Είναι γεγονός ότι με τις τελευταίες παρεμβάσεις της αμερικανικής κυβέρνησης για την εξαπόλυση ιμπεριαλιστικού πολέμου, στη Συρία, υπήρξαν αναλύσεις στα ντόπια και τα διεθνή αστικά ΜΜΕ, ως προς τις επιδιώξεις των ΗΠΑ με τη συγκεκριμένη στρατιωτική επίθεση, εκφράζοντας ερωτηματικά για την εμφανιζόμενη ολιγοήμερη αναβολή του. Δεν εστιάζουν στα στοιχεία των δημοσκοπήσεων στις ΗΠΑ που αποκαλύπτουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία του λαού τους αντιδρά στον πόλεμο. Ούτε στη δημοκρατική τάχα ευαισθησία του Μπ. Ομπάμα να απευθυνθεί και στο Κογκρέσο, όπως εξάγγειλε. Αλλωστε επιμένουν πως θα κάνουν τον πόλεμο. Ακόμη και με αρνητική τοποθέτηση του Κογκρέσου. Οχι με χερσαίες δυνάμεις αλλά στοχευμένα χτυπήματα για να τιμωρήσει τον Ασαντ. Και επειδή ενδιαφέρονται για την προστασία των φιλικών της κρατών στην περιοχή...

Οι αναλύσεις των αστών δημοσιολόγων επικεντρώνονται λοιπόν στους στόχους των ΗΠΑ, εκφράζοντας μάλιστα και ερωτηματικά ως προς τη μεταστροφή των ΗΠΑ, οι οποίες πριν ένα μήνα εμφανίζονταν να μη θέλουν να εμπλακούν στην υπόθεση της Συρίας εξαπολύοντας οι ίδιες άμεσα έναν πόλεμο. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Κάνουν επίσης εκτιμήσεις ότι αυτής της μορφής το χτύπημα δεν πρόκειται να συμβάλλει στον τερματισμό του πολέμου στο εσωτερικό της Συρίας, ενώ θα δημιουργήσει γενικότερη αποσταθεροποίηση στην περιοχή, με δεδομένο ότι εμπλέκονται και κράτη της περιοχής (Τουρκία, Ιράν, Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Ισραήλ, Λίβανος). Ταυτόχρονα εκτιμούν ότι δεν υπάρχει έτοιμη, εναλλακτική στο καθεστώς Ασαντ, λύση, ενώ ενισχύονται «ακραίες ισλαμιστικές δυνάμεις» φιλικές στην «Αλ Κάιντα», τις οποίες θεωρούν εχθρικές.

Πράγματι όλα αυτά τα δεδομένα βρίσκονται μέσα στο πεδίο της Ανατ. Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Που είναι πεδίο οξύτατων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Οι ΗΠΑ επεμβαίνουν γιατί η περιοχή έχει γεωστρατηγική σημασία, τόσο για τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της ΕΕ, αλλά και για τα συμφέροντα της Ρωσίας και της Κίνας (ας μην ξεχνάμε ότι η Ρωσία έχει ναυτική βάση στη Συρία, πολεμικό στόλο στην περιοχή ακριβώς γιατί έχει συμφέροντα στη Μεσόγειο συνολικά, ιδιαίτερα στην Ανατολική, αλλά και στη Βόρεια Αφρική). Ηδη έχει στείλει πολεμικό πλοίο ηλεκτρονικού πολέμου μετά την ανακοίνωση για τα στοχευμένα από τις ΗΠΑ χτυπήματα με πυραύλους από πολεμικά πλοία. Τι άραγε μπορεί να σημαίνει αυτό; Επεμβαίνουν επίσης λόγω των πηγών ενέργειας και της μεταφοράς της, από τις οποίες εξαρτώνται ανταγωνιστές της. Για παράδειγμα το 50% των αναγκών του πετρελαίου της Κίνας προέρχεται από τη Μέση Ανατολή.

Στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, πρέπει να ανιχνεύουμε τις πραγματικές αιτίες τους και όχι τα προσχήματα με τα οποία τους σχεδιάζουν και τους εξαπολύουν. Αλλωστε ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με στρατιωτικά μέσα. Επομένως στην καπιταλιστική οικονομία και στα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων πρέπει να ανιχνεύουμε τις πραγματικές αιτίες των πολέμων και τους στόχους αυτών που τους εξαπολύουν.

Για παράδειγμα, μια γενικότερη αποσταθεροποίηση στην περιοχή, πολύ περισσότερο ανατροπή του καθεστώτος του Ασαντ, αποδυναμώνει το Ιράν, ενισχύει το Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, αποδυναμώνει δηλαδή τη βασική πηγή τροφοδοσίας με ενέργεια της Κίνας. Ταυτόχρονα αποδυναμώνει ερείσματα της Ρωσίας στην περιοχή (Συρία, Ιράν), ενώ ενισχύονται άλλες πετρελαιοπαραγωγικές δυνάμεις. Δεν είναι τυχαίο ότι τους «αντικαθεστωτικούς» της Συρίας ενισχύουν η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, η Τουρκία, όπως επίσης ότι ενισχύονται καθολικά από κράτη όπως η Βρετανία και η Γαλλία, των οποίων στο εσωτερικό της Συρίας δρουν δικές τους δυνάμεις, όπως και στη Λιβύη, καθώς και οι ΗΠΑ επίσης έχουν ενισχύσει εδώ και πάνω από ενάμιση χρόνο τη δράση της CIA στο εσωτερικό της Συρίας. Ετσι, ενώ έχουν ήδη εμπλακεί, αυτά τα περί «μη εμπλοκής» ή «απεμπλοκής των ΗΠΑ» που έγραψαν και γράφουν διάφοροι αστοί αναλυτές είναι παραπλανητικά. Επίσης και η Ρωσία παρεμβαίνει στη Συρία. Φαίνεται οτι στηρίζει τον Ασαντ. Αλλά έχει κάνει συζητήσεις και με τη λεγόμενη αντιπολίτευση, στα πλαίσια εξεύρεσης λύσης. Στηρίζοντας τη διεθνή διάσκεψη, με συμμετοχή ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, για πολιτική λύση. Για τα δικά της συμφέροντα.

Επομένως η εξαπόλυση του πολέμου από ισχυρά καπιταλιστικά κράτη της Δύσης - δηλαδή ΗΠΑ, Γαλλίας, Βρετανίας (δεν ξέρουμε πώς θα συμβάλλει μετά την απόφαση του κοινοβουλίου της, έχει όμως τις βάσεις στην Κύπρο) - έχει σχέση με την όξυνση των ανταγωνισμών των μονοπωλίων στην περιοχή και το στρίμωγμα, την υπονόμευση των ισχυρών αντιπάλων τους, της Ρωσίας και - ιδιαίτερα - της Κίνας. Πράγματι, μιά πολεμική ενέργεια όπως αυτή που έχουν ανακοινώσει οι ΗΠΑ, δηλαδή πόλεμος λίγων ημερών με στοχευμένα χτυπήματα, δεν φαίνεται να τερματίζει τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία, ούτε να ανατρέπει το καθεστώς Ασαντ. Μπορεί ίσως να το αποδυναμώνει. Φαίνεται ότι δεν έχουν επίσης βρει και εναλλακτική λύση στο καθεστώς Ασαντ. Παρ' όλ' αυτά μια γενικότερη αποσταθεροποίηση στην περιοχή πλήττει τη Ρωσία και ιδιαίτερα την Κίνα, όπως και τις λεγόμενες αναδυόμενες οικονομίες της Ασίας, ενώ θα αυξήσει την τιμή του πετρελαίου, δυσκολεύοντας περισσότερο αυτές τις οικονομίες, σε μια περίοδο που εμφανίζονται σημάδια κάμψης στην οικονομία της Κίνας και σημάδια κρίσης στις άλλες οικονομίες, σημειώνεται φυγή κεφαλαίων απ' αυτά τα κράτη τόσο προς τις ΗΠΑ, όσο και προς την ΕΕ. Επίσης οι ΗΠΑ, λέγεται, ότι με τους σχιστολιθικούς υδρογονάνθρακες λύνουν τις ενεργειακές ανάγκες της οικονομίας τους, ενώ θα κάνουν και εξαγωγές. Επομένως η επιλογή των ΗΠΑ βασικά στοχεύει, ανάμεσα σε άλλα, στην υπονόμευση της θέσης της Ρωσίας στην περιοχή, στην αποδυνάμωση της οικονομίας της Κίνας και των συμφερόντων της στην περιοχή, όπως και άλλων κρατών, ενισχύοντας βεβαίως τους δικούς της μονοπωλιακούς ομίλους.