Με 2,8 δισ. δρχ. από τον κρατικό προϋπολογισμό η κυβέρνηση ανοίγει την όρεξη των μεγάλων, ξένων και εγχώριων, οικονομικών συμφερόντων για το μεγάλο"φαγοπότι" της ζεύξης Ρίου - Αντιρρίου, συνολικού προϋπολογισμού άνω των 210 δισ. δρχ. και... βλέπουμε!

Πριν καλά καλά τεθεί σε ισχύ η αποικιοκρατικού τύπου σύμβαση, που υπογράφτηκε τον περασμένο Γενάρη μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και της γαλλοελληνικής κοινοπραξίας "Γέφυρα", η κυβέρνηση αποφάσισε να ενεργοποιήσει εσπευσμένα το άρθρο 3.8 της σύμβασης, που προβλέπει ότι μπορούν ν' αρχίσουν προπαρασκευαστικές εργασίες για τη ζεύξη Ρίου - Αντιρρίου, νωρίτερα από την ημερομηνία ισχύος της σύμβασης.

Την έναρξη των εργασιών για την κατασκευή της γέφυρας Ρίου - Αντιρρίου ανακοίνωσε χτες το ΥΠΕΧΩΔΕ, με την προσθήκη ότι για τα έργα αυτά, που θα διαρκέσουν, τουλάχιστον, μέχρι τον Απρίλη του 1997, θα διατεθούν 2,8 δισ. δρχ. από τον προϋπολογισμό του 1996. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΥΠΕΧΩΔΕ, το "πράσινο φως" για την έναρξη των προπαρασκευαστικών εργασιών άναψε η απόφαση της Διοικούσας Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, ν' αρχίσει τη διαδικασία αξιολόγησης για τη χρηματοδότηση του έργου. Η οριστική απόφαση αναμένεται να ληφθεί στις αρχές Νοέμβρη από το Διοικητικό Συμβούλιο της τράπεζας, αλλά, κατά τις εκτιμήσεις των αρμοδίων του ΥΠΕΧΩΔΕ, η έναρξη της διαδικασίας αξιολόγησης "ισοδυναμεί με απόφαση προέγκρισης της χρηματοδότησης του έργου"!

Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της ηγεσίας του ΥΠΕΧΩΔΕ, το κόστος κατασκευής του έργου - που θα ολοκληρωθεί το πολύ σε επτά χρόνια - είναι "σταθερό και εγγυημένο" και αναμένεται να ανέλθει σε 691 εκατ. ECU, με τιμές 1/7/1996. Ο ανάδοχος θα καταβάλει 65 εκατ. ECU, το ελληνικό δημόσιο 306 εκατ. ECU, ενώ 320 εκατ. ECU θα προέλθουν από δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Στα απλά μαθηματικά, τα επίσημα αυτά οικονομικά στοιχεία σημαίνουν ότι η οικονομική συμμετοχή της γαλλοελληνικής κοινοπραξίας των εργολάβων στην κατασκευή του έργου, με ίδια κεφάλαια, θα είναι κάτω από το 10% (20 δισ. δρχ. ) των απαιτούμενων κονδυλίων. Κι αυτό γιατί η συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου ανέρχεται σε 90 δισ. δρχ. και, περίπου, 100 δισ. δρχ. είναι το δάνειο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, εφόσον, φυσικά, εγκριθεί.

Σημειώνεται ότι, με βάση την "αποικιοκρατική" σύμβαση, μετά το τέλος της κατασκευής του έργου η εκμετάλλευσή του θα εκχωρηθεί στους εργολάβους, για χρονικό διάστημα που ενδέχεται να φτάσει τα 35 χρόνια! Υπάρχει, όμως, ρήτρα, που προβλέπει ότι, αν οι εργολάβοι εξασφαλίσουν τα προϋπολογιζόμενα κέρδη νωρίτερα, η παραχώρηση της εκμετάλλευσης σ' αυτούς να περιοριστεί στα 18 έως 23 χρόνια. Το σενάριο αυτό, όμως, είναι πολύ δύσκολο να υλοποιηθεί, αφού το έργο έχει κριθεί ως "χαμηλής ανταποδοτικότητας". Οσον αφορά τα διόδια που θα εισπράττουν οι ιδιώτες, όταν τεθεί σε λειτουργία η γέφυρα Ρίου- Αντιρρίου, υπολογίζεται ότι θα προσεγγίσουν το πεντοχίλιαρο για κάθε διέλευση.

Επισημαίνεται ότι κατά της σύμβασης για τη ζεύξη Ρίου - Αντιρρίου έχει ταχθεί και το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (ΤΕΕ), δηλαδή, ο θεσμοθετημένος τεχνικός σύμβουλος της κυβέρνησης. Με αποφάσεις της η Διοικούσα Επιτροπή του ΤΕΕ θεωρεί ότι η σύμβαση είναι αντίθετη και ζημιογόνα για τα συμφέροντα του ελληνικού δημοσίου, ενώ αμφισβητεί έντονα και την προτεραιότητα που δίνει η κυβέρνηση στην κατασκευή του έργου, τη στιγμή - όπως τονίζει - που λόγω έλλειψης πόρων κινδυνεύουν σημαντικά έργα, όπως η Εγνατία οδός και ο εκσυγχρονισμός του σιδηροδρομικού δικτύου.

Είπα δυνατά: μα γιατί επέστρεψες; Με κατέστρεψες. Εκείνη αμίλητη, κουρασμένη από την άσκοπη περιπλάνηση, τίναξε την άπνοια λες κι ήταν σκόνη, κι εγκαταστάθηκε μέσα στο κεφάλι μου. Κι αμέσως οι σφύξεις της καρδιάς αυξήθηκαν και όλα κινήθηκαν. Μετακινήθηκαν προς τα πίσω. Πενήντα χρόνια πήγαν πίσω. Μισό αιώνα. Συνέρχομαι από τη νάρκη. Ο ήλιος πυρπολεί, η ζέστη πολιορκεί τους διαβάτες, το καλοκαίρι μεσουρανεί, η λευκή τρομοκρατία οργιάζει σ' όλη την Ελλάδα, "πρωτεύουσά" της όμως, η Θεσσαλία. Στην Αθήνα φτάνουν απίστευτες φήμες για ανήκουστα εγκλήματα. Αντε να πιάσεις πια τη μνήμη. Τρέχει ολοταχώς και φτάνει με την "ανάσα" κομμένη στα 1946. Είναι Αύγουστος και ο μήνας έχει δεκατρείς. Ενας συνάδελφος, τύπος δωρικός, με φωνή λίγο μπάσα, με λέξεις κοφτές αλλά σταράτες. Ενας συνάδελφος, ένας αδελφός, ένας εραστής της αλήθειας, ήταν. Ενας ατρόμητος που αποφασίζει να πάει στη Θεσσαλία να διαπιστώσει, να διασταυρώσει, να ελέγξει, να βεβαιωθεί. Αφήνει το ρεπορτάζ του υπουργείου, τη σιγουριά της καρέκλας της εφημερίδας, την ταβέρνα του Ανούση, στην οδό Κολοκοτρώνη, αποχαιρετά τους φίλους του, τον Κώστα Βάρναλη, τον Αγγελο Σικελιανό, τον Αιμίλιο Βεάκη, τον Μπάμπη Κλάρα, τον Κώστα Ζαφειρόπουλο, τους αδελφούς Ανδρουλιδάκη, τηλεφωνεί στον αρχισυντάκτη του "Ριζοσπάστη", τον Κώστα Καραγιώργη και δηλώνει πως φεύγει.

Τιτίνα ΔΑΝΕΛΛΗ