρωπαϊκού Λόμπι, που σε επείγουσες περιπτώσεις, όταν έπρεπε να ληφθεί κάποια απόφαση για θέματα που έθετε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έπαιρνε θέση και σε συνέχεια ενημέρωνε τις υπεύθυνες των εθνικών οργανώσεων, που αντιδρούσαν ανάλογα. Τώρα, το άτυπο αυτό προεδρείο και οι τοποθετήσεις που έκανε όταν υπήρχε επείγον θέμα θεσμοθετούνται και μπορεί να παίρνει αποφάσεις σαν εκτελεστικό όργανο. Ετσι όμως δημιουργείται ο κίνδυνος να ενεργεί μόνο του, χωρίς να ρωτάει τα μέλη - οργανώσεις του Λόμπι. Αλλά τότε τι θα αντιπροσωπεύει το Λόμπι; Να σημειώσουμε εδώ ότι είχε γίνει στο παρελθόν δυο φορές προσπάθεια για αλλαγή του καταστατικού και καθώς η προσπάθεια δεν είχε ευοδωθεί, τέθηκε εκβιαστικά το δίλημμα είτε να ψηφιστεί η αλλαγή του καταστατικού όπως έχει, χωρίς τροπολογίες, ή καθόλου!

Μια διαδικασία απαράδεκτη και πρωτοφανής που απέκλειε κάθε συζήτηση. Τελικά, η αλλαγή καταστατικού έγινε με οριακή πλειοψηφία μιας ψήφου και έτσι τα τέσσερα μέλη του προεδρείου - τρεις γυναίκες ουσιαστικά- θα μπορούν να αποφασίζουν για χιλιάδες Ευρωπαίες!

Αυτό, όπως ήταν αναμενόμενο, δημιούργησε αντιδράσεις. Η Μίκα Ιωαννίδου που εκπροσωπεί το ελληνικό τμήμα στο νέο ΔΣ του Ευρωπαϊκού Λόμπι μίλησε για «διορθώσεις» και είπε ότι «ζητήσαμε να ξαναμπεί το ζήτημα», «χρειάζεται να γίνει συντονισμένη κίνηση και όχι μόνο από τη χώρα μας» και «με το νέο ΔΣ θα το παλέψουμε - θα γίνουν συμμαχίες». Η Εφη Καλλιγά, μέλος της νέας τετραμελούς ελληνικής αντιπροσωπείας στο Ευρωπαϊκό Λόμπι Γυναικών τόνισε τον ενδεχόμενο κίνδυνο να μην πληροφορείται η Γενική Συνέλευση για τα τεκταινόμενα, ώστε να αντιδρά έγκαιρα και έδωσε έμφαση στη δυνατότητα που υπήρχε μέχρι σήμερα να πληροφορούνται οι γυναικείες οργανώσεις πριν από τους άλλους τι μαγειρεύεται στα κοινοτικά όργανα και να αντιδρούν αποτελεσματικά. «Εχει μεγάλη σημασία, είπε, να ενεργούμε όλες μαζί απέναντι σ' έναν κοινό στόχο».

Με το νέο καταστατικό, το προεδρείο (πρόεδρος Ολλανδή, αντιπρόεδρος Γαλλίδα, μια Πορτογαλέζα και μια Σουηδή) θα συνέρχεται έξι φορές το χρόνο, ενώ το ΔΣ τρεις. Στο παρελθόν, όπως ανέφερε η Εφη Καλλιγά, όταν οι ευρωπαϊκές οργανώσεις χτυπούσαν τον ίδιο στόχο είχαν κατορθώσει πολλά όπως λ.χ. να μην καταργηθεί η Επιτροπή Ισων Δικαιωμάτων για την κατάσταση των γυναικών. Οι ευρωβουλευτές είχαν «κατακλυστεί» τότε από χιλιάδες φαξ διαμαρτυρίας και η απόφαση κατάργησης της επιτροπής πάρθηκε πίσω...

Αλίκη ΞΕΝΟΥ - ΒΕΝΑΡΔΟΥ

Μη κυβερνητικές οργανώσεις σε ποια υπηρεσία;

Τα μεγάλα προβλήματα των γυναικών από τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα, είναι απότοκα της πολιτικής που αναπαράγει τις κοινωνικές ανισότητες και την εκμετάλλευση. Οταν οι εργαζόμενες γυναίκες είναι υποχρεωμένες να επωμίζονται τα περισσότερα από τα βάρη που δημιουργούν οι πολιτικές λιτότητας, εμπορευματοποίησης των κοινωνικών υπηρεσιών, κυρίως στους τομείς που έχουν σχέση με τη φροντίδα των παιδιών και της τρίτης ηλικίας, το γυναικείο κίνημα πρέπει να διεκδικεί οργανωμένα τα δικαιώματα των γυναικών και της λαϊκής οικογένειας ενάντια σ'αυτή την πολιτική. Στο γυναικείο κίνημα δρουν διάφορες οργανώσεις. Υπάρχει εμπειρία από την κοινή τους δράση (π.χ. Ασφαλιστικό). Αλλά κάθε γυναικεία οργάνωση προσεγγίζει τα προβλήματα διαφορετικά, προτείνει διαφορετική διέξοδο, ή ακόμη και τα ιεραρχεί διαφορετικά, ως προς τις πραγματικές ανάγκες των γυναικών.

Το «Ευρωπαϊκό Λόμπι Γυναικών», φαίνεται πως ενδιαφέρεται για παρεμβάσεις σε θεσμικό επίπεδο σχετικά με κάποιες αρνητικές συνέπειες για τις γυναίκες από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Μόνο που επειδή οι δυνάμεις που αποδέχονται τη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ενωση αντικαθιστούν τη διεκδικητική δράση με το «διάλογο», στα πλαίσια που καθορίζει η εφαρμοζόμενη πολιτική, θέλουν τη δράση των «μη κυβερνητικών οργανώσεων» στη λογική της εκτόνωσης των αντιδράσεων στα πλαίσια του «εφικτού», ή ακόμη και συμμέτοχες στην ευρωπαϊκή πολιτική και έχουν τον τρόπο να το πετύχουν. Το παράδειγμα των αρνητικών αλλαγών στο καταστατικό του «Λόμπι» αυτό δείχνει. Μόνο που έρχεται μάλλον σαν φυσική συνέπεια του τρόπου δράσης ανάλογων οργανώσεων στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της πολιτικής της.

Σ.

Οι Φοίνικες φορούσαν καλτσόν

Δεν είμαι αρχαιολόγος, έχω όμως άποψη - όπως πρέπει να έχει καθένας - για το ζήτημα. Θεωρώ - και το ίδιο πρέπει να κάνετε και εσείς - ότι η επιγραφή που βρέθηκε, τάχα μου τυχαία στο πέτρινο κουτί και δήθεν γράφει, σε μία γλώσσα μάλιστα που έπαψε από χιλιάδες χρόνια να υπάρχει, ότι η συγκεκριμένη οστεοθήκη «ανήκει στον Ιάκωβο, γιο του Ιωσήφ, αδελφό του Ιησού», δεν είναι γνήσια. Γιατί αν ήταν γνήσια - έχει κανείς αμφιβολία; - θα είχαν σπεύσει πρώτοι στα Ιεροσόλυμα τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και το ΠΑΣΟΚ, και δε θα κρέμονταν από τα... γένια του Χριστόδουλου για το χρίσμα.

Ετσι, λοιπόν, έντονα διαφωνώ με την πρόταση που ακούστηκε, να διενεργηθεί ειδικός έρανος και με τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν να αγοραστεί η επίμαχη οστεοθήκη και να μεταφερθεί στην Αθήνα. Διαφωνώ, βέβαια, και με τη δεύτερη άποψη, που επίσης ακούστηκε, να αγοραστεί κατευθείαν από την Ολυμπιακή Επιτροπή ή την οικογένεια της κ. Αγγελοπούλου, στη χειρότερη περίπτωση, και να μεταφερθεί στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως.

Εμείς οι Ελληνες, πιστεύω, δεν πρέπει - σε καμία περίπτωση - να μπλέξουμε με το ζήτημα. Αυτό το θέμα είναι καθαρά Εβραϊκή υπόθεση και ας το λύσουν μόνοι τους. Είναι καιρός, λέτε τώρα, με τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, να αρχίσουμε να διαφωνούμε στα παράθυρα των τηλεοράσεων και για το αν είχε ή δεν είχε αδερφό ο Χριστός; Και στη συνέχεια να σκοτωθούμε με τους καθολικούς για τον αριθμό των βιβλίων της Αγίας Γραφής; Και μετά με τους Μεταρρυθμιστές - δεν εννοώ τους πολιτικούς μεταρρυθμιστές, αυτοί δεν παίζονται - για τα κανονικά βιβλία, για τα απόκρυφα και για τα ψευδεπίγραφα; Είναι θέματα αυτά για συζήτηση;

Εμείς έχουμε τα δικά μας προβλήματα να λύσουμε. Και προβλήματα υψίστης σημασίας και παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Προβλήματα που σχετίζονται με τις τύχες του κόσμου. Ηταν ή δεν ήταν ομοφυλόφιλος ο Φίλιππος; Αυτό, μάλιστα, είναι ζήτημα προς διερεύνηση. Γιατί, άλλο πράγμα να κατεβαίνει ένας στρατηλάτης από τη Μακεδονία και να μην αφήνει τίποτα όρθιο στο πέρασμά του και άλλο να τα κάνει όλα αυτά ένας ομοφυλόφιλος! Και αν δεχτούμε την εκδοχή, που προσπάθησαν να επιβάλουν στο πρόσφατο συνέδριο στη Θεσσαλονίκη Εγγλέζοι πράκτορες, ότι, βέβαια και ήταν ομοφυλόφιλος ο Φίλιππος και μάλιστα ομοφυλόφιλος που καταγίνονταν με όργια, τότε μπαίνει αμέσως ζήτημα για τη γνησιότητα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ερχεται ο κόσμος ανάποδα δηλαδή!

Ηταν πραγματικός γιος του Φιλίππου ο Αλέξανδρος ή παιδί κάποιου εραστή του πατέρα του, ο οποίος εραστής - περιοδικά - κοιμόταν και με τη βασίλισσα; Προτείνω να αναλάβει τη διερεύνηση του ζητήματος το ΑΚΟΕ, υπό την αιγίδα των υπουργείων Εθνικής Αμυνας και Εξωτερικών με τη συμμετοχή, βέβαια, και του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, λόγο εντοπιότητας. Και αν τελικά αποκαλυφθεί πως ήταν νόθος ο φτερωτός στρατηγός τότε, προτείνω, να τον χαρίσουμε στα Σκόπια και να τελειώνει οριστικά και το θέμα του ονόματος. Είμαι σίγουρος κανένας ...καθαρός Ελληνας δε θα δεχτεί παιδί ομοφυλόφιλου να εκπροσωπεί τον Ελληνισμό!!!

Σκέφτομαι με τρόπο, τώρα που τέλειωσαν οι εκλογές και θριάμβεψε η δημοκρατία, τώρα που η Ελλάδα έγινε μπλε με πράσινες αποχρώσεις, τώρα που τα προβλήματα θα λύνονται αυτόματα από τα exit poolς, την κ. Γεννηματά και την κ. Μπακογιάννη, τώρα που εμείς οι πολίτες δε θα έχουμε τι να κάνουμε και θα πλήττουμε ανεπανόρθωτα, να τραβήξουμε, λέει, την κουβέντα κατά το... βαθύ παρελθόν. Να ψάξουμε αν πράγματι οι Φοίνικες φορούσαν καλτσόν!

Του
Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ