ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 8 Αυγούστου 1997
Σελ. /24
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΔΑΣΟΣ ΣΕΪΧ - ΣΟΥ
Ιδιώτες συρματοφράζουν τα καμένα!

Σήμα κινδύνου από βουλευτές του ΚΚΕ, με σχετική Ερώτηση στη Βουλή

Θα κηρυχθεί αναδασωτέα η καμένη έκταση του Σέιχ - Σου; Θα αποτρέψει η κυβέρνηση τα οικονομικά συμφέροντα ιδιωτών, ώστε να μην οικοπεδοποιηθεί αυτή η έκταση; Θα ενισχυθεί η δασική υπηρεσία, ώστε να προστατευτεί από τους εμπρηστές το υπόλοιπο δάσος; Και πότε θα γίνουν τα αντιπλημμυρικά έργα, ώστε να προστατευτεί η υγεία και η περιουσία των κατοίκων της περιοχής;

Τα παραπάνω είναι μερικά από τα ερωτήματα που θέτουν με Ερώτησή τους στη Βουλή, οι βουλευτές του ΚΚΕ Σταύρος Παναγιώτου και Μαρία Μπόσκου.Οι κομμουνιστές βουλευτές, αναφερόμενοι σ' ένα από τα σημαντικότερα θέματα που προέκυψαν το τελευταίο διάστημα, στη μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε στο δάσος του Σέιχ - Σου στη Θεσσαλονίκη, τονίζουν πως οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι τεράστιες, αφού με την πολιτική της "οπλίζει" τα χέρια των εμπρηστών και των οικοπεδοφάγων. Επισημαίνουν πως οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλονίκη απαιτούν την άμεση αναδάσωση και αντιπλημμυρικά έργα, ενώ την ίδια ώρα οι επιστήμονες προειδοποιούν για τους κινδύνους των πλημμυρών και για την ανάγκη να καθαριστεί η περιφερειακή τάφρος, να ξεμπαζωθούν τα ρέματα και να κατασκευαστούν πρόχειρα φράγματα που θα εμποδίζουν τη διάβρωση του εδάφους.

"Η κυβέρνηση, όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, έσπευσε να κάνει διάφορες εξαγγελίες. Υποσχέθηκε τη διάθεση 3 δισ. δραχμών για τη χρηματοδότηση των σχετικών έργων, ενώ διάφοροι υπουργοί εμφανίζονται ικανοποιημένοι για την "πρόοδο" των έργων. Ωστόσο, η περίοδος των πρώτων φθινοπωρινών καταιγίδων πλησιάζει και τα έργα ουσιαστικά δεν έχουν αρχίσει. Την ίδια ώρα τοπική εφημερίδα δημοσίευσε τις πρώτες φωτογραφίες που δείχνουν συρματοπλεγμένα ορισμένα τμήματα του καμένου δάσους, πράγμα που σημαίνει ότι οι καταπατητές και οι οικοπεδοφάγοι έχουν ξεκινήσει το έργο τους... ",κρούουν των κώδωνα κινδύνου οι δύο βουλευτές του ΚΚΕ.

Εξι "καυτά" ερωτήματα

Η Ερώτηση των βουλευτών του ΚΚΕ απευθύνεται στους υπουργούς Γεωργίας Στ. Τζουμάκα, ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτη, Δημόσιας Τάξης Γ. Ρωμαίο, Εθνικής Αμυνας Α. Τσοχατζόπουλο και Μακεδονίας - Θράκης Φ. Πετσάλνικο.

Οι πέντε υπουργοί ερωτώνται από τους κομμουνιστές βουλευτές:

  • Εάν έχει κηρυχθεί αναδασωτέα η καμένη έκταση και σε ποιο φύλλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης (ΦΕΚ) έχει δημοσιευτεί η σχετική απόφαση.
  • Εάν έχουν ολοκληρωθεί οι μελέτες αναδάσωσης, προκειμένου να ξεκινήσει η φύτευση την επόμενη φυτευτική περίοδο και εάν όχι πότε προβλέπεται η ολοκλήρωσή τους.
  • Με ποια μέτρα η κυβέρνηση θα αποτρέψει οικονομικά συμφέροντα να παρακάμψουν με διάφορους τρόπους τους περιορισμούς που θέτει η δασική νομοθεσία και να εξασφαλίσουν την εξαίρεση καμένων εκτάσεων εμφανίζοντάς τες ως ιδιωτικές ή ως μη δασικές, με αποτέλεσμα την οικοπεδοποίησή τους.
  • Εάν έχει δώσει η κυβέρνηση οδηγίες στις αστυνομικές και δασικές υπηρεσίες να εμποδίσουν με κάθε τρόπο την οικοπεδοποίηση της περιοχής και εάν προτίθεται να διαθέσει το αναγκαίο προσωπικό και τα μέσα στη δασική υπηρεσία, για να προστατέψουν από τους εμπρηστές το υπόλοιπο δάσος.
  • Ποια μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση και πότε, για να επισπευθούν τα αντιπλημμυρικά έργα και να ολοκληρωθούν αυτά έγκαιρα, ώστε να αντιμετωπιστούν οι κίνδυνοι και να προστατευτεί η υγεία και η περιουσία των κατοίκων της περιοχής.
  • Ποια συμπεράσματα προκύπτουν από την καταστροφή του Σέιχ - Σου, το οποίο εμφανιζόταν σαν το καλύτερα προστατευμένο δάσος και πώς σκέπτεται η κυβέρνηση να αξιοποιήσει αυτή την αρνητική εμπειρία, προκειμένου να διαμορφωθεί ένας σύγχρονος και αποτελεσματικός αντιπυρικός σχεδιασμός.
Το τέλος μιας σημύδας

Ενας φόνος, ένας βίαιος θάνατος με καταδιώκει ακόμα. Εγινε την Παρασκευή 23 Μάη, στις 7 το πρωί, στην οδό Λυσιμαχίας 31, στο Νέο Κόσμο. Κοιμόμουν και ξύπνησα από τον ανατριχιαστικό ήχο ηλεκτρικού πριονιού. Οταν κατάλαβα ότι δεν επρόκειτο για τη μουσική επένδυση κάποιου εφιάλτη μου, πετάχτηκα στο μπαλκόνι. Με φρίκη, είδα τότε το έγκλημα και τα πειστήριά του διάσπαρτα παντού. Βρέθηκα σε τραγική θέση. Κι ένιωσα, θυμάμαι, μια τόσο απελπιστική αδυναμία, όση ελάχιστες φορές στη ζωή μου.

Διέκρινα ότι υπήρξαν τρία διαδοχικά στάδια: Το πρώτο αφορούσε τα κλαδιά. Το δεύτερο, το ύψος του κορμού ίσαμε τη στέγη του ισογείου. Το τρίτο, τον κορμό που είχε απομείνει ως την πλήρη του εξαφάνιση. Μιλώ για ένα πανύψηλο, εύρωστο, φουντωτό δέντρο, μια πανέμορφη σημύδα. Την καμάρωνα πέντε χρόνια και δε με πείραζε καθόλου, που, από την άνοιξη ως το φθινόπωρο, μου έκρυβε τον Παρθενώνα με το πυκνό φύλλωμά της, γιατί αυτός στεκόταν πάντα εκεί και όποτε ήθελα να τον δω άλλαζα θέση. Παραδόξως "ενοχλούσε", ωστόσο, τον ιδιοκτήτη ημιτελούς ισόγειου καταστήματος, που πλήρωσε 26.050 δραχμές στις 18/4/1997 στο "Τμήμα Εσόδων" του Δήμου Αθηναίων για να την κόψουν! Την κατάπτυστη, μικροσκοπική σαν την καρδιά του, απόδειξη "νομιμότητας" είδα κολλημένη εκ των υστέρων στην τζαμαρία. Τίποτα δε θα μπορούσε πια να διορθωθεί. Να πήγαινα, δηλαδή, στο "Τμήμα Εσόδων" του Δήμου και να πετούσα κατάμουτρα στους εισπράκτορές του τα τριάκοντα αργύρια της προδοσίας του μαγαζάτορα και άλλα τόσα, προκειμένου να μην πετσοκόψουν το καμάρι μου.

"Ο άνθρωπος - μου είπαν οι απρόσμενοι υλοτόμοι - πλήρωσε. Το δέντρο έπρεπε να κοπεί. Εσείς, βέβαια, καλά κάνετε και διαμαρτύρεστε". Διαμαρτυρόμουν; Απλώς, ρώτησα γιατί το κόβουν, θεωρώντας πως είχαν κι ελόγου τους ορισμένο μερίδιο ευθύνης, παρότι απλοί δημοτικοί υπάλληλοι, που εκτελούσαν εντολές και ίσως να έτρεμε το χέρι τους, καθώς πριόνιζε το γεμάτο χυμούς ξύλινο λαιμό της σημύδας μου - γιατί και οι δήμιοι από κάποιον παίρνουν διαταγές, δεν παύουν, όμως, να είναι δήμιοι. Αν σκόπευα να διαμαρτυρηθώ, φοβάμαι ότι θα έβρισκα άλλον τρόπο. Οι πρόγονοί μου χρησιμοποιούσαν βραστό λάδι για να απωθήσουν τους Αγαρηνούς κουρσάρους, όταν πατούσαν το πόδι τους στο νησί.

Στο βάθος του κενού, που άφησε ο κατά παραγγελία θάνατος, αντικρίζω ολόγυμνο από εκείνο το πρωινό τον Παρθενώνα και κάπως παρηγοριέμαι. Αλλά, μου λείπει πάντα το δέντρο. Δεν μπορώ να δεχτώ πως κόπηκε από το ανθρώπινο χέρι, που κάποτε το φύτεψε. Θαρρώ, μάλιστα, πως η ψυχή του στοίχειωσε μέσα μου, πως, όπου να 'ναι, θ' αρχίσω κι εγώ ν' αναδεύω τα χέρια μου σαν τα ολοζώντανα κλαδιά του, για να αισθανθώ ανάμεσα στα δάχτυλά μου το πέρασμα του μπάτη, που έκανε τους μίσχους των φύλλων του να τρεμουλιάζουν. Βλέπετε, καμιά σχέση δεν είχε το δικό μου δέντρο με το άψυχο, αξιοκατάκριτο, μεταλλικό κατασκεύασμα του Αβραμόπουλου στο χριστουγεννιάτικο Σύνταγμα ούτε με τις δεκάδες γλάστρες του στους κεντρικούς αθηναϊκούς δρόμους, που ξεράθηκαν πριν ανθίσουν.

Κυριακή ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ

Η ερήμωση που έρχεται

Κοινότητα Χαραυγής, στην καρδιά του πεδίου εξόρυξης λιγνίτη, ανάμεσα Κοζάνη και Πτολεμαϊδα. Χωριό - φάντασμα, τοπίο έρημο μετά λόγου και αιτίας. Το χωριό μεταφέρθηκε αλλού και τη θέση του θα πάρει σιγά - σιγά το λιγνιτικό πεδίο. Η ερήμωση του παλιού χωριού δεν ήρθε επειδή έτσι το αποφάσισε η κυβέρνηση. Ηταν ανάγκη πραγματική για όλο τον τόπο. Η φωτογραφία με τα κουφάρια των κτιρίων, στη σημερινή συγκυρία των αναγκαστικών συνενώσεων και των συνεπαγόμενων ερημώσεων των χωριών, χρησιμεύει περισσότερο για να δείξει την εικόνα της ελληνικής επαρχίας, όπως την ονειρεύεται η κυβέρνηση για τα επόμενα χρόνια.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ