Με πρωθυπουργικές φιέστες η κυβέρνηση επιχειρεί να παίξει για άλλη μια φορά το προεκλογικό «χαρτί» των μεγάλων έργων, προσπαθώντας παράλληλα να... παρακάμψει όσα αποκαλύπτονται για το νοσηρό κλίμα που επικρατεί στις αναθέσεις και στην κατασκευή των δημοσίων έργων στα οποία κυριαρχεί η ρεμούλα και οι υπερβάσεις σε βάρος του λαού και προς όφελος των μεγαλοεργολάβων.

Ο πρωθυπουργός μάλιστα Κ. Σημίτης επέλεξε να ξεκινήσει χτες την κυβερνητική αυτή εκστρατεία από την Πάτρα επισκεπτόμενος προχτές Κυριακή δύο έργα τα οποία αποτελούν μνημεία αδιαφάνειας και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος: Την Περιμετρική Πάτρας και τη ζεύξη Ρίου - Αντιρρίου!

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Περιμετρική της Πάτρας αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα υπέρογκων υπερβάσεων των προϋπολογισμών (το κόστος όλων των εργολαβιών «φούσκωσε» κατά 50%, ενώ αυτής του Χάραδρου υπετριπλασιάστηκε!), ενώ παράλληλα πρόκειται για μισοτελειωμένο έργο, καθώς δεν έχουν κατασκευαστεί ακόμη οι συνδετήριοι οδοί για την πρόσβαση στην πόλη!

Οσον αφορά το Ρίο - Αντίρριο, πρόκειται για ένα έργο που εκτελείται με μία αποικιοκρατικού τύπου σύμβαση με βάση την οποία ενώ οι εργολάβοι δε βάζουν ούτε δραχμή από την τσέπη τους (η προκαταβολή που τους δόθηκε είναι μεγαλύτερη από τη δική τους υποτιθέμενη χρηματοδοτική συμβολή στο έργο) θα το εκμεταλλεύονται για 30 ολόκληρα χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων ο λαός θα πληρώνει υπέρογκα διόδια...

Επιπλέον, τη στιγμή που όλοι προσπαθούν να κλείσουν τη μύτη τους από την μπόχα που επικρατεί στον τομέα των μεγάλων έργων, τις «μαύρες τρύπες» και τις κακοτεχνίες, ο υπουργός Τύπου Χρ. Πρωτόπαππας αναλώθηκε χτες κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης των πολιτικών συντακτών, σε μία ακατάσχετη - και αναποτελεσματική, βέβαια - επιχειρηματολογία υπέρ... διαφάνειας. Συγκεκριμένα:

• Μίλησε, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για διαφάνεια στα μεγάλα έργα, επικαλούμενος το ότι οι συμβάσεις άνω του 1 δισ. δρχ. ελέγχονται από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Ξεχνάει όμως να πει ότι το «μεγάλο φαγοπότι» είναι αδύνατον να ελεγχθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο, καθώς αυτό από τη φύση του δεν μπορεί να ελέγξει το τεχνικοοικονομικό αντικείμενο των συμβάσεων.
• Ισχυρίστηκε ότι από το 1995 που καθιερώθηκε ο περιβόητος «μαθηματικός τύπος» στους διαγωνισμούς των δημοσίων έργων έπαψαν να υπάρχουν μεγάλες υπερβάσεις ως συνέπεια των μεγάλων εκπτώσεων που έδιναν οι εργολάβοι παλιότερα και που συχνά έφταναν το 50% των προϋπολογισμών, ενώ σήμερα οι υπερβάσεις έχουν μειωθεί στο 20 - 21%. Η αλήθεια είναι όμως ότι πέρα από το γεγονός ότι ο «μαθηματικός τύπος» ευνόησε στις περισσότερες περιπτώσεις στη δημιουργία καρτέλ μεγαλοεργολάβων που λυμαίνονται όλα τα μεγάλα έργα, δεν ευνόησε ουσιαστικά ούτε στον περιορισμό των τεράστιων υπερβάσεων. Παράδειγμα για ένα έργο 1 δισ. δρχ. Με το παλιό σύστημα των μεγάλων εκπτώσεων το έργο με 50% έκπτωση και με ακόμη και 100% υπέρβαση θα στοίχιζε τελικά 1 δισ. δρχ. Με τον «μαθηματικό τύπο», το ίδιο έργο με τις κατευθυνόμενες από το καρτέλ των εργολάβων προσφορές ανατίθεται με μία έκπτωση μικρότερη από 10% και με μία υπέρβαση 20% θα στοιχίσει τελικά 1,1 δισ. δρχ.!
• Ο Χρ. Πρωτόπαππας επικαλέστηκε το νόμο για τις συγχωνεύσεις, που όλοι παραδέχονται ότι είναι κομμένος και ραμμένος για να μπορούν να παίρνουν όλα τα μεγάλα έργα (αλλά και μεγάλο μέρος των μικρότερων) μερικοί όμιλοι, οι επικαλούμενοι πλέον και ως...«πέντε αδελφές» οι: ΑΚΤΩΡ (συμφερόντων Μπόμπολα), J&P - ΑΒΑΞ, ΑΕΓΕΚ, ΓΕΚ - ΤΕΡΝΑ, και ΠΑΝΤΕΧΝΙΚΗ (Σαραντόπουλος).
• Επικαλέστηκε επίσης το Σώμα Επιθεωρητών Δημοσίων Εργων για να δείξει ότι υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου, όταν το Σώμα αυτό είναι εντελώς απονευρωμένο, ενώ του λείπει το 80% του προσωπικού που χρειάζεται.
• Τέλος έφτασε στο σημείο να υπερηφανευτεί για την ποιότητα των έργων, όταν μιλούν από μόνα τους τα περιστατικά των καθιζήσεων και κατολισθήσεων του μετρό, της Εγνατίας, της Μαλακάσας, της Καλαμάτας κλπ., για να αναφερθούμε μόνο στα τελευταία και πιο γνωστά...